आतां विश्वात्मकें देवें । 

येणें वाग्यज्ञे तोषावें। 

तोषोनि मज द्यावें। 

पसायदान हें ॥

जे खळांची व्यंकटी सांडो । 

तयां सत्कर्मी रति वाढो । 

भूतां परस्परें पडो । 

मैत्र जीवाचें ॥ 

दुरितांचे तिमिर जावो । 

विश्व स्वधर्मसूर्ये पाहो । 

जो जें वांछील तो तें लाहो । 

प्राणिजात ॥

वर्षत सकळ मंगळीं ।

 ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी। 

अनवरत भूमंडळीं । 

भेटतु भूतां ॥ 

चलां कल्पतरूचे आरव ।

 चेतनाचिंतामणींचे गांव । 

बोलते जे अर्णव । 

पीयूषाचे ॥ 

चंद्रमे जे अलांछन ।

 मार्तंड जे तापहीन । 

ते सर्वांही सदा सज्जन । 

सोयरे होतु ॥ 

किंबहुना सर्वसुखीं। 

पूर्ण होऊनि तिहीं लोकीं । 

भजिजो आदिपुरुखी । 

अखंडित ॥ 

आणि ग्रंथोपजीविये । 

विशेषीं लोकीं इयें । 

दृष्टादृष्ट विजयें । 

होआवें जी ॥

तेथ म्हणे श्रीविश्वेशरावो ।

 हा होईल दान पसावो। 

येणें वरें ज्ञानदेवो । 

सुखिया झाला ॥