Het jaar 2007A

"Wat een toevalstreffer die bom op T-4

Absoluut vriend, de schrik sloeg mij al om het hart alleen al bij de gedachte dat er vrede zou komen

Dat moet met een cava gevierd worden, uiteraard geen Catalaanse"

Merkwaardig, en wat mij betreft volkomen terecht, is de reactie op dinsdag, 2 januari 2007, van de Catalaanse partij ERC-Esquerra Republicana de Catalunya aan de Catalaanse radio “Ona Catalana” door woordvoerder Joan Ridao:

De dialoog die gevoerd wordt, gaat als volgt:

De Catalaanse nationalistische krant "AVUI" publiceert vandaag, 3 januari 2007, een cartoon die de manifestanten van AVT op flessen trekt. AVT is een PP-aanhangsel dat de slachtoffers electoraal recupereert. De cartoon toont een groep burgers die achter een spandoek staan met de titel "ZetaP terrorista". ZP staat voor Zapatero en de samenvoeging "ETA" tussenin is overduidelijk. Het wemelt van de Spaanse vlaggen en er is een verwijzing naar de haatzender COPE (Tv). Zij vieren de aanslag op T-4 van de luchthaven Barajas

“El govern espanyol ha de valorar els gestos i renúncies que durant mesos ha fet l’organització armada, mentre que per part de l’Estat no s’han arribat a concretar gestos com l’apropament dels presos.”

“Niettegenstaande de geweldadige aanslag op Barajas zou het van intellectuele oneerlijkheid getuigen om niet te erkennen dat ETA het grootste deel van zichzelf gegeven heeft in het vredesproces, terwijl de regering Zapatero geen enkele geste of ook maar de geringste tegemoetkoming gedaan heeft om op die manier het proces tot een goed einde te brengen”.

Ook Batasuna spreekt in diezelfde termen: “Laten wij niet vergeten dat het uiteindelijk ETA zelf is die een staakt-het-vuren heeft afgekondigd. De regering heeft gedurende 9 maanden niet de minste toenadering gezocht. ETA heeft nog altijd geen communiqué uitgegeven waarin staat dat het staakt-het-vuren is verbroken”.

Ik weet niet of de soep zo heet gegeten zal worden als ze nu wordt opgediend. Ik weet het echt niet. Wat ik wel weet, is dat de Baskische nationalisten weer opgejaagd wild zullen zijn (“alle nationalisten zijn van ETA”). Om een definitief oordeel te vellen, is het nog wat vroeg. Wij moeten een communiqué van ETA afwachten om meer duidelijkheid te krijgen.

09 januari 2007: ETA-communique

In een communiqué, vandaag 09 januari 2007 verstuurd aan de krant GARA, verklaart ETA verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven Barajas.

- ETA handhaaft het staakt-het-vuren van 22 maart 2006
- ETA had zeker niet de bedoeling slachtoffers te maken, en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing, tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd vrijgegeven. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd, terwijl 1 uur op voorhand de waarschuwing bekend raakte.
- ETA stelt de regering, de PSOE en de PNV van Imaz verantwoordelijk voor de ernstige situatie.
- ETA drukt kristalhelder de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar verwittigt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de agressie op de abertzales en op Euskal Herria blijven voortduren.

Op 7 februari 2007 heeft Batasuna een nieuw voorstel, “Autonomía Política”, tot politiek akkoord ingediend om uit de impasse te geraken. De vertegenwoordigers in de onderhandelingscommissie van Batasuna, Arnaldo Otegi, Xabi Larralde, Arantza Santesteban en Rufi Etxeberria hebben hun voorstel toegelicht om het politieke conflict te overstijgen. De voornaamste bepalingen:

“Vertrekkende van de actuele politieke en institutionele realiteit, wil Batasuna de mogelijkheid benutten om een nieuw politiek raamwerk voor Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa aan te bieden: in juridische termen uitgedrukt zou dit de politieke autonomie zijn.

Na de oprichting van dit nieuwe statuut, de politieke autonomie, zouden de burgers van de vier herrialdes (provincies) bevoegd worden om vrij over hun politieke en institutionele toekomst te beslissen. Het referendum zowel in Euskadi als Nafarroa is bindend, zelfs als daar uit zou blijken dat een meerderheid voor onafhankelijkheid kiest.

Gelijktijdig met de uitwerking van dit politiek statuut moet komaf gemaakt worden met de oude annexionistisch schema’s, en moet de relatie van het gebied Vasco-Navarra geoptimaliseerd worden, zowel in termen van respect als in termen van democratische wil.

Alle obstakels die een duurzame vrede tot nu toe in de weg stonden, moeten verdwijnen door de multilaterale dialoog onmiddellijk terug op te starten.”

Natuurlijk wordt Iparralde (Frans-Baskenland) niet opgeheven. De Franse regering kreeg een gelijkaardig voorstel om ook de 3 herrialdes van Iparralde dit nieuwe statuut, de politieke autonomie, toe te kennen.

