Het jaar 2008B
09 mei 2008
Op 9 mei 2008 verschijnt in “Gara” een communiqué van ETA dat door de gewapende organisatie aan de krant was gestuurd. In dat communiqué beschuldigt ETA, de PSOE en de PNV ervan, dat beide politieke partijen Izquierda Abertzale willen vernietigen en eisen gelijktijdig de laatste aanslagen op.
De organisatie stelt dat de recente reeks machinaties van PSOE en PNV de pogingen om tot een nieuw autonomiepact te komen laten doorschemeren. In die zin klagen zij de verwoede pogingen van de regeringspresident, José Luis Rodríguez Zapatero, en van de PNV aan die de vernietiging van Izquierda Abertzale op het oog hebben, door de onafhankelijkheidsstrijd te deactiveren een door een nieuwe cyclus van autonomie “op zijn Spaans” aan Euskal Herria te willen opdringen. De organisatie eist de laatste aanslagen tegen partijzetels van de PSE-EE (Baskische socialisten) op te Elgoibar en Abusu (Bilbao) en tegen de zendmasten Azpeitia en La Población.
“Al diegenen die de totale vrijheid van Euskal Herria willen, zeggen klaar en duidelijk “neen” aan het bedrog, net zoals we “neen” zegden aan de Grondwet van 1978. Nooit zullen wij aanvaarden dat Spanje ons een bepaalde toestand oplegt (door de strot duwt).”
27 mei 2008
Etxerat reist naar Brussel om er getuigenis af te leggen van zeer ernstige schendingen van de rechten die de Baskische politieke slachtoffers van represailles en hun familie moeten ondergaan
Op 27 mei 2008 was de vereniging Etxerat te gast in Brussel
Etxerat (Naar Huis), de vereniging van ouders en familieleden van Baskische politieke gevangenen, wil de informatieve barrières doorbreken en de Europese burgers een rechtstreeks getuigenis aanbieden. Zij waren op 28 mei 2008 te gast in het Vlaamse en het Europese Parlement, en het maandblad “Meervoud” sprak er met Irati Aranzabal, Kaitana Etxegarai en Arnaia Martinez. Naar aanleiding van het bezoek dat Etxerat bracht aan het “Vlaams Huis” te Brussel op 27 mei 2008, werd een dossier opgesteld.
De politieke processen gaan door
De maanden april-juni 2008 werden beheerst door een nieuw spektakelproces. De rechtzaak tegen de Baskische mensenrechtenbeweging voor amnestie, Baskische advocaten en familieleden van Baskische politieke gevangenen, startte op 21 april 2008 en werd beëindigd op 18 juni 2008. De beschuldiging is dezelfde van altijd: ze zouden ETA-militanten zijn, en de beweging zou gedirigeerd worden door ETA (zo simpel kan het zijn). Net zoals in het proces 18/98 gebeurde, gebruikte men de dooddoener van “desdoblamiento” of gelijktijdig lid zijn van ETA en van een mantelstructuur. De strafeis werd bepaald en het is nu wachten op het verdict van de Audiencia Nacional.
De maanden juli tot begin september zullen moeten plaatsruimen om Baskische politieke partijen te verbieden.
Justitie werkt traag. Er wordt veel gepraat over de verdeeldheid tussen “conservatieve” en “progressieve” rechters als voornaamste oorzaak, maar als het gaat om zaken die betrekking hebben op Euskal Herria kan er altijd een tandje worden bijgetrokken. Bij die zaken primeert voor beide groepen hun Spaanse nationaliteit. En de belangen van de Spaanse staat dicteren tegenwoordig dat die zaken (een voornaam gedeelte althans) absolute prioriteit krijgen.
Ondanks de reuzengrote achterstand van 29.000 gerechtelijke zaken, gaan de heren magistraten normaal gezien van half juli tot begin september met verlof. Dit jaar is het anders. Gaan zij de achterstand wegwerken? Neen!
Het enige wat hen interesseert is de Baskische politieke partijen EHAK en ANV te verbieden, en gelijktijdig de volksraadpleging van Ibarretxe onwettelijk te laten verklaren. Dit moet voor 15 september 2008 gebeuren.
