Targoem

Een Targoem (Hebreeuws: תרגום, wat "vertaling" betekent) is een Aramese vertaling van de Hebreeuwse delen van de Bijbel (de Tenach).

Hier zijn enkele belangrijke kenmerken en aspecten van de Targoem:

• Aramese vertalingen: De Targoems zijn ontstaan in een periode waarin Aramees de volkstaal was voor veel Joden, en het Hebreeuws minder werd gesproken. Ze maakten de Bijbeltekst toegankelijk voor een breder publiek.

• Meer dan alleen vertalingen: Targoems zijn vaak niet letterlijke vertalingen, maar bevatten ook uitleggingen, parafrasen en toevoegingen. Ze geven inzicht in hoe de Bijbeltekst in die tijd werd begrepen en geïnterpreteerd, met name in de periode van de Tweede Tempel.

• Belang in het Jodendom: In sommige synagogen is het nog steeds de gewoonte om na het voorlezen van de Thora (de eerste vijf boeken van Mozes) ook de Targoem (vaak de Onkelos-Targoem) voor te lezen.

• Tekstkritiek: De handschriften van de Targoems worden soms gebruikt in de tekstkritiek van de Bijbel om de oorspronkelijke tekst van een vers te achterhalen.

• Bekende Targoems: Enkele van de bekendste Targoems zijn de Onkelos-Targoem (op de Thora) en de Jonathan-Targoem (op de profetenboeken). Er zijn ook andere Targoems, zoals de "Pseudo-Jonathan" of "Jeruzalemse Targoem".

Kortom, Targoems zijn waardevolle bronnen voor de studie van de Bijbel en het Jodendom, omdat ze niet alleen de tekst vertalen, maar ook de interpretatie en context van de Bijbeltekst in oude tijden weerspiegelen.