Embedded Files
Deres Majestæt!
Your Holiness Pope Francis
Dear Mosaisk Troessamfund
Dear Muslimsk Trossamfund
Dear STATSMINISTER, Prime Minister Lars Løkke Rasmussen
Dear Secretary of Culture and Church Mette Bock
Dear Bishops, deans and pastors in Denmark
Dear President of USA Donald Trump
Dear Prime Minister of Great Britain Theresa May
Dear Bundeskanzlerin of Germany Angela Merkel
Dear Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu
Dear Prime Minister of Papua New Guinea Peter Charles Paire O'Neill
Dear Prime Minister of New Zealand John Key
Dear Prime Minister of Australia Hon Malcolm Turnbull
Vagabond: In the church I met no charity.
Share on Facebook
interview
Bjørn Tulinius
26 January 2017 00:00
Flemming Bach Laursen spends much of his time reflecting on and writing about his experiences as ...
Flemming Bach Laursen spends much of his time reflecting on and writing about his experiences as a vagabond through 38 years.
The many passages of charity and compassions in the bible are hard to match with the reality that he met in the Christian fellowships he visited. -
Photo: Gorm Branderup / Polfoto
Facebook Twitter Print Send
Flemming Bach Laursen has walked the roads for 38 years and stopped last year. In each new city he went to church and to the mission house but he was only very few times noticed or welcomed
Flemming Bach Laursen is a Christian. He looks like an ordinary Dane with cropped hair, stylish glasses, blue jeans and a fashionable striped shirt. But that he only looked like over the past year. In April last year, he moved from the road and settled in an apartment in Randers. With leather sofas, computer and studio where he can draw and paint.
People who met him before, knew him as Benjamin. With cap, wild beard in his entire head, a baby carriage in front of her and the dog Thomsen at his side. For Flemming Bach Laursen has lived as a vagabond, grinder, and handyman for 38 years, since he left school at the age of 17.
"In all that time, the Bible has been in my pram, for the Christian faith has always followed me. Ever since I was a child. And so of course it was important for me to come to church and hear the gospel and attending the spiritual fellowship, I feel like a part of, "says Flemming Bach Laursen, while he offers freshly brewed coffee.
It was just not the open and welcoming community he met when he attended the church services , mission meetings and the coffee drinking in the parish building.
‼
"I have only experienced three times in all the years that people greeted me or even spoke to me. It was as if I was indifferent. As if I was invisible. And I've often thought that I almost gone from being a spiritual seeker, when I went into the church or mission house, to be spiritually grieving when I left it, "says Flemming Bach Laursen.‼
In the past year he has spent some time reflecting on his experiences on the road and his encounter with the living Christianity, which he did not find much of in the room where it was otherwise preached.
Also read: 7-year-old Dominic can teach us about charity
"There's something wrong. I thought the community was about sharing faith in Jesus. But instead it works in many places as if you walk into a club filled with " us - and - only - us " closing in on itselves.
A kind of spiritual inbreeding. At the same time, people can not understand why there are no more to church. Me it is no wonder, for one feels simply not welcome. "
Video: Flemming Bach Laursen met not charity in the church
The desktop is an opened Bible, filled with underscores and sticky notes. Upstairs is a worn edition of the Home Mission Songbook Homeland Toner.
"Yes, I have received many Bibles distributed by people in the church circles. But not much charity. Only in church organizations Church Army and Blue Cross, where it seems as though the staff also sees man of the people who need to borrow a bed or having a meal. "
On Facebook Flemming Bach Laursen photos lying by itself as a vagabond. And he can well understand that the bloodshot man with "thug beard", as he calls it, not just immediately looks like one of God's best children and therefore may not have been invited to talks about faith, hope and love.
Also read: Vicar: It is unchristian to say that charity only for Christians
"But the people the often even approached me and wanted to talk to me and hear tall tales when I was with the baby carriage in a city. Then they could of course also choose when they would go again. It was something else when it was now me who meddled in their community. Maybe I was also a nasty travesty on the facade of 'the good life', most people try to maintain and which is the one we prefer to show the world, "reads one of his considerations.
