Pluscuamperfecto - Χρήση Υπερσυντέλικου
El pluscuamperfecto usa la raíz puntual. Se forma con el είχα + infinitivo.
Describe una acción o situación que se ha completado en el pasado y sus efectos están en vigor en otro momento, del pasado, posterior, el cual se pone expresamente o se presupone.
Se utiliza para expresar que una acción o suceso se ha completado en un momento o periodo determinado del pasado y que sus consecuencias son perceptibles en el presente del discurso:
Είχα δει τον Κώστα πολλές φορές στο Λονδίνο.
Την περασμένη Κυριακή δεν είχα στείλει ακόμη το γράμμα.
En algunos casos se puede sustituir por el perfecto simple:
Είχα δει τον Κώστα πολλές φορές στο Λονδίνο. / Είδα τον Κώστα πολλές φορές στο Λονδίνο.
No obstante, muchas veces no se puede sustituir por el perfecto simple:
Την περασμένη Κυριακή δεν είχα στείλει ακόμη το γράμμα. / Την περασμένη Κυριακή δεν έστειλα ακόμη το γράμμα.
Y es que los adverbiales ήδη, κιόλας, δεν ... ακόμη y otras locuciones cuando se refieren a una acción concluida en relación a un momento en el pasado, únicamente se combinan con el pluscuamperfecto.
Ήδη είχα μιλήσει με τη μητέρα της όταν την συνάντησα.
Se utiliza en las oraciones condicionales:
Αν είχα δει τη μητέρα της θα της το έλεγα/θα της το είχα πει.
Se utiliza también en oraciones secundarias para describir un hecho determinado en el pasado:
Όταν τον είχα γνωρίσει για πρώτη φορά, σπούδαζε στο πανεπιστήμιο.
Se puede sustituir por el perfecto simple en oraciones que contienen adverbios que se refieren a un determinado momento en el pasado:
Πρόπερσι το καλοκαίρι είχα πάει/πήγα στην Κρήτη.
Πήγαμε/είχαμε πάει στην ταβέρνα του κυρ-Γιάννη χτες βράδυ.
Ejemplos:
...