Marathon Berlijn... dromen kunnen uitkomen ook in je 22e marathon!

Plaatsingsdatum: Sep 30, 2014 8:30:26 AM

Nog steeds vol ongeloof kijk ik naar de 2.35.44 van afgelopen zondag.. Met een negatieve split ruim 4 minuten van mijn pr afgelopen.. Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden. Na Rotterdam waar ik lang op een schema van net onder de 2.38 liep, dacht ik dat een tijd van rond de 2.38 het hoogst haalbare voor me zou zijn. Hier had ik me toch flink op verkeken bleek zondag in Berlijn.

Na een erg drukke week vertrokken we vrijdag met de bus naar Berlijn. Het was een gezellige groep met een aantal bekenden uit de loopcircuits. Deze reis had ik al 2 keer eerder gemaakt (2007 en 2011) en was me erg goed bevallen.

Na vrijdagavond het startnummer te hebben opgehaald, op een overigens fantastische marathonbeurs, ging ik toch een slapeloze nacht in. Zaterdagochtend was de ontbijtloop. Ik had eerst getwijfeld om hier aan mee te doen, maar 6 km in ontspannen sfeer lopen in overigens volledig oranje kleding (inclusief pruik, bril en hoed) leek me wel even een goed idee. 's Middags na de rondrit door de stad besloot ik richting het hotel te gaan om wat slaap in te halen. Na een betere nachtrust stond ik rond 8.30 uur in startvak A aan de rechterkant. Klaas Oudman, die gehaasd werd door Olfert Molenhuis, wilde graag aan de linkerkant starten. Zo klommen we vlak voor de start nog even over een tweetal hekken. Ik was ontspannen. Eigenlijk was ik helemaal niet echt bezig met een tijd. De druk van een tijd onder de 2.40 was immers na Rotterdam dit jaar al weggenomen. Ik wist alleen dat ik op een pr weg wilde gaan. Ik dacht alles of niets vandaag. Ik wilde net zoals in Ten Boer en Winschoten ontspannen lopen en niet te veel bezig zijn met doorkomsttijden.

Het weer, tja wat zal ik er over zeggen... Ideale omstandigheden, zoals de commentatoren het altijd zo leuk kunnen brengen op de diverse media, zijn natuurlijk erg persoonlijk. Zaterdagochtend had ik tijdens de ontbijtloop al een goede indicatie wat het weer op zondag zou worden. Een start bij een graad of 10 en dan naar de middag (lees uurtje of half 12) oplopend naar een graad of 19. Maar dit zijn natuurlijk schaduwtemperaturen zoals we allemaal weten. De zon was duidelijk aanwezig een brandde behoorlijk. De gevoelstemperatuur ligt dan ook meerdere graden hoger dan er gezegd wordt. De snel oplopende temperatuur had me in 2011 genekt in de laatste 10 km en ik was bang voor hetzelfde scenario. Ik wist dat de eerste 2 uur wel door te komen waren, maar dan zou het moeilijk worden. Ik moest me dus goed gaan koelen in deel twee van de race.....

