Predicado y Atributo
¿Qué es el predicado?
El predicado es la parte verbal de la oración y se refiere al sujeto, es decir, revela lo que se dice del sujeto.
¿Cuáles son las formas del predicado?
El predicado puede ser:
(a) predicado de una sola palabra: cuando sólo incluye el verbo de la frase;
Η Μαρία κοιμάται.
(b) predicado perifrástico, cuando incluye el verbo y el atributo;
Η Μαρία είναι έξυπνη.
- ¿Qué es el verbo?
El verbo es el término principal (κύριος όρος) de la oración. Muestra que el sujeto está actuando (haciendo algo), o está recibiendo una acción, o se encuentra en un estado;
Ο σκύλος παίζει με το κόκαλο.
Το παιδί χτυπήθηκε από το ένα αυτοκίνητο.
Η Άννα ξαπλώνει.
- ¿Qué es el atributo?
El atributo pertenece a la parte verbal de la oración. Es el grupo nominal (ονοματικό σύνολο) que indica qué propiedad o cualidad atribuye el verbo al sujeto;
Η Μαρία είναι χαρούμενη.
Ο ταμίας ήταν ευγενικός.
Ο Αλέξανδρος έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο.
- ¿Cuáles son las formas del atributo?
El atributo puede tener un artículo o no y lo encontramos en las siguientes formas:
A) sustantivo (con o sin artículo)
Η Μαρία είναι η δασκάλα των Αρχαίων. (con artículo)
Η Μαρία είναι δασκάλα. (sin artículo)
B) adjetivo (con o sin artículo)
Το σπίτι είναι μεγάλο. (sin artículo)
Αυτό ήταν το θετικό της υπόθεσης. (con artículo)
C) participio (con o sin artículo)
Ο Γιάννης είναι ο καλεσμένος μας. (con artículo)
Τα παιδιά είναι πεινασμένα. (sin artículo)
D) pronombre (con o sin artículo en lugar de un sustantivo o adjetivo)
Νομίζει ότι είναι κάποιος. (sin artículo)
Ο Πέτρος δεν είναι ο εαυτός του τις τελευταίες μέρες. (con artículo)
E) Numeral (con o sin artículo)
Είσαι ο ένας και μοναδικός στην καρδιά μου. (con artículo)
Οι καρέκλες στην αυλή είναι δέκα. (sin artículo
F) locución adverbial (en lugar de un sustantivo o adjetivo)
Το σπίτι είναι άνω κάτω.
G) locución preposicional (en lugar de un sustantivo o adjetivo) que indica:
(i) Materia, origen o de un conjunto. (de o con + acusativo)
Η μπλούζα είναι από βαμβάκι. (βαμβακερή) - Materia
Το πάτωμα είναι με ξύλο (=ξύλινο) - Materia
Ο γείτονάς μου είναι από την Αγγλία. (inglés) - Procedencia
Η πόλη μου είναι από τις όμορφες. - Parte de un conjunto.
ii) Sustitución, semejanza o adecuación (για + nominativo)
Η κατάσταση είναι για γέλια
Ο συναγερμός που χτύπησε το πρωί ήταν για φωτιά.
Ο Νίκος περνιέται για καλός, αλλά δεν είναι.
H) oración (en lugar de un sustantivo o adjetivo)
Το ερώτημα είναι πώς μπήκαν οι κλέφτες στο σπίτι.
- ¿Cuál es la concordancia del atributo con el sujeto?
El atributo suele estar en el mismo caso que el sujeto.
A) Cuando el atributo es un sustantivo está necesariamente en el mismo caso que el sujeto y suele estar en caso nominativo. Puede coincidir en género y número, pero no es necesario;
Η χθεσινή εκδήλωση ήταν καταστροφή. (el atributo ''καταστροφή'' está obligatoriamente en el mismo caso que el sujeto ''εκδήλωση'' e accidentalmente en el mismo género y número con él).
Το φαγητό ήταν σκέτη αποτυχία. (El atributo ''αποτυχία'' está necesariamente en el mismo caso que el sujeto ''φαγητό''. Casualmente está en el mismo número, pero no en el mismo género).
Οι πόλεμοι είναι μία ανθρώπινη τραγωδία. (el atributo ''τραγωδία'' está necesariamente en el mismo caso que el sujeto ''Οι πόλεμοι'' pero casualmente en el mismo género y número que éste).
Sin embargo, cuando el atributo está en genitivo independientemente del caso del sujeto, se dice que es un predicado genitivo y denota posesión, propiedad, medida, tiempo, valor, parte de un conjunto, etc.
Το δαχτυλίδι είναι της Μαρίας. (posesión).
Είμαι 23 (εικοσιτριών) χρονών. (tiempo)
Η μπάλα είναι των 5 ευρώ. (valor)
Αφήστε τον να περάσει. Είναι της παρέας. (parte de un conjunto)
Το πράσινο είναι της μόδας φέτος. (propiedad)
B) Cuando el atributo es un adjetivo, un participio o un pronombre, tiene necesariamente el mismo género y número que el sujeto:
Ο ουρανός είναι γαλανός. (adjetivo)
Τα παιδιά φαίνονται ενθουσιασμένα. (participio)
Το παγωτό σοκολάτα είναι δικό μου! (pronombre)
Sin embargo ...:
- Cuando el atributo es un adjetivo, se pone en número singular y en género neutro independientemente del número y género del sujeto. En este caso se endiente que se habla de una "cosa/algo";
Η υπομονή δεν είναι εύκολο (cosa/algo) fácil.
- Cuando el sujeto está en plural de cortesía, el atributo está en número y género singular según el sujeto.
Είστε πολύ ευγενικός / ευγενική.