14 februari 2007

Open Brief aan alle Baskische politieke gevangenen van Miguel Perez Villamizar, gevangene van gemeen recht, gepubliceerd in de krant “Gara”.

“Met dit schrijven wil ik breken met het beeld dat over jullie geschetst wordt. Het is voor mij, als gevangene van gemeen recht, een morele verplichting dit bekend te maken. Ik heb geleerd mijn waardigheid te heroveren, omdat voor jullie die waardigheid het hoogste goed is.

Gevangenen van gemeen recht zijn er aan gewoon geraakt die waardigheid te verliezen, omdat wij geconditioneerd zijn door de “premies” die het systeem ons, terecht of niet terecht, verleent: allerhande permissies en verloven, betaalde baantjes…Wij worden als het ware omgeturnd in marionetten van het systeem. De samenleving, dag na dag, in de gevangenissen, is voor hen die hun waardigheid verkopen totaal tegengesteld aan wat de Baskische gevangenen moeten ondergaan. Jullie zitten je straf uit in “eerste graad” (strengste regime), in totaal geïsoleerde modules, verstoken van alle activiteiten. Weinigen, op een paar uitzonderingen na, kunnen beroep doen op de “tweede graad” (veel meer vrijheid) en moeten hun straf volledig uitzitten (nooit “derde graad”). Deze 'discriminatie' aanvaarden jullie in alle waardigheid, misschien wel omdat jullie minzame, beschaafde, leergierige personen zijn die nooit conflicten uitlokken en altijd bereid zijn anderen te helpen. De echte terroristen zijn de veroordeelde staatsterroristen van GAL, en kijk hoe zij hun dagen doorbrengen in de gevangenis, als ze al niet na luttele jaren terug vrij zijn (ex-generaal Guardia Civil Galindo). Het komt me voor dat een autobus in brand steken in Jaén anders beoordeeld wordt dan in Donostia of Bilbo. Maar het gaat toch om hetzelfde delict? Mijn bedoeling is aan jullie, Baskische politieke gevangenen te zeggen, “Eskerrik asko”, dank u wel, omdat jullie mij geholpen hebben mijn persoonlijke problemen te overstijgen, door mij er op te wijzen wie ik werkelijk ben en waar ik uiteindelijk naar toe moet.”

BETOGING IN BILBAO 24.02.2007

Het brute geweld van 24.02.2007

"OFERTA DE PAZ DEL PNV para Euskal Herria"

Vredesofferte van de PNV voor Euskal Herria

Terwijl de PP en de mantelorganisatie AVT in Madrid kunnen fulmineren tegen het Tribunal Supremo, het Hooggerechtshof, zonder een duimbreed in de weg gelegd te worden,

slaat de Ertzaintza, als losgelaten beesten,

er in Bilbao op een ongemeen brutale manier op los:

17 gewonden en 2 arrestaties.

De PNV verdedigt de veldslag!!!

“Autonomía Política” van 07.02.2007

aan de bevolking voorgesteld

onder het motto : "VERKLARING VAN ANAITASUNA"

Twee jaar en half na de verklaring van Anoeta (Orain Herria-Orain Bakea, 14 november 2004) die de weg uitstippelde naar het actuele vredesproces, werd op 3 maart 2007 in de polyvalente sportzaal Anaitasuna te Iruñea-Pamplona, voor een enthousiast publiek van meer dan 3000 nationalisten, het minimumprogramma (Euskal Herria Berria, een nieuw Euskal Herria) voorgesteld om tot de oplossing van het conflict te komen.

“Zoals de verklaring van Anoeta meer de nadruk legde op de methode, zo legt de verklaring van Anaitasuna meer de nadruk op de inhoud.”

Twee belangrijke initiatieven komen aan bod:

1. Een formule voor de twee staten (“la voluntad ciudadana”)

Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa (Spaans Baskenland) worden een autonome gemeenschap met het recht om zelf te beslissen. Hier wordt Navarra toegevoegd aan het huidige Euskadi, aan de huidige Baskische Autonome Gemeenschap.

Voor Lapurdi, Nafarroa Beherea en Zuberoa (Frans Baskenland) wordt het zelfde voorzien. Dit omvat eigenlijk de jarenlange eis van een eigen departement.

Het Baskische volk moet de mogelijkheid krijgen om te kiezen tussen alle opties, ook de zelfbeschikking. Dat is echte democratie, “la voluntad ciudadana”, de wil van de burger.

2. De territorialiteit (“autonomía a cuatro”)

De plaats van het gebeuren, de hoofdstad van Navarra, is natuurlijk symbolisch. Navarra is de bakermat van de Basken. Nu bestaat Euskadi uit de drie provincies Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Navarra is een eigen Autonome Gemeenschap geworden. Dat is uiteraard niet logisch: historisch en taalkundig behoort Navarra tot Euskadi. De filosofie is dus een globale politieke structuur maken, gelijklopend met de werkelijkheid. Een “autonomía a cuatro”, een autonomie met vier!

Als we spreken over een minimumprogramma, is er ook een maximumprogramma. Dat is de eigen staat “Euskal Herria”, de zeven provincies of de twee nieuwe autonome structuren in één staat. Maar zover zijn we nog lang niet. Eerst het minimumprogramma er door krijgen.

