CPC
Plaatsingsdatum: Mar 12, 2018 11:50:26 AM
Afgelopen dinsdag zei op de training: ‘ik moet niet te hard starten, dan blaas ik mezelf op’
Er kwam feedback: je kunt jezelf ook 3 positieve opdrachten geven, zonder het woordje ‘hard’
1. Ik ga zondag behoudend starten
2. Ik ga zondag na 5 km versnellen
3. Ik ga zondag een eindschot inzetten.
Ik zou graag willen? Nee, ik ga het doen.
Met RFR trail loopjes de winter door gekomen, de trainingen draaien weer lekker.
En nu revanche voor de Zevenheuvelenloop.
Met Evert-Jan in het startvak hoorden we hoe de speaker ons maande tot springen en een wave.
Ook mochten we nog even de handen omhoog bij de vragen wie er zin in heeft en wie er geen zin in heeft.
De vergelijking was er met de Zeuvelenheuveloop. Eerste kilometers daar waren 3.47 en 3.46.
Vandaag mocht dat wel 10 seconden langzamer per kilometer en dat lukte zowaar.
Na 2 kilometer een lange man gevolgd te hebben hoorde ik behoorlijk wat gehijg voor me.
De man ging opzij en ik liep door naar de volgende voorganger. Een kilometer in 3.49! Kalm aan.
Boven de 3.50 blijven en rustig indelen. Na 5 kilometer kom ik onder de 20 door.
Pratende mannen met KPN shirt blijven aan de boom schudden en ik blijf als laatste over.
Best wel aangenaam volgens mij. Lekker op 7 km nog met zijn 3 over en nog mensen inhalen.
Na een minuut met z’n 3 schuilen uit de wind en lekker profiteren is het afgelopen.
De ene KPN man gaat blijft voor me en de andere gaat achter me lopen. Ze vragen om samenwerking.
Dan wil ik best wel doen ik beloof mezelf om dit tot 10 kilometer door te trekken.
Bij kilometer 10 is de doorkomst weer lekker onder de 40 met behoorlijk wat marge.
De marge die ik nodig had om de 15 kilometer vandaag sowieso een minuut harder te lopen dan bij de Zeuvenheuvelen.
Ik ga denken: het is nog zoveel kilometer, dat is nog zo lang en straks in Scheveningen gaan we lichtelijk omhoog.
De KPN mannen mogen vertrekken en kilometer na kilometer wordt ik ingehaald omdat mijn kilometertijden boven de 4.00 gaan.
Een vrouw haalt me in die ik veel eerder had in gehaald. Hier dan aanhaken. Niet verder laten afzakken.
Ritme weer gevonden, weer goed ademen en dat gerommel in de maag valt best mee. Niet zeuren. Aansluiten!
Als we dan bij Scheveningen zijn ga ik weer vooraan en groepje lopen en kijken wie er mee gaat. 3.48!
Bij het omkijken neemt de jongen achter me gelijk over. Wow. Ben ik non verbaal zo sterk?
Uit Scheveningen gaat het stijl naar beneden en de jongen voor me trekt dit duidelijk harder.
Hij loopt uit en ik laat lopen maar een kilometer later besef ik me dat hij nooit ver weg is.
De laatste 3 kilometer is dit een reden om naar hem door te trekken.
Opdracht 3: Ik ga zondag een eindschot inzetten. Het gaatje wordt langzaam dichter. Nog 2 km.
Ik sluit aan, hij kijkt achterom en geeft nog meer gas! Niet loslaten meer nu! Volg hem!
Nog 1 kilometer. Sjonge! Het lijkt of hij nog een tandje bijschakelt. Pffff. Probeer het! Niet loslaten.
Tevreden kom ik over de finish. En zowaar durf ik weer doelen te stellen.
1. 10 kilometer onder de 38 in 2018?
2. Najaarsmarathon in Bremen of Amsterdam.
3. De Zevenheuvelen dan toch onder de 58 proberen?