Embedded Files
Deres Majestæt!
Your Holiness Pope Francis
Dear Mosaisk Troessamfund
Dear Muslimsk Trossamfund
Dear STATSMINISTER, Prime Minister Lars Løkke Rasmussen
Dear Secretary of Culture and Church Mette Bock
Dear Bishop Peter Fischer-Møller
Dear Bishops, deans and pastors in Denmark
Dear President of USA Barack Obama
Dear President-elect Donald Trump
Dear Prime Minister of Great Britain Theresa May
Dear Bundeskanzlerin of Germany Angela Merkel
Dear Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu
Dear Prime Minister of Papua New Guinea Peter Charles Paire O'Neill
Dear Prime Minister of New Zealand John Key
Dear Prime Minister of Australia Hon Malcolm Turnbull
Dette er også sendt separat til Kirkeminister Mette Bock.
This has also been sent separately to Secretary of Church Mette Bock.
Dr. Martin Luthers troskamp åbnede hans øjne og hjerte for bibelens sandhed i Romerbrevet i Det Nye Testamente: at frelsen er pga Guds nåde og gennem troen alene.
Ingen skulle gøre sig fortjent til at blive frelst og få et evigt liv. Han fandt freden i, at det kun var Jesu død og opstandelse for ham personligt, som betød, at han havde en nådig Gud, ikke en vred Gud. Ikke en Gud som krævede, at han skulle piske sig sådan som munkene gjorde dengang. Ikke en Gud, som udnyttede mennesker økonomisk ved at true dem med at deres afdøde kære skulle leve i pinsel i skærsilden, med mindre de betalte store summer for at forkorte den uundgåelige tidsperiode, de skulle opholde sig i skærsilden, ifølge præsternes påfund dengang.
Med Dr. Martin Luther kom Reformationen i den katolske kirke. Det kostede liv og blod for de, som stod op imod datidens herskende teologer. Det var ikke bare sjov festivitas for nogen med specielle interesser for det kirkelige. Frelsen og dermed evigt liv blev nu tilgængelig for alle uanset deres status.
Reformationen var en samfundsomvæltning af episke dimensioner. Alligevel har vi i Danmark nu en kirke i 2016, hvor vi ikke får indtryk af andet end at biskopperne vælger kun at mindes Reformationen på den allermest overfladiske måde. De har valgt at arbejde i en luthersk som i Dr. Martin Luther(sk)!
Alligevel er der plads til en biskop som Peter Fischer-Møller i Roskilde Stift, som åbent erklærer, at han ikke tror på Jesus og frelsen på den måde som den store reformator Dr. Martin Luther kæmpede sig frem til det. Kærligheden fra Gud og at gengælde kærligheden til en personlig Gud.
Biskop Peter Fischer-Møller PRÆDIKER offentligt i en landsdækkende avis ved at, han underviser enhver ud fra sin personlige tro på det mest essentielle og hans personlige tro, som lægger afstand til bekendelsesskrifterne og den kirkekamp, som Dr. Martin Luther kæmpede sig frem til for 500 år siden i Reformationen: ”Kristne har ikke patent på vejen til Gud”.
Vi vil bede dig, Kirkeminister Mette Bock om at udøve tilsyn med Biskop Peter Fischer-Møller på baggrund af hans ansættelsesforhold i Den LUTHERSKE Kirke.
Med venlig hilsen
Daniela Skov, Lars Skov Krøgholt
Kolding.
Det bliver opfattet som pinligt at tro på Gud i Danmark, mener filminstruktøren Parminder Singh, der alligevel ikke kan lade være med at tro på, at Gud lod sig føde som baby.
Min kone siger, at min foretrukne samtaleform er at prædike, men jeg vil helst prædike om alt muligt andet end Gud. Og denne juleprædiken er faktisk første gang, jeg offentligt taler om min tro på, at Gud blev menneske.
For lad os være ærlige. Gud er pinlig. Gud er så pinlig, at selv mange præster ikke orker ham. De tre pinligste ord i det danske sprog er from, frelst, og hellig. Hvem ønsker i dag at være hellig? At være frelst er at føle sig bedre end andre. At være from er at sige nej til livet.
Jeg hørte engang om en kvinde, der var fuldstændig åben omkring sine besøg i en swingerklub, men som holdt skjult for alle sine venner, at hun kom i en kirke. For det var langt mere pinligt. Mente hun. At sige, man tror på Gud, er ikke kun pinligt, men det er skamfuldt. For dermed siger man, at man ikke kan håndtere livet selv. At man er svag. Og det er egentlig sjovt at tænke på, at Adam og Eva blev skamfulde, da de vendte sig væk fra Gud, mens det er omvendt for mange moderne mennesker. Det anses for skamfuldt at vende sig mod Gud.
