Allez! Allez! Paris marathon.

Plaatsingsdatum: Apr 15, 2019 7:37:17 PM

Het afgelopen weekend stond de marathon van Parijs op het programma. In 2017 liep ik in Amsterdam mijn PR in 2.51.18. Daarna was de motivatie om een snelle marathon te lopen iets minder groot. In april 2018 liep ik in Rome de marathon. Deze marathon heb ik vooral gelopen voor de beleving (tijd: 3.03). Het begon hierna toch weer te kriebelen om een snelle marathon neer te zetten en ik ben toen begonnen met het trainen voor de marathon van Amsterdam. Ik had al een tijd geen snelheidstrainingen meer gedaan en mijn niveau was ver te zoeken. Ik ben te snel begonnen met het opvoeren van de km’s per week en de snelheid met als gevolg dat ik geblesseerd raakte. Een goede tijd kon ik in Amsterdam wel vergeten. Uiteindelijk heb ik de marathon wel uitgelopen in 3.05. Wel heb ik veel van deze voorbereiding geleerd. In december ben ik begonnen met het trainen voor de marathon van Parijs. Mijn duurvermogen was al redelijk op niveau, maar mijn snelheidsvermogen nog niet omdat ik al een tijd niet bij Groningen Atletiek had getraind. Geleerd van mijn vorige voorbereiding ben ik rustig begonnen met het opbouwen van de weekomvang en snelheid. Vooral niet gek laten maken door trainingsgenoten, maar mijn eigen plan trekken. Dit werkte goed! Afgezien van een aantal kleine pijntjes voelde ik dat ik met de week sterker werd. Een PR zou er waarschijnlijk wel in zitten. In Leek drie weken voor de marathon liep ik 1.17.18 op de halve marathon. Drie minuten van mijn PR af en een bewijs van mijn goede vorm. Dat geeft vertrouwen! Zou er dan toch meer inzitten? De marathon onder de 2.45 lopen zat ergens ver achter in mijn hoofd. Met deze tijd zou ik ook makkelijker binnen kunnen komen bij andere grote marathons. 2.45 is wel snel… Ik weet niet of ik dat in me heb. Met een tijd van 2.48 zou ik ook dik tevreden zijn. In overleg met de trainer het volgende plan bedacht. Tot 30km 3.58 per km (waarvan de eerste 5km waarschijnlijk iets sneller) en daarna versnellen.

Donderdagavond ben ik samen met vriend Jan in de auto naar Parijs vertrokken. Jan zou zijn eerste marathon gaan lopen. We hadden een B&B geboekt in een buitenwijk van Parijs en kwamen om 01.00u aan. Geen idee waar we terecht zouden komen. Op dat moment kwam een 60-jarig stel aanfietsen. Een typisch Frans stel dat net terugkwam van een avondje tango dansen. We hebben nog een glas wijn met hun gedronken en het stel heeft nog een tango-voorstelling in de woonkamer gegeven. Een erg warm welkom! Wel iets te laat op bed. De volgende dag hebben we ons startnummer opgehaald en Parijs verkend. De hele dag veel gezien. De eifeltoren, de arc de triomph, het louvre, de notre dame. Wat een mooie stad! Wel iets te veel gelopen en daardoor wat stijve benen. Zaterdagochtend hebben we meegedaan aan de Paris breakfast run. Een 5km run door het centrum van Parijs met daarna een gezamenlijk ontbijt. Een goede warming up en mooie manier om alvast in de stemming te komen! In de middag zijn we verhuisd naar een ander adres. Via couchsurfing waren we in contact gekomen met een Franse studente. We konden slapen op een uitklapbank. Niet perfect, maar ja… het is niet anders. Wel goed voor de beleving! We hadden onze auto voor de deur geparkeerd. Toen we weer buiten kwamen bleek onze auto te zijn weggesleept. Oeps… verkeerd geparkeerd. Gelukkig hadden we ondersteuning van de Franse studente. We hebben onze auto opgehaald. Wel waren we wat euro’s lichter. Ook waren we hierdoor vergeten om naar de pasta party te gaan waarvoor we ons aangemeld hadden. We hebben ervoor gekozen om verder die dag onze rust te pakken. De volgende ochtend ging om 06.00u de wekker. De afgelopen nachten had ik niet perfect geslapen, maar dit veranderde ik toch niet meer. Snel uit mijn hoofd zetten en richten op de dingen waar ik wel invloed op heb. De vorm is goed en mijn benen ook! Door wat oponthoud waren we wat te laat op de Champs-Élysées waar de start van de marathon zou zijn. De start bij de Arc de Triomp. Wat een mooi plaatje. Ik heb afscheid genomen van Jan en ben naar het startvak gelopen.

