Run van Gieten

Plaatsingsdatum: May 14, 2016 7:45:14 PM

Poeh, de 10 van Gieten. Ondanks een blessure aan de knie waardoor ik veel te weinig heb kunnen doen had ik hier heel veel zin in en hoge verwachtingen van. Mijn vorm leek goed deze week, tempo’s gingen “relatief” makkelijk. Ik was er klaar voor. Een 32 aanvallen. Vol gas, dood of de gladiolen. (ik verklap alvast, het werd de dood…)

Aan de start 5 snelle mannen, Olfert, Freek, Arjan, Jan en ik. Omdat de eerste kilometers vals plat omhoog gingen vol tegen de wind in (kracht 5, al voelde het wel iets minder) was het noodzaak bij elkaar te blijven. Olfert is in deze groep uiteraard gedoodverfd favoriet, daarna Arjan. Dat bleek in de eerste kilometers ook absoluut. De tweede kilometer werd geklokt op 3:09, de derde op 3:15 (beide vol tegen de wind in!!!) en de 3e dus ook nog vals plat omhoog. Gekkenwerk, maargoed, ik had mijn mijn grote mond Arjan gek gemaakt en wie A zegt moet voor B zwoegen…

Freek liet het tempo zakken en bij km 4 had ik een gat geslagen van een goede 150 meter. Bij de 5k doorkomst had ik Arjan inmiddels wel gelost (Arjan mij bedoel ik dan), maar het gat tussen mij en Arjan bleef relatief klein, een meter of 20-30. Een glimp op mijn horloge en de klok gaf 16:04 aan… Ok ik ben wel sterk, maar dit is VEEL te hard…

Als Freek dan het gas erop zet hoor ik hem naderen, maar inmiddels lopen de benen vol en kan ik geen versnelling inzetten om het te pareren. Freek probeert nog door te versnellen om Arjan te pakken, maar dit mislukt en hij valt vrijwel stil. Mijn benen zijn echter zo vol dat ik kilometers 8 en 9 op 3:36 e 3:34 klok en simpelweg geen kracht heb om nog iets terug te doen. Normaal is een eindsprint een van mijn sterkste wapens. Het verstand op nul en snot voor de ogen… Nee vandaag niet. Compleet kapot, geen kracht meer. Het gat met Freek was overbrugbaar, maar vandaag niet.

Hoewel dit de eerste keer is dat ik dus geen PR loop in een wedstrijd (ja, tot nu toe enkel PR’s op wedstrijden) is dit wel een van mijn mooiste 10 kilometers. Ik weet nu wat het is om echt kapot te gaan en geen kracht meer te hebben. Ik denk wel dat het lage aantal kilometers (26,4 per week over 6 week) door marathonherstel en blessure wel een effect hebben op het feit dat het eind zo zwaar ging. Maar op naar het volgende avontuur dus. Beter indelen en weer volop trainen. De knie hield zich goed vandaag, dus ik kan weer.

Vandaag was Arjan simpelweg veel sterker, ik had geen kans… Maar die 32:17 gaat eraan, de vraag is wie hem eerder pakt ;)

Tot dinsdag.