Direct na de start, voelde ik al snel dat er nog een gedwongen sanitaire stop aan zat te komen. Verder zakten mijn kousen wat af. Na twee korte stopjes om de kousen op te trekken, moest ik bij 3 km even een boompje zoeken. Na deze sanitaire stop en mijn kousen voor de derde, en later bleek gelukkig, laatste keer opgetrokken te hebben, kon ik me focussen op de race. De eerste 5 km kwam ik iets te langzaam door, maar ik wist dat dat helemaal niet erg is zo in de beginfase. Ik kan de marathon in twee delen opdelen. De eerste helft, waarin ik zoekende was na het juiste tempo. Voor mijn gevoel liep ik de eerste helft niet zo goed. Ik kwam maar niet in die flow. Dit had mede te maken met de groepjes waarin ik liep. Grotendeels zat ik in een groepje die bestond uit een aantal Italianen. Maar ze liepen nogal wisselvallig. Daardoor ging de tweede 5 km te hard. Toch besloot ik tot 22 km bij de Italianen te blijven. Reden was dat mijn benen toch wat stram voelden. Ik kreeg niet het gevoel dat ik bezig was met een goede race. Harder lopen was geen optie en af laten zakken was mijn eer te na. Na halverwege te zijn doorgekomen in 1.18.23 (doel was 1.18.30), zakten de Italianen in. Ik kwam nu alleen te lopen. Maar dat duurde niet lang en ik was ineens ongewild de voorloper van een groepje. Ineens liep er een jongen achter me volledig in het rood gekleed en een wit petje dragend. Hij 'kleefde' aan me, althans zo voelde het. Hij zag mij duidelijk als 'haas'. Dit bleek, zo bleek na de finish, Branco uit Oostenrijk te zijn. Eigenlijk was dit de persoon die ik nodig had. We sloten langzamerhand een pact en liepen samen door. Hij liep erg sterk tot 35 km. Ik kon bij hem blijven en we haalden alleen maar lopers in. Boven de 30 km voelden de benen goed, maar dat was in Rotterdam ook zo geweest, dus dit zei nog niks. Vanaf de 21 km had ik me bij elke drinkpost gekoeld met water. Om de 2,5 km gooide ik twee bekers water over mee heen. Na 35 km leek het alleen maar beter te gaan. De benen voelden super en we gingen voor mijn gevoel steeds wat sneller lopen. Ik probeerde ontspannen te lopen en me te focussen op een goede ademhaling. Die bleef nu gelukkig goed en bij 40 km wist ik dat bezig was met een supermarathon en dat een pr haalbaar moest zijn... Dat laatste klinkt raar, maar ik heb in de tweede helft weinig op de tijd gelet. Alleen rond de matten keek ik even wat de 5 km tijd was. Maar doorrekenen deed ik niet. Ik dacht bij 40 km dat ik op een 2.37 hoog of 2.38 laag liep. Achteraf heb ik ook niet gelet op de tijdklokken bij de 5 km punten. Met de finish in zicht zag ik op eens 2.35.... opdoemen en ik kon het niet geloven.. Na de finish hebben Branco en ik elkaar uitvoerig staan bedanken. Hij bleek gelukkig ook veel aan mij gehad te hebben.

Toch kon ik het nog steeds niet geloven. Ik hoopte dat het klopte en dat mijn chip de tijd ook geregistreerd had. Dus na het douchen heb ik eerst een oorkonde laten uitprinten die mijn ongeloof weg moest nemen.. Het bleek gewoon te kloppen! Heb ik de ideale marathon gelopen? Ik denk dat het er heel dicht bij in de buurt komt. Al waren de 5 km tijden nog wat wisselend, de 10 km tijden bleken erg vlak. (37.06-37.10-37.07-36.35).

Ik wist wel dat ik in vorm was, gezien mij tijden in Ten Boer en Winschoten, maar het moet er natuurlijk wel uitkomen.

Hoe kan dit? Wat heb ik anders gedaan?

Qua schema, die ik overigens niet echt heb en meestal per week opstel, heb ik het niet anders gedaan dan voor Rotterdam dit jaar.

De kern van mijn trainingen waren denk ik:

- de snelle tempo's op de dinsdagtraining in combinatie met de duur (altijd meer dan 20 km op de dinsdag)

- de lange opbouwende duurlopen, in het weekend, altijd met langere tempo's/ blokken erin op het eind (7 keer boven de 30 km)

- gemiddeld 90-100 km per week (9 van de 12 weken)

- twee goede testlopen (marathonsimulatie); 10 km Ten Boer na zwaar trainingsprogramma in weekend, en Run van Winschoten 3 x 10 km waarvan 2 snel

- meerdere keren per week rompoefeningen en ademhalingsoefeningen

- meer rust pakken na intensieve trainingen en wedstrijden

- ontspannen en op gevoel proberen te lopen; minder focus op tijd en snelheid tijdens wedstrijden en trainingen

Nu herstellen en hebben andere zaken de prioriteit. Toch loop ik over minder dan 5 weken alweer een marathon. De Berenloop wordt nog een soort toetje. Hoe ik daar ga lopen? Geen idee. Hangt af van het herstel..

Het kan ook een lange duurloop gaan worden. We zien wel.

Barry