Embedded Files
Det er utrolig skamfuldt på Danmarks vegne, at vor Statsminister Lars Løkke Rasmussen ikke rejser ud til de Vestindiske Øer sidst på måneden med det specifikke formål at overbringe en oprigtig og dybfølt undskyldning fra den danske stat, såvel som på vegne af hele nationen Danmark, for vor deltagelse i det brutale slaveri og i slavehandlen. Ja, for at påføre børn et liv i brutalt slaveri. Kan det tænkes at den manglende undskyldning skyldes, at der fra officielt hold er en frygt for, at der måtte være en forventning til Danmark om en medfølgende økonomisk konsekvens sammen med en mundtlig undskyldning?
Scroll down for English
Deres Majestæt!
Your Holiness Pope Francis
Dear Mosaisk Troessamfund
Dear Muslimsk Trossamfund
Dear STATSMINISTER, Prime Minister Lars Løkke Rasmussen
Dear Secretary of Culture and Church Mette Bock
Dear Bishop Henrik Stubkjær
Dear Artist La Vaughn Belle - http://www.lavaughnbelle.com.
Dear President of USA Donald Trump
Dear Prime Minister of Great Britain Theresa May
Dear Bundeskanzlerin of Germany Angela Merkel
Dear Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu
Dear Prime Minister of Papua New Guinea Peter Charles Paire O'Neill
Dear Prime Minister of New Zealand John Key
Dear Prime Minister of Australia Hon Malcolm Turnbull
Artikel fra Politiken
http://politiken.dk/kultur/art5863591/Jeg-mener-faktisk-alle-burde-sige-undskyld
Kunstner fra St. Croix til danskerne: Jeg mener faktisk, alle burde sige undskyld
Danmark bør gøre op med sit »koloniale hukommelsestab« og sin slavefortid, mener kunstneren La Vaughn Belle fra St. Croix, som nu åbner en soloudstilling i København. Det er nødvendigt, at vi heler fortidens traumer, siger hun. For ellers får de lov til at påvirke nutiden.
KULTUR9. MAR. 2017 KL. 09.40
Efter kraftige regnskyl kommer de frem. Af jorden, på stranden, i rendestenen. Gamle skår af hvidt porcelæn med blå blomster. Små musselmalede levn fra kolonitiden, fra dengang de tre caribiske øer Saint Croix, Saint Thomas og Saint John var under dansk koloniherredømme.
Skårene er det, der er tilbage af det fine porcelæn, danske plantageejere fra slutningen af 1700-tallet fik sejlet til deres store huse på sukkerplantagerne, så de kunne spise standsmæssigt, mens slavegjorte kvinder, mænd og børn knoklede på markerne udenfor. Under brutale, umenneskelige forhold.
Chaney kalder de lokale skårene – en blanding af de engelske ord for porcelæn, china, og penge, money, for tidligere samlede børnene på øerne porcelænsstykkerne og brugte dem som legepenge.
LEDGERS FROM A LOST KINGDOM
Udstillingen ’Ledgers From a Lost Kingdom’ af La Vaughn Belle åbner fredag 10. marts.
Den kan ses på udstillingsstedet Meter, Henrik Rungs Gade 25, Kbh N. frem til 17. juni
Det fortæller kunstneren La Vaughn Belle, der bor på Saint Croix, og som hun bruger i sin kunst.
»De er overalt. Og det er en virkelig interessant metafor for koloniseringen. Små fortællinger, der bliver ved med at vende tilbage. Som om de aldrig nogensinde har tænkt sig at forsvinde«.
La Vaughn Belle er i Danmark for at forberede sin soloudstilling ’Ledgers From a Lost Kingdom’, der åbner i morgen på udstillingsstedet Meter på Nørrebro. Hun skal også deltage i en række andre udstillinger, arrangementer og debatter i forbindelse med 100-året for salget af Dansk Vestindien til USA, og nu sidder hun og jeg i et hvidmalet arbejdsrum i Statens Værksteder for Kunst, som hun har fået stillet til rådighed.
Det er tredje gang, La Vaughn Belle er i Danmark. Og de tre ophold har givet hende oplevelsen af et land, der stadig er præget af koloniale tankegange.
I modsætning til jer har vi ikke mulighed for at glemme de 250 år, da øerne var dansk koloni. Den tid påvirker ethvert aspekt af vores liv
La Vaughn Belle mener, at alle danskere bør tage et opgør med fortiden. Hun stiller ingen krav til nogen, men hun mener, at det ville være passende, hvis vi siger undskyld for Danmarks deltagelse i slaveriet og kolonitiden i Caribien.
I sin kunst er La Vaughn Belle fascineret af, hvordan koloniale værktøjer og strukturer kan blive transformeret, så de kan blive brugt til at gøre modstand, fortæller hun.
»Porcelænet er et symbol for rigdom. Oprørerne gik ind i de store huse og smadrede porcelænet og alle de fine ting, som plantageejerne havde købt for penge, de havde tjent på de slavegjortes arbejde. Så den fortælling ligger også i det«.
Om hendes hals hænger en halskæde med et vedhæng af sølv og træ. Det er en kniv som dem, de slavegjorte markarbejdere brugte til at hugge sukkerrør med i plantagerne. Og som samtidig var de knive, de slavegjorte arbejdere brugte som våben, når de gjorde modstand.
Første gang La Vaughn Belle var i Danmark, i 2008, besøgte hun Royal Copenhagens hus på Strøget. Her fandt hun en kronologisk udstilling af historiske porcelænstallerkener, der gik helt tilbage til 1700-tallet.
Foto: Jens Dresling
La Vaughn Belle har i sin kunst brugt de små stykker kolonialt porcelæn, der dukker op af jorden på De Amerikanske Jomfruøer efter regnskyl.
»I det øjeblik forstod jeg, at de her stykker porcelæn, jeg havde kendt til siden min barndom i 1980’erne på Saint Croix, var stykker af en større historie. Det var en overvældende oplevelse, og den fik mig til at tænke på, hvordan vi i Caribien hverken har adgang til vores fulde afrikanske, europæiske eller oprindelige befolknings identitet. Det, vi har, er fragmenter. Som vi har været nødt til at sætte sammen for at skabe i et nyt samfund«.
På udstillingen viser La Vaughn Belles værker, der udspringer af tanken om, hvordan man kan skabe alternative måder at dokumentere historien på. Da Danmark solgte kolonien Dansk Vestindien til USA i 1917, tog vi alle vores dokumenter med os.
»Vores arkiver blev taget. Mine kunstværker er modarkiver, alternative måder at huske på. Som også dokumenterer de ting i historien, der er blevet fortiet i de koloniale arkiver, for eksempel historierne om modstand«.
Dansk kolonial tankegang
Under sine tre besøg i Danmark har det chokeret La Vaughn Belle, hvor lidt danskere ved om den tid, da vi var koloniherrer i Caribien. Vi lider som nation af et »kolonialt hukommelsestab«, siger hun.
»Når jeg møder folk og fortæller, jeg er fra Saint Croix, er der mange, der ikke engang ved, hvad det er. I kender ikke til historien«, siger hun.
Og det er ikke kun hos almindelige danskere, hun oplever hukommelsestabet. Også institutionerne svigter, siger hun.
»Første gang jeg var på Nationalmuseet, var jeg faktisk chokeret. Det er jo der, I fortæller jeres nationale historie. Og så putter I 250 års historie i tre små vitrineskabe? Det her er virkelig en del af historien, som I mangler at forholde jer til«.
Sidste år lavede Videnskab.dk en aprilsnar, hvor magasinet skrev, at på grund af en særlig klausul på salgstraktaten ville Danmark kunne købe Dansk Vestindien tilbage i forbindelse med 100-året for salget til USA. Som er i år.
»Da jeg var i Danmark sidste sommer, var der flere, der refererede til den aprilsnar og sagde: »Jeg tror faktisk, at vi har tænkt os at købe jer tilbage«. De var hoppet på joken, troede, det var rigtigt«, fortæller La Vaughn Belle.
»Jeg fik det sådan: Undskyld, købe hvem? Hvem er det, du har tænkt dig at købe? Hvad skulle dog berettige dig til det? Den frækhed, den arrogance, den overlegenhed, det er udtryk for, den er virkelig fornærmende. Det viste mig, hvordan mange danskere stadig er præget af en kolonial tankegang. Ellers ville det være umuligt at tænke sådan«.
Sidste fredag deltog La Vaughn Belle i en debat, der blandt andet handlede om indvandring og integration i Danmark. Det var en øjenåbner for hende, siger hun.
