Lopen Down Under

Plaatsingsdatum: Aug 18, 2013 7:32:16 PM

Afgelopen vijf week ben ik op vakantie geweest in Australië en Nieuw Zeeland. Het was een fantastische vakantie waarin ik veel gezien en ondernomen heb. Maar ik ben ook heel actief geweest. Ik heb met name veel wandelkilometers gemaakt op de vele trails die je daar kan lopen. Daarnaast heb ik ook nog wat hardgelopen. Naast een aantal trainingskilometers heb ik ook nog 3 wedstrijden gelopen. In Sydney heb ik een marathon gelopen. In Taupo (Nieuw Zeeland) een halve marathon en in het Waharau Regional Park (Zuidoosten van Auckland) een trailrun. Ik heb daar ook een aantal lessen uit kunnen trekken. In de eerste plaats betekent een ´flat course´ voor lopers uit Australië en Nieuw Zeeland heel iets anders dan voor ons. Wij zouden dat gewoon een heuvelachtig parcours noemen. In de tweede plaats weet ik nu hoe het is om een echte trailrun te lopen. Ik schrijf even beknopt op hoe de wedstrijd verlopen is.

Zondag 28 juli: Westlink M7 cities marathon Sydney.

Om 3 uur uit bed. Rennend naar het busstation in het centrum van Sydney. Om 4 uur met de nachtbus, vol dronken Australiërs, want het was immers zaterdagnacht, richting Blacktown. Een buitenwijk van Sydney. Rond half 6 uitgestapt. Samen met 2 Japanners nog 2,5 km gerend naar het atletiekpark om de laatste shuttlebus te halen die ons naar de start bracht. Weer was goed. Start was nog in het donker. Parcours loopt over fietspad langs de M7 Highway. Was een beetje een parcours van allemaal Hoogkerkheuvels achter elkaar. Voelde me niet top, maar ik liep een tempo van iets boven de 15 km/u. Tussen 4 en 13 km ging het alleen maar valsplat omhoog. Ik kreeg last van darmkrampen en nam een sanitaire stop bij 17 km. De 2:30 min die ik hiermee verloor (geklokt), was echter noodzakelijk. Daarna liep ik eigenlijk heel vlak door in een tempo van iets boven de 15 km/u. Ik schoof wat op in het veld en kon in de laatste 6 km nog een aantal inhalen. Ik finishte als 6e overall en ook in de categorie in een tijd van 2:47:46. Dit verraste me wel. Al met al een leuke marathon met niet het mooiste parcours, maar met wel een heel gemoedelijke sfeer.

Zondag 4 augustus: Mizuno half marathon Taupo New Sealand.

Een week na de marathon en vele wandel- en hikingkilometers liep ik bij Lake Taupo (centrum van het noordelijk eiland) een halve marathon. Start 9 uur. Moest eerst nog 100 km rijden om in Taupo te komen, maar was rond 8 uur bij de inschrijving. Het was een grote halve marathon. Naast lopers kon je de afstand ook wandelen. Ik startte achterin het eerste vak. Na de start liep ik een tijdje met een Nieuw Zeelander samen. Het parcours liep over de weg door Taupo naar een buitenwijk. Daar maakten we een draai en liepen we langs het meer weer terug naar de start. Ook dit was een heuvelachtig parcours. De eerste kilometers voelden de benen erg stram. Ik schoof langzaam op in het veld. Na het keerpunt had ik even een dipje, maar bij 13 km liep ik weer wat soepeler en pikte nog een aantal lopers op. Na 17 km lag ik 4e in de wedstrijd. Ik liep nog wel in op de nummer 3, maar kon hem niet meer achterhalen. Ik finishte in 1:18:26 als 4e (1e in de categorie). Erg mooie halve marathon. Met name omdat je langs het meer loopt. Verder erg goed georganiseerd.

Zondag 11 augustus: Xterra Trailrun Waharau Regional Park

Start 9 uur. Rond 7 uur in de auto vanaf Auckland. Was 70 minuten rijden. Het had de hele zaterdag geregend en het regende onderweg nog steeds. Bij de inschrijving kon je kiezen uit 4 afstanden. De short, medium, long en superlong. Ik schreef me in voor de superlong, waarbij de afstand geschat werd tussen de 21 en 22 km. Ik moest een heel papierwerk invullen inclusief handtekening dat ik het echt op eigen risico ging lopen. Vlak voor de start kregen we een briefing. Er werd gezegd dat het een erg zwaar parcours was, met name de superlong. Er werd geadviseerd nog naar de long over te stappen na 4 km als je het eerste stuk al zwaar vond. Je moest met rugzak lopen. Hier moest een EHBO-kit, 2 liter vocht, droge kleding, een telefoon en een fluitje zitten. De long en superlong startten tegelijk. De eerste paar honderd meter gingen over een zand- en kiezelpad, maar opeens moesten we naar rechts het bos in. Daar begon het! Steile trappen, blubberpaden met stenen en bomen en veel plantenwortels. Hardlopen kon soms niet. Je moest wandelen, zo steil. De superlong was een parcours die van zeeniveau naar ongeveer 700 meter hoogte liep in 10 km (1400 tot 1600 hoogtemeters werd gezegd). Na 3 km klimmen kwam er ineens een afdaling. Erg steil, glad van de blubber, veel stenen, bomen en takken.. Ik gleed alle kanten op en kon me net vastgrijpen aan boomtakken om vallen te voorkomen. Ik had mijn wegschoenen aan en die hadden natuurlijk veel te weinig profiel voor dit soort ondergrond. Ik was best bang in de afdaling en ging heel voorzichtig naar beneden. Bij 4 km was de drinkpost. Ik bleef daar even staan drinken en ging bedenken wat ik ging doen. Linksaf was de long course, die makkelijker was en rechtsaf de superlong. Ik besloot uiteindelijk rechts te gaan. De eerstvolgende drinkpost was pas op 15 km. Tja,... nu begon het pas echt. Eerst door een riviertje heen en toen steil omhoog het bos in. Geen echt pad meer en alles spekglad. Volg de gele lintjes hadden ze gezegd. Ik heb ongeveer 10 lintjes gezien tijdens de wedstrijd. Door het steile parcours was het hele lopersveld uitelkaar getrokken. Het bos was erg dicht en je zag nog geen 20 meter voor je. Ik liep een aantal keren verkeerd en besloot bij 6 km (volgens horloge) te wachten op een andere loper. Die kwam spoedig en ben met hem naar de top gelopen. Toch liepen we nog een aantal keren verkeerd. Ik kon sneller dan hem, maar ik dacht alleen maar aan heelhuids finishen. Omhoog liep ik makkelijker dan hij, maar de gladde steile stukken naar beneden deed ik heel rustig (wandelen) en liep hij iets van me weg. Toen we bij 11 km boven op de top waren, begon het hard te regenen. De afdaling was tot 15 km erg zwaar en moeilijk. Soms nog weer stukken omhoog en daarna weer heel steil naar beneden. De laatste 6 km waren wat meer beloopbaar en ik liep van mijn ´helper´weg. Ik had nog best veel over en ik pikte nog een aantal lopers op. Ik finishte uiteindelijk na 2:31:50 als 15e overall en 11e in mijn categorie. Het was een hele ervaring, maar ik was nog het meest blij dat ik heelhuids over de streep gekomen ben... Later zag ik op de site dat de moeilijkheidsgraad voor de superlong 9.9/10 was!!

Barry

Heb 3 foto´s bijgevoegd. Eerste is van de trailrun, vlak na de start. Tweede van halve marathon Taupo en derde van marathon Sydney.