Veneboerloop II

Plaatsingsdatum: Mar 07, 2015 8:49:35 PM

Na de 4 mijl van vorig jaar vond ik het tijd om even weer wat langduriger in training te gaan. Het plan was om binnen een pittig trainingsschema (80 km/week en twee krachttrainingen), via een 15 km-loop in Peize (voor eigen publiek) toe te werken naar een nieuw seizoen, met als hoofddoelen de 5000 meter en de 3000 meter en als mooi tussenstation de Veneboerloop in Drachten van vandaag. In de eerste weken bleek ik de omvang van 80 km/week prima aan te kunnen, zelfs met de geleidelijk aan steeds zwaarder wordende krachttrainingen. Slechts een griepje in december zorgde voor een kink in de kabel en was er oorzaak van dat ik de 15 km van Peize moest laten lopen. Zodoende stond ik vanochtend (los van een trainingswedstrijdje in november) voor het eerst sinds bijna vijf maanden weer eens aan de start van een loop.

De afgelopen dagen had ik er helemaal geen zin. Dat had niets met vorm of vermoeidheid te maken. De directe voorbereiding was juist heel goed gegaan. Een mooie, gelukte 3 keer 3 km op 10 km-tempo vorige week, gevolgd door een rustig weekje met wel een scherpe training op dinsdag waarbij ik zelfs aardig in de buurt van Arjan kon blijven. Nee, mijn tegenzin had puur met het mentale aspect van het hardlopen te maken. Ik zag op tegen de pijn van de wedstrijd. Ik kreeg gedachten als: een wedstrijd is niet waar de grote investering van al het trainen zich uitbetaalt, maar slechts een noodzakelijk en onvermijdelijk kwaad om plezierig doelgericht te kunnen trainen.

Afijn, voordat dit verslag teveel op een filosofisch blog (hoewel ook die af en toe best interessant kunnen zijn...) gaat lijken, het verslag van de wedstrijd:

Om 11.00uur stond ik, negatieve gedachten verdringend, met Arjan en een flink aantal andere snelle lopers aan de start op de atletiekbaan van AV Impala. Vanwege de wind, die tussen 1,5 en 3,5 km flink tegen zou blazen, had ik me voorgenomen om het eerste stuk hard mee te gaan om hopelijk in de luwte van wat snelle lopers het lastige stuk te kunnen doorstaan. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste kilometer ging in 3.12 en ik zat mooi in het spoor van Arne Mulder en een andere loper. Helaas echter, Arne Mulder loopt doorgaans te hard voor mij en bij het viaduct dat de start vormde van de twee kilometer tegenwind moest ik mijn twee voorgangers al laten gaan. Na een paar honderd meter balen in die tegenwind kwam gelukkig een reddingsboei voorbij. Een potige loper (later begreep ik dat het Menco Schuurman was) passeerde me en ik kon aanhaken. Samen met Jan Venhuizen kwam ik zo toch mooi relatief makkelijk het lastige stuk door. Toen we na 3,5 km de bocht om gingen en de wind meer schuin van voren kwam moest ik er wel alleen al snel af. Er volgden een aantal lastige kilometers waarin ik de voorsprong op mijn pr-schema van 33.57 (de eerste 3 kilometer gingen in 9.51) weer rap aan het verspelen was (kilometer 4 en 5 gingen in 3.28 en 3.31). Geleidelijk aan draaide het parcours echter steeds meer van de wind af en konden de kilometertijden weer wat naar beneden. Na zo'n acht kilometer voelde ik me frisser dan ik me dat de afgelopen dagen voor dat moment van de race had voorgesteld en kon ik, in ieder geval gevoelsmatig, nog wat versnellen. Ik had alleen geen scherp beeld meer van hoe goed ik nog op schema zat. Dat was mede veroorzaakt doordat de kilometerpiepjes van mijn GPS steeds een stukje voor de kilometerbordjes kwamen, terwijl ik van deze loop gewend was (het was al mijn vierde opeenvolgende deelname) dat een te korte eerste negen kilometer gecompenseerd werden door een veel te lange laatste kilometer. Toen ik uiteindelijk op 30.52 doorkwam na 9 km, ondanks de GPS-piepjes toch nog een lange laatste kilometer verwachtend, had ik weinig hoop meer op een pr. Wel ging die laatste kilometer met de wind mee en had ik Jan Venhuizen als richtpunt. Vlak voordat we weer de atletiekbaan opdraaiden had ik pas door dat de tiende kilometer dit keer niet te lang, maar juist flink te kort was en dat ik toch bezig was een dik pr te lopen. Dat gaf me nog even (en helaas dus niet eerder) vleugels, zodat de laatste (GPS-)kilometer in 3.04 ging. Jan Venhuizen haalde ik er niet meer mee in, maar met 33.36 zat ik wel 21 seconden onder mijn vorige beste tijd (Stadsloop Appingedam, vorig jaar juni).

Helemaal messcherp had het allemaal niet eens gevoeld (de pijn viel mee; toegegeven, dat zou je niet zeggen aan de hand van de foto op de site), maar het resultaat is natuurlijk prima. Ik ben blij met mijn pr, blij dat de aftakeling blijkbaar nog niet begonnen is en blij dat er voor de rest van het jaar dus ook nog van alles mogelijk zou moeten zijn.

Tot dinsdag!

Mathijs

PS Als totale afstand gaf mijn GPS 9,99 km. Arjan had precies 10,00 km en ook de anderen in de kleedkamer zaten daar op of vlakbij. De afstand klopte dus, mocht iemand daar aan twijfelen...;-)