Ainara Gorostiaga

Tussendoor moest ze gymoefeningen doen tot ze volledig uitgeput was. Na afloop diende ze naar haar cel gedragen te worden. De elektroden werden vier keer aangebracht. Enkel om te dreigen, want ze werden niet geactiveerd. Drie keer kreeg ze een pistool in de hand geduwd "Met dit pistool werd het raadslid van Leitza vermoord en je kan nu kiezen tussen (een zelfbeschuldiging van) "collaboratie" of "moord". Verschillende keren bedreigden ze haar met de bewering dat ze nooit nog kinderen zou kunnen krijgen of het zou er een van de Guardia Civil zijn. Ook zegden ze dat Iñigo Vallejo er was en dat het met haar zou eindigen zoals met hem. Ze vond steeds meer verklaringen uit, maar werd dan later geslagen omdat ze loog. Ook moest ze een (gefingeerde) "persconferentie" houden over de folteringen die ze had ondergaan. Dan moest ze het "Eusko Gudariak" zingen (het lied van de Baskische Soldaat) en "Leve de Guardia Civil" roepen en soortgelijke dingen. Op woensdagmorgen werd ze opnieuw naar een wetsdokter gebracht. Ze vroeg iets voor haar ogen omdat die door de tranen en de blinddoek erg pijn deden. Maar de dokter mocht daarvoor niets geven. De wetsdokter kon niets vinden omdat ze erg "voorzichtig" te werk waren gegaan

De volgende dag beet ze zich zelf van pijn de lippen stuk. "Ze dreigden ermee mijn lip met naald en garen te naaien." De slagen hielden op. "Ik moest in een hoek gaan zitten en ze begonnen mijn verklaring op te stellen". Ze moest die van buiten leren en ze zou ze drie of meer keren moeten opzeggen, waaronder één keer in het bijzijn van een officiële advocaat die ze door de blinddoek echter niet te zien zou krijgen. Als ze iets anders zou verklaren, zouden ze opnieuw beginnen. In de verklaring werden nog drie anderen genoemd, waaronder haar vriend. "Die was er erg aan toe wegens hartproblemen". Vooraf kwam een Guardia Civil die zei dat hij Mikel gefolterd had. "Als ik niet wilde eindigen als hij moest ik maar alles verklaren zoals was opgesteld.

Nadat ze de verklaring had afgelegd, mocht ze, voor het eerst in vijf dagen, gedurende een viertal uren slapen. Toch kwamen ze haar regelmatig wakker maken om te vragen waar de anderen woonden die ze genoemd had. Toch stond dat in de verklaring die ze zelf hadden opgesteld. Op donderdag begonnen de ondervragingen opnieuw. Ze deden haar geloven dat het woensdag was en "dat ze nog twee dagen hadden". De sessie duurde 14 uren! Ze dacht dat het ergste voorbij was, maar plots kwamen ze schreeuwend binnen en beweerden ze dat alles gelogen was. Daarop kreeg ze een blad waarop ze de namen van alle bekenden moest opschrijven. Ze vroegen me waarom ik mijn moeder mee beschuldigd had terwijl die op het ogenblik van de feiten toch thuis was. "Nu hebben we haar naar Madrid moeten halen en ze is er nu door haar ziekte erg slecht aan toe." Op vrijdagmorgen kwamen ze haar halen en zegden ze "dat het nu aan haar zelf lag of haar moeder en haar broer aangehouden zouden blijven". "Als haar moeder niet hetzelfde zou verklaren als zijzelf zouden ze haar moeder meteen tussenpakken." Ze wist niet of haar moeder nu werkelijk gearresteerd was en "ze waren tot alles in staat". Magistraat Polanco las de bekentenis voor, maar ze ontkende alles, zei dat ze, volledig naakt, gedurende vele uren gefolterd was en ze noemde op wat ze allemaal met haar hadden uitgespookt. "Polanco zei dat ik loog".