Læs også: Anne Lise Marstrand-Jørgensen: De mindste skal blive de største
At tro, at denne baby, der skal ammes og ikke engang selv kan holde sit hoved oprejst, kommer til os julenat for at frelse os fra den evige død, er en tanke så vanvittig, at den burde være ulovlig. Og samtidig er det, hvad jeg tror på.
Jeg har igennem mit liv altid døjet med sygdom, så tanken om, at Gud blev født i noget så usselt som en menneskekrop, er noget, som jeg konstant vender tilbage til. Han kunne jo være kommet som en fuldvoksen supermand i en perfekt krop for at rydde op i vores rod. Men Guds entré var som et svagt spædbarn, som var dybt afhængig af mennesket for at overleve. Man kan sige, at Guds entré var pinlig – menneskeligt set. For vi måler jo tit hinanden efter, hvad vi kan. Og Jesus kunne ingenting. Men han var alligevel værd at elske. Sådan viste Gud sin storhed ved at gøre sig pinligt lille.
Og man kan sige, at Gud er som en far, der satte sig på barnets plads julenat. For jeg synes lidt, at det virker, som om Gud er som en far ved middagsbordet, der forgæves forsøger at opdrage sit barn i Det Gamle Testamente, indtil han i Det Nye Testamente opgivende sætter sig på barnets stol og siger:
”Se her, sådan gør man”.
Læs også: Dy Plambeck: Den, man er bange for, kan vise sig at være en engel
Men det har jeg heller ikke troet på altid.
Jeg er vokset op i en indisk familie, hvor vi tilhørte et trossamfund, der egentlig var en buffet bestående af alt godt fra verdensreligionerne. Jeg har altid troet på Gud, men havde ingen idé om, hvem han, hun eller det var. Men at Gud skulle kunne være et kødeligt menneske, var fuldstændig utænkeligt. Min Gud var mere som en fjern mystisk kraft, jeg kunne bede til, når jeg havde det svært.
Da jeg fik børn, var det, som om alle livets store spørgsmål blev vakt i mig på en ny måde. Jeg måtte have afklaret, hvad det egentlig var, jeg troede på. Jeg har det, som om jeg har gået rundt hele mit liv med en geigertæller, som jeg pegede i alle mulige retninger i håbet om at finde meningen med livet. Jeg læste hele Det Gamle Testamente, Koranen og forskellige hinduistiske skrifter. Men da jeg læste Det Nye Testamente, begyndte min indre geigertæller at bippe helt vildt. Det var, som om alt i mig skreg – det her er sket. Det er sandt!
Læs også: Den gode juleprædiken tænder et lys til trøst og eftertanke
Jeg kan ikke forklare hvorfor, men pludselig vidste jeg, at fortællingen om, at Jesus er Guds søn, var sand. Og han stillede mig og resten af menneskeheden det samme spørgsmål: Elsker du mig? Gud var nu ikke længere en fjern elskerinde, men en person, som rakte ud efter mig og ville have mig for sig selv.
Der er dage, hvor jeg ønsker, at jeg aldrig havde mødt ham. Mange fortæller, at de har fundet en ro i troen. Det kan være, det kommer, men for mig er det ikke roen, der fylder.
Jesus har gjort mit liv langt mere besværligt. Han udfordrer mig konstant. Han smadrer mit ego. Mine livsløgne om, hvor godt et menneske jeg er. Han er det evige spejl. Min sjæls kirurg. Lidt ligesom min kone. Når jeg får lyst til at flygte fra hende, er det som regel, fordi hun får noget sandt frem i mig, jeg ikke kan holde ud. Men jeg elsker hende, og størst af alt er kærligheden. Og julenat viste Jesus mig, at det ikke er pinligt at elske og lade sig elske
ENGLISH
Dr. Martin Luther's contestation and faith struggle opened his eyes and heart to the biblical truth of Paul's Letter to the Romans in the New Testament: that salvation is because of God's grace and through faith alone.
No one would have to do anything in order for them to deserve salvation and to have eternal life. He found peace in that, only Jesus' death and resurrection for him personally, meant that he had a merciful God, not an angry God. Not a God who demanded that he should flog themselves as monks did back then. Not a God who took advantage of people financially by threatening them with their deceased loved ones to live in torment in purgatory unless they paid large sums to shorten the inevitable period of time, they would be in purgatory, before paradise according to priests contrivance then.