Zij besloten op 18 juni 2008 dus niet alleen geen vakantie te nemen, maar ook door te werken op zaterdag, zondag en feestdag (wat nog nooit gebeurde).
Etxerat klaagt aan
Op 1 augustus 2008 verzamelen honderden familieleden van Baskische politieke gevangenen en vluchtelingen te Loiola om de ernstige toestand aan te klagen die zowel zijzelf als de gevangenen en de vluchtelingen dagelijks moeten ondergaan. Als resultaat van die bijeenkomst werd een Dossier voor Ibarretxe opgesteld, waarin de Lehendakari (Eerste Minister) Juan José Ibarretxe van de CAV ter verantwoording werd geroepen.
Op 30 augustus 2008, verlaat Arnaldo Otegi de gevangenis. Hij werd gearresteerd op 7 juni 2007 en verbleef in de gevangenis van Martutene. De aanklacht luidde: “verheerlijking van het terrorisme”, naar aanleiding van een herdenking die hij bijwoonde ter ere van Argala. Had hij dan hulde gebracht aan de meedogenloze Spaanse staatsterroristische doodseskaders van B.V.E. die Argala vermoord hadden? Helemaal niet! Hij herdacht alleen een charismatische leider van ETA, die nooit veroordeeld noch beschuldigd werd, en in Spanje staat de herdenking van een vermoorde ETA-militant gelijk aan “verheerlijking van het terrorisme”. De moordenaars zelf zijn uiteraard helden. Zij liquideerden toch maar alleen Basken.
Er wachten Arnaldo Otegi nog moeilijke tijden. Er hangen immers nog aanklachten boven zijn hoofd:
1. De zaak van de Herriko Tabernas of de zaak 35/02, te behandelen door de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional.
2. Nog een zaak van “verheerlijking van het terrorisme” voor de hommage aan José María Sagardui (*) in 2005, te behandelen door de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional
3. Een derde aanklacht heeft betrekking op “ongehoorzaamheid en onwettig vergaderen” wegens het organiseren van de meeting “Nu het volk, nu de vrede”, te behandelen door de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional
4. Een laatste aanklacht heeft betrekking op zijn samenkomst (vredesonderhandeling) met Lehendakari Juan José Ibarretxe en met leiders van PSE-EE in juli 2006 (het Hooggerechtshof had de politieke partij Batasuna verboden, dus mochten zij ook niet meer praten over vrede), te behandelen door de TSJPV-Tribunal Superior de Justicia del País Vasc0
Op zaterdag, 6 september 2008, viel Arnaldo Otegi een "Ongi Etorri" te beurt in zijn geboortestad Elgoibar. Een "Ongi Etorri" is een verwelkomingceremonie voor een Baskische politieke gevangene die vrijkomt.
(*) José María Sagardui
Op 8 juli 2009 is het precies 29 jaar dat José María Sagardui “Gatza” gevangen zit. Hij heeft van alle politieke gevangenen de “meeste anciënniteit”. Hij is in heel Europa de enige gevangene die ooit zolang gevangen zat. Het is dan ook een Baskische politieke gevangene. Vandaag zit hij opgesloten in de gevangenis van Jaén, Andalucia, in een kleine cel waar nauwelijks natuurlijk licht binnenkomt. Hij brengt in die kleine ruimte 20 à 22 uur per dag door.
José María Sagardui “Gatza” werd geboren in Zornotza (Bizkaia) op 10 juli 1958. In 1980 werd hij door de politie gearresteerd wegens “lidmaatschap van ETA”. Hij verbleef in 14 verschillende gevangenissen en hield 13 hongerstakingen voor een totaal van 190 dagen. Hij weet nog goed dat er ten tijde van zijn opsluiting 130 ETA-gevangenen waren, en dat dit aantal vandaag opgelopen is tot meer dan 700.
Van de 29 jaar cel heeft hij er 10 jaar van in het “régimen de primer grado, primera fase” (de meest extreme omstandigheden) doorgebracht en in gevangenissen die altijd op zijn minst meer dan 600 kilometer van Baskenland verwijderd waren. In 1995 had hij ¾ van zijn straf uitgezeten, en moest dus volgens de wet vrijgelaten worden.