Today Flemming Bach Laursen part of the congregation in Kronjyllands Frimenighed in Randers, where he experienced being met without bias, though he looked like one of the others in the congregation when he first appeared a few years ago. In his search for a Christian community.
"I've often wondered if there would have been a different open attitude towards me the other places if I had been well dressed and did not look like the vagabond, I of course was. But for me that is all Christianity that we should treat everyone as being created in God's image. Without discriminating between rich and poor. "
Fwd: "The children's good deeds will cause goodness to spread out, and the initiative is spreading ripples in a pond "
As far as ALL THE VICARS COMPLAINING , COULD IT BE AN ATTEMPT ON THEM TO REMOVE THE ATTENTION FROM THAT THEY DO NOT EVEN BOTHER ENGAGE ACTIVELY IN MAKING A DIFFERENCE?
IT IS INCREDIBLY EASY TO HIDE AND DEFEND THEMSELVES WITH THE ODD NOTION OR IDEA ,THEY ARE NOT ALLOWED TO ENGAGE POLITICALLY.
IT IS SHEER NONSENSE WHICH THEY HAVE ELEVATED TO BE A TRUTH, THEY MUST COMPLY.
STILL EVEN CALLING THE CHURCH "Lutheran" AFTER A MAN WHO IN TRUTH CHANGED THE WORLD religiously , politically !!!!! Everything else is toothless and they might have too much time in everyday work-life since they waste it away, and they can afford to manage their working hours to complain about and criticize the children who do good deeds. It is monstrous!
In a world that cries out for goodness and compassion !!!!
Kind regards
Daniela Skov ,Lars Skov Krøgholt.
Vagabond: I kirken mødte jeg ingen næstekærlighed
· interview
· AF BJØRG TULINIUS
o 26. januar 2017 00:00
Flemming Bach Laursen bruger meget af sin tid til at reflektere over og skrive om sine oplevelser som vagabond gennem 38 år. Bibelens mange skriftsteder om næstekærlighed og barmhjertighed er svære at forene med den virkelighed, han mødte i de kristne menigheder, han opsøgte. – Foto: Gorm Branderup/Polfoto
Flemming Bach Laursen har gået på landevejen i 38 år og stoppede sidste år. I hver ny by opsøgte han kirken og missionshuset, men blev kun meget få gange set eller budt velkommen
Flemming Bach Laursen er kristen. Han ligner en ganske almindelig dansker med kortklippet hår, smarte briller, blå cowboybukser og en modestribet skjorte. Men sådan har han kun set ud det seneste års tid. I april sidste år rykkede han ind fra landevejen og slog sig ned i en lejlighed i Randers. Med lædersofaer, computer og atelier, hvor han kan tegne og male.
Folk, der mødte ham før, kendte ham som Benjamin. Med kasket, vildtvoksende skæg i hele hovedet, en barnevogn foran sig og hunden Thomsen ved sin side. For Flemming Bach Laursen har levet som vagabond, skærsliber og altmuligmand i 38 år, siden han som 17-årig gik ud af skolen.
”I al den tid har Bibelen ligget i min barnevogn, for den kristne tro har altid fulgt mig. Lige siden jeg var barn. Og derfor har det selvfølgelig også været vigtigt for mig at komme i kirke og høre evangeliet og møde det åndelige fællesskab, jeg føler mig som en del af,” fortæller Flemming Bach Laursen, mens han byder på friskbrygget kaffe.
Det var bare ikke det åbne og imødekommende fælleskab, han mødte, når han dukkede op til gudstjenesterne, missionsmøderne eller kaffen i sognegårdene.
”‼️Jeg har kun tre gange i alle de år oplevet, at folk hilste på mig eller overhovedet talte til mig. Det var, som om jeg var ligegyldig. Som om jeg var usynlig. Og jeg har tit tænkt, at jeg nærmest er gået fra at være åndeligt søgende, når jeg gik ind i kirken eller missionshuset, til at være åndeligt sørgende, når jeg forlod den,” siger Flemming Bach Laursen.