With Dr. Martin Luther came the Reformation in the Catholic Church. It cost the life and blood of those who stood up to the contemporary prevailing theologians. It was not just fun festivities for anyone with special interests for ecclesiastical matters. Salvation and thus eternal life was now opened up to become available to all citizens regardless of their status.
The Reformation was a social upheaval of epic proportions. Nevertheless, we have a church in Denmark in 2016, where we do not get the impression other than bishops choose to only commemorate Reformation in the utmost superficial way. They have chosen to work in a Lutheran as in Dr. Martin Luther(an) Church.
Still, there is room for a Bishop as Peter Fischer-Møller in Roskilde diocese, who openly declares that he does not believe in Jesus and salvation in this way as the great reformer Dr. Martin Luther struggled forward into. Love of God and to reciprocate the love of a personal God.
Bishop Peter Fischer-Møller PREACHES publicly in a national newspaper by teaching anyone from his personal belief in the most essential in all of Christianity and his personal belief where he distances himself to the Confession scriptures and the church battle that Dr. Martin Luther fought his way through 500 years ago in the Reformation: "Christians do not have a patent on the way to God".
We will ask you, Church Minister Mette Bock on the supervision of Bishop Peter Fischer-Møller on the basis of his employment in the LUTHERAN Church.
Kind Regards
Daniela Skov, Lars Krøgholt.
Kolding.
HPhoto: Jens Welding Øllgaard
Parminder SINGH
Born in 1974. Graduated film director from the Danish Film School in 2007. Among other written and directed DR 2 TV series "A-class", "It still blurs " and "Party man". Additionally, he has written a number of plays. Married to a PhD student Mette Nelund. Together they have two children.
MY CHRISTMAS SERMON
In this series tells a number of Danish artists what they would say if they stood in the pulpit and should keep the most important sermon - Christmas sermon.
also read
Anne Lise Marstrand-Jørgensen: The least should be the greatest
Dy Plambeck: The one fear may prove to be an angel
The good Christmas sermon light a candle for solace and reflection
It is seen as embarrassing to believe in God in Denmark, says filmmaker Parminder Singh, who still can not help but believe that God allowed himself to be born as a baby.
My wife says that my favorite kind of conversation is to preach, but I'd rather preach about everything other than God. And this Christmas sermon is actually the first time I publicly talk about my faith that God became man.
For let's be honest. God is embarrassing. God is so embarrassing that even many pastors cannot bear him. The three most embarrassing word in the Danish language is pious , saved and holy.
Who wants to be considered holy today? To be saved is to feel better than others. To be pious is to say no to life.
I once heard about a woman who was completely open about her visit to a swinger club, but kept hidden
to all her friends that she attended a church. For it was far more embarrassing. She said. To admit, you believe in God, is not only embarrassing, but it is shameful. For hence it is said that you cannot handle life all by yourself. That you are weak. And it's funny to think that Adam and Eve were ashamed when they turned away from God, while the opposite is true for many modern people. It is considered shameful to turn to God.
Also read: Anne Lise Marstrand-Jørgensen: The least should be the greatest
To think that this baby who must be breastfed and did not even hold his head upright, came to us on Christmas night to save us from eternal death, is an idea so crazy that it should be illegal. And all the while it's what I believe.
Throughout my life I have always struggled with illness, so the idea that God was born in something as paltry as a human body, is something that I constantly return to. He could have come as a full-grown superman in a perfect body to clean up our mess. But God's entrance was like a weak infant, which was heavily dependent on humans for survival. You could say that God's entrance was embarrassing - in human terms. For we measure most often each other for what we can. And Jesus could nothing. But he was still worth loving. How God showed his greatness by doing the embarrassingly small.
And one can say that God is like a father who sat on the child's place on Christmas night. For I find to a
certain degree it seems as if God is like a father at the dinner table, trying in vain to raise his child in the Old Testament, until, in the New Testament he resigned sits on the child's chair and says:
"Look here is how you do you it. "
Read also: Dy Plambeck: That one you fear may prove to be an angel
But I have not believed in this always.
I grew up in an Indian family, where we belonged to a religious community, there were really a buffet consisting of everything from the world's religions. I have always believed in God ,but had no idea who he, she or it was. But that God could be a carnal man, was utterly unthinkable. My God was more like a distant mysterious force, I could inquire of when I had it rough.
