Askatasuna
Askatasuna (vrijheid) is op 14 december 2001 ontstaan uit de fusie van Gestoras pro Amnistia", (opgericht in 1976 na de dood van Franco in Hegoalde) en de "Coordination des comités de soutien aux prisonniers politiques basques", waarvan Jean-François Lefort één van de stichters was in 1997. Voorafgaand aan het ontstaan was er een proces in gang gezet onder de naam "Elkarrekin Eraiki". Het is een wettelijke organisatie in Frankrijk, maar verboden in Spanje (Garzón).
De objectieven van Askatasuna bestaan uit:
de verdediging van de rechten en de omstandigheden van politieke gevangenen en vluchtelingen, de aanklacht van foltering die nog altijd gangbaar is, de aanklacht van de schending van democratische vrijheden, zowel individueel als collectief
de economische solidariteit met de families, die zich blauw moeten betalen om hun familielid in de gevangenis te bezoeken op soms meer dan 1.800 km van hun woonplaats
de deelname bij het zoeken naar een democratische oplossing voor een conflict dat al decennialang duurt
In maart 2002: de vluchtelingensteungroep Iheslarien Kolektiboa protesteert al maanden tegen de op handen zijnde uitwijzing van 17 Baskische politieke vluchtelingen uit Frankrijk. Van de 17 is de politieke status van vluchteling ingetrokken en ze verloren hun recht op werk, sociale zekerheid en hun woonvergunning. Het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken beweert dat de 17 "lid zijn van ETA en een gevaar voor de openbare orde vormen". De vluchtelingen publiceerden hun uitwijzingsbrieven echter in de media en daaruit bleek dat die reden nergens genoemd werd. Waarom zou je bovendien deze ETA-leden laten gaan, in plaats van te arresteren? In de uitwijzingsbrief van Robert Diaz staat dat hij een gevaar voor de openbare orde is omdat hij een concert van Negu Gorriak in het Baskische stadje Eleta had bezocht. De 17 Baskische vluchtelingen hebben geen recht op juridische bijstand of een proces en geen recht om in beroep te gaan. Een en ander is het gevolg van verregaande maatregelen tussen Aznar en Chirac in hun ‘anti-terroristische’ campagne.
Ondertussen wordt er breed en vaak gedemonstreerd.
Verscheidene Franse vluchtelingenorganisaties zorgen voor onderdak en medische zorg en oefenen druk uit op de politie om de 17 niet uit te zetten. De 17 zelf hielden een lange hongerstaking.
De Franse regering wordt bekritiseerd door mensenrechtenorganisaties die stellen dat ‘Spanje een belabberde reputatie op het gebied op de naleving van mensenrechten heeft en de straffeloosheid die er heerst ten opzichte van mensenrechtenschenders die handelen in opdracht van de regering’. Ook de Raad van Europa is duidelijk over de rechten van immigranten of vluchtelingen die dreigen te worden uitgewezen: “De Raad stelt vast dat uitwijzing alleen in hoge uitzondering in uitzonderlijke gevallen toegepast mag worden, en enkel dan als voldoende is bewezen, met inachtneming van het beginsel van onschuld, dat de betreffende persoon een echt gevaar voor de staat vormt”. En de Raad heeft op 14 maart 2001 een resolutie aangenomen waarin het recht op een advocaat, een proces en hoger beroep is vastgelegd in onderhavige gevallen. De Franse regering geeft echter geen krimp.
Bij de rubriek: "Politieke processen 6" of het Sumario 33/01 verneemt u meer over het gerechtelijk onderzoek.
Gestoras Pro-Amnistia