»Jeg kunne forstå af debatten, at mange i Danmark tror, integration handler om, at de mennesker, der kommer hertil, skal blive ligesom jer. De skal tilpasse sig. Det er en tankegang, der er centreret omkring dansk kultur som overlegen. Men hør her, et møde mellem mennesker går begge veje. Når du og jeg sidder her over for hinanden, bør vi flytte hinanden«.
Oprørerne gik ind i de store huse og smadrede porcelænet og alle de fine ting
Erkendelsen af slavetiden
La Vaughn Belle mener, det ville være godt for alle danskere at besøge øerne i Caribien, hvor hun bor.
»I modsætning til jer har vi ikke mulighed for at glemme de 250 år, da øerne var dansk koloni. Den tid påvirker ethvert aspekt af vores liv. Historien er umulig at glemme. Fra de danske navne på byerne, til hvis du er nede på stranden og kigger op sukkerplantagerne, der ligger som ruiner«, siger hun.
»Og vi er stadig koloniale borgere. Vi er amerikanere, men ikke rigtige amerikanere. Mine børn går i folkeskole, hvor de lærer mere om amerikansk historie end om Jomfruøernes egen historie. Vi har arvet et kolonialt politisk system, der fungerer dårligt, og som gør det svært at forbedre tingene. Der er så mange aspekter af vores samfund, der ikke virker«.
Under det første besøg i Danmark var det et ganske andet samfund, der mødte hende.
»Jeg tænkte: Hov, vent, alting fungerer her!
Sundhedssystemet, uddannelsessystemet, jeres transportsystem. De vestlige lande har udnyttet ressourcer over hele verden og været i stand til at bygge et meget komfortabelt samfund. Og samtidig oplever jeg den her manglende vilje til at anerkende, hvordan I kom hertil. Det var ikke bare jeres arbejde, det var flere hundred års undertvingelse og udnyttelse af andre mennesker og deres ressourcer«.
Det, som La Vaughn Belle oplever som et kolonialt hukommelsestab og fortrængning, vidner om et land, der ligger langt fra det Danmark, vi selv ønsker at se os som, siger hun.
»Danmark projicerer et billede af sig selv som et progressivt land, et videnskabeligt land og et retfærdigt land. I har en overbevisning om, at I som nation gør ting, fordi det er det rigtige at gøre. Men vil det så ikke være det rigtige at anerkende, at I har skadet nogen i fortiden?«.
La Vaughn Belle forstod selv for første gang, at hun var efterkommer efter slavegjorte afrikanere, da hun som 12-årig læste bogen ’Roots’ af Alex Haley.
»Den bog fik mig til at forstå, hvorfor min familie var havnet her i Caribien. Og det var en sorg for mig. Jeg græd, så øjnene var ved at trille ud af hovedet på mig, mens jeg tænkte på de mænd og kvinder før mig, der har været slavegjorte og ufrie. Jeg kunne mærke deres smerte. En smerte, jeg ikke vidste var i mig«.
Verden af hvidhed
Hendes forældre talte ikke om slaveriet, da hun var barn og voksede op på Saint Croix, hvor hendes forældre var flyttet til fra Trinidad og Tobago, da hun var helt lille. Men i skolen fik hun en lærer, en hvid amerikaner, der på gulvet i klasselokalet tegnede den snævre plads, slaverne var tildelt om bord på slaveskibene fra Afrika. Derefter bad han børnene om at lægge sig, skulder ved skulder, og bare mærke det rum. Og så forestille sig, hvordan det ville være at ligge der i flere måneder uden at kunne bevæge sig. Oplevelsen satte sig i hende som en dyb erkendelse.
Selv om La Vaughn Belle igennem sin årelange kunstneriske praksis har beskæftiget sig meget med koloniseringen og racisme, er hendes egne døtre på 8, 6 og 4 stadig påvirket af fortiden, siger hun. Familien bor i en forstad til Christiansted på Saint Croix, i et område, hvor der er flest sorte indbyggere. Alligevel har hun oplevet, at døtrene har grædt over deres krøllede hår.
»Det er nogle af de ting, man går igennem som sort barn. Man ønsker sig, at éns næse var anderledes, at éns hud var lys, at éns krop var anderledes. Man internaliserer det hierarki mellem racerne, som blev etableret i fortiden. Og når jeg ser mine døtre tænke sådan – det er så svært for mig«.
På samme måde som La Vaughn Belle som kunstner selv har dykket ned i historien, mener hun, at danskere har behov for at se vores fortid som slaveejere i øjnene.
»Jeg mener selvfølgelig, at den danske regering skal sige undskyld for slaveriet og kolonitiden. Det er på sin plads. Men altså, jeg mener faktisk, alle burde sige undskyld. Jeg mener, alle bør gøre det arbejde inden i sig selv, så fortidens traumer kan blive helet, og nutiden kan sættes fri fra dem«.
Mange mener ikke, at vi skal sige undskyld for noget, der skete for mange år siden?
»Nej, men det er, fordi de ikke kan se, at kolonitiden stadig påvirker den verden, vi lever i. Med dens uretfærdigheder og ulige strukturer. Verden er centreret omkring hvidhed og vestlig kultur. Stadigvæk. Og I har også brug for heling. For det er den samme brutale tankegang, der kan gøre muliggøre slavetidens brutalitet, som, tror jeg, påvirker jeres forhold til indvandrere i dag. Det er sådan, jeg ser det«, siger hun.
»Danmark udførte nogle handlinger i fortiden, der virkelig har været skadelige. Og som stadig skader. Det naturlige er en undskyldning«.
Okay. Så vil jeg gerne sige undskyld over for dig, mens vi sidder her. Jeg vil gerne undskylde for Danmarks deltagelse i slaveriet og slavehandlen.
La Vaughn Belle ser ned i bordet, der er imellem os. Så siger hun roligt:
»Jeg accepterer din undskyldning«.
Bagefter er stemningen forandret.
Tror du, det er med til at hele vores fælles historiske fortid, at jeg har sagt undskyld?
»Ved du hvad, jeg har faktisk aldrig oplevet før, at nogen gjorde det direkte til mig«.
Det var heller ikke noget, jeg havde forberedt.
»Ja, jeg tror, det er med til at hele. Altså, det føltes som en oprigtig anerkendelse. Det blev jo som en scene med mig og dig her. Jeg følte, at du havde lyttet til det, jeg havde at sige – og at du kunne se den smerte, jeg har talt om. For jeg kunne se den samme smerte i dine øjne. Og jeg tror, det er de møder, vi har brug for for at ændre tingene«, siger La Vaughn Belle.
»Hør her, når min datter ser ud i verden, spørger hun mig: »Mor, hvorfor viser de aldrig billeder af mennesker, der ser ud som mig?«. Hun vil være model og kan ikke se nogen, der har krøllet hår som hendes. Hvad svarer jeg hende? Fordi de ikke synes, du er smuk? Det kan jeg jo ikke sige til hende, hun er 8 år gammel! Men jeg behøver heller ikke fortælle hende det, for hun ved det godt«.
Mens vi har talt sammen, har skårene fra en håndfuld blåhvide chaney ligget på bordet. Som små fortællinger om en fortid, der bliver ved med at dukke op.
La Belle Vaughn sukker.
»Når folk siger, kolonialismen er noget, der hører til i fortiden, siger jeg: »Undskyld, men har du set ud i verden?«. Det er de samme strukturer, vi lever under i dag. På begge sider«.
Kære fru La Vaughn Belle.
Vi vil gerne sige oprigtigt undskyld for Danmarks deltagelse i det brutale slaveri, ikke mindst for det grusomme børneslaveri og for slavehandlen."
Herunder links til tidligere udsendte mails omhandlende De Vestindiske Øer:
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juli/06-07-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/05-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/22-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/20-06-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/29-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/30-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2015/maj/19-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/22-06-2016
Mange hilsener fra Daniela Skov og Lars Skov Krøgholt.
Se også: http://svfk.dk/kunstner/la-vaughn-belle
Det er utrolig skamfuldt på Danmarks vegne, at vor Statsminister Lars Løkke Rasmussen ikke rejser ud til de Vestindiske Øer sidst på måneden med det specifikke formål at overbringe en oprigtig og dybfølt undskyldning fra den danske stat, såvel som på vegne af hele nationen Danmark, for vor deltagelse i det brutale slaveri og i slavehandlen. Ja, for at påføre børn et liv i brutalt slaveri. Kan det tænkes at den manglende undskyldning skyldes, at der fra officielt hold er en frygt for, at der måtte være en forventning til Danmark om en medfølgende økonomisk konsekvens sammen med en mundtlig undskyldning?