De race. Ik had mijn verwachte tijd per 5km uit laten printen, maar ik was deze armband vergeten. Ok, dan maar uit het hoofd. Vertrekken op ongeveer 3.55 per km. Dat is makkelijk rekenen. 5*4-25 seconden is 19.35 per 5km. Ik kon in het eerste startvak na de elite beginnen. Hier stond ik ook mooi vooraan. Het weer was perfect. Een zonnetje, rond de 10 graden en niet te veel wind. De eerste 5 gingen in 3.54. We liepen over de Champs-Élysées naar het Louvre. Veel publiek en bandjes langs de kant van de weg. De sfeer zat er goed in. De tweede 5km gingen ook in 3.54. Iets te snel, maar de benen voelden goed. Er zaten toch behoorlijke heuvels in het parcours. Meer dan ik verwacht had. Ok. Tactiek aanhouden die ik ooit van Jos Richie geleerd had tijdens de cross. Langzaam omhoog, hard naar beneden. Het kwam er op neer dat ik iets langzamer omhoog ging en veel sneller naar beneden. De derde 5km gingen in 3.54 en de vierde 5km in 3.49. Veel harder dan de bedoeling was. Het was door het hoogteverschil ook moeilijk om per km het tempo goed aan te houden. De vijfde en zesde 5km kon ik het tempo weer iets omlaag schroeven naar 3.53 en 3.57. We kwamen langs de Notre Dame en de Eifeltoren. De route liep ook langs de Seine. Een prachtig gezicht! Een stuk liep door een tunnel. Het geluid van een drumband klonk hard door de tunnel heen. Dit had een psychedelisch effect. Ik kwam in een trance terecht. Op het 30km punt besefte ik dat ik ruim voor liep op mijn schema. De benen voelden goed en onder de 2.45 was mogelijk. Vooraf had ik me voorgenomen om bij 30km te versnellen. Ik liep nu voor op het schema. Moest ik nog steeds gaan versnellen of was het beter om te consolideren? De benen voelden goed. In het voetbal heb ik altijd geleerd dat de aanval de beste verdediging is. Versnellen dus! Nog maar 12km bikkelen. Snel naar de finish. Vanaf 35km begonnen de benen wel heel erg pijn te doen. Het liefst wou ik op dat moment stoppen met hardlopen. Als ik maar geen kramp krijg. Nu niet meer weggeven. Nog even pijn lijden. Hier heb ik zo hard voor getraind. Een tijd onder de 2.45 zit er in! De pijn werd steeds erger. Aanhaken bij een andere loper en zo de finish halen. Boven mijn verwachting haalde ik deze loper in. Ok, aanhaken bij een andere loper. Ook deze haalde ik weer in. Zo ging dat een aantal keren. Mijn benen voelden als betonblokken, maar mijn km tijden waren rond de 3.50. Soms zelfs eronder. Terwijl het niet zo voelde, had ik dus nog steeds snelheid! Bij het 40km punt wist ik dat ik onder de 2.45 ging lopen. Ik had zelfs nog speling. Dit was een mentale opsteker. Ik kon de laatste km zelfs nog naar 3.47 versnellen. De laatste 200m werd ik onthaald door de speaker en enorm veel publiek dat op de reclameborden aan het beuken was. Via een groene loper liep ik juichend met mijn handen in de lucht onder de finishboog door. Eindtijd: 2.43.52. Helemaal stuk, maar wat een geweldig gevoel! Het tweede deel van de marathon had ik sneller gelopen dan het eerste deel. Ik had niemand om het mee te vieren, maar gelukkig waren er vrijwilligers die naar me toe kwamen om me te feliciteren. Het delen van de emoties met de andere lopers was ook een geweldig moment. Daarna was het wachten op Jan. Jan was een uur later gestart. Jan is geen ervaren loper en had een wisselvallige voorbereiding gehad. Jan zijn doel was uitlopen. Via de app kon ik Jan volgen. De km tijden waren wisselend. Zou Jan het wel halen? Toen Jan het 40km was gepasseerd wist ik dat Jan het ging halen. Ik stond klaar om Jan aan te moedigen. Jan was echter zo kapot dat hij mij niet gezien heeft. Jan liep zijn eerste marathon uit. Een persoonlijke overwinning voor hem na zijn kruisbandblessures. Op karakter. Wat een held! Een half uur later zag ik Jan voor het eerst weer. Wat geweldig moment om onze verhalen en emoties met elkaar te delen. We hebben het daarna nog even goed gevierd!

Voor nu is het eerst nagenieten en herstellen. De komende weken zal ik het hardlopen op een iets lager pitje zetten. Misschien wat meer fietsen. Daarna nieuwe doelen stellen. Ik wil wat sneller worden op de kortere afstanden. Wat betreft de marathon. Onder de 2.45 was wel een groot doel! Ik had niet verwacht dat ik dat nu al zou halen. Hierdoor heb ik meer kans om binnen te komen bij andere grote marathons. Op dit moment heb ik nog geen ambitie om mijn tijd te verbeteren. In december ga ik de Valencia marathon lopen. Waarschijnlijk meer voor de beleving, dan voor de tijd. Wie weet ga ik ooit nog wel weer eens een aanval doen op deze tijd. Deze staat nu wel scherp.