‼️Han har i det seneste år brugt en del tid på at reflektere over sine oplevelser på landevejen og sit møde med den levende kristendom, som han ikke fandt meget af i de rum, hvor den ellers forkyndes.
‼️Læs også: 7-årige Dominic kan lære os om næstekærlighed
”Der er da noget galt. Jeg troede, at fællesskabet handlede om at være fælles om troen på Jesus. Men i stedet virker det mange steder, som om man træder ind i en klub fyldt med os-selv-nokker, der lukker sig om sig selv. I en slags åndelig indavl. Samtidig kan folk ikke forstå, hvorfor der ikke kommer flere i kirke. Mig undrer det ikke, for man føler sig ganske enkelt ikke velkommen.”
Video: Flemming Bach Laursen mødte ikke næstekærlighed i kirken
På skrivebordet ligger en opslået bibel, fyldt med understregninger og gule sedler. Ovenpå ligger en slidt udgave af Indre Missions sangbog Hjemlandstoner.
”Ja, jeg har fået mange Bibeler delt ud af folk i de kirkelige kredse. Men ikke meget næstekærlighed. Kun i de kirkelige organisationer som Kirkens Korshær og Blå Kors, hvor det virker, som om de ansatte også ser mennesket i de folk, der skal låne en seng eller have et måltid mad.”
På Facebook har Flemming Bach Laursen billeder liggende af sig selv som vagabond. Og han kan godt forstå, at den rødsprængte mand med ”bølleskægget”, som han kalder det, ikke lige umiddelbart ligner et af Guds bedste børn og måske derfor ikke har indbudt til samtaler om tro, håb og kærlighed.
Læs også: Sognepræst: Det er ukristent at påstå, at næstekærlighed kun gælder for kristne
”Men folk kom jo ofte selv hen til mig og ville tale med mig og høre røverhistorier, når jeg stod med barnevognen i en by. Så kunne de selvfølgelig også selv vælge, hvornår de ville gå igen. Det var noget andet, når det nu var mig, der blandede mig i deres fællesskab. Måske var jeg også et ubehageligt vrangbillede på den facade om ’det gode liv’, de fleste mennesker prøver at opretholde, og som er den, vi helst vil vise omverdenen,” lyder en af hans betragtninger.
I dag er Flemming Bach Laursen en del af menigheden i Kronjyllands Frimenighed i Randers, hvor han oplevede at blive mødt uden fordomme, selvom han ikke lignede en af de øvrige i forsamlingen, da han dukkede op første gang for et par år siden. I sin søgen efter et kristent fællesskab.
”Jeg har tit tænkt på, om der ville have været en anderledes åben holdning over for mig de andre steder, hvis jeg havde været velklædt og ikke lignede den vagabond, jeg jo var. Men for mig at se handler kristendommen om, at vi skal behandle alle som værende skabt i Guds billede. Uden at gøre forskel på rig og fattig.”
Fwd: "Børnenes gode gerninger får godheden til at sprede sig, og initiativet spreder ringe i vandet i den gode sags tjeneste." " "The children's good deeds causes the goodness to spread out, and the initiative is spreading ripples in a pond in the good cause."
MHT ALLE DE PRÆSTER DER BROKKER SIG , KOM JEG TIL AT TÆNKE PÅ, ER DET MON FOR AT FJERNE OPMÆRKSOMHEDEN FRA AT DE IKKE SELV GIDER ENGAGERE SIG AKTIVT I AT GØRE EN FORSKEL?
DET ER OSSE UTROLIG NEMT AT GEMME SIG OG FORSVARE SIG MED DET UNDERLIGE BEGREB ELLER TÆNKNING , AT DE IKKE MÅ ENGAGERE SIG POLITISK. DET ER REGULÆRT SLUDDER , SOM DE HAR OPHØJET TIL EN SANDHED , DE SKAL EFTERLEVE. ALLIGEVEL KALDER DE KIRKEN "luthersk"
EFTER EN MAND SOM I SANDHED FORANDREDE VERDEN RELIGIØST OG POLITISK!!!!! Alt andet er tandløst og de har muligvis for meget tid i hverdagens arbejdsliv til at gå og øde væk , siden de har råd til at forvalte deres arbejdstid med at BROKKE sig over og kritisere børn, som gør gode gerninger. Det er uhyrligt!