Med venlig hilsen Daniela Skov og Lars Skov Krøgholt
ENGLISH
Article from Danish newspaper Politiken
http://politiken.dk/kultur/art5863591/Jeg-mener-faktisk-alle-burde-sige-undskyld
Artist from St. Croix to the Danes: Indeed, I believe everybody should give an apology
Denmark should do away with its ' colonial loss of memory ' and its slave past, the artist La Vaughn Belle from St. Croix believes, who now opens a solo exhibition in Copenhagen. It is necessary for us to heal past traumas, she says. Otherwise are allowed to affect the present.
CULTURE 9. MAR. 2017 AT 09.40.
After heavy rains they come up. Of the ground, on the beach, in the gutter. Old shards of white porcelain with blue flowers. Small blue fluted china relics of the colonial era, from the days when the three Caribbean Islands Saint Croix, Saint Thomas and Saint John were under the Danish colonial rule.
The broken fragments are what is left of the fine china, Danish plantation owners from the end of the 1700-century, had sailed to their big houses on sugar plantations, so they could eat in style, while slave-made women, men and children toiled in the fields outside. In brutal, inhumane conditions.
The local people call the fragments chaney – a mixture of china and money, for previously children in the islands collected china fragments and used them as play money.
LEDGERS FROM A LOST KINGDOM
The exhibition ' Ledgers From a Lost Kingdom ' by La Vaughn Belle opens Friday March 10.
It can be seen in the exhibition house Meter, Henrik Rung's Street 25, CPH. up to 17. June
So the artist La Vaughn Belle tells, who lives on Saint Croix, and which she uses in her art.
“They are everywhere. And it is an interesting metaphor of colonization. Small stories that continue to return. As if they never intend to disappear”.
La Vaughn Belle is in Denmark to prepare for her solo exhibition ' Ledgers From a Lost Kingdom ', which opens tomorrow at the exhibition house Meter at Nørrebro (Copenhagen). She is also to participate in several other exhibitions, events and debates in the context of the 100th anniversary of the sale of Danish West Indies to the United States, and now she and I are sitting in a white-painted workspace in the National Workshops for Arts, which she has been given access to.
This is the third time La Vaughn Belle is in Denmark. And the three stays have given her the experience of a country which is still marked by colonial ways of thinking.
Unlike you, we do not have the opportunity to forget the 250 years since the Islands were Danish colony. That time affects every aspect of our lives
La Vaughn Belle believes that all Danes should take a reckoning with the past. She does not demand anyone, but she thinks it would be appropriate if we give an apology for Denmark's participation in slavery and colonialism in the Caribbean.
In her art, La Vaughn Belle is fascinated by how colonial tools and structures can be transformed, so that they can be used in resistance, she says.
“China is a symbol of wealth. The rebels went into the big houses and smashed the china and all the fine things that plantation owners had bought for money they had earned on the slave-made’s work. So, that narrative is in it as well“.
Around her neck hangs a necklace with a pendant of silver and wood. It is a knife like those the slave-made field workers used to chop sugar cane with in the plantations. And which at the same time were the knives, the slave-made workers used as weapons, when they resisted.
The first time La Vaughn Belle was in Denmark, in 2008, she visited the Royal Copenhagen's House in the main pedestrian street in Copenhagen. Here she found a chronological exhibition of historic china plates that went all the way back to the 1700 's.
Photo: Jens Dresling
La Vaughn Belle in her art has used the small pieces of colonial china that pop out of the ground on The U.S. Virgin Islands after a downpour.
“ At that moment I understood that these pieces of china, which I had known since my childhood in the 1980’s on Saint Croix, were pieces of a larger story. It was an overwhelming experience, and it made me think about how we in the Caribbean have neither access to our full African, European or indigenous people’s identity. What we have are fragments. Which we have had to put together in order to create a new society “.
At the exhibition, La Vaughn Belles shows works that are arising out of the idea of how to create alternative ways to document history. When Denmark sold the colony of Danish West Indies to the United States in 1917, we took all of our documents with us.
“ Our archives were taken. My art works are counter archives, alternative ways to remember. Which also document the things in history that have been suppressed in the colonial archives, for example, the stories of resistance “.
Danish Colonial mindset
During her three visits to Denmark, it has shocked La Vaughn Belle, how little the Danes know about the time when we were colonial masters in the Caribbean. We suffer as a nation from a “ colonial loss of memory “, she says.
» When I meet people, and tell that I am from Saint Croix, there are many who do not even know what it is. You do not know of the history “, she said.
And it is not only with ordinary Danes, she is experiencing memory loss. Also, the institutions fail, she says.
“ The first time I was at the National Museum, I was actually shocked. It is, of course, where you are telling your national history. And then you put in 250 years of history in three small cabinets? This is really a part of history, you are failing to relate to “.
Last year Videnskab.dk made an April fool, where the magazine wrote that due to a special clause on sales treaty Denmark would be able to buy Danish West Indies back in the context of the 100-year of sales to the United States. As is this year.
“ When I was in Denmark last summer, several people were referring to that April fool and said: “ I believe in fact that we intend to buy you back. “ They had bought the joke, thought it was true, La Vaughn Belle says.
“ I had it like this: Sorry, buy who ? Who is it you intend to buy? However, what would justify you to do that? The impudence, the arrogance, the superiority, it is an expression of, it is really insulting. It showed me how many Danes are still marked by a colonial mindset. Otherwise it would be impossible to think like that “.
Last Friday, La Vaughn Belle attended a debate, which among other things was about immigration and integration in Denmark. It was a revelation for her, she says.
“ I could understand from the debate that many in Denmark believe integration is all about that the people who come here, must be just like you. They must adapt to you. It is a mindset that is centered around the Danish culture as superior. But listen, a meeting between people goes both ways. When you and I are sitting here facing each other, we should move each other “.
The rebels went into the big houses and smashed china and all the fine things
The realization of the slave era
La Vaughn Belle thinks it would be good for all Danish citizens to visit the Islands in the Caribbean, where she lives.
“ Unlike you, we do not have the opportunity to forget the 250 years when the islands were Danish colony. That time affects every aspect of our lives. The history is impossible to forget. From the Danish names of towns, to when you are down at the beach and looking up sugar plantations, lying as ruins “, she says.”
“ And we are still colonial citizens. We are Americans, but not real Americans. My children are in elementary school, where they learn more about American history than of the Virgin Islands ' own history. We have inherited a colonial political system that works poorly, and which makes it hard to improve things. There are so many aspects of our society that do not function “.
During the first visit in Denmark, it was a very different society, which met her.
“ I thought: Whoa, wait, everything is working here! The health care system, education system, your transportation system. The Western countries have exploited resources all over the world and been able to build a very comfortable society. And at the same time, I experience this unwillingness to acknowledge how you came here. It was not just your work, it was several hundred years of subjugation and exploitation of other people and their resources “.
What La Vaughn Belle experiences as a colonial loss of memory and displacement, testifies of a country that is far from the Denmark, we want to see us as, she says.
“ Denmark is projecting an image of itself as a progressive country, a country of science and a fair country. You have a conviction that you as a nation do things because it's the right thing to do. But would it then not be the right thing to recognize that you have harmed someone in the past? “.
La Vaughn Belle understood herself for the first time, that she was a descendant of slave-made Africans when she as a 12-year-old read the book ' Roots ' by Alex Haley.
“ That book made me understand why my family was landed here in the Caribbean. And it was a sorrow to me. I cried, so my eyes were about trundle out of the head of me while I was thinking about the men and women before me who have been alienated and disenfranchised slaves.
I could feel their pain. A pain, I did not know was in me '.
The world of whiteness
Her parents did not speak about slavery when she was a child and grew up in Saint Croix, where her parents had moved to from Trinidad and Tobago, when she was quite small. But at school, she had a teacher, a white American who drew the narrow space on the floor in which the slaves were assigned on board slave ships from Africa. Then he asked the children to lie down, shoulder to shoulder, and just notice the room. And then imagine how it would be to lie there for several months without being able to move. The experience set out in her as a profound realization.
Although La Vaughn Belle has dealt extensively with colonization and racism, through her yearlong practise with art, her own daughters of 8, 6 and 4 are still influenced by the past, she says. The family lives in a suburb of Christiansted on Saint Croix, in an area where there are the greatest number of black residents. Anyway, she has experienced that the daughters have wept over their curly hair.