- Cuando la frase tiene más de un sujeto, el atributo está en plural.
Si los sujetos son personas y del mismo género, entonces el atributo está en su género común;
Ο Μάριος και ο Γιώργος είναι γείτονες.
Η Μαρία και η Ελένη είναι φίλες.
Si los sujetos son personas y en géneros diferentes, el atributo se pone en el género predominante. El género masculino predomina sobre el femenino y el neutro;
Ο Μάριος και η Ελένη είναι φίλοι.
El género femenino predomina sobre el neutro. Pero cuando la persona se pone en género gramaticalmente neutro, se cuenta el género natural;
Το αγόρι και η Χριστίνα είναι φίλοι.
Si los sujetos son animales, cosas o conceptos abstractos, entonces el atributo se pone en plural y en género neutro (independientemente del número y género del sujeto).
Ο σκύλος και η γάτα είναι δικά μας.
Οι δρόμοι και τα πάρκα είναι γεμάτα από ζωή.
Το μίσος και η αγάπη είναι αντίθετα.
- ¿Qué verbos van acompañados de un atributo?
No todos los verbos van acompañados de un atributo. Solo:
1) Verbos de unión.
2) Verbos que indican movimiento.
3) Verbos que indican finalidad o progresión.
1) Los verbos de unión son verbos que conectan el sujeto con el atributo para atribuirles una propiedad;
María es simpática.
Los principales verbos de enlace son:
a) los verbos είμαι, γίνομαι;
Το λουλούδι είναι κίτρινο.
Στη συνέχεια η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη.
Η Ελένη έγινε δασκάλα.
b1) los que tienen un significado relacionado con los dos verbos anteriores: βρίσκομαι, γεννιέμαι, ζω, κείτομαι, μένω πεθαίνω, στέκομαι, φυτρώνω, υπάρχω , etc.;
Ζει ευτυχισμένος στο χωριό του.
π.χ. Στάθηκες τυχερή αυτήν τη φορά.
b2) αποδεικνύομαι, δείχνομαι, θεωρούμαι, καλούμαι, καταντώ, λέγομαι, λογαριάζομαι, μοιάζω, νομίζομαι, ονομάζομαι, φαίνομαι etc.;
Φαίνεσαι κουρασμένος.
Αυτή η ταινία θεωρείται η καλύτερη της χρονιάς.
b3) αναγνωρίζομαι, ανακηρύσσομαι, διακρίνομαι, διατελώ, διορίζομαι, εκλέγομαι, κληρώνομαι, παρουσιαζομαι, χειροτούμαι, χρηματίζω, υπηρετώ, κρίνομαι etc.;
Ο κατηγορούμενος κρίθηκε αθώος.
Εκλέχτηκε πρόεδρος του τμήματος.
Η Μαρία διορίστηκε δασκάλα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
En muchos de estos verbos, el atributo va acompañado de las partículas για, σαν, ως :
Αυτός ο γιατρός λογαριάζεται για σπουδαίος.
Η λήξη της σύσκεψης παρουσιάστηκε σαν μοναδική λύση μετά τον διαπληκτισμό.
Διορίστηκε ως δάσκαλος.
Estos verbos no siempre son verbos de unión. Cuando se encuentran en una oración y no conectan el sujeto y el atributo, estos verbos se llaman verbos copulativos (κατηγορηματικά) o de estado (υπαρκτικά):
Οι γονείς μου είναι στην Θεσσαλονίκη. (ζουν)
Το κλειδί είναι στην τσάντα. (βρίσκεται)
Algunas veces una propiedad puede atribuirse al sujeto aunque no haya verbo de enlace en la oración. En este caso estamos obligados a utilizar la partícula ως;
Ο Μάριος εργάζεται ως γιατρός στο νοσοκομείο της πόλης.
2) Los verbos que denotan movimiento pueden unir el sujeto o incluso el objeto a un atributo que expresa una relación adverbial como modo, orden, orden, tiempo, estado o comparación. Entonces este atributo se denomina atributo adverbial;
Ο αθλητής τερμάτισε δεύτερος. (en segundo lugar - indica el orden)
Ο δήμαρχος περπατάει περήφανος. (con orgullo - denota modo)
Ο υπάλληλος ήρθε πρωινός πρωινός. (mañana - indica tiempo)
3) En algunos casos, el atributo atribuye anticipadamente, es decir por adelantado una propiedad (o cualidad) al sujeto o al complemento de la oración. De hecho, esta cualidad es el resultado de la acción indicada por el verbo en la frase. Es el caso de los verbos que indican finalidad o desarrollo, y el predicado se denomina atributo preventivo (προληπτικό κατηγορούμενο);
Ο Γιώργος σπουδάζει μουσικός. (para convertirse en músico).
Το κτίριο χτίζεται πανύψηλο. (con la perspectiva de llegar a ser muy alto).
Los verbos de unión no toman atributo preventivo.
El resultado de la acción que indica el verbo puede que no se produzca nunca;
Ο Γιώργος σπουδάζει μουσικός. Γιώργος está estudiando para ser músico, pero puede que al final no llegue a serlo
Το κτίριο χτίζεται πανύψηλο. El edificio se está construyendo alto, pero puede que no se construya tan alto como se pretendía.
- ¿Cuándo se puede omitir al atributo?
El atributo (o predicado general) puede omitirse cuando se entiende fácilmente por el contexto;
Η Μαρία είναι κοινωνική αλλά η Βασιλική δεν είναι. (κοινωνική)
Ο Χρήστος φαίνεται ενθουσιασμένος για την εκδρομή αλλά η Δέσποινα δεν φαίνεται. (ενθουσιασμένη)