When I had children, it was as if all of life's big questions was raised in me in a new way. I needed to have clarified what it really was, I believed. I felt as if I spent all my life with a Geiger counter, which I pointed in every direction in the hope of finding the meaning of life. I read the entire Old Testament, the Koran and various Hindu scriptures. But when I read the
New Testament my inner Geiger counter began beeping wildly. It was as if everything in me screamed - this has happened. It is true!
Read also: The good Christmas sermon light a candle for solace and reflection
I can not explain why, but suddenly I knew that the story that Jesus is the Son of God, was true. And he asked me and the rest of humanity the same question: Do you love me? God was no longer a distant mistress, but a person who reached out for me and wanted me for himself.
There are days when I wish I had never met him. Many report that they have found a peace of faith. It may be that it comes, but for me it is not peace that takes up space.
Jesus has made my life much more difficult. He constantly challenges me. He smashes my ego. My life lies on how well a person I am. He is the eternal mirror. My soul surgeon. A bit like my wife. When I get the urge to escape from her, it's usually because she is getting some truth out in me, I can not stand. But I love her, and greatest of all is love. And on Christmas night, Jesus showed me that it's not embarrassing to love and be love.
Kind regards Daniela Skov and Lars Skov Krøgholt
ד ר מרטין לותר
של
ערר ואמונה למאבק פתחו את העיניים והלב לאמת התנ כי של פול במכתב אל הרומאים בברית החדשה: כי הישועה היא בגלל חסדו של אלוהים דרך האמונה בלבד.
אף אחד לא יצטרך לעשות כלום על מנת שהם ראויים הישועה, חיי נצח. הוא מצא כי השלום, מותו ותחייתו של ישוע היחיד עבורו אישית, התכוונתי שיש לו אלוהים ירחם, לא אל זועם. לא אלוהים שדרשו כי הוא צריך להלקות את עצמם כמו נזירים, בתקופה ההיא לא אלוהים מי ניצלת אנשים כלכלית על – ידי איום עם יקיריהן המת לחיות בייסורים בכור המצרף, אלא אם הם שילמו סכומים גדולים כדי לקצר את תקופת זמן בלתי נמנע, הם יהיו בכור המצרף, לפני עדן לפי כמרים המצאה אז.
עם ד ר מרטין לותר הגיעה הרפורמציה בכנסייה הקתולית. זה עולה החיים ועל הדם של מי עמד מול התיאולוגים הרווחת עכשווי. זה לא היה פשוט כיף החגיגות לכל בעלות עניין מיוחד לענייני הכנסייתית. הישועה וכך חיי נצח נפתח עכשיו כדי להיות זמין לכל האזרחים ללא קשר למצבן.
הרפורמציה היתה לזעזוע חברתי בממדים אפיים. למרות זאת, יש לנו כנסייה בדנמרק בשנת 2016, איפה אנחנו לא מקבלים את הרושם מלבד הבישופים לבחור רק להנציח הרפורמציה בצורה שטחית עליונה. הם בחרו לעבוד לותרני כמו הכנסייה Luther(an) של ד ר מרטין.
. עדיין, יש מקום בישוף בשם פיטר פישר-הנקבה ב רוסקלידה דיוקסיה, מי מצהיר בגלוי כי הוא לא מאמין שישוע והישועה בדרך זו כמו נפלא הרפורמיסט שד ר מרטין לותר נאבקו קדימה לתוך. אוהב את האלוהים ואת לגמול את האהבה של אלוהים אישי.
פישר-הנקבה פיטר בישופ מטיף בפומבי בעיתון הלאומי ללמד מישהו מתוך אמונה אישית הכי חיוני בכל הנצרות ואת האמונה האישית שלו איפה שהוא מרחיק את עצמו כדי כתבי הודאה הכנסייה קרב זה ד ר מרטין לותר נלחם את דרכו לפני הרפורמציה 500 שנים: "נוצרים אין פטנט על הדרך לאלוהים".
אנו נבקש מכם, הכנסייה שר של מאטה בוק על הפיקוח של בישופ פיטר פישר-הנקבה על בסיס עבודתו של הכנסייה הלותרנית.
ברכות חמות
דניאלה Skov, לארס Krøgholt.
קולדינג.
HPhoto: ג'נס ריתוך Øllgaard
Parminder סינג
נולד בשנת 1974. במאי קולנוע בוגר מבית הספר לקולנוע דנית בשנת 2007. בין אחרים צילום: ד ר 2 טלוויזיה סדרה "A-class", "זה עדיין מטשטש" ו "איש המפלגה". בנוסף, הוא כתב מספר מחזות. נשואה דוקטורנט של מאטה Nelund. ביחד יש להם שני ילדים.