“ Those are some of the things you go through as a black child. You want, that your nose is different, that your skin is light, that your body is different. We internalize the hierarchy between the races, which was established in the past. And when I see my daughters think like that – it is so hard for me “.
In the same way as La Vaughn Belle as being an artist herself has delved down into history, she believes that the Danes have a need to face our past as slave owners right into our eyes.
“ I mean, of course, that the Danish Government must apologize for slavery and colonialism. It is in its place. But, then, I believe, in fact, everybody should say sorry. I believe everyone should make it work inside themselves so past trauma can be healed, and the present can be free from them “.
A lot of people think that we should not say we are sorry for something that happened many years ago.
“ No, but that is, because they cannot see, that the colonial times are still impacting the world , we live in. With its injustices and odd structures. The world is centred around whiteness and western culture. Still. And you are in need of healing too. Because it is the same brutal mindset, which can make possible the brutality of slavery, that, is impacting your relationship to immigrants today, I believe. That is how I see it.” she says.
“ Denmark carried out some actions in the past, that were really harmful. And which are still causing harm. The natural is to apologize. “
Okay. Then I wish to say I am sorry to you, while we are sitting here. I wish to say that I am sorry for Denmark’s participation in slavery and the slave trade.
La Vaughn Belle is looking down at the table that is between us. Then she says quietly:
“ I accept your apology. “
After that the atmosphere is changed.
Do you think it is contributing to heal our mutual historical past, that I said, that I am sorry?
“ You know what ? I have actually never experienced before that someone did that directly to me. “
It was not something , I had prepared myself to.
“ Yes I believe this is contributing to bring healing. Actually, it felt like a sincere recognition. It became as a stage with you and me here. I felt that you had listened to that which I had to say - and that you could see the pain, I have talked about. Because I could see the same pain in your eyes. And I believe that is the encounters we need in order to change things.” Says La Vaughn Belle.
Listen up, when my daughter is looking out into the world she asks me: " Mummy, why do they never show pictures of people who look like me? " She wants to be a model and cannot see anyone who has curly hair like hers. What answer can I give her? It is because they do not think that you are beautiful? That I cannot say to her, she is 8 years-old. But I do not have to tell her that, because she knows that.
While we have been talking the sherds from a handful of blue-white chaney have been laying at the table. Like small stories of a past, that keeps popping up.
La Vaughn Belle sighs.
When people say colonialism is something of the past, I say: “ Excuse me, but have you looked out into the world? It is the same structures we are living under today. On both sides. “
----------------------------------------------------------------------
Dear Mrs. La Vaughn Belle.
We wish to bring our sincere and heartfelt apology for Denmark's participation in the brutal slavery, not the least for the atrocious child slavery and for the slave trade.
Below we link to mails we have previously sent out concerning the West Indies
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juli/06-07-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/05-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/22-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/20-06-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/29-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/30-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2015/maj/19-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/22-06-2016
Kind regards Daniela Skov and Lars Skov Krøgholt.
---------------------------------------------------------------------------------
See also: http://svfk.dk/kunstner/la-vaughn-belle
It is very shameful on behalf of Denmark that our Prime Minister Lars Løkke Rasmussen is not traveling to the West Indies at the end of the month with the specific purpose, to convey a sincere and heartfelt apology from the Danish government, as well as on behalf of the entire nation of Denmark, for our participation in the brutal slavery and the slave trade. Yes, for our participation of exposing children to a life of brutal slavery. Could it be that the lack of apology from the official Denmark is due to a fear that there might be an expectation to Denmark of an accompanying economic impact along with a verbal apology? Why is the CHURCH in Denmark not the FIRST to say a heartfelt and sincere apology to the people in the West Indies?
Kind regards Daniela Skov and Lars Skov Krøgholt
מאמר בעיתון הדני "פוליטיקן"
http://politiken.dk/kultur/art5863591/Jeg-mener-faktisk-alle-burde-sige-undskyld
אמן מן סנט קרואה הדנים: אכן, אני מאמין שכולם צריכים לתת התנצלות
דנמרק צריך לעשות משם עם שלה 'אובדן הקולוניאלית של זיכרון' לעבדו עבר, האומן ש-la Belle ווהן מן סנט קרואה סבור, עכשיו פותח תערוכת יחיד בקופנהגן. זה הכרחי כדי לרפא טראומות בעבר, היא אומרת. אחרת מותר להשפיע על ההווה.
תרבות 9. מאר 2017-09.40-
אחרי גשמים כבדים הם באים. של הקרקע, על החוף, בביבים. זקן שברי חרסינה לבן עם פרחים כחולים. כחול קטן מחורץ סין שרידים מהתקופה הקולוניאלית, מן הימים כאשר השלוש הקריביים האיים סנט קרואה, סנט תומאס, סנט ג'ון היו תחת שלטון קולוניאלי הדנית.
השברים שבור מה שנשאר של סין בסדר, דנית בעלי המטעים בסוף המאה-1700, הפליג לבתים שלהם גדול על מטעי סוכר, כך הם יכולים לטרוף בסגנון, בעוד העבד בעבודת נשים, גברים, ילדים חשוף בשדות מחוץ.בתנאים אכזריים, בלתי אנושיים.
המקומיים קוראים השברים צ'ייני – תערובת של סין , כסף, כי בעבר ילדים באיים סין שברי ונשתמש בהם אותם כמו משחק כסף-
ספרי החשבונות של ממלכה אבודה
ה-e xhibition 'ספרי החשבונות של איבדה הממלכה' מאת La Belle ווהן נפתח ביום שישי מרץ 10-
ניתן לראות בתוך הבית התערוכה מטר, 25 רחוב של הנריק רונג, CPH. עד 17. יוני
אז האמנית La Belle ווהן אומר, מי גר באי סנט קרואה, ואשר היא משתמשת בהאמנות שלה
"הם בכל מקום. . וזה מטאפורה מעניינת מושבת. סיפורים קטנים הממשיכים לחזור. כאילו שהם לא מתכוונים להיעלם".
ווהן la Belle הוא בדנמרק כדי להתכונן לה תערוכת 'ספרי החשבונות של איבדה הממלכה', אשר פותח מחר בבית תערוכה מטר ב Nørrebro (תל אביב). . היא גם להשתתף בכמה אחרים תערוכות, אירועים ודיונים בהקשר של השנהה 1000 של המכירה של הדניים לארצות הברית, עכשיו היא ואני יושבים בסביבת עבודה צבועות לבנות בסדנאות הלאומית לאמנויות, אשר היא ניתנה גישה.
זו הפעם השלישית La Belle ווהן הוא בדנמרק. שהייה שלושה העניקו לה את החוויה של מדינה אשר עדיין מסומן על ידי הקולוניאלית דרכי חשיבה.
בניגוד אליך, אין לנו את ההזדמנות לשכוח את 250 שנה מאז האיים היו מושבה דנית. הזמן הזה משפיע על כל היבט של החיים שלנו
La Belle ווהן סבור כי כל הדנים צריך לקחת החשבון עם העבר. היא אינה דורשת כל אחד, אבל היא חושבת שזה מתאים. אם ניכנע התנצלות עבור ההשתתפות של דנמרק בעבדות וקולוניאליזם באיים הקריביים.
באמנות שלה, La Belle ווהן הוא מוקסם כלי קולוניאלי כמה מבנים יכול להשתנות, כך שניתן יהיה להשתמש בהתנגדות, והיא אומרת.
"סין היא סמל לעושר. המורדים נכנסו לתוך הבתים גדול וניפץ את סין ועל כל הדברים בסדר בעלי המטעים היו נקנים בכסף שהם והרוויח ביושר העבד בעבודת של העבודה. ? אז, את הנרטיב הזה יוצא גם כן".
סביב צווארה נתקע שרשרת עם תליון כסף ועץ. . זה סכין כמו אלה מתוצרת עבדים העובדים המשמשים קוצצים קני סוכר במטעים. והיו אשר בו זמנית הסכינים, העובדים מתוצרת העבד משמש כלי נשק, כאשר הם התנגדו.
בפעם הראשונה ש-la Belle ווהן היה בדנמרק, בשנת 2008, ביקרה בבית של קופנהגן המלכותי המדרחוב הראשי בקופנהגן. כאן היא מצאה תערוכה הכרונולוגי של סין העתיקה שהפלטות הלך את כל הדרך חזרה עד 1700 ' s.
