Ekehaar I

Plaatsingsdatum: Jan 15, 2017 8:56:7 PM

Zoals ik gisteren heb beloofd, hierbij mijn eerste wedstrijdverslag. Vandaag stond de Broekstreker Veldloop in Ekehaar op het programma. Ekehaar is mij als ex-wielrenner goed bekend: in februari werd hier iedere zondag een trainingswedstrijd verreden ter voorbereiding op het wielerseizoen. Totdat renners na een natgeregende rit hun bibs afdroogden met de tafelkleedjes van het café. Sindsdien zijn wielrenners niet meer welkom in Ekehaar. Gelukkig is het hardloopvolk wat beschaafder.

Ik werd er bij het geslaagde etentje gisteren in Ni Hao op gewezen dat Ekehaar glibberen en glijden is. Toen ik aan tafel vertelde dat ik op mijn ‘normale’ Saucony’s van start zou gaan, werd er hard gelachen. 12 mm spikes waren wel een vereiste. Omdat ik als leek geen beschikking heb over zo’n set 12 mm spikes, bood Jos R. mij aan een set van hem te lenen (waarvoor dank!).

Met de paar biertjes van bij het eten doezelde ik snel in slaap en kon ik met voldoende nachtrust naar Ekehaar vertrekken. Een aantal vrienden deden ook mee, en één van hun ouders woont in Ekehaar, waar we ons in alle rust konden voorbereiden. Er lag flink wat sneeuw. Ik heb trots verteld dat ik op spikes zou meedoen. “Je hebt nog nooit op spikes gelopen”, “Er zit een asfaltweg in die je 10x moet oversteken”, “Er zit geen demping in, zo word je blessure alleen maar erger” en “Het parcours ligt er best goed bij, je kan prima op normale schoenen” hebben mij doen besluiten uiteindelijk toch op mijn ‘normale’ Saucony’s van start te gaan.

Dan nog een dilemma, de kledingkeuze. Met een zonnetje erbij was de temperatuur aangenaam. Korte broek met een lang zweetshirt, net als in Blijham, leek me een goede optie. Vlak voor de start zag ik het aantal hemdjes groeien. Ik had het voor de start al warm, dus ook ik besloot kort-kort te lopen.

Het parcours was anders ten opzichte van de andere jaren. Vijf ronden van 1,6 km, langs weilanden en sloten. Met wat natuurlijke obstakels erin (twee keer een strobaal op het parcours en een grote zandbult) had het wel wat weg van veldrijden. De bakken snert waren er, het publiek was er, de modder was er. Alleen de bier gooiende Belgen ontbraken.

Ik had twee doelen vandaag: een bosje bloemen en een taart. De bloemen kon ik alleen voor in aanmerking komen op het podium, de taart bij de verloting.

Doel 1: de bloemen. Laat ik voorop stellen dat ik bij de start al wist dat ik de bloemen niet zou halen. Ik startte op de eerste rij, maar de aanwezigheid van mannen als Djurre Hoeksma, Raimond van der Boom, Wim Opten en consorten zorgde ervoor dat ik in mijn handjes mocht knijpen met een top 10 klassering. Al gauw liepen de mannen bij me weg, ik probeerde (jawel, aan de leiding van een groepje) de achtervolging op te zetten. Ik had grip de eerste ronde, lopen in de sneeuw was goed te doen. Wat ik vergeten was, is dat een dikke honderd man 5x het parcours moest afleggen. Resultaat: één grote modderpoel. Per ronde werd het meer glibberen en glijden en minder sneeuw. Ik kreeg al spijt van mijn schoenkeuze. Los van het glibberen had ik me ook volledig opgeblazen en kon ik niets anders meer dan volgen. Ja, dit keer niet om te profiteren van mijn tegenstanders, maar omdat ik gewoonweg niet beter kon. Ik heb mijn karretje aangehaakt bij Ruard Smeenge en Anouk Trooster. Zij won bij de vrouwen. Ik werd slechts 18^e bij de Mannen Senioren.

Dan hopen op meer succes bij doel 2 van vandaag: de verloting. Onder het genot van een bak snert en een sporthal vol bezwete en bemodderde hardlopers heb ik met bewondering gekeken hoe de verloting verliep. Taarten, schnitts, dvd’s en dinerbonnen werden verloot. Helaas ging alles aan mijn neus voorbij.

Met lege handen keerden we terug naar Groningen. Mijn les van vandaag: luister altijd naar het LAGA-advies.