I en verden som skriger efter godhed og medfølelse
!!!!
Mvh Daniela Skov , Lars Skov Krøgholt.
הנווד: בכנסייה פגשתי צדקה.
שתף בפייסבוק
ראיון
Bjørn Tulinius
26 ינואר 2017 00:00
Laursen באך פלמינג מבלה את רוב זמנו ההרהור וכתב על חוויותיו בתור...
Laursen באך פלמינג מבלה חלק ניכר מזמנו ההרהור וכתב על חוויותיו בתור נווד דרך 38 שנים.
המעברים רבים של צדקה, compassions בתנ ך שקשה להתאים המציאות שהוא פגש ב המלגות הנוצרי שהוא ביקר. -
צילום: גורם Branderup / Polfoto
שליחת ההדפסה פייסבוק טוויטר
Laursen באך פלמינג נכנס הכבישים במשך 38 שנים, עצר בשנה שעברה. בכל עיר החדשה הוא הלך לכנסייה וכדי המיסיון, אבל הוא היה רק מאוד כמה פעמים לב או בברכה
Laursen באך פלמינג הוא נוצרי. הוא נראה כמו דיין רגיל עם שיער החתוכה, משקפיים מסוגנן, בלו ג'ינס, חולצת פסים אופנתי. אבל זה הוא רק נראה כמו בשנה החולפת. באפריל שנה שעברה, הוא עבר מן הכביש, התיישבו דירה ברנדרס. עם ספות עור, מחשב, אולפן שבו הוא יכול לצייר ולצייר.
אנשים שהכירו אותו לפני כן, הכרתי אותו כמו בנג'מין עם כיפה, זקן פרוע ראשו כולו, עגלת תינוק לפניה, הכלב תומסון לצידו. עבור פלמינג באך Laursen שחי כמו הנווד, חיתוך, בעלי מקצוע במשך 38 שנים, מאז עזב את בית הספר בגיל 17.
"כל הזמן הזה, התנ ך כבר בעגלת התינוק שלי, לפי האמונה הנוצרית תמיד ליוותה אותי. מאז שהייתי ילד. אז כמובן שזה חשוב בשבילי לבוא לכנסייה, לשמוע את הבשורה והשתתפות לאחווה רוחנית, אני מרגיש כמו חלק, "אומרת פלמינג באך Laursen, בעוד הוא מציע קפה טרי חלוט.
זה היה פשוט לא הקהילה פתוחה ומסבירת שפגש כאשר הוא השתתף בשירות הכנסייה, המשימה פגישות, את הקפה שותה בבניין הקהילה.
לנשימה
"יש רק חוויתי שלוש פעמים, בכל השנים אנשים בירך אותי או אפילו דיבר איתי. זה היה כאילו הייתי אדיש. כאילו הייתי בלתי נראה. לעיתים קרובות חשבתי אני כמעט נגמר מלהיות למחפש רוחני, כאשר נכנסתי לבית הכנסייה או משימה, כדי להיות רוחנית להתאבל כאשר שעזבתי אותו, "אומר Laursen באך פלמינג. לנשימה
בשנה האחרונה הוא בילה זמן המשקף על החוויות שלו על הכביש ועל מפגשו עם הנצרות, אשר לא מצא הרבה בחדר שבו זה היה אחרת הטיף החיים.
גם לקרוא: בת 7-דומיניק יכולה ללמד אותנו על צדקה
"יש משהו לא בסדר. חשבתי שהקהילה היה אודות שיתוף אמונה בישוע. אבל במקום זה עובד במקומות רבים כאילו אתה נכנס למועדון מלא "אותנו - - בלבד - לנו" סוגר על itselves.
