Hamburg Marathon

Plaatsingsdatum: May 04, 2014 6:8:13 PM

Horloge mee? Toch vergeten! Pieter-Jan Kooi uit Loppersum stond naast me bij de start. Hij zette zijn horloge op 4.16 en zo vertrokken we. Hij had deze marathon ook in 2011 gelopen. De eerste kilometers strak achter hem aan. Constant gaf hij aan wat de tussentijden waren en of het heuvelachtig werd. Op de halve marathom kwamen we netto een paar tellen te kort voor 1.30. Pieter-Jan vroeg mij of ik voor de 3 uur wou gaan. Dan moest ik misschien een negatieve split draaien. Ik nam over en hij gaf aan dat ik er fris uit zag. Een km later liep hij 50 meter achter mij. 'Ga maar! Probeer maar wat', riep hij. Mijn antwoord: ' Dan ga ik te vroeg te hard van stapel, straks kom je me tegen met kramp'. Hij sloot niet meer aan en ik besloot aan te pikken bij de volgende die een steady tempo bleek te hebben. Bij het 25 km dacht ik mijn langzaamste 5 km gehad te hebben. Ik moest nu iets doen. Vandaag misschien onder de 3 uur? Links haalden 2 mannen ons in. We gingen de bocht om en naar beneden.Om mij heen ging langzaam ieder voor zich lopen en ik had opeens een drietal. De samenwerking ging goed. De Deen ging er af bij 30 km. De Duitser werd door veel publiek gegroet. Dat gaf ook mij energie. De kilometers gingen voorbij. Wanneer kwam de kramp? Doorlopen! Zelfde tempo, zelfde houding. Ik dacht aan Henk. Rechtop lopen. Lukt het nog?De Duitser ging er ook af! Weer alleen. Door naar de 35 km. Om mij heen ademden mensen zwaar, gingen wandelen of ze waren de benen aan het rekken. Herkenbaar! Dit is de marathon! Dit wordt mijn eerste marathon zonder kramp! Ik ga door! Op 40 km werd duidelijk waar ik op 25 km aan twijfelde. Een marathon onder de magische 3 uur is mogelijk. Nog even! Door! Straks is het allemaal voorbij. Dan mag je rusten. De laatste meters over de rode mat waren heerlijk. De klok tikte, maar nu een paar tellen voorbij de 3 uur. Dus mijn netto tijd werd onder de 3 uur. Het ideale scenario.