43. BMW Marathon Berlin

Plaatsingsdatum: Sep 27, 2016 3:21:19 PM

Na maanden trainen is het dan eindelijk zover. De marathon van Berlijn! In de zomer niet helemaal de trainingen kunnen doen die ik wilde en ook niet helemaal de vorm die ik zocht, maar de laatste weken richting Berlijn leek deze toch nog wel goed te zitten. Met een 32 op de 10 en een 55 “easy” loop op de dam tot dam leek de vorm nog wel op tijd goed te zijn om de 2:29 aan te kunnen vallen. Het vertrouwen was goed, het laatste (los)loopje op vrijdag ging heerlijk net als de dinsdag ervoor. Dit gaat hem worden! Vlammend door Berlijn!

Op de wedstrijddag was het ‘sochtends een aangenaam fris temperatuurtje, maar we wisten dat deze niet lang aan zou houden. Voorspeld was een 22-23 graden rond het middaguur en uit verhalen hoorden we dat de temperatuur snel klimt in Berlijn. Er stond gelukking niet veel wind, dus omstandigheden waren redelijk ok te noemen. Voor de start begonnen de zenuwen toch wel wat te komen, zeker toen het oplijnen voor de startlijn begon. Vanuit startvak A startend (<2:40 gelopen tijd) recht achter de wereldtoppers; Olfert en (de iets minder bekende) Kenenisa Bekele, Wilson Kipsang en Geoffrey Mutai, mochten we klaar staan tijdens het aftellen. Omdat ik herhaling van het geduw en getrek van Rotterdam wilde voorkomen startte ik de eerste 50m hard om evensnel het tempo te laten zakken naar gewenst marathon tempo (3:32/km, 17:40/5km). Dit lukt goed, Duitsers zijn een stuk socialer dan Hollanders blijkt. Ook hielp het wel dat het een enorm brede 6-baans weg is, de Straße des 17. Juni. De eerste kilometer ging als verwacht door de harde start een paar seconden te snel in 3:27, maar dat betekende dat ik dus ook goed teruggezakt was en prachtig op gewenst MT liep. Een grote groep van misschien wel 80 man (en een paar vrouwen) ontstond na een kilometer en hield stand. Dit leidde bij de eerste drinkpost echter wel tot problemen. Waar de eerste lopers netjes hun bekertje konden pakken lukte dat erachter niet. De vrijwilligers konden niet snel genoeg aangeven, mensen trapten op de rem en in de chaos stonden mensen stil. Om niet de aansluiting te verliezen greep ik (net als anderen) zelf maar een beker van de tafel en sprintte weer naar het pak. Gelukkig begon bij km 7-8 de groep wat uit te waaieren en ontstond er een lang sliert aan lopers. Dit brak pas een aantal kilometer later open in kleine subgroepjes, waarbij ik per toeval naast Katharina Heinig, de snelste Duitse vrouw kwam te lopen.

Het lopen ging hier nog steeds heel soepel, geen enkel pijntje, niet zwaar en het lopen in een hemd is toch wel een stukje fijner dan een shirt, dus ook van de hitte had ik niet heel veel last. Als we dan bij kilometer 18-19 aankomen hoor ik de hazen van Katharina tegen elkaar roepen dat het rustiger moet. Ik kijk zelf op mijn horloge en loop nog steeds vlak, ook werd het niet zwaarder, dus ik had niet het idee dat we versnelden. Het groepje zakte echter wel weg en ik kwam alleen te lopen. Een man liep mee, vroeg aan mij waarop ik liep, maar toen ik 2:29 zei en hij antwoordde dat hij dat ook wilde lopen zakte hij nog geen 300 meter later alweer weg...