סוג של נישואי קרובים רוחנית. באותו הזמן, אנשים לא יכולים להבין מדוע ישנם יותר לכנסייה. לי זה לא פלא, עבור אחד מרגיש פשוט לא רצוי. "
וידאו: Laursen פלמינג באך פגשה לא צדקה בכנסייה
שולחן העבודה הוא התנ ך נפתח, מלא תחתונים, ' פתקים נדבקים '. למעלה יש גם מהדורה שחוק של הבית המשימה ספר השירים המולדת הטונר.
". כן, קיבלתי הרבה ספרי תנ ך מופץ על ידי אנשים במעגלים הכנסייה. אבל לא הרבה צדקה. רק בארגונים הכנסייה כנסיית הצבא ואת הצלב הכחול, שבה נראה כאילו הצוות רואה גם איש של אנשים שצריכים ללוות מיטה או לאכול ארוחה. "
בתמונות בפייסבוק פלמינג באך Laursen שוכב על ידי עצמו כמו נווד. הוא יכול להבין היטב כי האיש אדומות עם "בריון בירד", כפי שהוא מכנה זאת, לא רק מיד נראה כמו אחד הילדים הטוב ביותר של אלוהים, ולכן אולי לא היית מוזמנת מדבר על אמונה, תקווה ואהבה.
גם לקרוא: כומר: זה שהתנהג לומר לצדקה הזאת רק לנוצרים
"אבל האנשים לעתים קרובות פנו אלי ואפילו רצו לדבר איתי ולשמוע סיפורים כשהייתי עם עגלת תינוק בעיר. אז הם יכולים כמובן גם לבחור כאשר הם היו הולכים שוב. זה היה משהו אחר, כאשר כעת הגיע לי מי התערב בקהילה שלהם. אולי הייתי גם פארודיה מגעיל בחזית של 'החיים הטובים', רוב האנשים מנסים לשמור על, אחת אנחנו מעדיפים להראות את העולם, "קורא אחד השיקולים שלו.
היום פלמינג באך Laursen חלק הקהילה ב- Kronjyllands Frimenighed ברנדרס, שבו הוא חווה נענים ללא משוא פנים, אבל הוא נראה כמו אחד מהאחרים בענייני הקהילה כאשר הופיע לראשונה לפני כמה שנים. לחפש אחר קהילה נוצרית-
"הרבה פעמים תהיתי. אם הייתה גישה פתוחה שונה כלפי המקומות האחרים אם היה לבוש לא נראה כמו הנווד, הייתי כמובן. אבל בשבילי זה שהנצרות כל אשר לנו להתייחס לכל אחד כמו נוצר בצלמו של אלוהים. בלי להפלות בין עשירים לעניים. "
Fwd: "המעשים הטובים של הילדים תגרום לאל להפיץ, ומתפשטת היוזמה גלים בבריכה"
מבחינת כל הזונות והכמרים להתלונן, יכול זה להיות נסיון על אותם כדי להסיר תשומת לב מ כי שהם לא אפילו מפריע לעסוק באופן פעיל IN עושה A ההפרש?
זה מאוד קל להסתיר ולהגן על עצמם עם רעיון מוזר או מושג, הם לא הותר לעסוק פוליטית.
. זה טהור שטויות אשר הם הרחיבו להיות אמת, הם חייבים לציית.
עדיין אפילו קורא את כנסיית "לותרניות" לאחר אדם באמת שינה את העולם בצורה דתית, פוליטית!!! כל השאר זה חסר שיניים ויש להם אולי זמן רב מדי בחיי-היומיום עבודה כיוון שהם לבזבז את זה משם, הם יכולים להרשות לעצמם לנהל את שעות העבודה שלהן להתלונן ולבקר את הילדים לעשות מעשים טובים. . זה מפלצתי!
בעולם זה זועק חסד וחמלה!!!
ברכות חמות
דניאלה Skov, לארס Skov Krøgholt.
المتشرد: التقيت في الكنيسة لا جمعية خيرية.
حصة على فيسبوك
مقابلة
بيورن تولينيوس
26 يناير 2017 00:00
لاورسن باخ فليمنغ يقضي الكثير من وقته في التفكير والكتابة عن تجربته ك...
