Hier is een samenvatting van het artikel The Weakness of the Strongmen van Stephen Kotkin, gepubliceerd in Foreign Affairs (januari/februari 2026).
In dit essay betoogt historicus Stephen Kotkin dat hoewel autoritaire regimes (zoals die van Xi Jinping in China en Vladimir Poetin in Rusland) momenteel aan de winnende hand lijken, ze fundamenteel broos zijn. Het Westen heeft jarenlang, gedreven door economische belangen en naïviteit, bijgedragen aan de opkomst van deze regimes. Echter, door de specifieke zwakheden van autocratieën te begrijpen en strategisch te benutten, kunnen democratieën het initiatief herwinnen.
Kotkin identificeert vijf dimensies van autoritarisme die zowel hun kracht als hun achilleshiel vormen.
1. De ijzeren vuist (repressie)
Geen enkele autocraat overleeft zonder een enorm veiligheidsapparaat. Regimes investeren disproportioneel veel geld in politie, surveillance en censuur.
De zwakte: Om staatsgrepen te voorkomen, versplinteren leiders hun veiligheidsdiensten bewust. Ze creëren overlappende bevoegdheden waardoor agentschappen elkaar beconcurreren en wantrouwen (zoals de FSB, SVR en de Nationale Garde in Rusland). Dit zorgt voor inefficiëntie, paranoia en interne sabotage. Deze verdeeldheid is een kans voor westerse inlichtingendiensten om onvrede binnen het apparaat uit te buiten.
2. Cash is koning (inkomstenstromen)
In tegenstelling tot democratieën zijn autocratieën niet afhankelijk van belastingen (en dus instemming) van hun burgers, maar van directe geldstromen uit grondstoffen of export.
De cijfers: Sinds 2023 hebben China, India en Turkije samen voor bijna 400 miljard dollar aan Russische olie gekocht. Voor de invasie van 2022 was Rusland goed voor 45% van de Europese gasimport (nu nog ongeveer 12%).
De zwakte: Deze afhankelijkheid van export maakt hen kwetsbaar voor sancties. Als het Westen gecoördineerd de toegang tot markten beperkt (bijvoorbeeld voor Chinese goederen, die goed zijn voor 20% van China's bbp), droogt de geldstroom op.
3. Sterke verhalen (narratief)
Regimes verspreiden anti-westerse verhalen om nationale eenheid te smeden. Het centrale thema is steevast: "Het Oosten komt op, het Westen is in verval" en "buitenlandse vijanden vernederen ons".
De zwakte: Burgers geloven deze propaganda slechts gedeeltelijk. Er is een enorme discrepantie tussen de verhalen over "nationale grootheid" en de corruptie of onderdrukking in het dagelijks leven. Democratieën moeten hiertegenover een veel krachtiger informatieoffensief plaatsen om deze hypocrisie bloot te leggen, iets wat sinds het einde van de Koude Oorlog is verwaarloosd.
4. De beslissers (controle over levenskansen)
De staat probeert controle uit te oefenen over het leven van het individu door banen, huisvesting en onderwijs te koppelen aan politieke gehoorzaamheid (zoals het hukou-systeem in China).
De zwakte: Dit verstikt innovatie en creëert schijnloyaliteit. Een sterke private sector is het tegengif, omdat het mensen onafhankelijkheid biedt. Dit is precies waarom leiders als Xi de private sector en tech-ondernemers recentelijk hard hebben aangepakt; ze vrezen die autonomie.
5. De geopolitieke omgeving
De liberale wereldorde, ironisch genoeg geleid door de VS, is jarenlang buitengewoon gunstig geweest voor autocraten.
De paradox: Het Westen dacht dat handel zou leiden tot democratisering (Wandel durch Handel). In werkelijkheid gebruikten regimes westerse technologie en markten om hun dictaturen te moderniseren zonder te liberaliseren.
De cijfers: Apple beloofde in 2016 bijvoorbeeld 275 miljard dollar te investeren in China, wat hielp bij de technologische opkomst van het regime.
De conclusie: Dit is de grootste hefboom van het Westen. Autocraten hebben westerse technologie en consumentenmarkten nodig om te overleven. Door deze toegang strategisch te beperken ("de-risking" of ontkoppeling), kunnen democratieën de autocraten effectief verzwakken.
Bron: Foreign Affairs: The Weakness of the Strongmen