הדרשה חג המולד שלי
בסדרה זו מספר מספר אמנים דנית מה שהם יגידו אם הם עמדו בהבימה, צריך לשמור הדרשה החשובה ביותר - חג המולד הדרשה.
גם לקרוא
Marstrand ליסה אן-Jørgensen: לפחות צריך להיות הכי גדול
Dy Plambeck: הפחד אחת עשויה להיות מלאך
טקס חג מולד טוב להדליק נר עבור נחמה והשתקפות
זה נראה ממש מביך להאמין באלוהים בדנמרק, אומר הבמאי Parminder סינג, מי עדיין לא יכול לעזור אבל מאמינים כי אלוהים הרשה לעצמו להיות נולד כמו תינוק.
אשתי אומרת כי השיחה מהסוג האהוב עליי הוא להטיף, אבל מעדיף מטיפים, על הכול מלבד אלוהים. דרשה חג המולד זו בעצם הפעם הראשונה שאני מדבר בפומבי את אמונתי כי אדם הפך לאלוהים.
בשביל ההגינות. . אלוהים. זה מביך- אלוהים הוא כל-כך מביך. כמרים רבים אפילו. לא יכול לסבול אותו. שלושת הכי מביך המילה בשפה הדנית הוא הצדיק, השמור של הקדושה.
מי רוצה להיחשב קדוש היום? כדי להינצל היא מרגישה יותר טוב מאחרים. להיות דתי זה אומר לא לחיים.
אני פעם שמעתי על אישה שהייתה פתוחה לחלוטין על ביקורה מועדון בלין, אבל הסתירה
כל החברים שלה היא למדה כנסייה. זה היה הרבה יותר מביך. היא אמרה. להודות, אתה מאמין באלוהים, הוא לא רק מביך, אבל זה מביש. עבור ולכן הוא אמר שאת לא מסוגלת החיים לבד. כי אתה חלש. וזה מצחיק לחשוב אדם וחווה היו מתביישים כאשר הם הפעילו מהאל, ואילו ההיפך הוא הנכון עבור אנשים מודרניים רבים. הוא נחשב מביש לפנות לאלוהים.
גם לקרוא: אנה ליזה Marstrand-Jørgensen: לפחות צריך להיות הכי גדול
לחשוב כי התינוק הזה חייב להיות הינקתי, לא אפילו להחזיק את ראשו זקוף, הגיע אלינו בליל חג המולד כדי להצילנו מכל מוות נצחי, הוא רעיון מטורף כי זה צריך להיות לא חוקי. כל הזמן וזה מה שאני מאמין.
לאורך כל חיי שתמיד נאבקתי מחלה, אז הרעיון כי אלוהים נולד במשהו כמו זניחה כגוף אנושי, זה משהו כל הזמן לחזור. הוא יכול לבוא כמו סופרמן בוגר בגוף מושלם לנקות את הבלאגן שלנו אבל הכניסה של אלוהים הייתה כמו תינוק חלש, אשר הייתה תלויה במידה רבה בני אדם כדי לשרוד. אפשר לומר כי הכניסה האל היה מביך - במונחים אנושיים. כי אנו מודדים אחד את השני בדרך כלל עבור מה שאנחנו יכולים. ישו יכול כלום. אבל הוא היה עדיין ששווה לאהוב. איך אלוהים הראה את גדולתו בעשותם קטן באופן מביך.
A
nd אחד ניתן לומר כי אלוהים הוא כמו אבא שישב על המקום של הילד בליל חג המולד. כי אני מחפש
במידה מסוימת, זה נראה כאילו אלוהים הוא כמו אב ליד השולחן, מנסה לשווא לגדל את הילד שלו בברית הישנה, עד, בברית החדשה הוא התפטר יושב על הכיסא של הילד ואומר:
"תראה הנה איך לעשות את זה."
קראו גם: Dy Plambeck: את זה אתה חושש עשויה להיות מלאך
. אבל לא האמנתי בזה תמיד.
. גדלתי במשפחה הודית, נשוט קהילה דתית, שם היו ממש מזנון המורכב של הכל מן הדתות בעולם... אני תמיד האמנתי באלוהים, אבל היה לי מושג. מי הוא, היא או זה היה. אבל אלוהים יכול להיות גבר אחי, היה לחלוטין לא יעלה על הדעת. אלוהים היה יותר כמו כוח מסתורי מרוחק, יכול לשאול של מתי אני היה קשה.
