Wat is het lastigste van de Halve van Egmond?

Plaatsingsdatum: Jan 08, 2012 7:39:49 PM

Is het het hardlopen over het strand, waar je voeten telkens een beetje wegzakken in het zand? Het aan het eind van het strand omhoog ploeteren naar de top van de duinen, met daarna nog een paar kilometer heuvel-op-heuvel-af? De "bloedweg" aan het eind, de heartbreak hill van Egmond?

Nee, niets van dit alles. Het lastige is het overleven van de eerste 3 kilometer door het dorp. Vorig jaar bleek een plek midden in het wedstrijdvak geen garantie te zijn om niet achter gezellige groepjes dames vast te zitten die vinden dat 10km/uur door het dorp "lekker inlopen" is. Dit jaar stond ik daarom behoorlijk vooraan, maar nu deed zich een ander probleem voor: de totale gekte van sommige lopers die denken dat het een 3 kilometer wedstrijd is in plaats van 21,1 km. Als ware kamikazepiloten zigzaggen ze door de andere lopers heen. Na één kilometer dacht ik dat het ergste achter de rug was, maar op dat moment schopte iemand recht van achteren mijn voeten onder mijn lichaam weg, en viel ik recht voorover op de straat. Ik heb de dader nooit gezien, hij vond het blijkbaar niet nodig om mij weer even overeind te helpen. Midden op de straat lag ik met kapotte knieën, handen en elleboog. Lopers liepen links en rechts om mij heen, elkaar waarschuwend voor het onwillige obstakel. Snel strompelde ik naar de kant, en overwoog het bijltje er bij neer te gooien. Mijn knie deed zeer, en mijn handen en ellebogen ook. Toch maar verder gelopen–wat moet je anders, maar de scherpte was er in ieder geval even af. Pas op het strand begon ik het hardloopgevoel terug te krijgen, de wind was schuin van achteren en het lopen ging lekker (ondanks de grote rode plek op mijn elleboog). Zo mocht het van mij wel tot km 21 doorgaan! Op 10 km eindigde het strand echter, en was het zwaar door de duinen. Na een paar kilometer begon verharde weg, en daar kon ik het tempo weer goed oppakken. De laatste kilometers, 19-20, zakte het tempo wat in, tocht te weinig duurlopen gedaan, maar de "bloedweg" viel weer alleszins mee: deze heuvel is gewoon niet stijl en ook niet lang.

Met de finish in zicht kwam Jos me nog net voorbij (hij was later gestart in de businessrun), hij had een mooie 1:24 gelopen (gefeliciteerd!). Mijn eigen tijd was 1:28:11, wat mij nog meeviel na mijn avontuur aan het begin. Na de finish waren de EHBO-ers nog een half uur bezig mij op te lappen. Emile (die met ons me reed naar Egmond) had een mooie 1:26 gelopen, dus ook nog gefeliciteerd. Steffi had toch nog last van haar blessure, en moest de tweede helft op halve kracht lopen. Toch nog binnen de twee uur (1:58) gefinished, zoals wij lopers dan zeggen: "netjes"!