Loopfestijn Dalfsen halve marathon

Plaatsingsdatum: Sep 05, 2016 10:53:3 AM

In de aanloop naar de Berlijn marathon wilde ik, net als ik voor Rotterdam deed, ergens ongeveer een maand voor de marathon een snelle halve lopen als een soort graadmeter van de vorm. In augustus kwam het er niet van doordat ik daar juist veel omvang wilde maken en ook de temperatuur vaak te hoog was voor een goeie snelle halve marathon. Vorige week hoorde ik van Olfert dat er een aantal snelle jongens naar Dalfsen gingen, dus besloot ik een week voor Dalfsen alsnog heen te gaan. Omdat ik qua omvang en aantal 30’ers wat achterliep om mijn schema had ik in de aanloop naar Dalfsen de zondag en de donderdag een lange duurloop gedaan. Daarom had ik mij voorgenomen om eigenlijk pas aan de startlijn te bepalen wat het tempo zou worden (vol gas/marathon tempo). Omdat het inlopen met Olfert en Harald lekker ging en het weer hoewel warm niet heel slecht was besloot ik het gas erop te zetten en weg te gaan met 3.24-3.26 kilometers. Dit zou mij hopelijk naar een hoge 1.11 lage 1.12 brengen.

Bij de start viel het deelnemersveld qua snelle jongens toch wat tegen door wat afmeldingen, Olfert, Joeri Wolf (Team7Heuvelen) en een Keniaan waren favoriet en zouden het parcoursrecord van 1.10 zeker aanscherpen. Achter dit kopgroepje van 3 nog 2 mannen harder weg dan ik van plan was. Een van de mannen herkende ik (Jos Verdaasdonk), daar liep ik in Appingedam de eerste 5 ook mee waar hij naar 32.27 liep. De eerste kilometer bleef ik wat achter hem lopen, maar omdat hij het tempo rond 3.10-3.12 hield besloot ik af te zakken. Dat is mij veel te hard voor een halve marathon. Achter mij een loper die mij prachtig als windscherm gebruikte liepen we de dijk op waar, hoewel niet heel veel, toch een briesje recht in het gezicht stond. Bij kilometer 3 haalden we Jos alweer in, die dus klaarblijkelijk toch te hard gestart was en hoewel hij probeerde aan te sluiten moest hij na een paar honderd meter lossen. De loper achter mij bleef achter Jos, dus vanaf hier liep ik alleen. Danny nog voor mij op een behoorlijk gat liep ik hier op de 5^e plek.

Nu ben ik niet een groot liefhebber van alleen lopen, zeker niet tijdens een halve. De tempo’s kon ik echter wel met een nette hartslag en zonder heel veel moeite rond de 3.23-3.26 houden. Bij de 7^e kilometer haalde ik Danny in die nog even meeliep, maar het parcours had op dit punt een paar venijnig steile dijkjes en scherpe bochtjes langs een gemaal (met roosters) waar Danny een stuk voorzichtiger liep dan ik, dus ook meteen weer loste. Dus vervolgde ik wederom alleen. Het parcours veranderde van lekker mooi asfalt in een klinkerweg met geulen van tractorsporen. Niet mijn favoriete ondergrond, maar het moet maar. De benen waren nog steeds wel fris en hoewel het wel wat pittiger werd leek ik niet veel last te hebben van de duurloopjes. Om mijn lichaam te laten wennen aan voeding tijdens lopen (dat ging in Rotterdam ook niet heel best) en om wat extra suikers binnen te hebben besloot ik bij km 9 een gelletje te nemen. Een paar honderd meter later had ik het gevoel dat dit niet niet heel slim was deze keer. Het viel heel verkeerd, alsof er een baksteen afdaalde en ik voelde me vrij misselijk. Nu heb ik wel eens vaker even wat last van de buik met een steekje of krampje, nu voelde het een stuk beroerder. Ik liep door, kwam over start/finish (10k punt) net onder de 34 minuten en lag hiermee prachtig op schema voor een 1.11 (1.12 laag met een beetje verval ingecalculeerd), maar de maag protesteerde steeds meer. Tussen 10 en 11km had je veel slingerbochtjes door een woonwijk en dit gedraai en getwist maakte het er niet beter op. Het tempo iets laten zakken naar 3.35 hielp niet en toen ik niet oplette bij een rotonde (moest links en ging naar rechts) had ik een scherpe draai nodig om de bocht te halen. Dit was de druppel. Ik moest stoppen of het asfalt werd een beetje groener. Nu ben ik niet van het uitstappen en loop ik liever door met een mindere tijd. Dit was nu geen optie. Verstandig zijn en teruglopen. Volgende keer beter... Later zou ook Harald uitvallen, Olfert had de tweede helft de tank leeg, Wouter die stopt, op Strava nog 6 mensen die ofwel heel kak gelopen hadden of uitgestapt waren. Het bleek een beetje een hype te zijn... Gelukkig duren hypes nooit lang, dus zijn we zaterdag topfit!

Winschoten en Berlijn zijn voor september de hoofddoelen en de reden om naar Dalfsen te gaan was het te gebruiken als graadmeter. Uit de ‘eenvoud’ kan ik wel halen dat de vorm redelijk ok, maar mijn vooraf gestelde doel 2:27 Berlijn simpelweg te hoog is. 3.30’ers aan elkaar rijgen gaat me niet een marathon lukken. Dit wordt dus bijgesteld naar 2:29:59. 5k splits van 17:45 klinkt toch een stuk beter dan 17:30. Tijdens de Damloop wordt dit dan ook nog een keer getest. Als de 57 minuten eindtijd dan niet aanvoelt als een funrun wordt Berlijn ook geen funrun...

Deze week in Hamburg, dus geen trainingen voor mij. Lekker fit worden voor Winschoten.

Tot zaterdag!