צילום: ג'נס Dresling
ווהן la Belle באמנות שלה השתמשה את חתיכות קטנות של סין הקולוניאלית לקפוץ מתוך האדמה על איי הבתולה של ארצות הברית לאחר מבול.
" באותו הרגע הבנתי כי אלה חתיכות של סין, אשר ידעתי מאז ילדותי בשנת 1980 באי סנט קרואה, היו חתיכות של סיפור גדול יותר. זו היתה חוויה מהממת, זה גרם לי לחשוב על איך אנחנו באיים הקריביים יש גם גישה זהות מלאה אפריקה, אירופה או הילידים של העם שלנו. מה שיש לנו הם שברים. אשר היו לנו להרכיב על מנת ליצור חברה חדשה ".
בתערוכה, La ווהן במספר מציגה עבודות הם סניפיה הרעיון כיצד ליצור דרכים חלופיות כדי היסטוריית המסמך. דנמרק מכר את המושבה של המערביים הדניים לארצות הברית בשנת 1917, לקחנו כל המסמכים שלנו איתנו.
"הארכיון שלנו נלקחו. יצירות אמנות שלי הם מונה הארכיונים, דרכים חלופיות כדי לזכור. אשר גם לתעד את הדברים בהיסטוריה הושמטו קולוניאלי ארכיונים, לדוגמה, את הסיפורים של התנגדות ".
חשיבה הקולוניאלי הדני
במהלך הביקורים שלה שלושה לדנמרק, יש מניעה La ווהן בל, כמה מעט הדנים יודע על הפעם. כשהיינו מאסטרים הקולוניאלית באיים הקריביים. אנחנו סובלים כעם "קולוניאלי מאובדן זיכרון", היא אומרת.
» כאשר אני פוגש אנשים, תגידי שאני מן סנט קרואה, ישנם רבים אשר לא אפילו יודע מה זה. אתה לא יודע על ההיסטוריה ", היא אמרה.
. זה לא רק עם הדנים רגיל, היא חווה אובדן זיכרון. כמו כן, המוסדות להיכשל, היא אומרת.
"בפעם הראשונה שהייתי במוזיאון הלאומי, הייתי ממש בהלם. זה, כמובן, איפה שאתה מספר את ההיסטוריה הלאומית. ואז אתה מכניס 250 שנים של היסטוריה בשלושה ארונות קטנים? זה באמת חלק מההיסטוריה, אתם נכשלים להתייחס ".
בשנה שעברה Videnskab.dk צחוק של אפריל, שבו כתב המגזין כי בשל סעיף מיוחד על הסכם המכירה דנמרק יוכל לקנות הדניים בחזרה בהקשר של 100-שנת מכירות לארצות הברית. כמו השנה.
"כשהייתי בדנמרק בקיץ האחרון, מספר אנשים התכוונו השוטה באפריל ואמר:"אני מאמין למעשה כי אנחנו מתכוונים לקנות אותך בחזרה." הם קנו את הבדיחה, חשבתי שזה היה נכון, אומר לה ווהן בל.
"היה כזה: סליחה, לקנות מי ? מי זה אתה מתכוון לרכוש? עם זאת, מה יצדיק אותך לעשות את זה? לחוצפה, היהירות, העליונות, זה ביטוי, זה באמת מעליב. זה הראה לי הדנים כמה עדיין מסומנים באמצעות דרך מחשבה הקולוניאלית. אחרת זה יהיה בלתי אפשרי לחשוב ככה ".
ביום שישי האחרון, La Belle ווהן השתתפו בדיון, שהיה בין היתר על הגירה ושילוב בדנמרק. זה היה גילוי בשבילה, היא אומרת.
"אני יכול להבין מן הדיון רבים בדנמרק מאמינים אינטגרציה מה שחשוב זה האנשים. בוא הנה, חייב להיות בדיוק כמוך. הם חייבים להתאים לך. . זה הלך הרוח המרוכז סביב התרבות הדני כמו סופריור אבל תקשיב, נקודת מפגש בין אנשים לשני הכיוונים. כאשר אתה ואני יושבים כאן אחד מול השני, שאנחנו צריכים לעבור אחד את השני ".
המורדים נכנסו לתוך הבתים גדול וריסק את סין וכל הדברים בסדר
המימוש של עידן עבד
ווהן la Belle חושב שזה יהיה טוב לכל האזרחים דנית לבקר באיים הקריביים, איפה היא גרה.
"כמוך, אין לנו את ההזדמנות לשכוח את 250 שנה כאשר האיים היו מושבה דנית. הזמן הזה משפיע על כל היבט של החיים שלנו. ההיסטוריה היא בלתי אפשרי לשכוח. דנית שמות של ערים, כאשר אתה עצוב על החוף ולהציץ מטעי סוכר, משקר כמו חורבות ", היא אומרת. "
", אנחנו אזרחים. עדיין הקולוניאלית. אנחנו אמריקאים, אבל האמריקאים לא אמיתי. הילדים שלי בבית ספר יסודי, שבו הם לומדים יותר על ההיסטוריה האמריקאית יותר על ההיסטוריה של הבתולה האיים. אנחנו ירשו מערכת פוליטית קולוניאלי זה עובד לקוי, ולכן קשה לשפר את הדברים. ישנם היבטים רבים של החברה שלנו אינם פועלים ".
במהלך הביקור הראשון בדנמרק, זה היה שונה מאוד בחברה, אשר פגשתי אותה.
"חשבתי: רגע, הכל עובד כאן! מערכת הבריאות, מערכת החינוך, מערכת התחבורה שלך... מדינות המערב לנצל משאבים בכל רחבי העולם, הצליחו לבנות חברה מאוד נוח. באותו הזמן, אני חווה את נכונות להכיר איך הגעת לכאן. זה לא היה רק את העבודה שלך, זה היה כמה מאות שנים של שיעבוד וניצול של אנשים אחרים ושל המשאבים שלהם ".
מה La Belle ווהן חווה כהפסד הקולוניאלית של זיכרון ותזוזה, מעידה של ארץ רחוקה מלהיות דנמרק, אנחנו רוצים לראות אותנו, היא אומרת.
"דנמרק הוא מקרין תמונה של עצמו כמו מדינה מתקדמת, מדינה של מדע מדינה הוגן. יש לך הרשעה כעם בכך דברים כי זה הדבר הנכון לעשות. אבל זה ואז לא יהיה הדבר הנכון כדי לזהות כי אתה לערעור מישהו בעבר? “.
ווהן la Belle הבין את עצמה בפעם הראשונה, שהיא צאצאית של מתוצרת העבדים האפריקאים כאשר היא כמו בת 12 קראה את הספר 'שורשים' מאת אלכס היילי.
“ הספר הזה גרם לי להבין למה המשפחה שלי היה נחת כאן באיים הקריביים. וזה היה צער לי. קראתי, אז העיניים שלי היו על טרנדל מהראש שלי חשבתי על הגברים והנשים לפניי היה מנוכר, נשללו עבדים.
יכולתי לחוש את הכאב שלהם. כאב, לא ידעתי בתוכי ".
העולם של הלובן
ההורים שלה לא דיבר על עבדות כאשר היא הייתה ילדה וגדל ב סנט קרואה, איפה ההורים שלה עברה של טרינידד וטובגו, כשהיא הייתה די קטן. אבל בבית ספר, היה לה מורה, לבן אוניות אמריקאי שצייר ברווח הצר על הרצפה שבו שהוקצו לעבדים על העבדים מאפריקה. ואז הוא שאל את הילדים לשקר, כתף אל כתף, ולא רק לב החדר. ואז לדמיין איך זה יהיה לשכב במשך מספר חודשים מבלי להיות מסוגל לנוע. החוויה יצא לה כמו הבנה עמוקה.
למרות La Belle ווהן טיפל בהרחבה קולוניזציה וגזענות, דרך אימון ברכישת שלה עם אמנות, בנותיה של 8, 6 ו- 4 עדיין מושפעים העבר, היא אומרת. המשפחה גרה בפרבר של כריסטיאנסטד באי סנט קרואה, באזור שבו יש המספר הגדול ביותר של התושבים השחורים. בכל מקרה, היא חוותה כי הבנות בכה על שיער מתולתל שלהם.
"אלה הם חלק מהדברים שעברת כילד שחור. אתה רוצה, כי האף שלך הוא שונה, כי העור שלך הוא אור, כי הגוף שלך הוא שונה. לנו להפנים את ההיררכיה בין הגזעים, אשר הוקמה בעבר. וכשאני רואה הבנות שלי חושב ככה – זה כל כך קשה לי ".