Op 13 april 2011 was het dan eindelijk zover, men kon hem niet langer vasthouden. Na bijna 31 jaar gevangenisstraf werd Jose Mari Sagardui, "Gatza" op 13 april 2011, om 09.05u, uit de gevangenis van Jaén vrijgelaten.
Manifestatie van
Gestoras pro-Amnistía
De pro-amnestie-beweging had opgeroepen om op zondag, 14 september 2008 te manifesteren tegen de golf van repressie die Euskal Herria nu al maandenlang teistert, en ook om te uitzonderingstoestand in de gevangenissen ten aanzien van de Baskische politieke gevangenen aan te klagen.
Het recht op vrije meningsuiting werd eens te meer door de Baskische regering geschonden, door de betoging te verbieden. De sadisten van de Ertzaintza hadden niet meer uitleg nodig om er los te kloppen, op hun eigen volk. Er vielen gewonden en 1 persoon moest afgevoerd worden naar het hospitaal. Vijf personen werden aangehouden en een zesde werd aangeklaagd voor belediging. Er wacht hen nu aan de lijve wat het betekent in Spaanse gevangenissen terecht te komen (foltering!).
Op 15 september 2008 starten de deliberaties om de politieke partijen ANV en EHAK te verbieden, en op 17 september 2008, volgen de uitspraken in de rechtzaak tegen de Baskische amnestiebeweging (dezelfde die de manifestatie van 14 september 2008 organiseerde).
Op 16 september 2008 is het verdict (La Batidora) gevallen. In een paar uur werd het verdict geveld: de nietigverklaring is een feit. Het vonnis is nog niet openbaar gemaakt, maar de Spaanse regimepers werd door middel van een persconferentie al in de morgen van 16 september 2008 op de hoogte gebracht.
De jacht is geopend
De koepel van Batasuna in Frankrijk gearresteerd
24 september 2008
Op 24 september 2008, de dag dat de Spaanse Binnenlandminister, Alfredo Pérez Rubalcaba, in Toulon samenkomt met zijn Franse collega, Michèle Alliot-Marie, om over de recente aanslagen van ETA en over de gezamenlijke strijd tegen de gewapende organisatie te praten, wordt in Iparralde, Frans-Baskenland, een nooit geziene razzia gehouden.
Onder het alziende oog van de antiterroristische magistraten Marie-Antoinette Houyvet en Edmond Brunaud, trekken de speurders van de SDAT (Sous-Direction Anti-Terroriste), van het OCRGDF (Office Central de Répression de la Grande Délinquance Financière), van de PJ (Police Judiciaire) van Bordeaux en van de opzoekingbrigade van de Gendarmerie van Pau, alle registers open.
Volgens de meest recente gegevens werden 15 Baskische militanten opgepakt en ondervraagd, allemaal bestuursleden van de nationalistische partij Batasuna, verboden in Spanje, maar wel toegelaten in Frankrijk. Onder de arrestanten zijn heel wat bekende namen: Xabi Larralde, Jean-François Lefort "Lof", Jean-Claude Aguerre, Jokin Etxeberria, Patricia Martinon, Jon Irrasola, Aurore Martin, Juliano Cavaterra, Frédéric Carricart, Maider Duhalde, Haritza Gallaraga, Antton Etxeberria en Mirentxu Laco. In de partijlokalen werden huiszoekingen gedaan.
De razzia, het houdt niet op voor de Baskische onafhankelijkheidsbeweging, zou verband houden met een onderzoek gevoerd in barrestaurant “Kalaka” te Saint-Jean-Pied-de-Port op 24 september 2007, naar aanleiding van een aanslag op 11 juni 2006 op een hotelcomplex van meester-kok Alain Ducasse.
Ondervraagd of het mogelijk is dat ook in Frankrijk de politieke partij verboden wordt, antwoordde Binnenlandminister, Alliot-Marie, dat dit niet de zaak van Binnenlandse Zaken was, maar van Justitie. Ik neem aan dat dit geen sneer was naar Spanje, waar Binnenlandse Zaken en de voltallige regering Justitie onder zware druk zet om dit net wel te doen.
