Wij zullen blijven folteren

“SEGUIREMOS TORTURANDO”

IU, EA en PNV blijven passief toekijken hoe er gefolterd wordt

PSOE gaat door met folteren

President Obama sluit Guantanamo, en verklaart dat folterpraktijken ongehoord en verwerpelijk zijn. President Zapatero sluit geen enkele Spaanse “Guantanamo” en blijft verklaren dat folterpraktijken deel uitmaken van de Spaanse democratie, in de Baskische kranten “demodura” genoemd: een democratie gestoeld op dictatoriale principes.

Op 2 februari 2009 evalueert de amnestiebeweging MPA-Movimiento Pro Amnistía de processen gerelateerd aan de voorlopige hechtenis en aan de incomunicado-maatregel, en eist de sluiting van de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional als enig middel tegen de woekerende repressie. Zowel mannelijke als vrouwelijke magistraten hebben toegegeven dat, verklaringen afgelegd onder folterpraktijken, gebruikt worden als bewijsmateriaal!

In het verleden heeft MPA meermaals aangetoond dat de Spaanse regering blind blijft voor de aanklachten tegen de folterpraktijken als repressiemiddel. In het verleden heeft MPA meermaals gesignaleerd dat in de Spaanse Staat alles toegestaan is in de strijd tegen de Baskische onafhankelijkheidsbeweging. Het is nutteloos te verwijzen naar wat er de laatste maanden gebeurd is, want de praktijken duren onverminderd voort sinds dictator Franco, nu (2009) gedurende meer dan 70 jaar. Het symbool bij uitstek van deze wanpraktijk is de uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional, erfgenaam (weliswaar onder een andere naam) van de TOP-Tribunal de Orden Público.

Er werden processen ingespannen met als resultaat het blootleggen van de diverse gezichten van de repressie: vrouwen en mannen uit de onafhankelijkheidsbeweging werden veroordeel tot jarenlange straffen. De gelukvogels zagen hun aanklacht ingetrokken worden, maar dan pas na 1 tot 4 jaar gevangenis. Vele Baskische vrouwen en mannen werden gearresteerd bij ontelbare politieacties, arrestatie die bekend raakten onder de noemer “preventief”. Zij werden opgesloten onder het regime van “incomunicado”.

Dit is incomunicado-opsluiting.

Honderdtwintig uren zonder slapen, op een onbekende plaats, zonder bijstand van een vertrouwenspersoon (advocaat of dokter), geblinddoekt en naakt tussen je folteraars die je met zevenen tegelijk allerlei vragen en beschuldigingen toeschreeuwen, daarbij voortdurend geslagen worden, met vuisten, telefoonboeken, stokken, regelmatig een plastic zak over het hoofd getrokken krijgen tot tegen de verstikking aan, ontelbare keren ondergedompeld worden in een bad vol uitwerpselen, honderd vijftig keren door de knieën moeten buigen tot aan de volledige uitputting, daarbij omvallen en bij de haren weer rechtgetrokken worden, om opnieuw te beginnen, nat gemaakt worden terwijl je de klemmen van de elektroden hoort knetteren, een revolver die vlak naast je oor wordt afgeschoten of een revolver die op je slaap wordt gezet waarna je enkel een klik hoort, op handen en voeten staan, terwijl ze je genitaliën bewerken. Plots bijkomen op een stoel, terwijl je polsslag wordt genomen en waarbij je hoort zeggen: “Hij was bijna weg”. Dat is incomunicado-opsluiting.

Velen onder hen werden over het hele Spaanse grondgebied verspreid. De uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional te Madrid, is de enige (on)rechtbank die hen mag veroordelen.

We hebben meermaals, om niet zeggen altijd, kunnen vaststellen dat verklaringen die afgelegd werden onder foltering zonder enige schroom door die uitzonderingsrechtbank als bewijsmateriaal werden aangevoerd. Altijd is wellicht wat overdreven, maar als het gaat om personen die aanleunen bij de Baskische onafhankelijkheidsbeweging, is deze vaststelling wel correct. Het gevolg hiervan is dat zij voor jaren opgesloten worden, want er wordt niet onderzocht of die verklaringen, afgelegd onder foltering, wel stroken met de werkelijkheid.

Preventieve arrestaties, incomunicado-regime, foltering, zelfbeschuldiging als gevolg van foltering, de processen gebaseerd op die zelfbeschuldigingen, de jarenlange gevangenisstraffen, de spreiding, al die schandalen monden uit in de Audiencia Nacional.

Wat in andere, normale landen als politieke schandalen zou aanzien worden, gaat in het grote Rijk Spanje ongemerkt voorbij. De regimepers vertoont niet de minste interesse voor die farceprocessen. De meerderheid van de politieke partijen in Euskal Herria wedijveren ook niet om als voorvechter tegen deze praktijken aangeduid te worden. De PNV, om maar de (voorlopige) grootste partij te noemen, is te druk in de weer met zoete broodjes te bakken met de Spaanse PSOE.

Al wat hier vooraf ging, zijn wellicht de normaalste zaken in een uitzonderingsstaat, in een dictatuur, want dit heeft weinig met democratie te maken. En toch beroepen de Spaanse socialisten zich op dat label. Zapatero (president), Rubalcabo (minister Binnenlandse Zaken), Garzón (magistraat) gaan er prat op dat zij de gevangenissen hebben laten vollopen met Baskische independisten. Op vandaag zijn er dat al meer dan 770, verspreid over het ganse Spaanse en Franse grondgebied, en iedere dag volgt wel een nieuwe arrestatie.

Intussen wordt er verder gefolterd, worden politieke partijen verboden, zijn er massale razzia’s in de middens van de onafhankelijkheidsbeweging, blijft de brutale penitentiaire politiek voortwoekeren, worden dagelijks Baskische gevangenen versleept naar andere gevangenissen nog verder weg van huis, worden bij iedere manifestatie (1 à 2 maal per week) brutale politiehonden op de manifestanten losgelaten, is er nog altijd sprake van een vuile oorlog, zijn er maandelijks farceprocessen, zijn de verbodsbepalingen niet meet bij te houden en blijft de manipulatie in de regimepers hoogtij vieren…

In naam van de Movimiento Pro Amnistía willen wij oproepen om ons te blijven verzetten tegen deze repressie en deze aanvallen. Want één zaak is duidelijk: nog meer repressie zal toch niets uithalen. Het Baskisch volk is als riet, het kan gekraakt en vertrappeld worden, maar altijd zal het zich terug oprichten. Alleen echte democratie, geen “demodura”, is de oplossing.

Bron: Askatu.org