Klap tot Klaploop

Plaatsingsdatum: Mar 28, 2016 3:9:42 PM

Er valt veel te zeggen over de Klap tot Klap loop. De aftrap van de lente. Een onofficiële point-to-point loop. Het eten van Pasen nog in de maag. Loop toch niet zo te dromen. Na een behoudende start (wat met mijn ongeduld niet normaal is) zie ik voor me een hoop bekende lopers. 4 richtpunten vandaag: An Bennema van Vitalis, Mario Schuiling en Rik Postma van mijn vorige club AV Aquilo en de hard startende Petra Faber.

Mario inhalen in de 2e kilometer om An Bennema bij te houden kostte me veel energie. Waar die kleine slimme meid van Vitalis rustig start gaat ze steeds harder. Van 3.52 naar 3.48 vind ik mezelf ineens op 3.40. Ok! Ik ga zo naar links. Dan mag ze doorlopen. Mee helpen en kop over kop werd me te machtig.

Dan komen Mario en Rik voorbij. Aanhaken lukt niet, maar het is niet de bedoeling door hele meutes weer voorbij gelopen te worden.

Kilometers lang lukt dit totdat Rik helemaal naar links op de weg gaat terwijl die hele stukken rechts liep en Mario kijkt achterom. Waarom doet ie dat? Hij houdt straf tempo en kijkt achterom. Rik kan ik bijhalen. Durf er eerst niet voorbij. Dat zou een herhaling zijn van de eerste kilometers. Ik hem voorbij en hij weer mij inhalen en ik dat gat niet kunnen dichtlopen. Maar Rik gaat nu echt boven de 4.00 lopen. Dat is niet de bedoeling! Dan gaat Mario uit zicht, en die keek niet achterom. Mario loopt nu bij Petra Faber. Ik wil er naar toe!

De laatste 2 km lukt het om Petra Faber in te halen. Petra Faber voert vaak verwoede pogingen met Diana ten Cate in het loopcircuit om eerste vrouw te worden. Het is een vast recept. Diana hangt er achter en haalt de laatste kilometer in.

Die naam wou ik niet hebben. Bij Mario niet en ook op de training niet. Ook al is het zo lekker om soms achter Pieter Dirk en Marko hun strakke tempo te lopen op de baan. Zij beheersen het vlak lopen beter dan ik. Mijn gedachten dwalen weer af. Focus!

Iemand vroeg me ooit: geen muziek onder het lopen? waar denk je dan aan tijdens het lopen?

Hier het antwoord: van alles te associëren aan te Klap tot Klap loop en aan het bedenken hoe mensen kunnen plakken en er op het laatste moment voorbij kunnen gaan.

Onderweg werd al snel duidelijk dat ik meer dan 400 meter te veel aan het lopen was. Mario leek dit ook vrijwel in het begin aan iemand anders te vertellen. De laatste kilometer keek hij nog een keer om. Hij had 2 lopers ingehaald en die had ik ook weer ingehaald op het laatste stuk en zo was ik nog blij dat hij de gehele wedstrijd mijn richtpunt bleef, zonder te plakken.

Voor mezelf een voldaan gevoel dat ik sinds anderhalf jaar de 10 km eindelijk weer onder de 39 had kunnen klokken. Horloge gaf aan: 3.52 gemiddeld op 10,46 km.

Volgende wedstrijd: Nacht van Groningen, 10 km.

Vervolgens de Valkema Parkstadloop waar ik Mario en Rik weer hoop te treffen.