The End of the Long American Century

Trump and the Sources of U.S. Power

Robert O. Keohane and Joseph S. Nye, Jr.

Foreign Affairs, July/August 2025, published on June 2, 2025 

"Het Einde van de Amerikaanse Eeuw" analyseert hoe het buitenlandse beleid van Donald Trump de Amerikaanse macht en de internationale orde ondermijnt. De bron betoogt dat Trump, door zich te richten op dwang en harde macht, de cruciale fundamenten van Amerikaanse invloed verzwakt, zoals interdependentie en soft power. In plaats van de V.S. sterker te maken, versnelt zijn benadering de erosie van de door de V.S. geleide wereldorde die sinds de Tweede Wereldoorlog heeft bestaan. De auteurs waarschuwen dat het negeren van de voordelen van wereldwijde samenwerking en aantrekkingskracht een "tragische weddenschap op zwakte" is, wat uiteindelijk leidt tot een onceremonieel einde van het "Amerikaanse tijdperk". 

Hier is een gedetailleerd briefingdocument over de belangrijkste thema's en feiten uit de bron "Het einde van de Amerikaanse eeuw":

Overzicht

De bron analyseert de buitenlandse politiek van president Donald Trump en stelt dat zijn benadering, hoewel ogenschijnlijk gebaseerd op Amerikaanse kracht, deze kracht in feite ondermijnt. Het artikel betoogt dat Trump de fundamenten van de Amerikaanse macht, met name "interdependentie" en "soft power", verzwakt, wat leidt tot de erosie van de internationale orde die sinds de Tweede Wereldoorlog door de VS is geleid.

Hoofdthema's en Belangrijkste Ideeën

1. De Myopie van Trumps Benadering van Macht: Trump gelooft dat de Verenigde Staten vanuit een positie van kracht kunnen handelen, waarbij hij dreigementen met straffende tarieven gebruikt om landen te dwingen en zich terugtrekt uit internationale akkoorden. Hij lijkt te begrijpen dat "hedendaagse patronen van interdependentie de Amerikaanse macht versterken" en dat "asymmetrische interdependentie een voordeel oplevert voor de minder afhankelijke actor in een relatie." Hij ziet de handelstekorten van de VS met China bijvoorbeeld als een bron van "enorme hefboomwerking" over Beijing.

Echter, de auteurs beargumenteren dat deze benadering fundamenteel contraproductief is:

• Ondermijning van Interdependentie: "Door interdependentie aan te vallen, ondermijnt hij de basis van de Amerikaanse macht." Ware Amerikaanse kracht ligt zowel in de harde macht (afgeleid van handelsrelaties) als in de soft power (gebaseerd op aantrekkingskracht).

• Versnelling van de Amerikaanse Afname: Het voortzetten van Trumps beleid zal "de Verenigde Staten verzwakken en de erosie van de internationale orde versnellen die sinds de Tweede Wereldoorlog zoveel landen goed heeft gediend – en bovenal de Verenigde Staten."

2. De Paradox van Handelstekorten en Handelsmacht (Asymmetrische Interdependentie): Het artikel verwijst naar het concept van "Power and Interdependence" (1977), waarin wordt gesteld dat asymmetrie in economische interdependentie de minder afhankelijke actor machtigt.

• Handelstekort als Voordeel: "Het paradoxale van handelsmacht is dat succes in een handelsrelatie — zoals aangegeven door een staat met een handelsoverschot ten opzichte van een andere — een bron van kwetsbaarheid is. Omgekeerd, en misschien contra-intuïtief, kan een handelstekort de onderhandelingspositie van een land versterken."

• Hefboomwerking van de VS: De VS bevindt zich in een gunstige onderhandelingspositie ten opzichte van zijn belangrijkste handelspartners vanwege asymmetrische handelsrelaties (China, Mexico, ASEAN hebben een export-importverhouding van meer dan twee-op-één met de VS).

• Tegengewichtfactoren: Hoewel deze asymmetrieën hefboomwerking bieden, kunnen "tegengewichtfactoren" (zoals binnenlandse belangengroepen met transnationale banden, persoonlijke relaties, of geostrategische belangen) de voordelen voor de tekortlanden verminderen. China kan wraak nemen door Amerikaanse bedrijven in China te straffen of de levering van zeldzame mineralen af te snijden. De VS heeft bondgenoten zoals Japan en Zuid-Korea nodig om China tegen te gaan, wat hun onderhandelingspositie versterkt.

