Biografia Pierre'a Buhlera

Pierre Buhler jest absolwentem wyższych studiów handlowych na HEC (École des Hautes Études Commerciales, HEC), politycznych na paryskiej uczelni Sciences Po, ukończył również francuski Krajowy Instytut Języków i Kultur Wschodnich (INALCO) w zakresie języka polskiego, uzyskał też licencjat z etnologii (Jussieu), licencjat z prawa (Panthéon) oraz dyplom studiów podyplomowych z ekonomii stosowanej (Paris-Dauphine).

Po studiach w elitarnej wyższej szkole administracji publicznej ENA (rocznik „d’Aguesseau”), rozpoczął karierę dyplomatyczną wstępując do francuskiego resortu spraw zagranicznych w 1982 roku.

Najpierw w latach 1982-83 był członkiem francuskiej delegacji na Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE), następnie pełnił służbę w Ambasadzie Francji w Warszawie (1983-1985) i w Moskwie (1985-1988).

W 1988 roku został przydzielony do pracy w resortowej Dyrekcji do Spraw Politycznych (w Wydziale Spraw Strategicznych i Rozbrojenia, 1988-1990), po czym piastował funkcję zastępcy dyrektora Ośrodka Analiz i Prognoz (1990-1993).

Powołany w 1993 roku do funkcji pierwszego radcy Ambasady Francji w Waszyngtonie, wchodził między innymi w skład francuskiej delegacji podczas negocjacji pokojowych w Dayton na temat Bałkanów (listopad 1995 r.). Między 1996 a 2001 rokiem Pierre Buhler był radcą kulturalnym i stałym przedstawicielem francuskich wyższych uczelni na placówce w Nowym Jorku.

Był radcą dyplomatycznym przy ministrze Obrony Alain Richard (2001-2002), następnie sekretarzem generalnym X Konferencji Ambasadorów (2002), po czym został mianowany adiunktem (professeur associé) nauk politycznych (spec. stosunki międzynarodowe) paryskiej Sciences Po i pełnił tę funkcję przez cztery lata, od 2002 do 2006 roku.

Mianowany ambasadorem Francji w Singapurze w 2006 roku, kierował tą placówką do 2009 r. Następnie objął stanowisko dyrektora generalnego France Coopération Internationale, instytucji pożytku publicznego, która pod jego kierownictwem przekształcona została w publiczną placówkę przemysłowo-handlową pod nazwą France Expertise Internationale. Po dokonaniu tego przekształcenia, został mianowany chargé de mission przy dyrektorze generalnym do spraw globalizacji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Europejskich, po czym został mianowany ambasadorem Francji w Warszawie, dokąd udał się w maju 2012 r.

Po zakończeniu misji w Polsce, zostal Sekretarzem Generalnym francuskiej delegacji na 71. Zgromadzeniu Ogólnym ONZ i potem doradcą Departamentu Planowania MSZ. W sierpniu 2017 r., Prezydent Republiki Francuskiej mianował go Prezesem Institutu Francuskiego, ambasadorem do spraw zagranicznej współpracy kulturalnej. Po zakończneniu tej misji, w  sierpniu 2020 r., dołączył  ponownie do Departamentu Planowania MSZ.  Jest wykładowcą dyplomacji kulturalnej w Szkole Stosunków Międzynarodowych (Sciences Po).

Pierre Buhler jest autorem książki pt. „Histoire de la Pologne communiste ; autopsie d’une imposture” wydanej w 1997 roku w wydawnictwie Editions Karthala, następnie przetłumaczonej na polski i wydanej pod tytułem „Polska Droga do Wolności 1939-1995” przez Wydawnictwo Dialog w 1999 r.  W październiku 2011 opublikował książkę pt. „La puissance au XXIème siècle ; les nouvelles définitions du monde” w wydawnictwie Editions du CNRS, , która została przetłumaczona na polski w 2014 r. (O Potędze w XXI Wieku - Wydawnictwo Akademickie Dialog). W lutym 2025 roku ukazał się jego esej Pologne, histoire d'une ambition. Comprendre le moment polonais został opublikowany przez Editions Tallandier. Publikował też regularnie artykuły w przeglądach Commentaire, Questions Internationales i Politique étrangère,  w różnych gazetach codziennych (Le Monde, Le Figaro, Libération, Les Echos) oraz w portalach internetowych Telos, Project Syndicate, Le Grand Continent, La Grande Conversation. Uczestniczył poza tym w redagowaniu prac zbiorowych (por. strona osobista).

Jest Oficerem francuskiego Orderu Zasługi oraz Oficerem Legii Honorowej. W 2010 roku Europejskie Centrum Solidarności przyznało mu Medal Wdzięczności. Został również odznaczony krzyżem komandorskim Orderu Odrodzenia Rzeczypospolitej Polskiej (15 listopada 2012 r.) krzyżem komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (20 grudnia 2016 r.) i krzyżem komandorskim rumunskiego Ordinul National Serviciul Credincios  (2019r.). 

Pierre Buhler włada następującymi językami obcymi : angielskim, niemieckim, polskim i rosyjskim.