Westerwolde trail (2)

Plaatsingsdatum: Nov 08, 2014 3:35:47 PM

Eigenlijk is het onbegrijpelijk:

Als je mensen 18 euro vraagt voor een wedstrijd van ruim 6 km over 10 meter breed asfalt, waarbij je door drukte voortdurend niet je eigen tempo kunt lopen en je wellicht pas mag starten als driekwart van de deelnemers al is gefinisht, dan willen 21.000 mensen dat doen.

Als je ze voor 15 euro een prachtige loop door larixbossen, langs kalm stromende riviertjes, over de heide, met elke 5 kilometer verzorging in de vorm van water, cola, banaan en dergelijke, dan komen er maar 80 man op af!

Zou het aan gebrekkige publiciteit liggen? Niet alleen stond de Westerwolde trail niet vermeld in de kalender van Runner's World, zelfs op onze LA-site stond hij niet vermeld in de agenda!.

Enfin, de thuisblijvers hadden weer eens ongelijk.

Begenadigd door een zonnetje stonden we om half 11 in Sellingen aan de start. Sjak Kwak, de organisator excuseerde zich voor het feit dat vorig jaar de wedstrijd zoveel langer was dan beloofd, zei plechtig dat het nu echt 22 kilometer zou zijn en schoot ons weg.

De eerste kilometer was de lekkerste. Jos en ik liepen achter een dikachtig mannetje op een (door mij geschat) tempo van 14 km/h over een graspad langs de Westerwoldse AA. Heerlijk kalm, ik had zo kilometer door willen gaan, maar ja, altijd is er iemand die de idylle doorbreekt:

Omdat Jos "meer uitzicht wilde dan onze voorloper mogelijk maakte" (ik verdenk hem er van dat hij de westrijd wat harder wilde maken) haalde hij in. Ik wilde me (nu nog) niet gewonnen geven en ging mee. Op een makkelijk stukje asfalt (verbindingsstukje tussen de vrij kleine natuurgebiedjes) klokte Jos een snelheid van 3.50 per kilometer. Bij mij knapte er iets: Dit zou een pokke-zware wedstrijd gaan worden. (en ik wil(de) nog wel volgende week een goede 10K in Scheemda lopen, een pittige inspanning hier was eigenlijk niet zo welkom) Jos, hij is goed in vorm, trok tussen de 5e en de 10e kilometer een gaatje van 50 a 80 meter. Bij de 10K-ravitaillering kiest Jos voor een stop, eten en drinken.

In een split-second bedenk ik dat hier een kansje, mijn enige kans, ligt om hem vandaag te verslaan: Ik laat hem met volle mond staan, loop door, versnel iets en hoop dat hij met een flinke plas koude cola in zijn maag en 2 halve bananen daar in drijvend deze versnelling niet aankan.

Helaas. Hij haakt direct aan. Tot kilometer 15 zijn er veel onoverzichtelijke single-tracks, ik probeer het tempo hoog te houden en hem te dwingen een gaatje te laten vallen in verband met boomwortels en andere oneffenheden maar hij laat niet af. Bij K17 passeert hij mij met een dusdanig gemak dat ik weet dat tegenstand zinloos is. Bij de finish is zijn voorsprong 1.30.