Complemento

¿Qué es el complemento?

• El complemento forma parte de la oración. Se refiere al verbo y está relacionado con la transición de la acción del verbo. El complemento, por tanto, revela sobre quién o qué recae la acción del verbo (1), con quién o qué se relaciona la acción del verbo (2), indica el contenido o el resultado de la acción del verbo (3).

  • Ο πατέρας καθαρίζει το σπίτι. (1)

  • Ο ξενοδόχος δίνει το κλειδί. (1)

  • Πετάω τα σκουπίδια. (1)

  • Ο γεωργός οργώνει το χωράφι. (1)

  • Η Φωτεινή στρώνει το κρεβάτι. (1)

  • Ο γιος σου μοιάζει της κόρης σου. (2)

  • Απάντησέ του. (2)

  • Μίλησα της Χαράς, όλα καλά. (2)

  • Η μπλούζα του μοιάζει της δικής μου. (2)

  • Μας είδε στην παραλία προχθές. (2)

  • Το παιδί έγραψε γράμμα προς τον Άι Βασίλη. (3)

  • Η Σταυρούλα συναρμολογεί το παιχνίδι. (3)

  • Ο Νίκος παίζει κιθάρα. (3)

  • Η Δανάη μαθαίνει ισπανικά. (3)

  • Ο Φάνης σπουδάζει φιλολογία. (3)

• El complemento  se encuentra en la mayoría de los casos en el caso acusativo y en el caso genitivo y suele aparecer con verbos en voz activa.

¿Cuáles son las formas del objeto?

• Las siguientes partes de la oración pueden formar un complemento, que puede ir acompañado o no de un artículo:

• 1) sustantivo con artículo y sin artículo

  • Το κορίτσι έσπασε το βάζο.

  • Μύρισα το λουλούδι.

  • Στείλε το γράμμα.

  • Έχω πλύνει τα χέρια μου.

  • Φόρα το παλτό σου.

  • Ο πρόεδρος ανήγγειλε λόγο.

  • Το δέντρο έκανε καρπούς.

  • Ψάχνω δουλειά.

  • Αγόρασα σπίτι.

  • Πήρα δάνειο.

• 2) Pronombre

  • Η αδελφή του τον αγκάλιασε σφιχτά.

  • Την είδα χθες.

  • Δεν σε πιστεύω.

  • Το ήξερες ήδη;

  • Τις ακούσαμε όλοι.

• 3) Adjetivo

  • Βοηθάει τους φτωχούς.

  • Ο ήρωας νίκησε τους κακούς.

  • Να βοηθάτε τους αδύναμους.

  • Αγόρασα γλυκά.

  • Η νοσοκόμα φροντίζει τους ασθενείς.

• 4) Participio

  • Υποδέχτηκα τους καλεσμένους μου.

  • Τα Σαββατοκύριακα προσέχω ηλικιωμένους.

  • Η ψυχολόγος επισκέπτεται τους φυλακισμένους μία φορά την εβδομάδα.

  • Μην ποτίσεις ξανά τα ποτισμένα.

  • Θα απλώσεις τα πλυμένα;

• 5) Otra parte de la oración en lugar de un sustantivo

  • Μη ρωτάς το γιατί!

  • Έτσι άκουσα.

  • Δε μου είπε το πώς.

  • Έτσι μιλάει ο Γιώργος.

  • Τι κάνεις;

• 6) Locución en lugar de un sustantivo.

  • Δεν έχω πάρε-δώσε μαζί τους.

  • Σταμάτα το πάνω-κάτω με το ασανσέρ.

  • Έκανε το πήγαινε-έλα σε πέντε μόνο λεπτά.

• 7) Sintagma preposicional con las preposiciones με, σε, από  + acusativo, que puede ser sustituido por un pronombre.

  • Μιλάει με την φίλη της. (=της μιλάει)

  • Η ασθενής τηλεφώνησε στον γιατρό. (=του τηλεφώνησε)

  • Δεν απευθύνεται σε εσένα. (=δε σου απευθύνεται)

  • Δεν είπα τίποτα στον Κώστα. (=δεν του είπα)

  • Δε ζητάω πολλά από εσένα. (=δε σου ζητάω)

• 8) Cláusula subordinada sustantiva (que realiza la función de un sustantivo)

  • Σκέφτεται το πώς θα πάει αύριο στη δουλειά.

  • Φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει.

  • Ξέρεις πού θα πάμε;

  • Άκουσες τι έγινε στην συναυλία;

  • Έμαθα ότι η Ανδριάνα κέρδισε τον αγώνα.

¿Qué verbos rigen objeto directo?

• No todos los verbos rigen objeto directo. Los verbos que rigen un objeto directo se llaman verbos transitivos porque revelan la transición de su acción al objeto;

  • Ο γεωργός φύτεψε τους σπόρους.

  • Ο μαθητής ακολούθησε τις οδηγίες.

  • Η Ευαγγελία άνοιξε το παράθυρο.

  • Ο δάσκαλος επανέλαβε την ερώτηση.

  • Η Όλγα έκλεισε την πτήση των οκτώ.

• Algunos verbos pueden usarse tanto como verbos transitivos como verbos intransitivos;

  • Το παιδί χτύπησε στην παιδική χαρά. (utilizado como intransitivo)

  • Ο γείτονας χτύπησε την πόρτα μας. (utilizado como transitivo)

  • Η πέτρα αυτή γυαλίζει! (utilizado como intransitivo)

  • Η γιαγιά γυαλίζει τα ασημικά. (utilizado como transitivo)

  • Ο Θάνος πονάει. (utilizado como intransitivo)

  • Τον πονάει η κοιλιά του. (utilizado como transitivo )

¿Cuáles son las categorías de los verbos transitivos?

• Los verbos transitivos se dividen en dos categorías distintas según rigen uno o dos complementos/objetos: los verbos transitivos puros (1) y los verbos ditransitivos (2).

(1) Verbos transitivos puros (μονόπτωτα)

• Los verbos transitivos puros  son verbos transitivos que rigen un objeto. El objeto se encuentra, la mayoría de las veces, en caso acusativo (a) o, con menos frecuencia, en caso genitivo o con la estructura de un sintagma preposicional equivalente (b).

  • Ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία. (α)

  • Την αγάπησε από την πρώτη ματιά. (α)

  • Πήρες την ομπρέλα; (α)

  • Η γιατρός έβγαλε διάγνωση. (α)

  • Η μητέρα νανουρίζει το μωρό. (α)

  • Δεν μας απάντησε ποτέ. (=Δεν απάντησε σε εμάς) (β)

  • Μη μου δικαιολογείσαι. (=Μη δικαιολογείσαι σε εμένα) (β)

  • Να μου γράφεις. (=Να γράφεις σε εμένα) (β)

  • Να της μιλήσεις όταν την δεις. (=Να μιλήσεις σε αυτήν) (β)

  • Θα μου τηλεφωνήσουν αύριο. (=Θα τηλεφωνήσουν σε εμένα αύριο) (β)

• Observaciones:

  • I. Los verbos transitivos puros a veces tienen un grupo de dos o más objetos, ya estén constituidos por elementos morfológicos similares, ya se trate de elementos morfológicos diferentes, el grupo siempre se considera como un solo objeto;

    • Φάγαμε μπιφτέκια, πατάτες και σαλάτα. (=Φάγαμε φαγητά) (elementos morfológicos similares: sustantivos)

    • Μου έδωσε τα κλειδιά, την τσάντα και το κινητό του. (=Έδωσε πράγματα) (elementos morfológicos similares: sustantivos)

    • Ζήτησε το γεύμα του και να του κλείσουν την πόρτα. (=Ζήτησε εξυπηρέτηση) (elementos morfológicos similares: sustantivos)

    • Φροντίζει τους άρρωστους και τους ηλικιωμένους. (=Φροντίζει ανθρώπους) (elementos morfológicos diferentes: adjetivo y participio sustantivado)

  • II. Los verbos ενδιαφέρει, μέλει, νοιάζει, συμφέρει  y αφορώ  (normalmente en tercera persona) rigen un nombre o pronombre (personal o demostrativo), en caso acusativo;

    • Με ενδιαφέρει πολύ το μάθημα.

    • Δε τον μέλει τι θα γίνει.

    • Δεν την νοιάζει την αδελφή μου αν αργήσουμε.

