Leek

Plaatsingsdatum: Mar 26, 2018 9:7:33 AM

Mijn PR was alweer 4 jaar oud. Destijds bij de Veneboerloop in Drachten.

Herinneringen aan hoe Jos mij de eerste helft voort trok , toen liet ik een gaatje van 50 meter, en vervolgens kon ik het gaatje maar niet dicht lopen.

Kilometers later was het mensen oprapen uit het groepje die niet meer bij Jos konden aanklampen, waaronder Wouter.

Zelf hield ik Jos in het zicht maar kon ik nooit meer de aansluiting vinden.

In die tijd liep ik zonder horloge. Jaren gingen voorbij. Na dat PR heb ik nooit meer onder de 38 gelopen. Wel 2x precies 38.00.

Ik twijfelde of de afstand daar in Drachten wel klopt, of ik dit ooit nog wel zou halen en hoe ik alles moest aanpakken.

Afgelopen zaterdag verkondigde ik het nog tegen Jaap bij het warmlopen: de halve marathon ligt me meer.

Even later zag ik Roy. Hij zei dat hij wegens omstandigheden niet de vorm had van de Bommen Berenloop 2017.

De wedstrijd begint bijna. Het kan vandaag echt! Ik kan misschien onder de 38 als alles mee zit.

De eerste kilometer gaat voor mijn doen best hard. Met een stuk of 5 man rukken we op en zien we Jaap, Roy en Pieter-Jan voor ons.

Ik durf niet aan te sluiten. Het gaat al hard genoeg. Met Karel Edens vlak achter me en Frank in de buurt.

Karel Edens valt na de eerst kilometers weg en iedere keer als ik even een klein beetje tempo verlies neemt Frank over.

Frank schud mensen af en raapt mensen op. Heerlijk! Dit tempo is nog best te doen ook.

Ik neem weer over, het wordt weer 3.40. Frank laat een gaatje. Gaat dit te hard? Ik laat weer iets terug naar 3.50. Frank neemt weer over.

Kilometers lang gaat het zo. Hij neemt mij in een stroomversnelling mee. Weet hij wie ik ben? De man van Vitalis.

We naderen 7km en sluiten aan bij Pieter-Jan. Ik ga in Pieter-Jan zijn rug lopen. Frank niet. Die gaat erop en erover.

Meegaan in dit tempo! Volg Frank!

Even later staat midden op het fietspad een hek. We krijgen een scherpe bocht. Draaien.

Helemaal uit het ritme. Frank niet. Die trekt nog eens stevig door na de bocht. Dicht lopen! Dat gaatje. Kom op!

Op kilometer 9 zie ik dat het wel heel krap wordt en moet ik een strakke laatste kilometer lopen.

In een laatje jump ren ik dan nu echt bij Frank weg. Sorry, mijn PR ligt vandaag op de tocht. Het is nu het moment dat het kan.

Bij de finish zie ik dat het lukt! Wat ben ik blij! De vorm is weer terug!

Tevreden stap ik in de auto terug naar huis. Ik draai mijn sleutel om en schrik me wild! De muziek staat nog hard.

Het is Hardwell: THIS IS POWERRR...

Hopelijk blijft het nu niet bij een incident om een 37er te lopen. Beilen is een optie en in Gieten ga ik zeker lopen.

Eerst eens op de training vragen hoe ik dit stabiel vast kan houden.

Tot Juli de korte afstanden en vanaf Juli gaat het schema voor een najaarsmarathon in.