באותו אופן כמו La Belle ווהן כפי שהיא אמנית בעצמה יש צלל למטה לתוך ההיסטוריה, היא מאמינה כי הדנים יש צורך להתמודד עם העבר שלנו כמו בעלי העבדים ישר לתוך העיניים שלנו.
אני מתכוונת, כמובן, כי הממשלה הדנית מוכרח להתנצל על עבדות וקולוניאליזם. זה במקומו. אבל, אם כך, אני מאמין, למעשה, כולם צריך לומר סליחה. לדעתי כולם צריכים לגרום לזה לעבוד בתוך עצמם בכל מקום אפשר לרפא טראומה מהעבר, ההווה יכול להיות חופשי מהם ".
הרבה אנשים חושבים כי לנו אין לומר אנחנו מצטערים על משהו שקרה לפני שנים רבות.
"לא, אבל, כי, הם לא יכולים לראות, כי התקופה הקולוניאלית עדיין משפיעים על העולם שאנו חיים בו. עם עוולות ומבנים מוזר. העולם מרוכזת סביב הלובן לתרבות המערבית. . עדיין. אתה זקוק גם ריפוי. כי זה באותה חשיבה אכזרי, אשר יכול לגרום אפשרי האכזריות של עבדות, זה, זה להשפיע על הקשר. שלך עולים היום, אני מאמין. . זה איך שאני רואה את זה", היא אומרת.
"דנמרק ביצעו פעולות מסוימות בעבר, שהיו באמת מזיק. אשר עדיין לגרום נזק בלתי הפיך. הטבעי הוא להתנצל. “
בסדר. אז אני רוצה להגיד שאני מצטער, בזמן שאנחנו יושבים פה. אני רוצה לומר שאני מצטער להשתתפות של דנמרק עבדות וסחר עבדים.
ווהן la Belle בוחנת השולחן הזה בינינו. ואז היא אמרה בשקט:
"אני מקבל את התנצלותך."
אחרי זה האווירה משתנה.
לדעתך שזה תורמת לרפא את העבר ההיסטורי ההדדי שלנו, שאמרתי שאני מצטער?
. אתה יודע מה? למעשה מעולם לא חוו לפני שמישהו עשה את זה ישירות אלי. “
זה לא היה משהו, הכנתי את עצמי כדי.
"כן אני מאמין שזה הוא תורם להביא לריפוי. . למעשה, זה הרגיש כמו הכרה כנה. זה הפך כשלב איתך ואיתי כאן. הרגשתי כי היית מקשיב את מה שהיה לי להגיד - כי את יכולה לראות את הכאב, ואני דיברנו על. כי ראיתי אותו כאב בעיניים שלך. אני מאמין שזה המפגשים שאנו זקוקים כדי לשנות דברים." אומר לה ווהן בל.
תקשיבו, כאשר הבת שלי הוא מסתכל לתוך העולם היא שואלת אותי: "אמא, למה הם אף פעם לא מראים תמונות של אנשים נראים כמוני?" היא רוצה להיות דוגמנית ולא רואים את כל מי שיש לו שיער מתולתל כמו שלה. איזו תשובה אפשר לתת לה? זה בגלל שהם לא חושב שאת יפה? כי אני לא יכול להגיד לה, היא בת 8. אבל לא צריך להגיד לה את זה, כי היא יודעת את זה.
בעוד אנחנו כבר מדברים על מצבורים קומץ של צ'ייני כחול-לבן יש שוכבת על השולחן. כמו סיפורים קטנים על העבר, צץ.
La ווהן בל sighs.
כשאנשים אומרים הקולוניאליזם הוא משהו מהעבר, אני אומר: "סליחה, אבל האם הסתכלת אל העולם? זה מבנים אותה שאנו חיים תחת היום. משני הצדדים. “
----------------------------------------------------------------------
גב' היקרה, La ווהן בל
.
אנו מקווים להביא שלנו התנצלות כנה להשתתפות של דנמרק העבדות אכזרי, לא פחות עבור מעבדות הילד האכזריות ועבור סחר העבדים.
בהמשך אנחנו לקשר הודעות דואר שיש לנו
בעבר שלח בנוגע באיי הודו המערבית
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juli/06-07-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/05-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/22-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/20-06-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/29-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/30-10-2016
סוג r
egards דניאלה Skov, לארס Skov Krøgholt.
---------------------------------------------------------------------------------
ראה גם: http://svfk.dk/kunstner/la-vaughn-belle
. זה מאוד מביש מטעם דנמרק כי שלנו הממשלה לארס Løkke רסמוסן הוא לא נוסע לאיי הודו המערבית בסוף החודש עם מטרה ספציפית, להעביר התנצלות כנה מהממשלה הדנית, כמו גם בשם האומה כולה מדנמרק, עבור השתתפותנו מהעבדות אכזרי וסחר עבדים. . כן, עבור ההשתתפות שלנו לחשוף ילדים לחיים של עבדות אכזרי. זה יכול להיות כי חוסר ההתנצלות מדנמרק הרשמי הוא בגלל פחד שאולי יש ציפייה לדנמרק ההשפעה הכלכלית הנלווית יחד עם התנצלות מילולית? למה היא הכנסייה בדנמרק לא הראשון לומר עם התנצלות מעומק הלב וישר לעם באיי הודו המערבית?
בברכה דניאלה Skov, לארס Skov Krøgholt
المادة من صحيفة بوليتيكن
http://politiken.dk/kultur/art5863591/Jeg-mener-faktisk-alle-burde-sige-undskyld
الفنان من سانت كروا أن الدنماركيين: وفي الواقع، أعتقد أن الجميع ينبغي أن تقدم اعتذارا
الدنمارك يجب أن نتخلص من به 'فقدان الذاكرة الاستعمارية' والرقيق في الماضي والفنان ويعتقد فون لابيل من سانت كروا، الذي يفتح الآن معرضا منفرداً في كوبنهاغن. من الضروري بالنسبة لنا تلتئم في الماضي صدمات، كما تقول. وإلا يسمح لتؤثر في الوقت الحاضر.
الثقافة 9-2017 مار في 09.40-
بعد الأمطار الغزيرة أنها تأتي. من الأرض، وعلى الشاطئ، وفي الحضيض. القطع القديمة من الخزف الأبيض مع الزهور الزرقاء. الزرقاء الصغيرة مخدد الصين قطع أثرية من الحقبة الاستعمارية، من الأيام التي كانت بين ثلاث جزر البحر الكاريبي سانت كروا وسانت توماس وسانت جون تحت الحكم الاستعماري الدانمركية.
الأجزاء المكسورة، ما تبقى من الصين غرامة، الدانمركية أصحاب المزارع من نهاية القرن 1700، وقد أبحرت إلى منازلهم كبيرة في مزارع قصب السكر، حيث أنها يمكن أن تآكل في النمط، بينما أدلى الرقيق النساء، الرجال والأطفال يخرجون في الحقول خارج. في الظروف الوحشية واللاإنسانية.
دعوة السكان المحليين الشظايا شأني – خليط من الصين و المال، سابقا الأطفال في الجزر جمع أجزاء الصين واستخدمها كما لعب المال.
دفاتر من مملكة المفقودة
E إكسهيبيتيون '"دفاتر من فقدت المملكة"' لابيل فون يفتح يوم الجمعة 10 آذار/مارس-
أنه يمكن أن ينظر إليه في المنزل معرض متر، 25 شارع هنريك درجة، CPH. يصل إلى 17. حزيران/يونيه
حتى يقول الفنان فون لابيل، الذي يعيش في سانت كروا، والتي قالت أنها تستخدم في المادة لها
"أنهم في كل مكان. واستعارة مثيرة لاهتمام من الاستعمار. القصص الصغيرة التي لا تزال العودة. كما لو أنها لا تنوي تختفي ".
فون la Belle في الدانمرك للتحضير لمعرض سولو لها '"دفاتر من فقدت المملكة"'، الذي يفتتح غدا في البيت معرض متر في نوريبرو (كوبنهاغن). وأيضا للمشاركة في عدة معارض والأحداث والمناقشات التي جرت في إطار الذكرىال 1000 للبيع من "الهند الغربية الدانمركية" إلى الولايات المتحدة، والآن أنها، ويجلسون في مساحة اللون الأبيض في "حلقات العمل الوطنية" للفنون، وقالت أنها قد تم منحهم حق الوصول إلى.