    • Μας συμφέρει αυτή η επιλογή;

    • Δε τους αφορούν οι πράξεις μας.

(2) Verbos ditransitivos 

• Los verbos ditransitivos (δίπτωτα) son verbos transitivos que rigen dos objetos/complementos diferentes. Uno de los objetos actúa como objeto directo y el otro como objeto indirecto. Los dos objetos de estos verbos se pueden poner:

  • (a) el objeto directo en caso acusativo y el objeto indirecto en genitivo (sintagma preposicional equivalente); 

    • Η Αναστασία μού πήρε δώρο. (=Πήρε σε εμένα δώρο) (μού=objeto indirecto en genitivo, δώρο=objeto directo en acusativo)

    • Πες μου την αλήθεια. (=Πες σε εμένα την αλήθεια.) (μου=objeto indirecto en genitivo, την αλήθεια= objeto directo en acusativo )

    • Της έγραψε ποίημα. (=Έγραψε σε εκείνη ποίημα) (της=objeto indirecto en genitivo, ποίημα=objeto directo en acusativo)

• b) el objeto que realiza la función de objeto directo en caso acusativo y el que realiza la función de objeto indirecto en caso acusativo (o sintagma preposicional equivalente): 

  • Την δίδαξε μουσική. (=Δίδαξε σε αυτήν μουσική) (την=objeto indirecto en acusativo, μουσική=objeto directo en acusativo)

• Observación: 

  • El objeto que funciona como indirecto puede sustituirse por un complemento circunstancial (sintagma preposicional). Así, cuando ambos objetos están en caso acusativo, el objeto indirecto es el que puede ser sustituido por un objeto enfático en función de complemento circunstancial.

    • Γέμισε την τσάντα ρούχα. (=Γέμισε την τσάντα με ρούχα) (την τσάντα= objeto directo en acusativo, ρούχα=objeto indirecto en acusativo)

    • Φορτώνει το φορτηγό σακιά. (=Φορτώνει το φορτηγό με σακιά) (το φορτηγό=objeto directo en acusativo, σακιά=objeto indirecto en acusativo)

¿A qué llamamos complemento predicativo?

• Un predicativo es el complemento que asigna una propiedad al objeto en lugar de al sujeto del verbo. El complemento predicativo se refiere al objeto y depende de él. Está, por tanto, en caso acusativo, es decir, en el mismo caso que el objeto del que depende;

  • Η τάξη ψήφισε την Βασιλική πρόεδρο. (πρόεδρο es complemento predicativo "Βασιλική")

  • Ο διευθυντής όρισε την υποδιευθύντρια υπεύθυνη κατά την απουσία του. (complemento predicativo «την υποδιευθύντρια»)

  • Το σχολείο επέλεξε την Χρύσα σημαιοφόρο. (complemento predicativo «την Χρύσα»)

¿A qué se denomina objeto interno o acusativo interno?

• Un objeto interno es, aquel que tiene la misma raíz etimológica o afinidad semántica con el verbo. Los verbos que aparecen con objetos sintácticos son en su mayoría transitivos puros;

  • Λέει πολλά λόγια.

  • Το γατάκι τρώει την τροφή του.

  • Ζει μία γεμάτη ζωή.

• A menudo, los objetos internos se omiten porque son fáciles de sobrentender;

  • Παίζουν . (es decir, juegos/música, ...)

  • Τραγουδάει. (es decir, τραγούδια)

  • Μη σκέφτεσαι άσχημα. (es decir, άσχημες σκέψεις)

¿Cuándo se puede omitir el objeto?

• El objeto puede omitirse cuando es fácilmente comprensible por el contexto (1) o cuando sólo hay un objeto definido para el verbo en cuestión (2).

  • Αγόρασε αυτός ντομάτες οπότε εγώ δεν πήρα. (se sobrentiende, ντομάτες) (1)

  • Κάποιος χτύπησε την πόρτα. Πήγαινε άνοιξε. (se ssobrentiende, την πόρτα) (1)

  • -Δοκίμασες την πίτα της θείας; -Δοκίμασα. (se sobrentiende, την πίτα) (1)

  • Τώρα τρως; (se sobrentiende, φαγητό) (2)