Oraciones con antecedente nominal.
Este tipo de oraciones determinan a a un término de la oración principal que obligatoriamente les antecede.
Son introducidas por los pronombres relativos ''ο οποίος η οποία, το οποίο'', ''που'' y ''όσος, όση, όσο'' cuando andecede el "τόσος, τόση, τόσο".
En las oraciones causales, el verbo está siempre en indicativo (o en potencial), así que toman la negación δεν.
No obstante, puede aparecer en subjuntivo, en cuyo caso, el significado de la oración tiene un matiz de deseo o probabilidad.
Ejemplos:
Εχθές συνάντησα μια φίλη την οποία αγαπούσα πολύ.
Ξέρουμε μια κυρία που είναι βουλευτής.
Δεν ήρθαν τόσοι άντρες στους χορούς όσους περιμέναμε.
Δεν γράφτηκαν τόσοι μαθητές όσους περιμέναμε, στα εντατικά μαθήματα του Ιουλίου.
Χρειαζόμαστε μαθητές που να δουλεύουν.
El nexo ''που'' es el que más se usa, pudiendo sustituirse por ''ο οποίος η οποία, το οποίο'':
Εχθές συνάντησα μια φίλη την οποία/που αγαπούσα πολύ.
ο κύριος που/ο οποίος κάθεται
η κυρία που/η οποία κάθεται
το παιδί που/το οποίο κάθεται
El nexo ''που'' con pronombre posesivo átono:
Η Ελένη, ο πατέρας της οποίας είναι στρατιωτικός ... / Η Ελένη, που ο πατέρας της είναι στρατιωτικός
El ''ο οποίος η οποία, το οποίο'' con prepoición (με, για, από). En este caso no puede ser sustituido nunca (o casi nunca) por el ''που'':
Είδαμε την ταινία για την οποία μας μίλησες.
Ο άνθρωπος με τον οποίο ζούσες τόσα χρόνια, ήρθε σήμερα.
Βρήκα το μαγαζί από το οποίο θα αγοράσω το κομπιούτερ.
El nexo ''που'' sí que sustituye en las subordinadas anteriores el ''ο οποίος η οποία, το οποίο'', pero en la lengua hablada:
Αυτός είναι ο κύριος που σου έλεγα. / Αυτός είναι ο κύριος για τον οποίο σου έλεγα.
Η πόλη που μένω είναι μεγάλη. / Η πόλη στην οποία μένω είναι μεγάλη.
Oraciones sin antecedente nominal (sustantivas).
Este tipo de oraciones sustituyen un término nominal de la oración principal, a la cual pueden proceder o posponerse.
Son introducidas por los pronombres relativos ''όποιος, όποια, όποιο'', ''οποιοσδήποτε, οποιαδήποτε, οποιοδήποτε'' y ''όσος, όση, όσο'', ''οσοσδήποτε, οσηδήποτε, οσοδήποτε'', y el "ό,τι" y "οτιδήποτε" para seres inanimados.
En las oraciones causales, el verbo está siempre en indicativo (o en potencial), así que toman la negación δεν.
Ejemplos:
Όποιος πεινάει, να το πει.
Φάγαμε ό,τι θέλαμε!
Οποιοσδήποτε την γνωρίζει σίγουρα θα κατάλαβε.
Οτιδήποτε θελήσεις, εγώ είμαι εδώ.
Όποια δεν θέλει, ας μην έρθει.