Frå byen det berer.
Eg lyfter på hatt.
Gud veit no den dagen
når dit eg kjem att.
Far vel, hovudstaden!
i deg var det best:
der fann eg dei beste,
der lærde eg mest.
Lat sjå du som alltid
på folk helder styr!
for du er den karen
som temja kan dyr.
Men ufrisk i varmen
eg alltid deg fann.
Du er liksom tanken,
du elder din mann.
Og derfor til fjells
vil eg draga som døl,
og kjenningar finna
og gløyme meg sjølv.