NK Run Bike Run Spijkenisse en voortraject

Plaatsingsdatum: Oct 14, 2017 3:13:1 PM

Geen 4 Mijl voor mij vorige week, maar het NK Run Bike Run in Spijkenisse wat tevens de afsluitende wedstrijd was van De Run Bike Run Series, een serie duathlonwedstrijden in teamverband. Bij beide wedstrijdelementen was ik betrokken: individueel verdedigde ik mijn titel bij de mannen tussen 40 en 44 en in teamverband streed ik voor het Triteam Groningen, een samenwerkingsverband tussen de studententriathlonvereniging Tritanium en de vereniging waar ik in het kader van mijn triathlonperikelen lid van was geworden, GVAV. Zo het verslag van de wedstrijd, maar eerst het voortraject.

Dat voortraject begon in de Vogezen, waar onze camping gelegen was op nog geen kilometer van de voet van de beroemde Col du Ballon d’Alsace, in 1905 de eerste serieuze col in de Tour ooit. Waar de weg naar de top destijds een geitenpaadje was, wat de prestatie van de eerst bergkoning in de Tour, René Poitiers, om die top te bedwingen op een fiets zonder versnellingen indrukwekkend maakt, gaat er nu een goed geasfalteerde weg naar boven. KOM bij Strava ben ik er niet geworden, maar ik heb er wel een paar keer mijn best gedaan zo hard mogelijk naar boven te rijden.

Uiteraard waren dit niet de enige fietskilometers van de afgelopen maanden. In de meeste weken zat ik in tijd zo’n twee keer zo lang op de fiets als dat ik aan het lopen was. Ook ging ik regelmatig voor de combinatie. Zo ook op vrijdagavond 2 september, toen ik op de fiets toog naar Oosterwolde, het dorp waar ik ben opgegroeid. In het kader van het 500-jarig bestaan van de gemeente Ooststellingwerf werd daar de “grootste loop ooit gehouden in de gemeente” georganiseerd. Dit betrof een 4 mijl van Appelscha naar Oosterwolde. Het was een bevreemdende ervaring om te merken dat na ruim 20 jaar uit de omgeving vertrokken te zijn die omgeving weliswaar nog heel bekend was, maar op een enkeling na de mensen in het geheel niet meer. Die ervaring van het niet (her)kennen was wederzijds. Het was leuk om als eerste aan te komen in Oosterwolde (de drukke mensenmenigte langs de kant had ik niet eerder als winnaar meegemaakt), maar dat ik dat deed als oud-Oosterwoldenaar werd door niemand opgemerkt.

Een week erna in Winschoten voelde het vanwege het teambelang als niet gepast om een deel van mijn energie aan te wenden voor een fietstochtje naar de start. Ik kwam dus gewoon met de auto. De tijd die ik er liep, 34.43, was weliswaar niet bijzonder, maar het was wel mijn snelste tijd ooit in Winschoten en de eerste keer dat ik er onder de 35 liep. Het stemde me tevreden.

Op 24 september was de generale repetitie voor Spijkenisse: de Zernike Campus Run Bike Run over ruwweg de halve afstand als in Spijkenisse, 4,5 km lopen, 18 km fietsen en 2,3 km lopen. Omdat er naast de wedstrijd waar ik aan meedeed ook een competitiewedstrijd was in het kader van de Run Bike Run Series was het deelnemersveld niet bijzonder sterk. Ik had dan ook een beetje gerekend op de winst. Al tijdens het lopen bleek de tegenstand echter serieus. Er liep er nog eentje voor, maar vooral ook iemand vlak achter me. Zo vlak dat hij me een keer of acht op de hakken tikte. Mijn schoenen gingen er niet van uit, maar fijn is anders. Bij het fietsen ging ik de snelste loper weliswaar voorbij, maar de hakkentrapper haalde mij weer in en het gat dat hij sloeg was te groot om in de tweede run nog goed te maken. Een tweede plek dus, maar die was wel goed voor een lekkere Groninger Koek.

Dan de wedstrijd waar het om ging, die van vorige week zondag. Doel was om op alle onderdelen wat sneller dan vorig jaar te zijn en dan wel te zien waar het schip zou stranden. Bij de eerste run van 10 kilometer ging dat prima. Mijn tijd van 35 hoog was een half minuutje sneller dan vorig jaar. Het fietsen daarna viel echter niet mee. Er stond wat meer wind dan vorig jaar en in combinatie met het dijkje op, dijkje af op het tien kilometer lange rechte stuk dat we twee keer heen en weer aflegden zorgde dat ervoor dat ik wat moeilijk in mijn ritme kwam. Uiteindelijke was de gemiddelde snelheid vergelijkbaar met vorig jaar (zo’n kleine 38,5 km/uur), maar ik had op wat sneller gehoopt. Onderweg was het wel leuk om te ervaren deel uit te maken van een team. Vanwege de stukken heen en weer (ook bij het lopen) kwamen we elkaar regelmatig tegen en dat gaf de gelegenheid elkaar op te peppen.

De tweede run ging weer een stuk beter. Ik voelde ik dat ik nog genoeg over had om flink door te trekken. Mede omdat ik wist dat elk plekje winst voor ons als team meer punten zou opleveren richtte ik me steeds weer op een nieuwe voorganger om in te halen. De laatste die ik inhaalde leverde geen punten meer op, maar gaf me om eerlijk te zijn wel de meeste voldoening. Het was de tot dan toe snelste van ons team en het passeren van hem betekende ik dat alle jonkies (studenten van 22 tot 24) in het team verslagen had. Toch wel lekker ;). De (ruim) 5 km was gegaan in 17.41 en mijn totaaltijd was 1.57.00. Overall was ik 13e en in de categorie 40-44 weer de eerste. De snelste veertigplusser was ik helaas niet. Er zat nog een M45 20 seconden voor me.

Nu even genoeg gemultisport. De komende maanden staan weer in het teken van het hardcore hardlopen met als hoofddoel het NK 10 kilometer in Schoorl.

Tot dinsdag!

Mathijs