Mariano Rajoy (PP): “De belangrijkste manifestatie uit de geschiedenis van de Spaanse democratie”

10 maart 2007

Tot op vandaag liet de PP het vuile werk opknappen door de mantelorganisaties, maar vanaf vandaag doet zich een nieuw feit voor. De PP neemt zelf het initiatief voor een “massale manifestatie” te Madrid. Nooit gezien: een ex-regeringspartij die betoogt tegen de regering. De voorstelling van hun kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen moet wijken voor de “massaalste betoging” die Spanje ooit gekend heeft. Mariano Rajoy, de “Führer” van de PP roept iedereen op om te betogen tegen de beslissing Iñaki de Juana Chaos de 2de graad toe te kennen.

(Op basis van juridische en humanitaire motieven heeft Binnenlandse Zaken, bij monde van Minister voor Binnenlandse Zaken Alfredo Pérez Rubalcaba, beslist op 1 maart 2007 om aan Iñaki de Juana Chaos de “tweede graad” van gevangenisregime toe te kennen (dit is geen vrijlating, noch “eerste graad” of voorlopige invrijheidsstelling). Inaki de Juana Chaos is per ziekenwagen overgebracht van het hospitaal “Doce de Octubre” te Madrid, waar hij sedert 24 november 2006 onder politietoezicht stond, naar het hospitaal “Nuestra Señora de Arántzazu” in Donostia. Dat betekent dat hij eerst in het hospitaal in Donostia zal behandeld worden, en daarna zal overgebracht worden naar zijn huis waar hij onder permanente controle en bewaking zal blijven. Van nu af aan hangt hij af van de gevangenis van Martutene, Gipuzkoa. In de loop van de middag werd dan bekend gemaakt dat Iñaki de Juana Chaos stopt met zijn hongerstaking.)

10 maart 2007, zou dus de meest memorabele dag moeten worden uit de Spaanse “betogingsgeschiedenis”. Aangezien volgens de PP, 2/3 van de Spanjaarden tegen de beslissing De Juana zijn, zal het stormlopen aan de Puerta de Alcalá, waar de betoging van start gaat. Het ordewoord is: “España, por la libertad. No más cesiones a ETA”, Spanje voor de vrijheid. Geen verdere toegevingen aan ETA. Intussen, op 8 maart 2007, heeft AVT beroep aangetekend bij het Grondwettelijk Hof.

De “geest” van de betoging wordt door Rajoy verwoordt in 5 punten:

De verwerping van de politieke beslissing van de regering die gezwicht is onder de chantage van De Juana
De eis dat die beslissing onmiddellijk teruggetrokken wordt
Solidariteit met de slachtoffers
Het stopzetten van de toegevingen. Batasuna mag niet aan de verkiezingen deelnemen
De verdediging dat er andere politieke middelen voorhanden zijn (nog meer repressie).

De betoging heeft de steun van o.a.:

AVT, Slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie van de PP
Het Foro de Ermua (mantelorganisatie)
Covite, het collectief voor slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie
Het Platform “España y Libertad”, Spanje en Vrijheid,
Democracia Nacional, die pretenderen de Spaanse geallieerden van Le Pen te zijn
De Falange, ultrarechts
De “Fundación para la Defensa de la Nación Española”, stichting voor de verdediging van het Spaans staatsnationalisme, ultrarechts en met als voorzitter de PP-volksvertegenwoordiger, Santiago Abascal.
Nog een paar minder bekende groupuscules

Zoveel “aanhang”, en wat voor “aanhang”. En toch is de PP er niet gerust in. Die ultrarechtse groepen, de vriendjes van de PP, zorgen meer voor negatieve reacties dan voor positieve. In vorige betogingen werden preconstitutionele vlaggen meegedragen (preconstitutionele vlaggen zijn Franco-vlaggen met adelaar), werden leuzen gescandeerd als “España, cristiana, y no musulmana”, Spanje is christelijk en niet moslim, en de onvermijdelijke smerige toespeling “Z-ETA-P” (ZP staat voor Zapatero). Maar voor volksmenner Rajoy is dat geen probleem: “Het is nu niet het moment om de perfectie na te streven, de mobilisatie is het belangrijkste (zelfs als ultrarechtse fascisten de hoop aanvullen).” De “Nuevas Generaciones”, de jongeren van de PP zullen een oogje in het zeil houden (alhoewel ze van het zelfde laken een broek dragen). De voorbije week zijn de gemoederen behoorlijk opgehitst geraakt. De woordvoerder van ERC-Esquerra Republicana de Catalunya, Joan Rodoa, heeft niet getwijfeld om de PP “guerracivilistas” (Franco-opstandelingen van de burgeroorlog) te noemen, die de geest van 18 juli 1936 willen verder zetten. Hij verklaart dat met dit soort manifestaties een voedingsbodem geschapen wordt voor een nieuw authentiek fascisme, door de maatschappij te misleiden, te bedriegen, te manipuleren en de werkelijkheid te vervalsen. Carmen Figueras, van de PSC-Partit dels Socialistes de Catalunya, bekritiseert de houding van de PP als politieke zelfmoord en beschuldigt hen ervan het land te willen uiteenrijten, enkel en alleen om terug aan de macht te komen. Het is onbegonnen werk hier alle commentatoren aan bod te laten komen, maar sedert de burgeroorlog is dergelijke politieke chaos niet meer voorgekomen, tenzij nu.