لاورسن باخ فليمنغ يقضي الكثير من وقته في التفكير والكتابة عن تجربته كمتشرد خلال 38 عاماً.
الممرات العديد من الجمعيات الخيرية وكومباشنس في الكتاب المقدس من الصعب أن تتطابق مع الواقع الذي اجتمع في زمالات المسيحية وزار. -
صور: غورم برانديروب/بولفوتو
إرسال الطباعة فيسبوك التغريد
لاورسن باخ فليمنغ مشى في الطرق لمدة 38 عاماً وتوقفت في العام الماضي. في كل مدينة وذهب إلى الكنيسة وإلى منزل البعثة لكنه كان سوى مرات قليلة جداً لاحظت أو رحبت
لاورسن باخ فليمنغ هو مسيحي. أنه يبدو وكأنه داين عادية مع اقتصاص الشعر والنظارات الأنيقة والجينز الأزرق وقميصا شريطية المألوف. إلا أنه قال أنه يتطلع فقط مثل العام الماضي. في نيسان/أبريل من العام الماضي، انتقل من الطريق واستقر في شقة في راندرز. مع آرائك جلدية وجهاز الكمبيوتر والأستوديو حيث أنه يمكن رسم والطلاء.
الناس الذين التقيت به من قبل، عرفت عنه بنيامين. مع كاب، اللحية البرية في رأسه كامل وعربة الطفل أمام عينيها والكلب تومسن إلى جانبه. "لاورسن باخ فليمنغ" عاش كمتشرد، طاحونة، وبارع لمدة 38 عاماً منذ أن غادر المدرسة في سن ال 17.
"في كل هذا الوقت، الكتاب المقدس تم في بلادي عربة، للعقيدة المسيحية اتبعت دائماً لي. منذ أن كنت طفلا. وذلك بالطبع من المهم بالنسبة لي أن يأتي إلى الكنيسة وسماع الإنجيل والذين يحضرون هذه الزمالة الروحية، أشعر وكأنني جزء من، "يقول لاورسن باخ فليمنغ، في حين أنه يقدم القهوة الطازجة.
وليس فقط المجتمع مفتوحة ومرحبة التقى عندما حضر الخدمات الكنسية واجتماعات البعثة والقهوة شرب في مبنى الأبرشية.
‼
"لقد فقط شهدت ثلاث مرات في جميع السنوات أن شخصا كان في استقبال لي أو تكلم حتى بالنسبة لي. أنه كما لو كان غير مبال. كما لو كان غير مرئي. وكنت كثيرا ما يعتقد أن الأول ذهب ما يقرب من كونه طالب روحي، عندما ذهبت إلى منزل الكنيسة أو البعثة، أن يكون روحيا الحزن عندما غادرت، "يقول لاورسن باخ فليمنغ. ‼
في العام الماضي وقد أمضى بعض الوقت مما يعكس على تجاربه على الطريق، وله لقاء مع الأحياء المسيحية، الذي قال أنه لم يجد الكثير من الغرفة حيث كان في خلاف ذلك بشر به.
اقرأ أيضا: دومينيك عمرها 7 سنوات يمكن أن يعلمنا عن الجمعيات الخيرية
"هناك شيء خاطئ. كنت أعتقد أن المجتمع حول تقاسم الإيمان في يسوع. ولكن بدلاً من ذلك أنها تعمل في أماكن كثيرة كما لو كنت سيرا على الأقدام إلى نادٍ مليئة "لنا-وفقط-لنا" تضيق الخناق على إيتسيلفيس.
هناك نوع من الاستيلاد الروحية. في الوقت نفسه، لا يمكن فهم الناس لماذا هناك لا أكثر للكنيسة. لي ولا عجب، ليشعر المرء ببساطة ليس موضع ترحيب. "
الفيديو: لاورسن باخ فليمنغ اجتمع ليس الإحسان في الكنيسة
سطح المكتب هو فتح الكتاب المقدس، ومليئة بشرطات سفلية وتلاحظ لزجة. الطابق العلوي طبعة البالية من "المنزل البعثة كتاب الأغاني وطن الحبر".
