La Pelota Vasca
La Pelota Vasca, La Piel Contra la Piedra
17.09.2003: Tijdens het Internationaal Filmfestival "ZINEMALDIA" van Donostia-San Sebastián ontstaat er een polemiek rond de film: "La Pelota Vasca, La Piel Contra la Piedra", van de Baskische regisseur Julio Medem.
(Letterlijk vertaald "Het Baskische pelotaspel, het leer tegen de muur". Maar er zit duidelijk meer achter deze titel: bij het pelotaspel wordt de bal tegen een muur gekaatst, waarna die bal steeds terugkomt… "Una pelota" is ook "een probleem". "Het Baskisch Probleem" bestaat uit vele "pelotas". Bovendien betekent "piel", behalve leer ook (menselijke) huid, vel.
De film handelt dan ook over "het Baskisch Probleem" en bestaat uit interviews, van bekende personen, over het verleden en de toekomst van Euskal Herria: Juan José Ibarretxe (PNV Lehendakari) , José Antonio Ardanza (PNV ex-Lehendakari), Xabier Arzalluz, Carlos Garaikoetxea (PNV ex-Lehendakari, later EA, Arnalo Otegi (Batasuna-woordvoerder), Javier Madrazo (Communist), Jonan Fernandez (Gesto por la Paz), Felipe González (ex-PSOE-President), Odón Elorza (PSOE-burgemeester van Donostia).
Prominente leden van de PP wensten niet deel te nemen.
De journalist en schrijver, Iñaki Ezkerra, en de woordvoerster van de "Gotzone Mora" (Professoren voor de Vrijheid), beiden leden van het "Foro de Ermua", konden de film zien en noemen hem nu "verdraaid en kwetsend voor de 'bedreigden' (lees Spaanskiljons).
Ze voelen zich "verbijsterd" en "geschandaliseerd" en vragen aan de regisseur hun getuigenis terug te trekken die ze in de documentaire deden aangaande het Baskisch Conflict. Ze verwijten de directeur dat hij een overwicht aan mensen voor de camera gebracht heeft die tegen de grondwet zijn. (Maar de PP wilde niet meedoen en nu wordt de regisseur verweten niet verder gezocht te hebben!)
Volgens hen wordt er een Spanje getoond dat "vijandig staat tegenover Baskenland", "de Burgeroorlog als een strijd tegen Baskenland", "de Guardia Civil en de Nationale Politie als folteraars." "Het is schandalig dat de 'slachtoffers' te voorschijn komen als een formaliteit terwijl de beulen als slachtoffers worden afgeschilderd."
De Spaans pers valt meteen over de regisseur heen en ABC titelt: "Julio Médem wordt beschuldigd van geschiedenisvervalsing en het billijken van het geweld."
Generaal van de Guardia Civil figureerde in de Baskische documentaire 'La Pelota Vasca-La Piel contra la Piedra', waar hij zittend in de beklaagdenbank tegen de rechter zegt dat hij met "6 mannen als 'zij' heel Zuid-Amerika zou hebben veroverd". Hij doelde op 2 van zijn ondergeschikte agenten, die toen al waren veroordeeld wegens marteling en gewapende overvallen. Dat is in een notendop de mentaliteit van de GAL-verantwoordelijken. Na de zogenaamde overgang van dictatuur naar democratie bleven in Spanje fascistische misdadigers gewoon op hun posten in leger en politie en konden met medeweten van de socialistische regering van Felipe González, vandaag de dag nog immer belangrijke man in de partij van Spanje's minister-president Zapatero, hun fascistische methodes tegen de Baskische onafhankelijkheidsbeweging voortzetten. Doorn in het oog was de weigering van Frankrijk om tot nu toe gevangenen uit te leveren. Galindo en zijn kornuiten rekruteerden huurlingen en wat Francogezinde politiemannen en militairen en begonnen met het ontvoeren en martelen van Basken uit Frans-Baskenland, het leggen van bommen en het willekeurig vermoorden van vermeende voorstanders van Baskische onafhankelijkheid. Met deze strategie wilden ze Frankrijk dwingen Baskische politieke vluchtelingen uit te leveren aan Spanje.
15 september 2001
Raúl Vallinas
"Op 4 september begonnen ze de deur in te beuken terwijl ik sliep. Ze sleepten mijn moeder het huis uit en ik moest elke kast open doen waarbij ze zich opstelden alsof daar iemand uit zou komen. Toen werd ik geboeid en begon de huiszoeking. In de auto begonnen ze me meteen en zonder ophouden te slaan met de vlakke hand en met de vuisten, waarbij ze me verzekerden dat het antwoord "ik weet het niet" niet zou volstaan. In de gevangenis hoorde ik de kreten van anderen en bleven ze me op het hoofd slaan met een telefoonboek. Ik moest me uitkleden en ze verplichten me kniebuigingen te maken. Daarna maakten ze me nat met water en brachten de elektroden bij mijn oren zodat ik het geluid kon horen van wat mij te wachten stond. Ik kreeg de elektroden aan de oren en aan de armen aangebracht. Ze trokken verscheidene keren de plastic zak over mijn hoofd tot ik misselijk werd. Het zicht werd wazig en ik zag de slagen slechts in een schim aankomen. Ook werd ik seksueel vernederd en werden bedreigingen geuit tegen mijn familieleden en vrienden. Ze wreven met het telefoonboek tussen mijn benen terwijl ze illusies maakten over GAL, mijn ouders en mijn vriendin".
