Nieuwjaarsloop Stadskanaal 2014

Plaatsingsdatum: Jan 03, 2015 3:22:57 PM

Een nieuwe jaar is weer begonnen. Het is 2015. We drukken weer op een hele grote 'reset' knop. Hierbij komen dan nieuwe voornemens en nieuwe doelen. In het loopjaar 2015 ga ik bouwstenen verzamelen op weg naar de marathon van Rotterdam in April.

Hopelijk is het me na 2014 opnieuw gegeven om deze magische afstand onder de 3 uur te mogen lopen. Als dit lukt val ik van dankbaarheid opnieuw op mijn knieën en ga ik weer naar de wolken wijzen.

Dit gebeurde ook in bij de finish van de marathon van Hamburg in 2014. Eigenlijk deed ik hetzelfde als die buitenlander die net voor mij over de finish kwam.

Of is deze reactie overdreven? Of is dit vreemd? Of is dit bijzonder? Geen idee.

In wat voor cultuur leven we eigenlijk? Wat verwacht 'men' van ons?

Vandaag was ik bij de nieuwjaarsloop van Stadskanaal 2015. En zolang het nog geen Driekoningen is geef verschillende mensen een hand vol met 'de beste wensen' of met 'veel zegen'.

Als de wijzen uit het oosten zijn gekomen mag ik daar wel ongeveer mee stoppen. Vandaag kwam er vooral een frisse wind uit het oosten.

Een leuk excuus om mijn persoonlijke verwachtingen wat bij te stellen. 'Wat ben je van plan te lopen?' is een leuke vraag. Het antwoord is dat 38.50 met de huidige vorm leuk zal zijn maar dat ik tevreden ben met 39.10.

Ondertussen voor de start nog meer mensen een hand schudden met 'de beste wensen' of 'veel zegen'.

Het is een leuk loopcircuit in Oost-Groningen met veel bekenden en iedereen hun eigen verhaal.

Er is bijvoorbeeld een man die tijden lang zijn 10 km 2 a 3 minuten langzamer liep. Hij vroeg aan zijn dokter waar dit aan lag. Hier gaf zijn huisarts geen concreet antwoord op. Er volgden bloedonderzoeken. Zijn huisarts werd bedankt voor bewezen diensten omdat die niks kon vinden. Nu is de 'vorm' weer terug en kan hij weer 10 km in 37 a 38 minuten lopen. De 'vorm' is weer terug? Dat de dokter geen medicijnen had om de vorm terug te brengen.

Er is bijvoorbeeld ook een man die overspannen is geweest en nu weer terug komt in het loopcircuit. Iedereen gaf ik van beleefdheid een hand met de beste wensen. Maar bij hem kon ik het meer gemeend zeggen.

Even denk ik terug aan de andere man die we moeten missen wegens 'reuma'. Hij kan ook 10 km net onder de 38 minuten lopen en kon mij zo prikkelen en motiveren.

Kortom. Nieuwe voornemens? Het is een rijkdom om zo vrij en gezond te mogen beleven. Het is een keuze om te genieten. De tijden komen later wel weer. De 'vorm' komt ook later wel weer.

Start! Mee met de man die zijn huisarts heeft bedankt. Eens kijken wat hij met 'vorm' bedoeld. En ja! Hij gaat hard. Op 3 km pas ik, loopt mijn neus vol en besef ik hoe verkouden ik eigenlijk ben. Flink hard door mijn mond heen ademen. Ik moet passen. En een verschillende mensen komen voorbij.

En maar weer doorlopen. Van achteraan sluiten mensen bij. Ik wil weer mee lopen. Te hard, te langzaam, te hard, te langzaam. Wat irritant! Vandaag wil ik met niemand mee lopen! Ga maar weg.

Alleen vervolg ik mijn wedstrijd. Van achteren komt er iemand met een Aquilo shirt. Geen schande als dit Mario is. Hij heeft me al vaker geholpen en moed ingesproken op lastige momenten in wedstrijden.

Maar het is Rick! En hij neemt Fjodor mee. Ga weg! Geen Rick. Hoe kan dit nou?! Ik kijk nog eens goed naar achteren. Het is echt Rick. Wat heeft hij gedaan? Heeft hij harder getraind? Rick mag echt niet aansluiten. Doei! Ik ga nooit van Rick verliezen. Ik eet nog liever mijn schoen op. Dan maar mijn hele weg alleen door lopen en 100 meter voor Rck lopen. Ondertussen lijkt het net of mijn maag probeert iets aan te geven. Ik maak best tempo en kijk nog eens achterom. Rick kan dit echt niet lang volhouden. Hij is vast weer ingehaald. Maar het is echt waar! Voor aan het groepje loopt hij daar. Het is Rick. Rick Postma. Sympathieke oudere man die zijn eigen weg eenvoudig kan vinden en zich door niemand gek laat maken. Het is hem gegund. Maar hij loopt toch altijd verder achter mij?

Even later kom ik binnen. Binnen de 39.20. Harm Noor roept nog om 'Met nummer 27 is dit Ad van Erp. Ook zo een jonge man van wie we nog veel plezier gaan beleven dit jaar'. Wat een warme en sympathieke vermelding van een goeie omroeper. Maar de meeste eer van vandaag gaat uit naar Rik. Dit had ik echt niet van hem verwacht.

Op naar Wildervank. De laatste 100 dagen in de voorbereiding van de Rotterdam Marathon zijn in gegaan. Dit is het begin en het mag steeds wat harder.