Verslag 120km trail van Herwin en Jos

Plaatsingsdatum: May 29, 2021 11:19:48 AM

Om een doel te hebben in 2021 zijn Herwin en ik gestart met een trainingsperiode zodat we de Indian Summer Ultra (ISU) 120km trail parcours van Run Forest Run (RFR) konden aangaan. Pittige weken met lange duurlopen waaronder de RFR high5 XXL van 40-45 km trails en een aantal langere 50+ tot 70 km trails, waarmee we het ISU parcours goed konden verkennen. Ook al hadden we vorig jaar oktober nog de (virtuele) ISU 90km gelopen samen, de noordelijke lus kwam er voor de 120km bij. En ook toen was het niet altijd eenvoudig de juiste route te vinden zonder aanduidingen. Tijdens de RFR high5 XXL trails werden we vaak vergezeld door vrienden van Groningen Atletiek. Regelmatig waren het pittige en natte omstandigheden, waarbij hagel, regen en zon elkaar afwisselden. Na weken lang vele kilometers te hebben afgelegd kwam 22 mei steeds dichterbij. Voorbereidingen met o.a. het inrichten van verzorgingsposten (VP) waren afgevinkt. Om de circa 20 km konden we ons voorzien van drinken, eten en indien nodig kleding/schoenen. Op de dag dat het moest gaan gebeuren haalde Henri ons heel vroeg op en zorgde ervoor dat we om 06:00 uur in Rolde konden starten. De 1e 40km zouden Herwin en ik zonder medelopers hardlopen. Onderweg naar VP1 in Borger miezerde het wat en we hadden nog voldoende onderwerpen en energie om over van alles en nog wat spreken en zorgden er ondertussen voor dat we bleven eten en drinken. Bij Gasselte zagen we opeens een wolf (oh nee… toch een hond) boven op een grote duin. We verbaasden ons over zo’n groot beest daar ogenschijnlijk alleen, maar een hardloper kwam overeind (veters strikken) en gaf snel aan dat zijn hond niets deed. Hij rende daar zijn ochtendrondje en zou nog even het water induiken 😉. Een paar duinen verder het bos weer in en niet veel later kwamen we bij Henri aan op VP1. Softflasks wisselen, eten aanvullen en weer verder door de bossen van Schoonloo totdat ik opeens een tik op mijn been voel en direct daarna een hard geblaf naast me hoor. Ik schreeuw van schrik en zie een grote grijze hond blaffen en om ons heen springen. Herwin en ik staan direct stil en kijken elkaar geschrokken aan. De hond bijt niet en rent weer weg. Wij wandelen heel even en gaan verder met hardlopen. Adrenaline schiet door ons heen en we praten het van ons af, totdat opeens naast ons weer hard geblaft wordt. Ik schrik me weer een hoedje, dan merkt Herwin op dat de hond kwispelt en dit blijkbaar een spelletje vindt. De eigenaar is nog steeds in geen velden of wegen te bekennen… We rennen verder en na een keer of 15 omgekeken te hebben keert de rust weer definitief terug als we een wildrooster overgaan het volgende gebied in richting Elp. Het begint weer te regenen en een poosje later zien we Henri al klaar bij staan bij VP2 en zal de komende etappe met ons mee gaan rennen. Eerst drinken en eten bijvullen en we gaan met z’n drieën verder. Op naar Hooghalen (VP3 is op parkeerplaats bij Roompot). Al pratend en etend lopen we door de bossen bij Westerbork. We merken in de verte een bekend loopje op en zie Jacob op een bospad rennen. Die loopt ons tegemoet. Bij VP3 staan Lotte, Peter en de broer en moeder van Herwin ons op te wachten. Gaaf om zo in de regen goede support te krijgen, lekker voor het moraal! Peter zal ons de volgende 65 km tot de finish vergezellen. Voor hem zijn verste trail tot dan toe. Alles bijgevuld vervolgen we onze reis. Op naar de schaapskooi in Balloo VP4. Jacob loopt nog een stukje mee en rent dan weer terug. We komen door bossen bij Ekehaar, Deurze we komen langs café de Aanleg en dan over de steiger richting Balloo, waar we opeens Sjoerd tegenkomen op de mountainbike. Hij was ons tegemoet gefietst en heeft eten en drinken bij zich als we het nodig zouden hebben. Herwin laat zich graag wat water bijvullen, want vochtgebruik is toch wat hoger dan hij had ingeschat. Super! Na hunebed d16, zien we Lianne en Maurice in de velden staan. Ze moedigen ons aan en rijden naar de schaapskooi zodat we daar opnieuw kunnen aanvullen. Bij de schaapskooi aangekomen rent de zus van Herwin ons tegemoet. Zoveel enthousiasme. Moeder van Herwin staat hem weer op te wachten en zegt nog dat hij er al een mooi eind van 84km heeft op zitten. “Stoppen mag best hoor”, maar Herwin geeft er geen gehoor aan. Ik wissel mijn sokken en schoenen. Vul racevest met drinken en eten en we gaan over het Balloërveld. Maurice is nu ook aangesloten en zal ook tot de finish meerennen. Hij en Peter zorgen goed voor ons door zoveel mogelijk te pacen, te motiveren en ons uit de wind te houden in het open veld. De benen voelen goed, maag is oké en ik kan blijven eten. Herwin heeft het moeilijk met eten en kan eigenlijk alleen nog de gels wegkrijgen. We drinken beide nog wel heel goed. Gaandeweg bij de 90km lopen mijn bovenbenen vol en wordt het hakken en zagen. Mentaal overpeins ik of ik zo nog de laatste circa 20km kan afleggen na het laatste verzorgingspunt. Bij VP5 in Anloo staat mijn vriendin Wanda met de auto. Ik heb voor mezelf de knoop doorgehakt dat ik dit niet nog 20km in wind (die is gaan aantrekken) en regen ga volhouden. Ik vertel het mijn medelopers. Ze proberen me nog te overreden, maar ik blijf bij mijn beslissing en zij gaan verder. Tot 102km gekomen in 11 uur en 29 minuten. Ik wil denken: “Hoe kan ik een eventuele volgende keer die overige 20 km volbrengen?” Maar ik dacht toen alleen maar, “ik houd het wel bij 60 km trails 😉, dit nooit meer”. In de auto bibber ik van de kou, je staat opeens stil en je koelt snel af. Droge kleren en autostoel verwarming aan, eiwitten reep en drinken naar binnenwerken en de kleur komt weer terug in mijn gezicht. We rijden naar de finish in Rolde. Wandelen een stukje om de benen wat te laten doorbloeden en bestellen pizza’s voor bij de finish. Daar wachten we Herwin, Peter en Maurice op. Net binnen de 14 uur finisht Herwin. Aangemoedigd door inmiddels zijn schoonzus, moeder, neefjes, Lianne, Leo, Sandra, Marko, Wanda en mij. Gezamenlijk wandelen we vervolgens naar de auto’s en wordt onder het genot van pizza’s en drankjes nagepraat over het mooie avontuur! Herwin inmiddels ingepakt in dekentjes heeft nog geen trek… Hartelijk dank aan iedereen die ons geholpen heeft om deze dag zo te laten verlopen!!! Het was een prachtig en uitdagend avontuur en een dag die we ons nog lang zullen heugen. Ik heb geen spijt dat ik de 121km niet heb afgemaakt, wel inmiddels aan het nadenken hoe een volgende keer het wel moet gaan lukken…. 😊.