RELAAS ZITTINGEN
FEBRUARI 2007
05 februari - 06 februari 2007
Het macroproces 18/98 gaat van nu af aan in recht lijn naar het einde. Het werd hoog tijd, want de startdatum ligt al meer dan 1 jaar achter ons, 21 november 2005. Het tribunaal heeft in de morgenzitting, in tegenstelling tot vroeger, vrij vlug een einde gemaakt aan het beluisteren van de bandopnamen met telefonische tussenkomsten, en is overgestapt naar de laatste fase in het proces.
De magistraten Angela Murillo, Nicolás Poveda en Luis Martínez de Salinas hebben vervolgens aan de beklaagden gevraagd of zij hun besluiten en bezwaren die voor de aanvang van het proces hebben geuit, en die een voorlopig karakter hadden, blijven handhaven.
De Openbare Aanklager somde nog eens de aanklachten op en voorzag veranderingen in de strafvordering.
De aanklachten omvatten twee blokken van delicten:
1. behorende tot of medewerking met een terroristische organisatie
2. economische delicten t.o.v. de Sociale Zekerheid en de Schatkist, vervalste boekhouding en strafbare insolvabiliteit
De tegenstrijdige verklaringen en gebrek aan bewijzen van de “peritos”, de deskundigen in het proces, hebben er toe geleid dat de aanklacht voor economische delicten op “drijfzand” was gebaseerd en dus niet kon weerhouden worden. Deze aanklachten hielden verband met de krant “Egin” en de uitgeverij “Orain”.
Vandaag was de procureur-generaal van de Audiencia Nacional, Javier Zaragoza, aanwezig.
De Openbare Aanklager heeft zijn definitieve besluiten getrokken en houdt vast aan de beschuldigingen voor 52 van de 53 aangeklaagden. Ten aanzien van Pepe Uruñuela, aangeklaagd in de zaak “Joxemi Zumalabe”, wordt de aanklacht ingetrokken. De andere aanklachten blijven dus gehandhaafd, maar de strafmaat wordt aangepast.
Enrique Molina heeft de strafvordering nu vastgelegd tussen 4 en 19 jaar opsluiting, in plaats van het oorspronkelijke 10 tot 51 jaar. Zij die er het best van afkomen, behalve de reeds vermeldde Pepe Uruñuela, zijn:
Xabier Alegria, 13 jaar i.p.v. 51
José Luis Elkoro, 19 jaar i.p.v. 48
Francisco Murga, 19 jaar i.p.v. 49
Enrique Molina zal zijn pleidooi houden op 19 februari in de bijgebouwen van de Audiencia Nacional in de Calle de Génova, aangezien op 15 februari de installaties voor het proces 11-M beginnen.
De beklaagden mogen, als ze dat willen, vanaf nu afwezig blijven op de verdere zittingen.
Vanmorgen had advocate Arantza Zulueta een vraaggesprek voor radio “Info7 Irratia”, waarbij ze onderstreepte dat tijdens de loop van het proces het duidelijk gebleken is dat er geen enkele juridische basis voor om het even welke veroordeling, dat het Hof gestruikeld is over een berg van niet toegepaste rechten en dat de wet meermaals overtreden is. “Men mag ze niet laten veroordelen”, merkte ze op.
12 februari 2007
De advocaten van de verdediging hebben hun eindbesluiten vastgelegd: VRIJSPRAAK voor alle beschuldigden omdat ze geen enkel delict gepleegd hebben.
Vanaf maandag, 19 februari 2007, gaan we de eindfase in en moeten de beklaagden, op last van het Hof, terug aanwezig zijn.
19 februari en 20 februari 2007
Het Openbaar Ministerie legt deze week zijn besluiten vast. Enrique Molina begon alvast met te stellen dat het Hof had kunnen waarnemen hoe de beklaagden elkaar steunden, hoe solidair ze met elkaar waren. Zo sterk zelfs dat, volgens hem, hier sprake kan zijn van een gecoördineerde actie. Dat was voor hem al een reden om te verklaren dat “ze allen van ETA waren”. ETA is niet louter een gewapende organisatie, het is een terroristische organisatie, die uit verscheidene fronten is samengesteld: militair, politiek, sociaal, enz…Hij gaf daarop een kort overzicht van de geschiedenis van ETA.