כאשר היו לי ילדים, זה היה כאילו כל השאלות הגדולות של החיים גדל בתוכי בצורה חדשה. . הייתי חייבת הבהירו מה שהוא באמת, האמנתי. הרגשתי כאילו. ביליתי כל חיי עם מונה גייגר, אשר הצבעתי בכל כיוון, בתקווה למצוא את משמעות החיים. קראתי בתנ ך כולו, את הקוראן ואת כתבי הקודש ההינדים שונים. אבל כשקראתי
בברית החדשה את מונה הגייגר הפנימי שלי החלה מצפצף בפראות. זה היה כאילו הכל אצלי צעקו - זה קרה. . זה נכון!
קראו גם: הדרשה חג מולד טוב להדליק נר עבור נחמה והשתקפות
אני לא יכול להסביר למה, אבל לפתע שידעתי כי ישוע הוא בן האלוהים, שהסיפור נכון. והוא שאל אותי ואת שאר האנושות. את אותה השאלה: אתה אוהב אותי? אלוהים כבר לא היה פילגש מרוחק, אבל מי הושיט לי ורצה לעצמו.
ישנם ימים אני מצטער שלא. מעולם לא הכרתי אותו. רבים מדווחים כי הם מצאו שלווה של אמונה. ייתכן כי מדובר, אבל בשבילי זה לא שלום זה תופס מקום.
ישוע הפך את החיים שלי להרבה יותר קשה. הוא כל הזמן מאתגר אותי. הוא מנפצת את האגו שלי. החיים שלי שוכב על מה טוב אדם שאני. . הוא המראה הנצחי... המנתח את הנשמה שלי. קצת כמו אשתי. כאשר אני מקבל את הדחף לברוח ממנה, זה בדרך כלל בגלל היא משתחררת קצת אמת בי, אני לא יכולה לסבול. אבל אני אוהב אותה, אהבה הוא הגדול מכולם. בערב חג המולד, ישוע הראה לי שזה לא מביך אוהבת ולהיות אהבה.
בברכה דניאלה Skov, לארס Skov Krøgholt
الدكتور مارتن لوثر
في
الحضورية ونية النضال فتح عينية وقلب للحقيقة الكتاب المقدس في رسالة بولس للرومان في العهد الجديد: أن الخلاص بسبب نعمة الله، ومن خلال الإيمان وحدة.
لا أحد سيكون للقيام بأي شيء من أجل دفعهم لينالوا الخلاص والحياة الأبدية. وجد السلام في ذلك، فقط يسوع الموت والقيامة له شخصيا، يعني أنه الله الرحمن رحيم، لا الله غاضب. آنذاك لا الله الذي طالب بأنه يجب جلد أنفسهم كالرهبان. ليس الله الذي استغل الناس ماليا بتهديدهم بأحبائهم المتوفين للعيش في عذاب المطهر إلا إذا دفعوا مبالغ كبيرة لتقصير الفترة الزمنية التي لا مفر منها، أنها ستكون في العذاب، قبل الجنة وفقا لاختراع الكهنة ثم.
مع الدكتور مارتن لوثر وجاء الإصلاح في الكنيسة الكاثوليكية. يكلف بالحياة والدم لأولئك الذين وقفوا على اللاهوتيين السائدة المعاصرة. أنه ليس مجرد متعة الاحتفالات لأي شخص مع المصالح الخاصة للمسائل الكنسية. الخلاص والحياة الأبدية وهكذا افتتح الآن حتى تصبح متاحة لجميع المواطنين بغض النظر عن وضعهم.
وكان الإصلاح اضطرابات اجتماعية ذات أبعاد أسطورية. ومع ذلك، لدينا كنيسة في الدانمرك في عام 2016، حيث لم نحصل على انطباع بخلاف اختيار الأساقفة فقط أحياء ذكرى الإصلاح بطريقة سطحية قصوى. اختارت أن تعمل في اللوثرية غرار "الدكتور مارتن Luther(an) الكنيسة".
لا يزال هناك مجال لاسقف كبيتر فيشر-مولر في أبرشية روسكيلده، الذي يعلن علنا أنه يعتقد في يسوع والخلاص بهذه الطريقة المصلح العظيم الدكتور مارتن لوثر كافح قدما إلى. حب الله وحب الله الشخصي بالمثل.
