Jean François Lefort

Jean François LEFORT, “LOF”, 34 jaar en afkomstig uit Arbonne, is een politieke militant die heel goed gekend is in Pays Basque, omwille van zijn onverdroten inzet tegen de repressie en voor zijn steun aan de politieke gevangenen.

Hij werd in 1990 voor 1 jaar opgesloten in het “Maison d’Arrêt” van Poitiers voor dienstweigering en nog eens gedurende 1 maand in het “Maison d’Arrêt” van Bayonne voor burgerlijke ongehoorzaamheid: om het Euskara te laten erkennen, had hij Franse signalisatieborden vernield.

Hij is één van de stichters van de “Coordination des Comité de Soutien aux Prisonniers Politiques Basques” in 1997 en werd woordvoerder van Askatasuna in 2001. Omwille van dit engagement vaardigde de magistraat Baltasar Garzón een internationaal uitleveringsbevel tegen hem uit. Zijn misdaad: woordvoerder van een organisatie die de schending van de fundamentele rechten van de mens aanklaagde. Hij bleef evenwel, in het openbaar, zijn activiteiten in de “Beweging voor Amnestie” uitoefenen.

"J’ai été aussi surpris de ma libération que j’ai été surpris de mon incarcération. J’ai passé un an en prison pour rien. Tout a été un montage policier pour discréditer le mouvement de solidarité envers les prisonniers politiques basques"

Op 7 september 2004, om 06.00u ’s morgens werd hij in zijn woning aangehouden. Na een vier uur durende huiszoeking in zijn appartement, werd hij overgebracht naar de lokalen van Askatasuna waar nog eens een huiszoeking plaatsvond die meer dan vier uur duurde. Na 4 dagen voorlopige hechtenis en 2,5 dagen extra vastgehouden te zijn (op vraag van onderzoeksrechter Marie Antoinnette Houyvet) werd hij bij haar voorgeleid op de 14^de sectie van de antiterroristische cel. Zeven dagen zonder familie of vrienden te zien, zeven dagen zonder nieuws.

Op 14 december 2004 werd hij dan achter slot en grendel gezet in de gevangenis La Santé te Parijs, op basis van een verklaring van één persoon die hem samen met Mikel Albizu, alias “Antza” (ETA), zou gezien hebben. “Lof” ontkent ten stelligste deze persoon te kennen en weet ook van geen “rendez-vous”.

Op 14 januari 2005 wordt door de procureur-generaal van het Parket te Parijs een Europees aanhoudingsmandaat uitgevaardigd, op vraag van Garzón. De beweegredenen van Garzón zijn: Lefort leidt Askatasuna, een verboden organisatie in Spanje en opgenomen in de Europese lijst van terroristische organisaties, vanuit een vreemd land. Dit is je reinste criminalisering van een totaal onafhankelijke organisatie. Ze is Baskisch en ijvert voor de rechten van politieke gevangenen, niet voor hun vrijlating. Dit is de logica van de Spaanse overheid: alle Basken zijn terroristen! [De uitvaardiging van het Europees aanhoudingsmandaat valt samen met het Spaans-Frans topoverleg in Zaragoza].

We hebben nu te maken met een dubbele procedure: de eerste is de aanhouding en opsluiting , de tweede is de mogelijke uitlevering aan Spanje (vergemakkelijkt door de eerste).

Op 1 juni 2005 verwerpt het Hof van Beroep het internationaal aanhoudingsmandaat, zonder ten gronde in te gaan op de zaak zelf. Dit wordt op 8 juli 2005 bevestigd in cassatie.

Na 1 jaar cel wordt LOF op 12 december 2005 in voorlopige vrijheid gesteld.. Zoals kon veronderstelt worden, waren er onvoldoende bewijzen. Maar de pesterijen blijven bestaan: LOF staat onder gerechterlijk toezicht, hij moet zich iedere maandag melden op het commissariaat, hij mag het departement niet verlaten en mag bepaalde personen niet ontmoeten.

Lof diende gisteren nog maar eens te verschijnen voor onderzoeksrechter Maria-Antoinette Houyvet. Het ging om een confrontatie met Robert Arricau, die Lof had genoemd in een affaire van het "rendez-vous" met Mikel Albizu. De confrontatie duurde vier uur en na een pauze verklaarde Arricau dat zijn beschuldigingen afgelegd waren onder druk van de politie. De enige bedoeling is de organisatie, Askatasuna, te criminaliseren zodat ze ook in Frankrijk verboden kan worden.

>>>>>>>>