De Barnumreclame die nu al een week lang gevoerd wordt, de stelling dat 2/3 van de Spanjaarden tegen het besluit is en de 760 bussen die de PP gratis ter beschikking stelt, moet op zijn minst een paar miljoen betogers op de been brengen, zoniet staan de PP’ers in hun hemd. De “Nuevas Generaciones” rijden met blauwe reclamebussen (zie foto onderste deel) rond in Madrid om iedereen te mobiliseren. Afwachten wat het wordt.

De hetze wordt ook geïnternationaliseerd: er worden concentraties verwacht in Buenos Aires, Miami, Ciudad de México, London en Zurich. Brussel heeft de “eer en het genoegen” de machiavellisten aan het werk te zien op 14 maart 2007. Zal Wilfried Martens, de Europese baas van de PP in Europa, zich verlagen om aanwezig te zijn bij zijn PP-vrienden, die hij de voorkeur gaf en de PNV buiten zwierde om aan de macht te blijven?

Om 17:00 u is de betoging van start gegaan en om 18:30 u was het eindpunt al bereikt. De politiek van de agitatie was baas op straat. Hier en daar was “Cara al Sol“, het lijflied van de fascistische Falange te horen. Terug werden enkele preconstitutionele vlaggen opgemerkt. Zapatero was de kop van jut. Hij werd uitgekreten voor verrader en zijn ontslag werd geëist. Het telraampje van de PP zelf gaf als opkomst 1,6 tot 2 miljoen betogers. Merkwaardig dat maar één krant dit cijfer vermeldt: “Libertad Digital”. Vrienden onder elkaar nietwaar. Afgaande op de commentaren in alle kranten, waarbij niet de minste euforie te bespeuren valt, moet dat cijfer met een heel grote korrel zout genomen worden. De korrel zout vermeld bij het deelnemersaantal in artikel “De betoging van de spektakelpolitiek” van 10 maart 2007, mag vervangen worden door een blok zout. Het gegoochel met cijfers is lachwekkend:

- De Autonome Gemeenschap van Madrid spreekt van 2.125.000 betogers
- Een delegatie van de regering spreekt van 342.655
- De kranten spreken, variërend volgens sympathie, van 500.000 tot 900.000

Op het moment dat de betoging zich op gang trok, gebeurde een niet alledaags feit in Barcelona: de “CACEROLADA”. In verscheidene wijken, zoals Sants, Poble Sec en l''Eixample, op de Diagonal, op de Ramblas, kwamen mensen op hun balkon of op straat. Gedurende een kwartier was een hels lawaai te horen door slagwerk van potten en pannen. Dit als protest tegen de hypocrisie en de manipulatie van de PP.

Euskal Herria heeft het laatste woord

Op 14 maart 2007 was de laatste zittingsdag in het monsterproces 18/98.

De beklaagden krijgen het laatste woord. Euskal Herria krijgt het laatste woord.

(zie rubriek: "Politieke processen 8")

Aan het einde van het macroproces 18/98 willen we graag een eerste beschouwing ten beste geven. Het proces dat op 21 november 2005 gestart is en 16 maanden zal geduurd hebben, is het gevolg van een paar juridische spitsvondigheden begonnen in 1998. De bedoeling was een groot deel van de Baskische gemeenschap het zwijgen op te leggen, de linkse abertzales. Het was het proces tegen het Baskische nationalisme. Een uitzonderingstoestand werd gecreëerd en het recht van vrijheid van mening, het recht op bijeenkomsten en vergaderingen, het recht op ondernemen, het recht op een eigen ideologie, het recht op dissidentie werden met de voeten getreden. Het recht op zelfbeschikking staat niet in het woordenboek van het staatsnationalisme.