الأسقف بيتر فيشر-مولر "يعظ" علنا في صحيفة وطنية من خلال تعليم أي شخص عن اعتقاده الشخصي في الأكثر الأساسية في كل من المسيحية وعن اعتقاده الشخصي بحيث أنه المسافات نفسه باعتراف الكتاب المقدس والكنيسة المعركة التي خاض الدكتور مارتن لوثر الطريقة من خلال 500 سنة مضت في الإصلاح: "المسيحيين لا تملك براءة اختراع في الطريق إلى الله".
وسوف نطلب منكم، بوك ميت وزير الكنيسة في الإشراف على الأسقف بيتر فيشر-مولر على أساس خدمته في الكنيسة اللوثرية.
مع أطيب تحياتي
دانييلا سكوف، لارس Krøgholt.
وكولدينغ-
هفوتو: Øllgaard لحام جنز
بارميندر سينغ
ولد في عام 1974. المخرج السينمائي تخرج من مدرسة السينما الدانمركية في عام 2007. جملة المكتوبة وتوجيه "الدكتور 2 التلفزيون" سلسلة "الدرجة"، "أنه لا يزال يطمس" والرجل "الطرف". بالإضافة إلى ذلك، وقد كتب عددا من المسرحيات. متزوج من طالبة دكتوراه نيلوند ميت. معا لديهم طفلان.
بي خطبة عيد الميلاد
في هذه السلسلة يروي عدد من الفنانين الدانمركية ما يقولون إذا وقفوا في المنبر وينبغي الحفاظ على أهم خطبة-خطبة عيد الميلاد.
اقرأ أيضا
أن ليز مارستراند-يورغنسن: ينبغي أن يكون الأقل أكبر
بلامبيك دي: الخوف من واحد قد يثبت أن ملاكا
خطبة عيد الميلاد جيدة على ضوء شمعة للعزاء وانعكاس
يعتبر محرجة الإيمان بالله في الدانمرك، يقول المخرج بارميندر سينغ، الذي لا يزال لا يمكن أن تساعد ولكن نعتقد أن الله يسمح لنفسه أن ولد كطفل رضيع.
زوجتي تقول أن النوع من المحادثة بلدي المفضل للتبشير، ولكن بدلاً من ذلك أن الوعظ عن كل شيء عدا الله. وهذه خطبة عيد الميلاد هو في الواقع أول مرة أتحدث علنا عن إيماني أن الله أصبح رجل.
لنكن صرحاء. الله أمر محرج. الله أمر محرج حتى أن القساوسة كثيرة حتى لا يمكن أن تحمل منه. الثلاثة معظم كلمة محرجة باللغة الدانمركية الورع والمحفوظة والمقدسة.
من يريد أن يعتبر المقدسة اليوم؟ ليتم حفظها يشعر على نحو أفضل من غيرها. أن الورع أن يقول لا للحياة.
عندما سمعت عن امرأة كانت مفتوحة تماما عن زيارتها إلى نادٍ مقلاع، لكن ظللت المخفية
لجميع أصدقائها أن حضرت إحدى الكنائس. لأنه كان محرج أكثر بكثير. وقالت. أن اعترف، كنت يؤمنون بالله، ليس فقط محرجة، ولكن من المخجل. ومن ثم هو قال أنه لا يمكنك التعامل مع الحياة قبل كل شيء بنفسك. أن كنت ضعيفا. ومن المضحك أن يعتقد أن آدم وحواء كانت الخجل عندما حولوا بعيداً عن الله، في حين أن العكس صحيح بالنسبة لكثير من الناس الحديث. أنه يعتبر من المخجل أن انتقل إلى الله.
اقرأ أيضا: أن ليز مارستراند-يورغنسن: أقل ما ينبغي أن يكون أعظم
أعتقد أن هذا الطفل الذي يجب أن يكون رضاعة طبيعية ولم حتى تعقد رأسه منتصبا، جاء إلينا في ليلة عيد الميلاد لانقاذنا من الموت الأبدي، وفكرة مجنون حتى أن يكون غير قانوني. وحين أن كل شيء ما أؤمن به.
طوال حياتي وأنا كافح دائماً مع المرض، حتى الفكرة القائلة بأن الله ولد في شيء كما تافهة كجسم الإنسان، هو شيء أن أعود باستمرار إلى. أنه يمكن أن تأتي كسوبرمان كامل نما في جهاز مثالي لتنظيف لدينا فوضى. ولكن مدخل الله مثل طفل ضعيف، التي تعتمد اعتماداً كبيرا على البشر للبقاء على قيد الحياة. هل يمكن القول أن مدخل الله محرجة-من الناحية الإنسانية. لأننا نقيس في أغلب الأحيان بعضها البعض لما في وسعنا. ويمكن أن يسوع شيئا. إلا أنه لا يزال يستحق المحبة. كيف أظهر الله له عظمة فعل مخجل الصغيرة.