هذه هي المرة الثالثة فون لابيل في الدانمرك. ويبقى ثلاثة قد أعطاها خبرة البلد الذي لا يزال يتسم بطرق التفكير الاستعماري.
بخلاف لك، ليس لدينا الفرصة لنسيان 250 عاماً حيث كانت الجزر مستعمرة دانمركي. ذلك الوقت يؤثر على كل جانب من جوانب حياتنا
ويعتقد فون لابيل ينبغي أن جميع الدنماركيين حساب مع الماضي. وقالت أنها لا تتطلب أي شخص، ولكن كانت تعتقد أنه سيكون من المناسب إذا نحن نقدم اعتذارا لمشاركة الدنمارك في الرق والاستعمار في منطقة البحر الكاريبي.
في فنها، هو مفتون فون لابيل أدوات كيف الاستعمارية، ويمكن أن تتحول الهياكل، حيث أنه يمكن استخدامها في المقاومة، كما تقول.
"يعتبر رمزاً للثروة من الصين. المتمردين دخلت المنازل الكبيرة وحطموا في الصين وجميع الأشياء الجميلة التي قد اشترى أصحاب المزارع لأنها قد حصل على عمل الرقيق المال. فإن السرد في ذلك كذلك ".
حول رقبتها توقف قلادة مع قلادة من الفضة والخشب. وهو سكين مثل تلك المستخدمة العاملين في مجال الصنع الرقيق تقطيع قصب السكر مع المزارع. وفي الوقت نفسه الذي كانت السكاكين، العمال الرقيق التي تستخدم كأسلحة، عندما قاوما.
المرة الأولى كان فون لابيل في الدانمرك، في عام 2008، زارت البيت الملكي في "كوبنهاغن" في شارع المشاة الرئيسي في كوبنهاغن. هنا أنها وجدت إقامة معرض لوحات الصين التاريخية التي ذهب كل في الطريق العودة إلى 1700 التسلسل زمني ' s.
صور: ينز دريسلينج
استخدمت الحسناء فوغن لوس أنجليس في فنها القطع الصغيرة من الصين المستعمرة التي البوب خارج الأرض في "جزر العذراء الأمريكية" بعد هطول أمطار.
'' في تلك اللحظة فهمت أن هذه القطع من الصين، والذي كان يعرف منذ طفولتي في عام 1980 في سانت كروا، كانت قطعة من قصة أكبر. كانت تجربة ساحقة، وجعلني التفكير في كيفية ونحن في منطقة البحر الكاريبي قد لا الوصول إلى هوية شعبنا كامل الأفريقية أو الأوروبية أو السكان الأصليين. ما لدينا من الشظايا. التي أتيحت لنا لوضع معا من أجل إنشاء مجتمع جديد "-
في المعرض، يظهر الحسناوات فون La الأشغال التي هي ناشئة عن فكرة عن كيفية إنشاء طرق بديلة لتاريخ المستند. عندما تباع الدانمرك المستعمرة من "جزر الهند الغربية الدانمركية" إلى الولايات المتحدة في عام 1917، أخذنا كل وثائقنا معنا.
"وقد اتخذت لدينا المحفوظات. أعمالي الفنية هي عداد المحفوظات، وطرق بديلة لتذكر. التي الوثيقة أيضا الأشياء التي تم قمعها في المستعمرة في تاريخ المحفوظات، على سبيل المثال، قصص المقاومة ".
عقلية "الدنماركية الاستعمارية"
خلال زياراتها الثلاث إلى الدنمارك، قد صدمت لابيل فوغن، تذكر كيف تعرف الدنماركيين حول الوقت عندما كنا سادة الاستعمارية في منطقة البحر الكاريبي. أننا نعاني كأمة من "فقدان المستعمرة للذاكرة"، كما تقول.
» عندما يجتمع الناس، وأقول أنني من سانت كروا، هناك العديد من الذين لا يعرفون حتى ما عليه. كنت لا تعرف من التاريخ "، قالت.
وليس فقط مع الدانمركيين العادية، وأنها هي التي تعاني من فقدان الذاكرة. أيضا، تفشل المؤسسات، كما تقول.
"أول مرة في المتحف الوطني، لقد صدمت فعلا. ، بالطبع، حيث كنت تقول الخاص بك التاريخ الوطني. ومن ثم يمكنك وضع في 250 سنة من التاريخ في ثلاثة خزانات صغيرة؟ هذا حقاً جزءا من التاريخ، وأنت تعجز تتصل ".
في العام الماضي حقق Videnskab.dk كذبة أبريل، حيث كتبت المجلة أن الدانمرك بسبب شرط خاص في المعاهدة المبيعات سيكون قادراً على شراء "الدانمركية ويست إنديز" مرة أخرى في سياق السنة 100 من المبيعات إلى الولايات المتحدة. ما هذا العام.
"عندما كنت في الدانمرك في الصيف الماضي، عدة أشخاص كانوا في إشارة لهذا كذبة أبريل وقال:" أعتقد في الواقع أننا ننوي شراء لكم مرة أخرى ". قد اشترى مزحة، يعتقد أنه كان صحيحاً، يقول فون لابيل.
"كان لي مثل هذا: آسف، شراء الذي ? منظمة الصحة العالمية وهل كنت تنوي شراء؟ ومع ذلك، ما يبرر لك أن تفعل ذلك؟ الوقاحة والغطرسة والتفوق، تعبير عن، أنها إهانة حقاً. أظهر لي الدانمركيين كم لا تزال تتسم بعقلية استعمارية. إلا أنه سيكون من المستحيل أن نفكر بمثل هذه "-
يوم الجمعة الماضي، حضر فون لابيل مناقشة، التي كانت حول الهجرة والاندماج في الدانمرك من بين أشياء أخرى. كان وحي لها، كما تقول.
"يمكن أن أفهم من المناقشة التي يعتقد كثيرون في الدانمرك التكامل هو كل شيء عن أن الناس الذين يأتون إلى هنا، يجب أن يكون مثلك تماما. أنهم يجب أن تتكيف لك. أنها عقلية التي تتمحور حول الثقافة الدانمركية كمتفوقة. ولكن الاستماع، عقد اجتماع بين الناس يذهب في كلا الاتجاهين. عندما كنت، ويجلسون هنا تواجه بعضها البعض، ينبغي أن نتحرك بعضها البعض ''.
المتمردين دخلت المنازل الكبيرة وحطمت الصين وجميع الأشياء الجميلة
أعمال عصر الرقيق
بيل فون la يعتقد أنه سيكون من الجيد لجميع المواطنين الدانمركيين لزيارة الجزر الواقعة في البحر الكاريبي، التي تعيش فيها.
"خلافا لكم، ليس لدينا الفرصة لنسيان 250 سنة عندما كانت الجزر مستعمرة دانمركي. ويؤثر ذلك الوقت على كل جانب من جوانب حياتنا. التاريخ من المستحيل أن تنسى. من أسماء المدن، عندما كنت أسفل على الشاطئ، ويبحث عن مزارع قصب السكر، الكذب كأطلال الدانمركي "، كما تقول. ''
"ونحن المواطنين لا يزال الاستعمارية. ونحن الأميركيين، لكن الأميركيين ليست حقيقية. أولادي في المدرسة الابتدائية، حيث أنها تعلم المزيد حول التاريخ الأميركي من تاريخ جزر فرجن. وقد ورثنا نظام سياسي الاستعماري الذي يعمل بشكل سيئ، والذي يجعل من الصعب على تحسين الأمور. وهناك جوانب كثيرة من مجتمعنا التي لا تعمل ".
وخلال الزيارة الأولى في الدانمرك، كان مجتمع مختلف جداً، التي التقى بها.
"فكرت: قف، الانتظار، كل شيء يعمل هنا! نظام الرعاية الصحية، ونظام التعليم، ونظام النقل الخاص بك. الدول الغربية في استغلال الموارد في جميع أنحاء العالم وتمكنت من بناء مجتمع مريح جداً. وفي الوقت نفسه، لي تجربة هذه الرغبة في الاعتراف كيف وصلت هنا. أنه ليس مجرد العمل الخاص بك، وكان عدة مئات من السنين من القهر والاستغلال للشعوب الأخرى ومواردها ".
ما الخبرات فون لابيل كخسارة استعمارية في ذاكرة والتشرد، يشهد البلد الذي أبعد ما يكون عن أن الدانمرك، نريد أن نرى لنا ك، كما تقول.