De aanval was eigenlijk al begonnen in 1996 toen, na een furieuze en georkestreerde propagandacampagne, de eerste verdachtmakingen gelanceerd werden tegen Herri Batasuna. De voltallige directie werd veroordeeld en opgesloten. Dit was zonder voorgaande in Europa. De PSOE, de socialisten, waren toen aan de macht. Een paar jaar later, toen de PP de macht overnam, werd de repressieve strategie agendapunt nummer 1 voor de regering. Ideeën, initiatieven, sociale en politieke activiteiten werden gecriminaliseerd. Onder impuls van magistraat Baltasar Garzón werd vanaf dit moment de filosofie van het “netwerk” uitgetekend. Personen en organisaties die hetzelfde doel nastreefden als ETA (zelfbeschikking) werden beschouwd als het “netwerk” van ETA. De finaliteit was al die personen en organisaties buiten de wet te stellen. Het motto “Todo es ETA”, ze zijn allemaal van ETA, moest juridische stappen en veroordelingen vergemakkelijken. De impuls van deze strategie was louter politiek: de sacrosancte eenheid van het grote Spanje vrijwaren. De processen die gevoerd werden, waren generaliserend: ze handelden niet over specifieke delicten, maar over algemeen vooringenomen stellingen die tot doel hadden een bepaalde sociopolitieke gemeenschap te straffen. Als klap op de vuurpijl werden die processen gevoerd voor een uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional, opvolger van het “Tribunal de Orden Público” onder Franco. De Audiencia Nacional hanteerde eigen normen over de rechtstaat, en dit met goedkeuring van de uitvoerende macht. Verklaringen afgelegd onder de vreselijkste folteringen werden met de mantel van de macht bedekt en op de koop toe als wettelijk bewijsmateriaal aanvaard. Vreemde zaken zijn er in de rechtszaal gebeurd. Meerdere malen werd het recht op verdediging geschonden. Vanaf het begin werd een rechtsprocedure naar eigen goeddunken gehanteerd; de vooringenomenheid van het Hof lag er vingerdik op; personen die rechtstreeks met het onderzoek betrokken waren, werden onder hevig protest van de verdediging toch als “deskundigen” opgeroepen; bewijslast (vooral ten ontlaste) verdween; documenten waren onvolledig; 100.000 documenten, waarvan de verdediging niet in kennis werd gesteld, werden op de rol geplaatst; meermaals werd aan de beklaagden of aan de verdediging het woord ontnomen; de vertalingen van het Euskara naar het Castilliaans brachten totaal verkeerde interpretaties aan het licht; tegenstrijdige verklaringen waren schering en inslag; authentieke documenten die verdwenen waren, werden vervangen door al dan niet gemanipuleerde kopieën; vreselijke verhalen van folteringen, werden door het Hof als niet ter zake weggewuifd…

Aan het eind van dit monsterproces krijgen de beklaagden, de verdedigers van een Euskal Herria, het laatste woord. Ze staan niet alleen. Intussen hebben al meer dan 15.000 Basken zichzelf in beschuldiging gesteld voor gelijkaardige feiten. Feiten die in een democratie niet strafbaar zijn. Spanje is evenwel geen democratie, maar een “democratuur”: een dictatuur van een bepaald gedeelte van het volk, met heimwee naar het “España una, España grande, España libre” van Franco.

Met heimwee naar de macht om de macht. Wij komen hier later op terug, na de publicatie van het vonnis (dat kan enkele weken duren). Want ik denk dat dit niet het definitieve einde is van de lijdensweg.

Het congres van 31 maart 2007 in het BEC is uiteindelijk van start kunnen gaan met één uur vertraging. Intussen hadden 36 van de 41 inrichters het document van magistraat Garzón ondertekend. Dit was niet voldoende voor de Audiencia Nacional, die besloot de toegang te vergrendelen. Als er dan 39 handtekeningen verzameld waren (2 personen zitten gevangen en kunnen niet tekenen) werd het licht op groen gezet. En zo geschiede. De meeslepende muziek van de Txalaparta opende het congres om 18:20 u. Het hoofdpaviljoen, met een normale capaciteit van 19.500 plaatsen, zat proppensvol met 20.000 nationalisten die kwamen luisteren naar de redevoeringen van Pernando Barrena, Jone Goirizelaia en Arnaldo Otegi. Er was geen enkel incident, zodat men zich kan afvragen wat uiteindelijke de bedoeling is van keer op keer de bijeenkomsten van de Ezker Abertzale te verbieden. Is het de bedoeling incidenten uitlokken om nog meer nationalisten achter de tralies te krijgen?

Een paar zinnen uit de toespraak van Otegi:

“Verkiezingen op zich of interpretaties van lettertekens zijn niet ons doel, ons enig doel is een einde stellen aan het conflict.”

“Als er iemand een democratisch proces wil opstarten in dit land moet er rekening gehouden worden met een gesprekspartner zoals de Izquierda Abertzale.”

“Ideeën, de kracht van een volk, kunnen niet door repressie of illegalisering vernietigd worden.”

“Telkens Izquierda Abertzale een stap zet naar het volk en voor het land, ontstaat er een zenuwoorlog.”

Op 8 april 2007, wordt de 75^ste Aberri Eguna, de nationale feestdag van de Basken, gevierd. Dit gebeurt eens te meer in verspreide slagorde. Niettegenstaande de oproep van een paar burgers en intellectuelen om samen éénAberri Eguna te vieren, zal op verschillende plaatsen, door verschillende partijen meerdere vieringen plaatsgrijpen. De PNV heeft opgeroepen om op de Plaza Nueva van Bilbao samen te komen onder het motto “Euskadi egin behar dugu”, “Wij moeten Euskadi gestalte geven”. Lehendakari Juan José Ibarretxe en PNV-voorzitter Josu Jon Imaz zullen hier uiteraard aanwezig zijn. Na de officiële plechtigheid wordt een volksmaaltijd aangeboden in de omgeving van de Plaza Arriaga. EA- Eusko Alkartasuna voorziet een plechtigheid in Gernika, waarbij de voorzitster Begoña Errazti en de secretaris-generaal Unai Ziarreta van deze partij zullen aanwezig zijn. Een derde viering, in de vorm van een mars tussen Irún en Hendaia, wordt georganiseerd door de radicalere nationalisten: Batasuna, Aralar, Udalbiltza, AB, Matalaz, Euskaria Fundazioa, Bai Euskal Herriari, ESAIT, Askatasuna, ELA en LAB, en nog andere.

