Trail Verbier St. Bernard (Zwitserland) door Peter

Plaatsingsdatum: Jul 07, 2021 3:56:17 PM

Afgelopen zaterdag (3 juli 2021) heb ik de X-traversee van de trail Verbier St. Bernard gelopen. De X-traversee is 73 km lang en heeft ongeveer 4800 hoogtemeters. Voor mij de langste afstand ooit met de meeste hoogtemeters ooit. Ik heb er over getwijfeld of dit niet al te gortig was, of ik niet beter een kortere afstand kon kiezen. Ik heb een keer eerder een trail in de bergen gelopen, de ULTRAKS in Zermatt (2019) en die was maar 50km met 3600 hm. Daar heb ik toen 9 uur over gedaan en die was erg zwaar dus vandaar die twijfel. 73 is een stuk langer dan 50 en hoe verdeel je je energie over zoveel uren? Dat is een enorme uitdaging en je komt in onbekend terrein. Daar kunnen Jos en Herwin over meepraten met hun 120km ISU. Voor de mensen om mij heen loop ik een extreme afstand, men twijfelt nog net niet aan je verstand. Ter plaatse gekomen in Verbier kwam ik erachter dat de langste race afstand 110km was met 8000hm. Bleek ik ook nog eens de minder zware trail voor ' watjes' te hebben gekozen :), zo zie je maar alles is relatief.

Zo'n trail in de Alpen is een hele belevenis. Dat je prachtige uitzichten krijgt kan je verwachten. Maar ook gletsjers, beken, sneeuw, ijs, mist, kou etc. Alleen het verplicht mee te nemen materiaal is al een ding. Naast verplichte voeding ook een reddingsdeken en telefoon. En ook een extra kledingset, handschoenen, 2 hoofdlampen en jawel... een mondkapje!

We zijn gestart met 7 lopers van Groningen Atletiek. Ieder zou zijn eigen tempo gaan lopen maar de hele dag op pad in je eentje is ook niet aantrekkelijk dus groepsvorming was onvermijdelijk. Na de eerste berg en bevoorradingspost waren we uiteengevallen in 3 groepen. Pjotr (LA2) en ik liepen voorop en zijn de anderen pas bij de finish weer tegengekomen. Marleen en Egbert zijn bij de voorlaatste post uitgestapt (toen waren ze al 15 uur onderweg....) en Herre, Simon en Anton hebben het net als wij volbracht (in 19 uur).

Hoe loop je zo'n race? Ik dacht dat je niet te langzaam kon beginnen. Bij de start riepen ze om dat we helemaal aan het eind 'de muur' zouden tegenkomen en als we ons afvroegen wat dat was..... daar zouden we vanzelf wel achter komen! Ik had bedacht dat het in 16 uur te doen moest zijn en dan wil je op de helft nog fit zijn. Dus we gingen langzaam van start. Naar boven met stokken lopen (niet rennen!) en naar beneden rennen. Het heeft eigenlijk weinig te maken met hardlopen zoals we dat doen bij Groningen Atletiek, het is een andere vorm van duursport. Je weet dat als je nu omhoog gaat hardlopen je aan het eind dubbel en dwars de prijs betaalt. Toen we na 7 uur ongeveer op de helft waren begonnen we voorzichtig te geloven dat het in 14 a 15 uur moest kunnen. Fout gedacht! de tweede helft was veel zwaarder met heel steile beklimmingen en technische afdalingen. We hebben er uiteindelijk bijna 16 uur over gedaan. Wat nog opviel was dat we bergop goed konden meekomen met de Zwitsers en Fransen, we haalden ze regelmatig in. Maar in de afdaling kwam iedereen weer ons voorbij waarna we bij volgende beklimming weer begonnen met inhalen. In de afdaling kan je natuurlijk de meeste tijdswinst pakken en daar waren ze erg bedreven in. Nu hadden we wel geoefend op de Kardingerbult....maar kennelijk is dat onvoldoende :)

Bij de op een na laatste post, op 65 km, zijn we na 13 uur voor het eerst gaan zitten en hebben warm gegeten. Daarna volgde de beruchte muur. Twee uur naar boven stampen voor 6 km en 1200hm. Dat is 3km/uur. In het donker daalden we af en renden we naar de finish. We werden nog ingehaald door de eerste dame van de 110km, die 4 uur eerder was gestart. Ze vloog ons voorbij.

Voor als je eens iets bijzonders wilt doen, iets wat je niet snel vergeet, echt een aanrader!