"الدانمرك هو إبراز صورة لنفسها كبلد تدريجي، ودولة العلم ودولة عادلة. لديك إدانة لك كأمة أن تفعل أشياء لأن هذا هو الشيء الصحيح للقيام. ولكن بعد ذلك إلا يكون الشيء الصحيح الاعتراف بأن أضر لك شخص ما في الماضي؟“.
بيل فون la تفهم نفسها للمرة الأولى، أنها كانت سلالة الرقيق من صنع الأفارقة عندما قالت أنها عمرها 12 سنة من قراءة الكتاب 'جذور' باليكس هالي.
“ جعلني هذا الكتاب في فهم لماذا قد هبطت عائلتي هنا في منطقة البحر الكاريبي. وكان حزن بالنسبة لي. بكى حتى عيني كانت حول الدولاب من رأسه لي بينما كنت أفكر في الرجال والنساء الذين الغربة والمحرومين العبيد قبلي.
يمكن أن أشعر الألم. ألم، لم أكن أعرف كان لي '.
عالم البياض
والديها ولم يتكلم عن الرق عندما كانت طفلة ونشأ في سانت كروا، حيث قد انتقل والداها إلى من ترينيداد وتوباغو، عندما كانت صغيرة جداً. ولكن في المدرسة، وقالت أنها معلم، والسفن الأمريكية الذين رسموا مساحة ضيقة على الكلمة التي تم تعيينها العبيد على متن الرقيق أبيض من أفريقيا. ثم سأل الأطفال للاستلقاء، كتفا إلى كتف، والتو إشعار الغرفة. ومن ثم تخيل كيف سيكون لتقع هناك لعدة أشهر دون أن تكون قادرة على التحرك. التجربة المبينة في بلدها إدراك عميق.
على الرغم من أن قد تعاملت فون لابيل على نطاق واسع مع الاستعمار والعنصرية، ومن خلال ممارسة لها استمر عاماً مع الفن، بناتها الخاصة من 8, 6 و 4 لا تزال تتأثر بالماضي، كما تقول. الأسرة تعيش في ضاحية كريستينستيد في سانت كروا، في منطقة يوجد بها أكبر عدد من السكان السود. على أي حال، وقالت أنها شهدت أن البنات وقد بكى على شعرهن المجعد.
"تلك هي بعض من الأشياء التي تذهب من خلال كطفل أسود. تريد، أن الآنف مختلفة، وأن الجلد الضوء، أن يكون الجسم المختلفة. ونحن استيعاب التسلسل الهرمي بين الأعراق، التي أنشئت في الماضي. وعندما أرى ابنتي أعتقد مثل ذلك – فإنه من الصعب جداً بالنسبة لي ".
بنفس الطريقة فون لابيل كما يجري فنان نفسها قد دخلت التاريخ، أسفل أنها تعتقد أن الدنماركيين بحاجة إلى مواجهة ماضينا كمالكي الرقيق الحق في أعيننا.
"يعني، بالطبع، أن" الحكومة الدانمركية "يجب أن تعتذر عن الرق والاستعمار. في مكانة. ولكن، بعد ذلك، أعتقد، في الواقع، الجميع ينبغي أن أقول آسف. أعتقد أن كل شخص ينبغي أن تجعل من العمل داخل أنفسهم حتى يمكن أن تلتئم الصدمات الماضية والحالية يمكن أن تكون خالية من لهم ".
كثير من الناس يعتقدون أننا لا ينبغي أن أقول أننا نأسف لما حدث منذ سنوات عديدة.
"لا، ولكن هذا هو، لأنهم لا يرون، أن الحقبة الاستعمارية لا تزال تؤثر على العالم، ونحن نعيش في. مع الظلم وهياكل غريبة. العالم يتمحور حول البياض والثقافة الغربية. لا يزال. وكنت في حاجة إلى شفاء جداً. لأنها نفس العقلية الوحشية، التي يمكن أن تجعل ممكناً وحشية الرق، ذلك هو التأثير على العلاقة الخاصة بك للمهاجرين اليوم، على ما أعتقد. وتقول أن هذه الكيفية التي أرى عليه. ".
"الدانمرك الاضطلاع ببعض الأعمال في الماضي، التي تضر حقاً. والتي لا تزال تتسبب في ضرر. الطبيعي أن يعتذر. “
حسنًا. ثم أود أن أقول أنني آسف لكم، وبينما نحن نجلس هنا. وأود أن أقول أنني آسف لمشاركة الدنمارك في الرق وتجارة الرقيق.
بيل فون la تبحث الجدول الموجود بيننا. ثم تقول بهدوء:
"تقبل اعتذار الخاص بك".
بعد أن يتم تغيير الغلاف الجوي.
هل تعتقد أنه يسهم في شفاء ماضينا التاريخي المتبادل، الذي قال، أن أنا آسف؟
"أنت تعرف ماذا؟ لقد شهدت في الواقع ابدأ قبل أن شخصا ما فعل ذلك مباشرة بالنسبة لي. “
لم يكن شيئا، وأنا أعد نفسي ل.
نعم أعتقد هذا هو الإسهام في تحقيق الشفاء. في الواقع، شعرت اعتراف صادق. وأصبح كمرحلة معكم ولي هنا. وشعرت أن كنت استمع إلى ما كان على أن أقول--والتي يمكن أن تشاهد الألم، وقد تحدث عن. لأنه يمكن أن أرى نفس الآلام في عينيك. وأعتقد أن هذا اللقاءات نحن بحاجة لتغيير الأمور ". ويقول فون لابيل.
الاستماع حتى عندما يبحثون ابنتي في العالم تسأل لي: "ماما، لماذا لم تظهر الصور من الناس الذين تبدو لي؟" وقالت أنها تريد أن تكون نموذجا ولا أستطيع أن أرى أي شخص له شعر مجعد مثل راتبها. ما هو جواب يمكن أن أعطى لها؟ أنها لأنهم لا يعتقدون أن كنت جميلة؟ أن لا أقول لها، و 8 سنوات من العمر. ولكن ليس لدى أن يقول لها أنه، نظراً لأنها تعرف أن.
وقد تم زرع حين نتحدث شيردس من حفنة من شأني الأزرق والأبيض في الجدول. مثل قصص صغيرة من الماضي، التي يحتفظ ظهرت.
لوس أنجليس بيل فون تتنهد.
عندما يقول الناس الاستعمار شيئا من الماضي، وأقول: "اسمح لي، ولكن هل بحثت في العالم؟ وهو نفس الهياكل التي نعيش تحت اليوم. على كلا الجانبين. “
----------------------------------------------------------------------
عزيزتي السيدة لابيل فوغن
.
ونود أن تجلب لنا الاعتذار الصادق والعميق لمشاركة الدنمارك في العبودية الوحشية، ليس أقلها للطفل فظيعة على الرق وتجارة الرقيق.
أدناه ونحن ربط رسائل البريد لدينا
أرسلت سابقا فيما يتعلق بجزر الهند الغربية
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juli/06-07-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/05-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/maj/22-05-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/juni/20-06-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/29-10-2016
https://sites.google.com/site/ytrings/2016/oktober/30-10-2016
نوع r
اجاردس سكوف دانييلا ولارس Krøgholt سكوف.
---------------------------------------------------------------------------------
انظر أيضا: http://svfk.dk/kunstner/la-vaughn-belle
ومن المخزي جداً باسم الدانمرك أن لدينا رئيس الوزراء لارس لوك راسموسن لم يسافر إلى جزر الهند الغربية في نهاية الشهر الجاري بغرض محدد، هو أن أنقل أحر اعتذار الحكومة الدانمركية، وكذلك بالنيابة عن الأمة بأسرها من الدانمرك، لمشاركتنا في وحشية على الرق، وتجارة الرقيق. نعم، لمشاركتنا بتعريض الأطفال لحياة العبودية الوحشية. يمكن أن يكون أن الافتقار إلى الاعتذار من الدنمارك الرسمية بسبب خوف أنه قد يكون هناك توقع للدانمرك بالآثار الاقتصادية المصاحبة لها جنبا إلى جنب مع باعتذار اللفظي؟ لماذا هو الكنيسة في الدنمارك ليس الأول من يقول باعتذار الصادقة والمخلصة للشعب في جزر الهند الغربية؟
نوع تعتبر دانييلا سكوف ولارس Krøgholt سكوف
--
Lars Skov Krøgholt
Knud Hansens Vej 12,2.tv.
6000 Kolding
Denmark
Tel: +45 5047 3645
Chat
Skype: lars.krogholt
Contact Me
Page updated
Google Sites
Report abuse