Onder het motto “Zazpiak bat. Nazioa gara. Etorkizuna gure esku”, “De 7 provincies 1. Wij zijn één natie. De toekomst in onze handen”, wordt opgestapt van Irún naar Hendaia om de band tussen Hegoalde (Spaans-Baskenland) en Iparralde (Frans-Baskenland) te symboliseren. Onder de aanwezigen zullen o.a. de president van de voetbalclub Athletic de Bilbao José María Arrate, de bertsolari (iemand die geïmproviseerde bertsos of verzen zingt) Andoni Egaña en de auteur Kirmen Uribe aanwezig zijn.

Sinds de aankondiging van Batasuna om met een nieuwe partij ASB-Abertzale Sozialistak Batasuna aan de gemeenteraadsverkiezingen deel te nemen, is er geen dag voorbij gegaan zonder protest tegen de nieuwe formatie. Zelfs de verrassende aankondiging van ANV-EAE, Eusko Abertzale Ekintza-Acción Nacionalista Vasca, geeft aanleiding tot een nooit geziene hetze.

Vanaf 18 april 2007 tot en met 23 april 2007 kunnen de politieke partijen en politieke formaties hun kandidaten voorstellen bij de Junta Electoral, de kiescommissie, voor de gemeenteraad- en gewestelijke verkiezingen van 27 mei eerstkomend. Op 2 en 3 mei 2007 kan dan beroep aangetekend worden tegen de voorgestelde kandidaten. Dat beroep moet tegen 5 mei aanvaard of verworpen worden. De politieke partijen en politieke formaties hebben dan tot 7 mei 2007 de tijd om eventueel verzet aan te tekenen. Het Tribunal Constitucional heeft dan het laatste woord op 10 mei 2007, dag dat uitspraak gedaan wordt over het aangetekende verzet (Schaduw van het Grondwettelijke Hof). De kiescampagne kan dan van start gaan van 11 tot 25 mei 2007.

De Procureur-generaal van de Staat, Cándido Conde-Pumpido, verklaart op 23 april 2007: “We hebben al Batasuna verboden. We zullen ASB bestrijden (proces is al in gang gezet). We zullen de kiesgroepen (van de noodzakelijke 50.000 handtekeningen zijn er nu al 82.500 ingezameld) bestrijden en we zullen nauwkeurig nagaan wat er met ANV moet gebeuren (ANV verboden).

Ter herinnering: de ANV is al 77 jaar een legale partij, heeft altijd het geweld van ETA veroordeeld, maar nu probeert men hen er onder uit te halen omdat zij voor een onafhankelijk Euskal Herria zijn.

Op 27 maart 2007 hebben vertegenwoordigers van Batasuna een document vrijgegeven waarin een nieuwe politieke partij wordt voorgesteld: ASB-Abertzale Sozialista Batasuna. De bedoeling is die partij in te schrijven in het “Registro de Partidos del Ministerio del Interior”, register van de politieke partijen. Met de inschrijving werd Marije Fullaondo belast, die lijsttrekker was op de lijst HZ- Herritarren Zerrenda voor de Europese verkiezingen van 13 juni 2004. Die lijst werd door het Tribunal Supremo verboden, omwille van geacht te zijn als opvolger op te treden voor de verboden Batasuna. De nieuwe partij heeft in de statuten laten opnemen dat ze exclusief de weg van de democratische politiek zal volgen, om de historische objectieven van de linkse abertzales te verwezenlijken. De inschrijving in het register werd even na 14:00u, genotuleerd net voor de inschrijvingen moesten ingediend worden, om middernacht 28.03.2007). Van af nu is het aan het Ministerie van Binnenlandse zaken om de nieuwe partij al dan niet te officialiseren

Op 31 maart 2007, wordt in het BEC-Bilbao Exhibition Centre het verkiezingsprogramma van Izquierda Abertzale voorgesteld: “Euskal Herri Berria”, een nieuw Euskal Herria. Magistraat Baltasar Garzón heeft de bijeenkomst verboden omdat er een verwijzing is naar Batasuna. ASB zou dus een surrogaat zijn voor Batasuna. Het verbod kan enkel opgegeven worden als 41 personen (de inrichters) een document ondertekenen waarin ze die verwijzing, referentie verwerpen: “om het even welke referentie, direct of indirect, verbaal of visueel, statisch of dynamische, door middel van pamfletten, propaganda, manifestaties, communiqués of op gelijk welke andere manier”