Zijn belangrijkste verweerpunt was de stelling van de “desdoblamiento”, de splitsing, de onderverdeling in een militair front en de rest (sociaal, politiek…). Niettegenstaande er in de loop van het proces voldoende en ontegensprekelijk tegenbewijs voorhanden was om dit tegen te spreken, ging Molina op zijn elan verder: “Het is niet noodzakelijk om iemand neer te schieten of om een bom te leggen om als terrorist gedoodverfd te worden. Alle activiteiten die zich afspelen in de omgeving van ETA, zijn terrorisme. Met de omgeving van ETA (desdoblamiento ) wordt dan bedoeld, al diegenen die hetzelfde doel nastreven: de scholen waar de eigen taal (het Euskara) wordt onderwezen, de jeugdbewegingen die zelfbestuur nastreven, de kranten die berichten over ETA-communiqués (let wel: alleen Baskische kranten), de organisaties die de rechten van het Baskische volk verdedigen, de politieke partijen die het opnemen voor zelfbestuur, en ga zo maar door. Dus het volledig Baskisch nationalisme.
Het feit dat al die verenigingen dit openbaar doen en in alle wettelijkheid wordt weggewuifd met het argument dat dit maar een dekmantel is (dit is juridische spitstechnologie!). De stelling is: “Alle inwoners van Euskadi zijn Basken, Etarras zijn Basken, dus alle inwoners van Euskadi zijn Etarras. En wie het met die stelling niet akkoord gaat, is ook een Etarra”. Dit is in het kort mijn vertaling van de stelling van het Openbaar Ministerie, Enrique Molina. Dat diezelfde Enrique Molina moest toegeven dat de “deskundigen” (Guardia Civil en meer van dat fraais) die deze stelling moesten bewijzen er een potje van gemaakt hebben, doet volgens hem niets ter zake. Een potje dat “gemanipuleerde documenten, valse documenten, geen originele documenten, voortdurende tegenspraak, verkeerd vertaalde documenten, verklaringen afgelegd onder foltering” moet toedekken.
Het proces is op 21 november 2005 van die stelling vertrokken, en de enige politieke opdracht was, koste wat het koste, die stelling intact te houden tot bij het vonnis. Barbertje moest, moet en zal hangen. De Spaanse eenheidsworst moet intact blijven.
De rest van deze week zal gevuld worden met de besluiten over iedere beklaagde afzonderlijk. Tijdverlies, het besluit staat al vast van 21 november 2005, het begin van het proces.
26 februari en 27 februari 2007
“Ik zal het kort houden”, kondigde de advocaat van AVT, Juan Carlos Rodríguez Segura, aan en niemand was daar verbaasd over. Immers, hun aanwezigheid tijdens het nu al 15 maanden durende proces 18/98 kan anekdotische genoemd. We hebben ze bijna nooit aan het woord gehoord. Nu leggen ze dus hun besluiten neer (het heeft hooguit een paar uur geduurd) en die besluiten zijn praktisch gelijklopend met wat de Openbare Aanklager had voorgedragen. Er is wel een afwijkende benadering: AVT spreekt van “integratie in een terroristische organisatie”, terwijl de OA spreekt van “samenwerking”. Alleen de strafmaat kan voor die PP-mantelorganisatie niet hoog genoeg zijn, daarom houden zij het bij “integratie”, met zwaardere straf dan “samenwerking”. Daarom ook spreken zij voortdurend over de beklaagden als “politieke commissarissen voor het militaire apparaat ETA”.
Frappant is te moeten vaststelling dat AVT hoofdzakelijk documenten of verklaringen naar voren schoof, die onder foltering werden verkregen. Hun reactie daarop was dat alleen de wetsdokter bevoegd was om uitspraak te doen over het al dan niet folteren: “We hebben hier geen wetsdokters aan het woord gehoord die foltering bevestigen. We zijn het al gewoon dat iedere keer weer foltering erbij gesleurd wordt, maar we hebben nog altijd geen bewijzen gezien.”
Noot: we willen opmerken dat wie klacht wil neerleggen over foltering het gevaar loopt opnieuw veroordeeld te worden wegens laster en eerroof. We willen opmerken dat, als gevolg van de verschrikkelijke angst op nog erger, de gefolterden niet durfden getuigen tegenover de wetsdokters, wat hen was overkomen. We willen opmerken dat de wetsdokters de gore spelletjes van de Guardia Civil moesten meespelen, zwijgen en vooral de sporen medisch-deskundig moesten helpen verwijderen.