Natuurloop Meerwijck

Plaatsingsdatum: Jun 21, 2015 10:8:50 PM

Het beste is er een beetje af bij mij. Na hoogtepunten in Schoorl (NK-medaille, ik herinner jullie er graag nog eens aan...), Winschoten (PR 10 EM) en Stadskanaal (PR 10km) is de vorm een beetje weg. Daar kwam ik drie weken geleden in Veendam achter toen ik na een relatief rustige trainingsmaand wel even een 32'er dacht te lopen. Niet dus, bovendien tactisch dom gelopen en dus in de eindsprint geklopt door Freek. Daarna heb ik de knop omgezet en heb de afgelopen wedstrijden niet op tijd, maar op positie gelopen. In Nieuwe Pekela vorige week had ik me voorgenomen wat rustiger te beginnen, om dan te kijken wat er in de laatste 3 km nog in zou zitten. Als ik goed was, zou ik nog kunnen versnellen; als ik dat niet was zou ik de wedstrijd vlak uit kunnen lopen en zou het licht niet zo pijnlijk uit gaan als in Veendam. Dat pakte goed uit: Freek ging hard weg, maar ik merkte vanaf km 4 dat ik op 'm inliep. Bij km 6 kwam ik erbij en een km verder liep ik 'm los. Uiteindelijk zat er nauwelijks een versnelling in in de laatste ronde: een bevestiging dat de vorm niet geweldig is. Wel erg blij met de overwinning: tactisch gelopen en me niet gek laten maken in de eerste kilometers (dat is weleens anders geweest).

Vandaag naar Kropswolde voor de Natuurloop Meerwijck. Ik was moe na een zware werkweek, maar ging toch omdat ik anders nooit aan de benodigde 8 wedstrijden van het circuit ga komen. De tactiek was hetzelfde als in Pekela: eerste deel enigszins kalm aan en dan kijken wat er in de tweede ronde nog mogelijk zou zijn. Er ontstond een kopgroepje met mijzelf Wouter, Gerard Vos, Freek en Wim Opten, waarin de laatste eerst het kopwerk deed. Toen hij inhield bij km 2,5 nam ik over, maar enigszins met de handrem erop. Vlak voor de eerste doorkomst, toen we het strand op moesten draaien, hield ik in en nam Vos over, met Freek in zijn rug. Het tempo bleef nu stabiel. Ik zat niet lekker, hing steeds aan het elastiek en voelde me echt de minste in de kopgroep. In mijn hoofd had ik de verklaringen voor deze tegenvallende wedstrijd al klaar. Maar steeds als er een gaatje viel, liep ik dit toch maar weer dicht. Op 8,5 km liet Freek ineens een gaatje vallen naar Vos, die op kop liep. In een split-second besloot ik dat gaatje ook maar dicht te lopen, ook al was dat wellicht onderdeel van Het Grote Gelinkebal dat nu ging beginnen. Maar Freek volgde niet en ik zat alleen met Vos op kop. Dat gaf voldoende moraal om stevig over te nemen en het tempo op te voeren. In de laatste kilometer moest Vos lossen en kwam ik solo aan (opgelucht dat ik geen eindsprint aan hoefde te gaan in het mulle zand van het strand). De eerste ronde ging in 17.07 de tweede in 16.57.

Ik mag dan niet helemaal de benen hebben op dit moment, ik heb wel het gevoel dat ik mentaal en tactisch beter ben geworden de afgelopen wedstrijden.

Ik was niet de enige LA'er: Wouter komt elke wedstrijd dichterbij en Barry heerst als Josef Stalin in zijn beste dagen in het 40+ klassement, elke poging tot verzet wordt rigoureus de kop in gedrukt. Maar zij gaan ongetwijfeld zelf een verslag schrijven van deze wedstrijd... (hop, hop, aan het werk!)