EAE-ANV (Eusko Abertzale Ekintza-Acción Nacionalista Vasca) heeft besloten deel te nemen aan de verkiezingen van 27 mei. De partij heeft zijn vertegenwoordigers aangeduid voor de Juntas Electorales Provinciales, de provinciale kiescommissie. De EAE-ANV is een wettelijke geregistreerde partij die ruim 30 jaar een sluimerend bestaan kende en niet deelnam aan verkiezingen. Nu gebeurt dit dus wel. De Acción Nacionalista Vasca is een historische Baskische partij, nationalistisch en socialistisch, opgericht in 1930 als gevolg van een splitsing met de PNV. In 1978 vormde de partij een kartel met de electorale coalitie Herri Batasuna, met behoud van de eigen persoonlijkheid en eigen vertegenwoordiging in het nationale bestuur. Sindsdien zijn ze een eigen weg gegaan, maar altijd een politieke partij gebleven. We hoorden onlangs nog van hen toen zij de oproep voor een gezamenlijke Aberri Eguna steunden.

Aangezien de nieuwe partij ASB (Abertzale Sozialisten Batasuna) toch verboden zal worden, en de kiesgroepen waarschijnlijk het zelfde lot zullen ondergaan, is dit de enige partij die de linkse abertzales kan vertegenwoordigen. Wat dat betreft verklaarde Arnaldo Otegi dat de opkomst van die historische partij geen nieuwe zet is, want de legalisering van ASB (Abertzale Sozialisten Batasuna) blijft voor hem prioritair. De nieuwe partij voldoet volgens hem aan alle voorwaarden van de “Ley de Partidos”. Alleen wordt nu ongemeen harde druk uitgeoefend opdat Batasuna de gewapende strijd van ETA zou veroordelen. Maar dat is helemaal geen voorwaarde van de Ley de Partidos. Het is een voorwendsel om de linkse abertzales een hak te zetten. Onmiddellijk na de bekendmaking is de Fiscalía General del Estado, het Openbaar Ministerie, een onderzoek gestart naar de entourage van ANV. Politie, Guardia Civil en Ertzaintza moeten uitzoeken welke personen achter die partij schuilgaan en of er banden zijn met de verboden partij Batasuna. U merkt het al, een partij die al meer dan 70 jaar, wettelijk en geregistreerd, bestaat is nu het mikpunt van de “Ley de Partidos”, enkel en alleen omdat ze nationalisten zijn.

Op 26 april 2007 werd bekend gemaakt dat het Openbaar Ministerie de politieke partij ANV-Acción Nacionalista Vasca, in zijn geheel, niet onwettig zal verklaren, omdat er geen enkele aanwijzing daartoe bestaat. Wel zullen afzonderlijke kandidaten, die banden zouden hebben met Batasuna, geweerd worden. Momenteel worden minutieus de 252 kandidaten op de lijst van ANV onderzocht. Bovenop dit aantal worden nog eens 225 kandidaten van de kieslijsten Abertzale Sozialistak en nog eens 300 onafhankelijken onder de loep genomen. Het moet duidelijk zijn dat hiermee de democratische principes met de voeten getreden worden. Men doet er alles aan om de linkse abertzales buiten de verkiezingen te houden.

Op 2 mei 2007 dient de Procureur-generaal van de Staat, Cándido Conde-Pumpido, een verzoek in bij het Tribunal Supremo om alle lijsten van “Abertzale Sozialistak” te annuleren. Dat zijn in totaal 253 lijsten: 246 onder de naam ASB en 7 onafhankelijke lijsten (in de zone Pamplona, Navarra eb in de zone Tolosa, Gipuzkoa). De zaak komt voor bij de Sala 61 van het Tribunal Supremo op 3 mei 2007 vanaf 17.00 u.

Conde-Pumpido weigerde vooralsnog het exacte cijfer mee te delen van de kandidaturen op ANV-lijsten die zullen betwist worden, omdat de betwisting op 3 mei 2007 voorgelegd wordt aan de Sala 61 van het Tribunal Supremo. Het criterium dat wordt toegepast is: als tussen de 20% en de 30% van de lijsten kandidaten bevatten die banden hebben met Batasuna, dan wordt de lijst betwist. Om 21.00 u 's avonds werden de gecontamineerde lijsten dan bekend gemaakt: volgens Cándido Conde-Pumpido zijn er dat 110, volgens de pleitbezorger van de staat, Joaquín de Fuentes Bardají,, zijn het er 122. De 16 magistraten van de Sala 61 hebben nu tot zaterdagnacht 00:00 u de tijd om te beslissen.

Op 6 mei 2007 heeft de Sala 61 van het Tribunal Supremo unaniem besloten, na een lange nacht van discussie en spanning, om 133 lijsten van het ANV-Acción Nacionalista Vasca te annuleren. Voordien al waren alle lijsten van Abertzale Sozialistak (AS) geannuleerd.