"نعم، لقد تلقي العديد من الأناجيل وزعت من قبل الناس في الدوائر الكنسية. لكن الجمعيات الخيرية ليس كثيرا. فقط في المنظمات الكنسية الجيش الكنيسة والصليب الأزرق، حيث يبدو كما لو أن الموظفين كما يراها رجل الناس الذين هم بحاجة إلى الاقتراض على سرير أو بعد وجبة. "
في الصور "فيسبوك فليمنغ باخ لاورسن" الكذب بحد ذاته كمتشرد. وقال أنه يمكن أن نفهم جيدا أن الرجل الدم مع "السفاح اللحية"، كما يسميه، ليس فقط على الفور يبدو وكأنه أحد أبناء الله أفضل وذلك قد لا قد دعيت لإجراء محادثات حول الإيمان والأمل والحب.
اقرأ أيضا: النائب: وأونتشريستيان القول أن الأعمال الخيرية للمسيحيين فقط
"ولكن الناس كثير من الأحيان حتى اقترب مني ويريد التحدث معي وتسمع حكايات طويل القامة عندما كنت مع عربة طفل في مدينة. ثم يمكن بالطبع أيضا اختاروا عندما تذهب مرة أخرى. أنه شيء آخر عندما كان الآن لي الذي يتدخل في مجتمعاتهم المحلية. ربما كان أيضا مهزلة سيئة على واجهة 'الحياة الجيدة'، معظم الناس في محاولة للحفاظ على والذي هو واحد فإننا نفضل أن نظهر للعالم، "يقرأ أحد الاعتبارات له.
"فليمنغ باخ لاورسن اليوم" جزء من الجماعة في فريمينيغيد كرونجيلاندس في راندرز، حيث أنه شهد يجري الوفاء بدون تحيز، على الرغم من أنه بدأ وكأنه واحد من الآخرين في الجماعة عندما قال أنه ظهرت للمرة الأولى منذ بضع سنوات- في بحثه عن طائفة مسيحية.
"لقد تساءلت كثيرا إذا لم موقفا مفتوحة مختلفة تجاه لي أماكن أخرى إذا كان يرتدي جيدا، ولا تبدو المتشرد، كان بطبيعة الحال. ولكن بالنسبة لي هو أن كل المسيحية التي يجب أن نتعامل مع الجميع كما يجري إنشاؤها في صورة الله. دون تمييز بين الأغنياء والفقراء. "
إعادة توجيه: "العمل الصالح للأطفال سوف يسبب الخير انتشرت، والمبادرة التي ينتشر تموجات في بركة"
قدر الإمكان "جميع الكهنة تشكو"، يمكن أنه يكون محاولة على لهم لإزالة الاهتمام من أن أنهم لا حتى عناء المشاركة بنشاط في صنع أ الفرق؟
من السهل بشكل لا يصدق إخفاء والدفاع عن أنفسهم بفكرة غريبة أو فكرة، لا يسمح للمشاركة السياسية.
ومحض هراء وأنهم قد ترقى إلى أن تكون حقيقة، يجب أن يمتثلوا.
ما زال حتى الدعوة إلى كنيسة "اللوثرية" بعد برجل غيرت العالم دينياً، وسياسيا، في الحقيقة!!! كل شيء آخر بلا أسنان، وربما لديهم الكثير من الوقت في العمل والحياة اليومية حيث أنها تضيعه بعيداً، وأنها يمكن أن تحمل على إدارة ساعات عملهم يشكو وينتقد الأطفال الذين يقومون بأعمال الخير. أنها وحشية!
في هذا عالم الذي يستصرخ للخير والرحمة!!!
مع أطيب تحياتي
دانييلا سكوف، لارس Krøgholt سكوف.
--
Lars Skov Krøgholt
Knud Hansens Vej 12,2.tv.
6000 Kolding
Denmark
Chat
Skype: lars.krogholt
Contact Me
Page updated
Google Sites
Report abuse