Het met veel tromgeroffel en bazuingeschal aangekondigde Referendum zou op 25 oktober 2008 plaatsgrijpen. De Lehendakari Juan José Ibarretxe had dit op 28 september 2007 beloofd. Het is een niet-raadpleging geworden omdat het Constitutionele Hof de raadpleging had verboden. Er werd dan maar een ersatzvertoning (*) georganiseerd.
(*) Ersatzvertoning
Op 28 september 2007 kondigde Lehendakari Juan José Ibarretxe met veel tromgeroffel en bazuingeschal een referendum aan, te houden op 25 oktober 2008. Om dit te verwezenlijken werd op 28 mei 2008 een wetsontwerp ingediend: “Ley de Regulación de la Consulta”, wet tot regeling van een volksraadpleging. Het ontwerp werd door de Baskische regering goedgekeurd in buitengewone zitting. Op 29 mei 2008 heeft Lehendakari Ibarretxe, vergezeld van Joseba Azkarraga (EA) en Javier Madrazo (EB), het project voorgelegd aan het parlement, en zo de start gegeven van de bespreking ervan. De stemming zelf greep plaats op 27 juni 2008, waarbij een nipte meerderheid zich achter het voorstel van premier Juan José Ibarretxe schaarde. Dat moest volgens de nationalisten uitmonden in een tweede volksraadpleging over de vraag of onafhankelijkheid gewenst is.
Als Ibarretxe in de voltallige Kamer een geratificeerde meerderheid zou krijgen, wat dus gebeurd is, zou samen met de Spaanse regering een “bindend” referendum uitgeschreven worden op 25 oktober 2008, op voorwaarde dat voorafgaand een politiek akkoord gesloten werd met de regering van Rodríguez Zapatero over het recht op beslissen door het Baskische volk en de juridische erkenning van dit volk. Als dit politieke akkoord zou uitblijven, zou een “consulta habilitadora” (unilateraal) uitgeschreven worden, zodat de Baskische gemeenschap zelf de bevoegdheid krijgt om ETA, de regering en de politieke partijen een mandaat te geven een “proceso de solución” (proces dat moet leiden naar een oplossing) te starten over het zogenoemde Baskische conflict. Deze laatste oplossing is strijdig met de grondwet en op 11 september 2008 heeft het Tribunal Constitucional, het Grondwettelijke Hof, bij eenparigheid beslist dat de Ley de Consulta, goedgekeurd door het Baskische Parlement op 27 juni 2008, ongrondwettelijk is en dus nietig verklaard wordt.
Op 12 september 2008 heeft de Lehendakari, na een vergadering van de ministerraad, een verklaring voorgelezen die kort samengevat hier op neerkomt: "Acatamos, pero no nos resignamos” (Wij eerbiedigen de wet, maar leggen er ons nog niet bij neer). Hij voegde er nog aan toe dat hij de klacht, die zal neergelegd worden in Straatsburg op vraag van de politieke partijen uit zijn regering, als burger van Baskenland ten volle ondersteunt. De klacht wordt op 23 september 2008 voorgelegd in Straatsburg. De motivatie is de volgende: “Het is logisch en volledig wettelijk, eenmaal alle Spaanse interne juridische wegen zijn uitgeput, dat er beroep aangetekend wordt bij supranationale instanties om na te gaan of de motivatie van het Tribunal Constitucional compatibel is met wat in Europa vrijheid van meningsuiting genoemd wordt, met politieke participatie en politieke garantie als gevolg.”
De berg Ibarretxe heeft dus een muis gebaard. De met veel poeha aangekondigde raadpleging gaat niet door. Om de schijn toch nog enigszins wat hoog te houden, zal op 25 oktober 2008 een listig stukje theater worden opgevoerd, met woorden. De start wordt gegeven in Gernika waar het woord “Euskal” zal uitgebeeld worden, in Amorebieta het woord “Herria”, in Durango het woord “bakea” of vrede, in Urkiola het woord “bai” of ja, in Legutiano het woord “erabakia”of beslissing en uiteindelijk in Vitoria-Gasteiz op de Plaza de España (wat een toeval!) het woord “bai”.
Met de op die manier gevormde zin: “Euskal Herria, bakea bai, erabakia bai”, Euskal Herria, vrede ja, beslissing ja, moeten de nationalisten van Baskenland het dus stellen. Hoeft het te verwonderen dat er al een variante verschenen is: “Euskal Herria, bakea, erabakia bye, bye”.