Op 13 mei 2007 heeft Batasuna, bij monde van Pernando Barrena, opgeroepen om massaal voor ANV te stemmen in Euskadi en Navarra: Bozkatu EAE-ANV - Stem ANV. Procureur-generaal Cándido Conde-Pumpido reageert daarop door te stellen dat de politieke partij ANV nu in ieder geval en in haar geheel kan verboden worden.

Op 23 mei 2007 wordt in het Europese Parlement een resolutie gestemd waarbij bevestig wordt door Europese volksvertegenwoordigers dat de annulatie van kieslijsten in Spanje “een regelrechte aanval is op de burgerlijke en politieke rechten”. Zeventien gedeputeerden hebben een resolutie bekend gemaakt waarin zij aanklagen dat meer dan 380 “abertzale” kieslijsten door Spaanse rechtbanken werden verboden. Hierdoor zal de democratische oplossing voor het conflict nog moeilijker worden, en zij wijzen er ook op dat dit verbod een ernstige schending is van de meest fundamentele burgerlijke en politieke rechten in Europa.

De oproep van Batasuna om voor de ANV te stemmen, is niet in dovemansoren gevallen.

De Baskische onafhankelijkheidsbeweging heeft, niettegenstaande constante juridische en politionele aanvallen, niettegenstaande politieke, wettelijke, electorale en mediabeperkingen, niettegenstaande de onwettig verklaring van meer dan 300 kieslijsten, een groot succes behaald in de verkiezingen van 27 mei 2007 en dat terwijl alle andere partijen een min of meer een lichte neerwaartse trend vertonen.

Van de ongeveer 1.150.000 stemgerechtigden en de 4.000 te verkiezen raadsleden, heet ANV maar liefst 190.000 stemmen (14,2%) behaald en meer dan 700 gekozenen. We kunnen ons dan ook de vraag stellen wat het resultaat zou geweest zijn als alle kieslijsten waren toegelaten.

Van de ongeveer 500 gemeenten in Euskadi en Navarra haalt ANV in 60 gemeenten de meeste stemmen, in 90 gemeenten komt ze op de tweede plaats en in 45 gemeenten op de derde plaats.

VERBIJSTEREND!

La vergüenza de Lizartza

De schaamte van Lizartza

Lizartza is een gemeente gelegen in Gipuzkoa, met een kleine 600 inwoners, en is van oudsher een nationalistisch bolwerk.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1999 behaalde Herri Batasuna er de volstrekte meerderheid met 73,94 % van de stemmen (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor HB).

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2003 mocht Herri Batasuna niet meer deelnemen omdat de lijst verboden was. De PNV behaalde de volstrekte meerderheid (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PNV) en de PP behaalde amper 6,58 %.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2007 werden slecht twee lijsten ingediend: ANV en PP. De PNV nam niet deel en de ANV was verboden (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PP). Hieruit vloeit een verbijsterend verhaal voort.

Om een verkozen te geraken, moest de kiesdrempel van 5 % overschreden worden. De resultaten van de 355 stemgerechtigden waren:

186 stemmen voor de ANV

142 blanco stemmen·

27 stemmen voor de PP (7,61%)

In een dorp van bijna 600 inwoners konden 27 stemmen bepalen dat de 7 mandaten volledig werden ingenomen door Populisten (PP), want de stemmen op de ANV (186) werden ongeldig verklaard. Bovendien waren de kandidaten die de PP had voorgesteld niet afkomstig uit het dorp zelf! Het waren zelfs geen Basken.

De installatie van de gemeenteraad op 2 juli 2007 moest onder politiebescherming plaatsgrijpen, zo groot was de woede van de bijna totale bevolking op de “putch” van de PP.

Naast Regina Otaola (afkomstig uit Eibar), die burgemeester werd, vermelden we hier de andere leden: Laura Garrido, Manuel Mitxelena, de president van Nuevas Generaciones (vechtersbazen en ultra’s binnen de PP) Miguel Ángel Fernández, Julia Tercero, Begoña Pereira en José Luis Marcaida (allemaal buitenstaanders)

De eerste beleidsdaad van Otaola was het hijsen van de Spaanse vlag (rode lap op stier). Enorm protest en doodbedreigingen (?) aan haar adres. De Spaanse vlag werd overdekt met een groot karton met daarop een Ikurriña en de tekst: “GEUREA, de onze, wijzend op de Ikurriña). Zie ook foto.

De tweede beleidsdaad was 3 inwoners aanklagen wegens doodbedreigingen (?) en overplakken van de Spaanse driekleur.

De derde beleidsdaad was Lizartza laten opnemen in de “vereniging van Spaanse gemeenten”. Haar enige opdracht blijkt er uit te bestaan om te provoceren en om Lizartza te “Españoliseren”.

Is het dan verwonderlijk dat er dagelijks protesten en betogingen zijn? Is het dan verwonderlijk dat de gemeenteraad telkens moet doorgaan onder massale politiebescherming?

Zesentwintig man en een paardenkop delen de lakens uit in een gemeente waarin 92% van de bevolking tegen hen gestemd heeft! Aan de lezer om te antwoorden.

>>>>>>>>

Page updated

Google Sites

Report abuse