3. Hard Power versus Soft Power: Macht wordt gedefinieerd als "het vermogen om anderen te laten doen wat je wilt," bereikt door dwang (hard power), betaling (hard power), of aantrekkingskracht (soft power).

• Trumps Nadruk op Hard Power: Trump is "buitengewoon toegewijd aan dwang en de uitoefening van Amerikaanse harde macht," maar "hij lijkt soft power of de rol ervan in het buitenlands beleid niet te begrijpen."

• Schade aan Soft Power: Het dwingen van democratische bondgenoten (Canada, Denemarken), het bedreigen van Panama, het verlammen van USAID, en het het zwijgen opleggen van Voice of America "ondermijnt het vertrouwen in Amerikaanse allianties," "doet angsten voor imperialisme herleven," en "ondermijnt de reputatie van welwillendheid van de Verenigde Staten."

• Het belang van Soft Power: "Op de lange termijn overwint soft power vaak." Een aantrekkelijk land hoeft minder te vertrouwen op prikkels en straffen. Voorbeelden zijn het "rijk door uitnodiging" van de VS in de Koude Ooorlog en de pogingen van China om soft power te cultiveren.

• Chinese Ambitie: China probeert de leegtes die Trump creëert op te vullen door zich te positioneren als leider van het "globale Zuiden" en het Belt and Road Initiative te gebruiken om zowel aantrekkingskracht als harde economische macht te genereren.

4. De Schadelijke Aanval op Globalisering: Trump ziet globalisering als een "demonic force" en probeert de economische aspecten ervan te verminderen via tarieven.

• Voordelen van Globalisering: Globalisering heeft, ondanks uitdagingen zoals banenverlies door "creatieve destructie," "de Amerikaanse macht vergroot" door innovatie en groei.

• Negatieve Gevolgen van Trumps Beleid: Trumps maatregelen "vallen die vormen van globalisering aan die grotendeels goed zijn voor de Verenigde Staten en de wereld, terwijl ze nalaten de slechte tegen te gaan." De "aanval van Trump op globalisering verzwakt de Verenigde Staten."

• Impact van Handelsoorlogen: Handelsoorlogen, zoals die met China, kunnen "enorme schade aanrichten" en "gemakkelijk kunnen uitmonden in aanhoudend en escalerend conflict, met de mogelijkheid van catastrofale verandering."

• Immigratie: Immigratie, een andere vorm van interdependentie, is "cultureel verrijkend en biedt grote economische voordelen." Trump's beschuldigingen aan immigranten voor ontwrichtende veranderingen zijn een populistische strategie, die voorbijgaat aan de grotere rol van technologische verandering en kapitaal.

5. Grenzenloze Problemen en de Noodzaak van Samenwerking: Crises zoals klimaatverandering en pandemieën (COVID-19) benadrukken de onvermijdelijkheid van interdependentie.

• Klimaatverandering: Trumps beleid ondermijnt het vermogen van Washington om ecologische globalisering aan te pakken, wiens kosten "potentieel gigantisch" zijn.

• Wetenschappelijke Samenwerking: Mondiale netwerken van professionele interactie onder wetenschappers zijn "enorme positieve effecten" gebleken in het versnellen van ontdekkingen en innovatie, een cruciaal onderdeel van Amerikaanse prestige en macht. Trumps "uitholling van federale steun voor wetenschappelijk onderzoek" is een "massale, zelf toegebrachte wond."

• Democratische Waarden en Mensenrechten: Trumps beleid om de Amerikaanse steun voor liberale democratische waarden en mensenrechten op te geven "zal de verdere verspreiding van democratie belemmeren en de Amerikaanse soft power uitputten."

• Onomkeerbaarheid van Interdependentie: "Er is geen ongedaan maken van wereldwijde interdependentie. Het zal voortduren zolang mensen mobiel zijn en nieuwe technologieën van communicatie en transport uitvinden." Om globalisering te heroriënteren voor het algemeen belang, is coördinatie tussen staten essentieel.

Conclusie

De auteurs waarschuwen dat Donald Trumps tweede termijn, gekenmerkt door een "myopische focus" op dwangmatige harde macht en een aanval op interdependentie, de "VS-geleide internationale orde waarschijnlijk zal eroderen in plaats van versterken." Door de voordelen van interdependentie en soft power te negeren, "maakt Trump een tragische weddenschap op zwakte" in plaats van Amerika weer groot te maken. De periode van Amerikaanse dominantie, "het Amerikaanse tijdperk," dreigt op een onceremoniële manier te eindigen. [Summary by NotebookLM]