A
nd واحد يمكن القول أن الله مثل آب الذي جلس على مكان الطفل في ليلة عيد الميلاد. للعثور على أن
يجلس على كرسي للطفل درجة معينة فإنه يبدو كما لو كان الله مثل آب على مائدة العشاء، تحاول عبثا رفع ولده في العهد القديم، حتى، في العهد الجديد أنه استقال من منصبه ويقول:
"نظرة هنا كيف يمكنك أن تفعل أنت ذلك."
اقرأ أيضا: بلامبيك دي: قد يثبت أن أحد كنت تخشى أن ملاكا
لكن قد لا يعتقد أن في ذلك دائماً.
لقد نشأت في عائلة هندي، حيث أننا ينتمون إلى طائفة دينية، هناك كانت حقاً وجبة تتكون من كل شيء من الأديان في العالم. لقد دائماً يؤمنون بالله، ولكن ليس لديه فكرة أنه أو أنها أو أنه كان. ولكن أن الله يمكن أن يكون رجل جسدي، غير وارد إطلاقا. يا إلهي كان أشبه بقوة غامضة بعيدة، أنا يمكن الاستفسار من عندما كان من الخام.
عندما كان الأطفال، كان كما لو كانت كل الأسئلة الكبرى في الحياة قد أثيرت في لي بطريقة جديدة. واعتقدت أنني بحاجة إلى أن توضح ما كان عليه حقاً،. شعرت كما لو قضيت كل حياتي مع عداد غايغر، الذي أشرت إليه في كل اتجاه على أمل العثور على معنى الحياة. قرأت كامل العهد القديم والقرآن الكريم ومختلف الكتب المقدسة لدى الهندوس. ولكن عندما قرأت
العهد الجديد بي جيجر الداخلية بدأ التصفير بعنف. أنه كما لو كان كل شيء في لي صرخت-وقد حدث هذا. إنه صحيح!
اقرأ أيضا: خطبة عيد الميلاد جيدة على ضوء شمعة للعزاء وانعكاس
يمكن أن لا اشرح لماذا، ولكن فجأة وكنت أعرف أن القصة أن يسوع هو ابن الله، كان صحيحاً. وطلب لي وبقية البشر نفس السؤال: هل تحبني؟ الله لم يعد عشيقة بعيد المنال، ولكن شخص الذي بلغ النسبة لي ويريد مني لنفسه.
وهناك أيام عندما ترغب في وقد التقيت به ابدأ. التقرير العديد من أنهم عثروا على أم إيمان. قد يكون أن الأمر، ولكن بالنسبة لي أنها ليست السلام الذي يأخذ مساحة.
يسوع جعلت حياتي أكثر صعوبة بكثير. أنه باستمرار التحديات لي. أنه يحطم الأنا بلدي. حياتي تكمن في كيف شخص أنا أيضا. وهو مرآة الأبدية. بي من جراح الروح. قليلاً مثل زوجتي. عندما تحصل على الرغبة في الفرار من بلدها، أنها عادة ما تكون لأنها تحصل على بعض الحقيقة لي، ولا يمكن أن يقف. ولكن أنا أحبها، وأعظم من كل الحب. وفي ليلة عيد الميلاد، يسوع أظهر لي أنه ليس محرجة الحب ويكون الحب.
وتعتبر نوع دانييلا سكوف ولارس Krøgholt سكوف
--
Lars Skov Krøgholt
Knud Hansens Vej 12,2.tv.
6000 Kolding
Denmark
Chat
PARMINDER SINGH
PARMINDER SINGH
- Født i 1974. Uddannet filminstruktør fra den Danske Filmskole i 2007. Har blandt andet skrevet og instrueret DR 2 tv-serierne ”A-klassen”, ”Det slører stadig” og ”Partiets mand”. Derudover har han skrevet en række teaterstykker. Gift med ph.d.-studerende Mette Nelund. Sammen har de to børn.
MIN JULEPRÆDIKEN
MIN JULEPRÆDIKEN
- I denne serie fortæller en række danske kunstnere, hvad de ville sige, hvis de stod på prædikestolen og skulle holde årets vigtigste prædiken – juleprædikenen.
Skype: lars.krogholt
Contact Me
Page updated
Google Sites
Report abuse