Schoorl NK 10

Plaatsingsdatum: Feb 13, 2018 9:28:37 AM

Zondag moest het dan gebeuren: de NK 10 kilometer in Schoorl. Na een matig najaar in 2017 - de periode waarin ik meestal het best presteer - volgde ik vanaf de kerstvakantie een schema dat moest leiden tot Vorm In Schoorl. Omdat een wedstrijd een week van te voren mij doorgaans goed op scherp zet, had ik een week eerder al de Acht van Apeldoorn gelopen. Die wedstrijd ging heel goed; ik wist van tevoren niet zo goed wat ik kon verwachten na dik twee maanden geen serieuze wedstrijd te hebben gelopen. De trainingen gingen goed, de vorm leek goed, maar maar helemaal zeker ben je toch niet. Ik liep die wedstrijd van start tot finish in mijn eentje, de eerste helft glimlachend, de tweede helft niet meer, maar de kilometertijden bleven meer dan prima. Op basis van deze wedstrijd leek een tijd van 31.40 oid me haalbaar in Schoorl. Enig minpuntje was dat ik in de week naar Apeldoorn toe al flink minder kilometers had kunnen maken dan ik van plan was.

Na nog zo’n rustig trainingsweekje naar Schoorl. De doelen waren duidelijk:

1. Nederlands kampioen 40+ worden

2. een PR lopen

3. eerste master overall worden. Uit 1 en 3 volgt automatisch:

4. Mathijs onttronen

5. zorgen dat Henk K na de finish niet grijnzend op me af komt lopen (grijnzend want sneller).

De omstandigheden waren matig: helder weer, maar harde wind, kracht 5/6. Op zich geen drama, maar ik schatte in dat ik vrij veel alleen zou lopen en een PR zou onder deze omstandigheden toch lastig worden. Ik drong me naar de eerste startrij en stond keurig op pole-position voor het startschot. Na vertrek nam ik meteen de kop, schuin in mijn rug liep een jongen van Haag Atletiek en een groepje volgde. We gingen toch best rap weg (3.06), maar de groep dunde nog niet echt uit. De jongen van Haag (een 35+’er) nam over en gezamenlijk hielden we het tempo hoog. Omhoog het duin op (in kilometer 3) begon het achter ons wat te piepen en te kraken, maar bij kilometer 5 (doorkomst 16.07, dag PR!) waren we pas echt samen weg. Dit was windtechnisch het rotste deel van het parcours. De jongen van Haag verzaakte zeker niet, maar het beste was er bij hem wel af. Ik was goed, maar vloog niet, zoals vorige week in Apeldoorn, toen ging de eerste helft echt vanzelf. Nu niet, maar de omstandigheden waren natuurlijk ook anders (Al denk ik soms ook dat ik in mijn eentje beter loop: een strak tempo, volle bak, niet hoeven nadenken over andermans bordje leegeten of je opwinden over je eigen bordje dat leeggegeten wordt, geen tempowisselingen). Tegen kilometer 7, zag ik dat iemand uit het achterveld dreigde aan te sluiten: ik wist niet wie, had geen zin om hem in onze luwte te laten uitrusten, versnelde iets en was alleen weg. De laatste 3 kilometers gingen het beste, ook vanwege de wind die daar geen (negatieve) rol meer speelde. Ik meende op mijn horloge te zien dat een PR nog kon (verkeerd gezien), liep daardoor een harde 9e kilometer, kreeg door dat dat een foutje was, maar liet niet meer lopen in de laatste kilometer en eindigde in een prima 32.05. Het was fijn om het sterkste in het veld te zijn en niet op anderen te hoeven reageren. Ik denk dat er nog wat winst te behalen valt in de opbouw naar de wedstrijd (pas minderen in de laatste week, met als gevolg een mindere generale, maar wellicht nog betere vorm tijdens de wedstrijd waar het om gaat). De eerste Nederlandse titel is binnen; volgende maand deel 2 in Venlo!