Als ik halverwege de klok zie stilstaan op 1:14:27 heb ik mijn subdoel van vandaag, het lopen van een 2e PR, namelijk dat van de halve marathon ook gehaald. Toegegeven, deze stond niet heel scherp dus ik moet binnekort toch maar een keer een snelle halve lopen want dit kan natuurlijk niet. Het lopen gaat heel makkelijk, maar we draaien hier een bocht om en gaan dan een lang stuk tegen de wind in. Hoewel deze niet heel hard is, is het wel een merkbare wind met af en toe behoorlijke vlagen. Ik twijfel of ik het gat met een groepje voor me van 20-30 meter dicht wil lopen en besluit dat te doen. Met een korte aanzet lukt het me om met niet al teveel kracht dit dicht te lopen en aan te sluiten. Ik merk nu echter dat de temperatuur behoorlijk op gaat lopen, want het is fijner in de wind te lopen en zo verkoeling te hebben, dan achter de groep te blijven hangen. Tot kilometer 24 gaat dit dan ook soepel, maar vanaf daar wordt het zwaarder. De hamstrings en kuiten komen strak te staan en het ritme wordt wat houteriger. Het tempo kan ik nog wel “eenvoudig” op de 3:32 houden, maar ik merk dat het meer kracht kost. 5 kilometer later rond 29 wordt het te vroeg te zwaar om het vol te houden. Echt “leeg” zijn de benen nog niet, maar zwaar, strak en zuur wel. Het tempo moet ik hier omlaag gooien, het voelt niet goed. Het gevoel is hetzelfde als in Rotterdam bij 36, daar kon ik wel op wilskracht 6 kilometer doorkachelen, 13 is gewoon teveel.

Ik ga aan het rekenen en bedenk dat wanneer ik het tempo net onder de 3:40/km houdt tot 36 en vanaf daar met snot voor de ogen weer gas geef ik nog steeds de 2:29:59 kan halen. ‘Als ik in Rotterdam 6k kon doorbijten, moet dat nu toch zeker kunnen?’ Dat blijkt al snel een illusie, de mentale klappen van het aan alle kanten voorbij gevlogen worden zijn zwaar. Het is eerder een gevecht tegen niet uitstappen dan nog kans maken de 2:30 te redden. Bij 36 probeer ik nog wel aan te zetten naar 3:30, wat overigens nog wel lukt, maar dat doet zo’n pijn in de zure benen dat het tempo al snel wegzakt. Een kilometer lang push ik mijzelf de 17 per uur te blijven lopen, maar het schommelt van aanzetten tot afzakken. Hierdoor verlies ik teveel tijd en de grens is nu definitief onmogelijk geworden. De motivatie kan ik nu al helemaal niet opbrengen om aan te zetten en de gedachten gaan ook meer over krachten sparen en mijzelf niet teveel slopen. ‘Op naar het naseizoen...’ Als ik me op die gedachte betrap bedenk ik me wel dat ik de marathon van Berlijn aan het lopen ben en gewoon op weg ben naar een PR! Nog even doorzetten, aanzetten hoeft dan misschien niet, maar relaxt lopen is uit den boze. Als ik dan een 4:01 kilometer klok zet ik toch nog wel even aan voor een niet al te beschamende tijd en hopelijk nog net een 2:32. Dat dat mislukt past wel een beetje in de stijl van de dag. 2:33:02 is de officiële eindtijd. Hoewel mijn eigen doel niet gehaald is, is dit absoluut wel een mooie marathon.

Ik heb nu veel over tijden geschreven, maar lettend op de marathon is dit echt een aanrader. Het hele weekend staat de stad Berlijn in het teken van het evenement. Langs het parcours een continue rij van mensen en bandjes. Naderhand nog een hele lange tijd nagezeten te midden van feestvierende (veelal kreupele) mensen. Het parcours is mooi, dwars door de stad Berlijn. Van snel tot langzaam een grote groep lopers. Veel drinkposten, een strakke organisatie qua startvakken. Massageposten, eten/drinken zoveel je wilt. Het is absoluut met recht een Major Marathon! Als ik de zes voltooid heb, zal ik deze zeker nog een keer lopen!

Succes met het verbreken van deze tijd, ik houd jullie in de gaten!

Henk