Ivan Ortigosa
Op 4 september om 2.30 u. 's nachts werd hij van het bed gelicht en de behandeling bij de politie gedurende de 3 dagen in afzondering was brutaal. "Ik werd zonder ophouden geslagen en ze dreigden ermee dat het allemaal erger zou worden als ik niet zou spreken. Ik moest me uitkleden en kniebuigingen maken met de plastic zak over het hoofd. Ik viel verschillende keren en moest drie keren overgeven. Ik kreeg twee keer de elektroden aangebracht in de lies (!?) en de arm. Ze uitten doodsbedreigingen aan mijn familieleden en vrienden en tegen mijzelf zeiden ze dat ze me een paar kogels gingen verkopen. Ik zat fysiek en psychologisch zó aan de grond dat ik zei dat ze dat dan maar moesten doen. Ik kon de bewegingen van mijn oogleden niet meer controleren en verloor het gevoel in mijn benen".
Sendoa Domínguez
Werd in dezelfde nacht als Iván Ortigosa gearresteerd in het huis van haar ouders. "De hele familie werd in haar ondergoed naar buiten gehaald en mijn vader kreeg een pistool tegen zijn hoofd. Onderweg naar Madrid sloegen ze me ononderbroken tegen het hoofd en ik kreeg verschillende keren de plastic zak over het hoofd. Gedurende de drie dagen afzondering werden mijn ouders eveneens constant bedreigd. Ze bleven tegen me schreeuwen en me op mijn hoofd slaan. Als ik niet zei wat ze wilden horen, kreeg ik de plastic zak over het hoofd getrokken. Ik moest me uitkleden en kniebuigingen maken tot ik de uitputting nabij was. Op een keer kwamen drie Guardia Civiles binnen en die bleven met de wapenstok op me slaan tot ze niet meer konden. Ik kreeg de elektroden aangebracht en ze bleven me seksueel vernederen. De derde dag lieten ze me met rust, nadat ik het politierapport getekend had. De rechter luisterde niet eens toen ik zei dat ik gefolterd was".
Aitor Duran
Werd opgepakt toen hij met zijn vrienden in Lekeitio aan het jaarlijkse dorpsfeest deelnam. Hij werd meteen overgebracht naar het ouderlijk huis in Gasteiz en naar de grootouders in Araia. "Op weg naar Madrid zegden ze dat ik rechtstreeks naar het Hooggerechtshof zou overgebracht worden, maar toch bleven ze me slaan. Op een bepaald ogenblik stopte de auto en zegden ze mij dat ik uit moest stappen, omdat ze me gingen neerschieten. Ik werd naakt op de grond gegooid en ze rolden me in verschillende dekens die met plakband werden dichtgeplakt. Ik kreeg slagen op het hoofd met de mond dichtgeplakt. Ik hoorde ook de kreten van andere arrestanten. Dan lieten ze verklaringen horen van mensen die me beschuldigden van deelname aan een actie. Ik kreeg de elektroden aangebracht en verschillende keren de plastic zak over het hoofd. Ik verloor verscheidene keren bijna het bewustzijn en ik werd op een stoel naar de cel gebracht, omdat ik niet kon lopen. Maar ze bleven slaan. Ze dreigden ermee mijn vriendin te verkrachten, en ik kreeg alle mogelijke vernederingen naar het hoofd geslingerd."
Verruwing van het folteren
In de "Operatie Guardia Civil" die op 24 augustus van start ging, waren ook Raúl Vallinas, Aitor, Durán, Sendoa Domínguez en Iván Ortigosa betrokken. Hun getuigenis gelijkt op die van de meeste andere arrestanten zodat het tóch wel eens waar kon zijn wat Rechter Ruiz Polanco onlangs verklaarde: "Dat zeggen ze allemaal!" Hoewel het viertal op dit ogenblik op borgtocht vrij is, blijven de klachten voortduren: ze kunnen de slaap niet vatten, blijven last hebben van hoofdpijn, blijven de pijnkreten van de arrestanten horen en worden opgeschrikt bij elk geluid.
20.05.2001: TAT, Torturaren Aurkako Taldea, klaagt de stijging en de verruwing van het folteren aan, en wel bij alle politionele krachten die in Baskenland aan het werk zijn (bedoeld wordt: de autonome politie Ertzaintza.) Zo deden de elektroden, de schijnexecuties en de seksuele pesterijen hun herintrede.
Joxe Elizegi
Werd op 23 maart gearresteerd door de Guardia Civil. "Ze bonden mijn handen en voeten samen en terwijl er enkelen de zak over mijn hoofd trokken schakelden anderen de elektroden aan. De slagen op mijn hoofd en teelballen hielden niet op. Zo hielden ze me eronder tot ik bijna stikte en ik stond op het punt het bewustzijn te verliezen".
Alicia Sáez de la Cuesta
Afkomstig uit Gasteiz werd ze door de Guardia Civil gearresteerd in Galicië op 26 maart. Ze verscheen rillend voor de rechter met blauwe ogen, sporen van slagen rond de neus en blauwe plekken op het lichaam. "Ze ontkleedden me en zetten me op een stoel neer. Ze bonden mijn voeten vast aan de poten van de stoel en mijn handen op de rug. Ze gaven me slagen terwijl ze heel hard in mijn oren schreeuwden. Slag, schreeuw, slag, schreeuw en daarna de plastic zak. Ik weet niet hoe vaak maar de laatste keer dacht ik dat ik zou sterven. Dan maakten ze mijn lichaam nat en zegden ze dat ze de elektroden zouden aansluiten". Sommigen moesten gehospitaliseerd worden in de periode tussen de arrestatie en het verschijnen voor de rechter. In sommige gevallen diende de magistraat het verhoor uit te stellen ten gevolge van de fysische en psychische toestand van de arrestant.
