Se denomina interjecciones a ciertas voces ο palabras invariables que denotan una fuerte carga emotiva: α!, αλίμονο!, ω!, ποπό!
Las interjecciones pueden denotar:
Adrniraciόn: α! ι! ω! ποπό! μπα!
Sorpresa: α! ο! μπα!
Dolor físico ο espiritual: αχ! άου! ω! οχ! όχου! αλί! αλίμονο!
Preocupaciόn, repulsiόn, desesperaciόn: ε! ου! ουφ! πουφ! πα πα πα!
Burla, ironía: ε! ου! αχαχούχα!
Deseo: μακάρι! άμποτε! είθε!
Aprobación, elogio: γεια σου! μπράβο! εύγε!
Invocaciόn: ε! ω! (ω σεις βουνά!)
Exhortaciόn ο mandato: α! χα! άι! αμέ! μαρς! αλτ! στοπ! σουτ! στ!
Negaciόn: Α μπα!
Incertidumbre: χμ!
Por otro lado, cada palabra ο expresiόn que se utiliza como interjecciόn constituye una locuciόn interjectiva (επιφωνηματική έκφραση). Locuciones interjectivas son, por ejemplo:
sustantivos: κρίμα! φρίκη! Θεέ (μου)! Χριστός! προσοχή!
adjetivos: καλέ! κακομοίρη (μου)! τον καημένο!
verbos: έλα (δα)! ορίστε! κόπιασε! ήμαρτον! ζήτω!
adverbios: εμπρός! έξω! περαστικά! καλά! ωραία! μάλιστα!
otras expresiones: Χριστός και Παναγία! σε καλό σου! με το συμπάθειο! να σε χαρώ!
Su significado a menudo se transforma según la situación y depende también del tono de voz del que habla. En el lenguaje escrito, por lo general, ponemos signo de admiración u otros: ε;, αμέ...!
Entre las interjecciones puede incluirse la partίcula interjectiva δα que acompaña a algunas palabras: όχι δα! έλα δα! τόσος δα!
Locuciones interjectivas que expresan buenos deseos.
Καλημέρα, καλησπέρα, καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα, γεια σου, ώρα καλή, καλώς όρισες, καλώς τα δεχτήκατε, καλώς τα χαίρεστε, χαίρετε, καλή αντάμωση, (καλό) κατεβόδιο, στην ευχή του Θεού, καλή πατρίδα, με το καλό στην πατρίδα - καλή(ν) όρεξη, εις υγείαν, καλή διασκέδαση, με γεια, γεια χαρά - να ζήσεις χρόνια πολλά, και από χρόνου, εις έτη πολλά, πολύχρονος , να τα χιλιάσεις, σιδεροκέφαλος, στερεωμένος, συχωρεμένος, και στα δικά σου, και γαμπρός, περαστικά, ζωή σε λόγου σου, συγχαρητήρια, συλλυπητήρια, Θεός σχωρέσει τον.
Interjecciones onomatopéyicas.
Pueden incluirse entre las interjecciones una categorίa especial de voces que imitan fenόmenos del mundo exterior: χα χα χα, αψού, γκούχου γκούχου, κουκουρίκου, γάου, κρακ, μπουμ, φραπ, κρίτσι κρίτσι, μπλουμ, ντιγκ νταγκ, ντούκου ντούκου, πλιτς πλατς, τράκα τρούκα, τσίου τσίου, μιάου, etc.
Otra clase de onomatopeyas.
Son aquellas voces que utilizamos para llamar, echar ο impeler a hacer algo a diversos animales: ψ, ψ, ψ para los gatos, κιτ, κιτ, κιτ ο πουλ, πουλ, πουλ para las gallinas (para que se aproxime n) y ξου ξου (para que se alejen), γκουτς γκουτς para los cerdos, ουστ ο ξουτ para los perros, οτς, οτς, ο σσσ para que se detengan los animales de carga, etc.