Bovenop de geleden vernedering komt dan nog eens de provocatie van de fascisten van de Falange, die net op 25 oktober 2008 willen betogen in de bestuurlijke hoofdplaats van de Baskische Autonome Gemeenschap, de wijk Lakua waar de Baskische autonome (?) regering gevestigd is. Het motto voor die manifestatie is: “La unidad de España ni se vota ni se negocia” (Over de eenheid van Spanje wordt niet gestemd en niet onderhandeld).
De zware incidenten indachtig bij vorige optredens van de Falange had de Minister van Binnenlandse Zaken van de Baskische regering, Balza, er op 8 oktober 2008 toe aangezet om de manifestatie te verbieden. Als klap op de vuurpijl heeft het Tribunal Superior de Justicia del País Vasco (TSJPV) dat verbod ontkracht en in een vonnis van 14 oktober 2008 wel toestemming gegeven om te manifesteren. De rechter stelt bovendien de Ertzaintza verantwoordelijk voor eventuele rellen en stuurt aan op krachtdadig optreden tegen al wie de manifestatie wil verstoren, want de zware incidenten bij vorige optredens waren volgens de rechter te wijten aan tegenbetogers, niet aan de provocaties van de fascisten.
Op 3 november 2008 vraagt het Openbare Ministerie van het Tribunal Supremo, het Hooggerechtshof, tijdens de debatten in beroep, de vrijspraak voor 5 veroordeelden in de “Zaak 18/98”: Mikel Aznar, Sabino Ormazabal, Olatz Altuna, Alberto Frías y Mario Zubiaga, allemaal veroordeeld tot 9 jaar cel in de nevenzaak “Fundación Joxemi Zumalabe” (Het verdict in het proces 18/98).
Maar daar blijft het niet bij. Het Openbare Ministerie vraagt ook reductie van straf voor 33 andere beklaagden. Een reductie die zou schommelen tussen de 2 en de 3 jaar.
De strafmaat die opgelegd werd in december 2007 zou wat buiten proporties geweest zijn. Om het gehele proces “buiten proportie” te verklaren, zijn de geesten nog lang niet rijp genoeg.
In de Zaak 18/98 stonden Basken terecht die allemaal een openbaar leven leidden. Het enige delict dat ze pleegden, was hun inzet voor het Baskische Volk. Rechter Garzón bedacht dan maar dat de organisaties of kranten waarvoor ze werkten “allemaal van ETA” waren. Verleden jaar in december viel het vonnis: Mikel Aznar kreeg negen jaar voor lidmaatschap van EKIN.
Gisteren stond Mikel Aznar plots op straat in Teixeiro (A Coruña). Hoe kan dat nu? EKIN was toch “het politieke apparaat van ETA!”
Er raakte bekend dat er nog andere veroordeelden in dezelfde zaak zouden vrijkomen. Sabino Ormazabal Elola, Olatz Altuna Zumeta, Alberto Frías Gil en Mario Zubiaga Garate. Hiervan was Ormazabal ex-chef-redacteur van EGIN en was dat niet “de krant die aanduidde wie door ETA moest uitgeschakeld worden”?
Olatz Altuna “medewerking met een terroristische bende” kwam al op 18 juni 2008 vrij. Eerder kwamen, om gezondheidsredenen, Elena Beloki, Juan Mari Mendizabal, Juan Pablo Dieguez en de voormalige directeur van Egin, Javier Salutregi al naar buiten. Er zou een strafvermindering voor 33 van de 47 veroordeelden komen! Toch zijn zij het die door de voorzitster van de rechtbank Angela Murillo: “de ingewanden van ETA”, werden genoemd.
Op 8 december 2008, zou Popo Larre 46 jaar oud geworden zijn. Vandaag is het 25 jaar gelden dat hij voor het laatst gezien werd. Vandaag is een verschrikkelijk einde gekomen aan het hermetische stilzwijgen van de Franse Justitie. De Franse Justitie heeft bij monde van de Speciale Rechtbank te Parijs kurkdroog verklaard dat Popo Larre officieel dood is, en dat de zoektocht (die er nooit geweest is) naar de jongen wordt opgeheven. De zaak is afgesloten.