NN Rotterdam Marathon

Plaatsingsdatum: Apr 11, 2016 10:44:54 AM

De Rotterdam marathon 2016. Ik kan je zeggen, dat is er een die ik niet snel vergeet. Na New York is dit pas mijn tweede marathon, dus heel ervaren kan ik mijzelf niet noemen. Toch als je al een keer een marathon hebt gelopen weet je wat het is om de laatste kilometers door te ploegen. In New York verloor ik in de laatste kilometers meerdere minuten. De oorzaak legde ik in de voorbereiding bij te weinig kilometers. Dit wilde ik voor Rotterdam anders doen, meer kilometers maken was het devies.

Hoewel ik dus een veel grotere omvang wilde maken kwam ik daar mede door werk en een paar keer pijntjes (scheenbeen) niet helemaal aan toe. Toch had ik wel een viertal weken boven de honderd gedraaid, wat voor mij tot dan toe ongekend veel was. Uiteindelijk kwam ik op een 70km gemiddeld uit over de voorbereiding, inclusief de rustweken. Hier kan dus nog progressie geboekt worden, maar zeer tevreden reis ik hiermee af naar Rotterdam.

Meest cruciale in de voorbereiding is de 1.14 in Haren, wat voor mij inhield dat ik mijn doelstelling van 2:45 bijstelde naar 2:38-2:40. In de laatste 3 weken waren de trainingen echter zo spot-on en gingen de tempo’s zo fijn dat ik begon te dromen over een 2:35. Als dan in de week naar de marathon de voorspelling voor het weer ook nog gunstig is, dan zit er maar één ding op: Dood of de gladiolen! De paceband op 2:34:44 gezet, een exacte 3:40 pace. Een vlakke race lopen. Geen verval incalculeren.

Als dan de zondag aanbreekt voel ik me niet in opperste gereedheid. Met slechts een uur of 4 slaap (wedstrijdzenuwen?) en kleine buikklachten werd ik niet heel fris wakker. Goed, het mag de pret niet drukken, het is ook niet heel erg. Het hotel had gelukkig een goed geregeld marathonontbijt en een watertaxishuttle naar de Coolsingel. Dus die voorbereiding was fantastisch.

Dan toch echt de wedstrijd. Vanuit startvak B startend (8 seconden achter de top) was het een vrij chaotische start. Veel duw- en trekwerk, weinig ruimte en hoewel ik zou verwachten dat het starttempo hoog ligt in deze vakken kon ik met moeite tussen wat mensen door slalommen op een pace rond de 4:00. Gelukkig naar een meter of driehonderd viel er genoeg ruimte om lekker je eigen tempo te pakken. Na een kilometer of 3 zat ik mooi op de 3:38-3:39, de Erasmusbrug gepasseerd en op weg naar het lange vlakke deel van Zuid. Het nadeel van starten uit startvak B werd echter wel snel duidelijk. Als je voor een lage 2:30 tijd wil lopen moet je toch echt in A staan. Er was geen groepje dat mijn tempo liep. Ik haalde vele hardpgestartte lopers in, maar er was niemand in de buurt om aansluiting te vinden. Voor mij op een meter of 200 liep een groep ongeveer mijn tempo, maar ik durfde de versnelling niet in te zetten om dat dicht te lopen. Na een kilometer of 8 haalde ik iemand in die bleef plakken. Na kort overleg bleek hij voor 2:34 te gaan. Prachtig! Samen lopen dus. Grootste voordeel voor mij is dat het de ervaren ultraloper en Nederlands kampioen 100k Pascal van Norden blijkt te zijn.

Elkaar goed in bedwang houdend, soms versnelde ik per ongeluk na een bochtje of stukje omhoog/omlaag, dan versnelde hij weer nadat een horde bekenden hem stonden toe te juichen, liepen we heerlijk door. Halverwege sloten nog 2 andere lopers aan, maar die vielen er snel weer af. Als we dan bij 30k het kralingerbos indraaien voelen de benen nog fris. Waar ik het in New York op dit punt toch zwaar begon te krijgen ging het nu nog lekker. Ik nam mijzelf voor het ultravlakke schema dat ik tot dan toe gelopen heb (de snelste km was 3:35, de langzaamste 3:41) aan te houden en niet eerder proberen een versnelling in te zetten dan km 37-38. Dan na 36k voelen de benen leeg en met leeg ook echt leeg. De ademhaling gaat omhoog, hartslag gaat richting rood en het tempo zakt weg. Als ik dan een kilometer in 3:46 klok zet ik de versnelling in. Op het tandvlees! 20 minuten doorbijten, afzien en zwoegen! Gedachten over tempo laten zakken en zelfs uitstappen (ja, alles spookt door je hoofd) onderdrukken! De paces krijg ik weer in de 3:3x zei het met veel pijn. Als we dan de Coolsingel opdraaien weet ik de laatste 1200 meter zelfs in 4:01 (3:20 pace!) af te leggen.

Extreem, maar dan ook extreem tevreden met de tijd. Zit er rek in? Ja. Hoeveel? Geen idee. 26km met een opengeknapte blaar (sok vol bloed) gelopen, de tweede helft niet meer kunnen eten en de laatste 10 zelfs ook geen drinken meer kunnen hebben, de eerste 10 kilometer hartslag niet onder controle (slaaptekort?)… Het is geen geklaag, de omstandigheden waren perfect en een 100% dag bestaat niet denk ik maar. Maar rek zit er dus zeker in.

Dus op naar Berlijn! sub 2:30! Kan dat? We zullen zien. Eerst maar even genieten van een 2:34:09 en een 5e!!! plek op de NL ranglijst van Rotterdam 2016!

Voor de gezelligheid en kreupelheid kom ik dinsdag nog wel even op de training. Meetrainen? No way ;)

Groet, Henk