Verklaring van Brussel

De Baskische socialistische partij PSE beschouwt het voorstel als een meermaals beproefd en mislukt recept.

José Antonio Pastor, woordvoerder van de Baskische socialisten, gelooft dat het nieuwe plan waarin Currin in het Europese Parlement (in naam van een groep personaliteiten die betrokken zijn bij de oplossing van internationale conflicten) ETA tot een permanent staakt-het-vuren wil brengen niet meer is dan een staaltje voluntarisme zonder meer, dat maar een kort leven beschoren is. Pastor verklaarde dit in een interview voor Radio Euskadi dat door het persagentschap EFE werd binnengehaald.

José Antonio Pastor - Foto: Oskar Martínez

Volgens Pastor is het nieuwe voorstel: “Een voorbeeld van voluntarisme zonder toekomst”, dat gebaseerd is op een bezinningsproces van het “linkse patriottisme” (Izquierda Abertzale) dat indertijd door de meerderheid van de partijen ‘onvoldoende’ werd geacht.

De Socialistische leider waardeerde het belang van de Partijenwet (ze ontnamen 15 % vd kiezers in Baskenland de mogelijkheid om te stemmen!) in de opzet van de Spaanse regering om ETA te verzwakken, en hij weerlegde de kritiek van de PNV, “die jammeren als klaagvrouwen” terwijl ze “de grootste belanghebbende zijn” door het feit dan de radicale nationalisten (Izquierda Abertzale) niet aan de verkiezingen kon deelnemen.

De PP brengt de ondertekenaars van Brussel in diskrediet en de PNV spreekt ze tegen.

De “Verklaring van Brussel” werd door de PSOE op een luidruchtige stilte onthaald terwijl de PP de ondertekenaars in een nota ervan beschuldigde “de Baskische realiteit niet te kennen” en “de status van een democratische regering op één lijn te stellen met een terroristische bende”.

Iñigo Urkullu (PNV) wees erop “dat een staakt-het-vuren”, zoals ze dat vragen, niet voldoende zal zijn”.

Na drie dagen geprobeerd te hebben het belang van de Verklaring van Brussel te minachten begint de onmiskenbare impact ervan reacties van de politieke partijen tot gevolg te hebben.

Leopoldo Barreda, woordvoerder van de PP in Euskadi (het deel dat onder de Baskische Regering valt) verstuurde een nota waarin hij de Stichting Mandela, Frederick De Klerk, John Hume of Jonathan Powell van onwetendheid beschuldigde: “Het volstaat het document te lezen om de onbekendheid met de Baskische realiteit van de auteurs vast te stellen”. De PP vindt het speciaal betreurenswaardig dat een democratische regering met een terroristische bende wordt gelijkgesteld.

Hoewel het niet (letterlijk) in de tekst staat oordeelt Leopoldo Barreda dat de ondertekenaars, allen experts in het oplossen van conflicten van politieke aard, pretenderen “scenario’s van onderhandelingen te openen”. Barreda zegt hen dat, “de enige deugdelijke benadering in een democratie 'zero tolerance' is en volharden in de wil de terroristen en hun antidemocratische bedoelingen te verslaan. Leopoldo Barreda (PP) zegt dat er “geen internationale bemiddelaars nodig zijn”, maar dat de hele internationale gemeenschap moet meewerken aan de “definitieve ontmanteling van dit terroristische netwerk”.

De Verklaring van Brussel vraagt aan ETA “het compromis van het linkse nationalisme te steunen door een permanent en volledig verifieerbaar staakt-het-vuren”.

Iñigo Urkullu (PNV) is van mening dat, “na 50 jaar lijden en nationale tragedie” men hier(tegenover) enkel “een definitief staakt-het-vuren” kan stellen. Urkullu wijst erop dat hij, toen hij 2 jaar geleden tot partijvoorzitter verkozen werd, hij al aangaf dat “ETA moet beginnen met stoppen.”

De Radicale Nationalisten waren de internationale opstelling erkentelijk, maar ze hamerden erop dat de enige motor voor een democratisch proces zich in Euskal Herria bevindt.

Pello Urizar, secretaris generaal van EA, deelt deze diagnose. Op radio “Info7 Irratia” verklaarde hij dat “la declaración de Bruselas” een stimulans voor een unie onder Abertzales” (nationalisten) moet zijn. In verband met het doodzwijgen van “de verklaring” in Spanje merkte hij ironisch op dat ze namen van personaliteiten als Mandela enkel kennen als het in hun kraam past.

02 april 2010

De stilte vanuit het Spaanse politieke wereldje tegenover de Verklaring van Brussel zou hoopgevend kunnen lijken, maar dan komt de commentaar van de PSOE (socialisten) een paar dagen later, geformuleerd door Elena Valenciano, hun internationaal politiek secretaris: “Wij zullen niet doen wat ze zeggen”, aldus de secretaris, in een antwoord op de vraag van de initiatiefnemers die de PSOE vroegen om te reageren. “De groep die de verklaring opstelde, bestaat al geruime tijd”. Nietszeggende tekst wegens niets gelezen?

In schril contrast staat de commentaar van Josu Erkoreka (PNV). De woordvoerder van de PNV in het Spaanse Congres noemt het “niveau van de Verklaring hoog en van betekenis gezien de personen die hun handtekening eronder zetten” en “omdat er twee geadresseerden zijn”. “De zaken zijn nog niet rijp opdat een van die twee ontvangers, de Spaanse Regering of ETA, zouden reageren zoals hen gevraagd wordt in de Verklaring”. “Ik vrees dat er veel goede intenties zijn in de verklaring, maar weinig effectief praktisch realisme in deze tijd waarin we leven”.

05 april 2010

De promotors van de “Verklaring van Brussel” gaan verder met het verwerven van steun onder internationale personaliteiten om een proces voort te stuwen dat tot een oplossing moet leiden. Volgens leiders Frieda Brepoels en Piet de Zaeger van de Vlaamse partij N-VA die met deze opgave bezig zijn, is het niet de bedoeling “meer en meer namen toe te voegen”, maar wel om te toetsen of de PSOE “een historische en beslissende rol wil spelen” om een einde te stellen aan het politieke conflict. De N-VA - dirigenten deelden dit mee in een interview met de Baskische (PNV-) krant “Deia”.

Binnenkort zullen ze méér namen voorleggen aan Brian Currin en ze staan erop dat “De Verklaring van Brussel, “iets is dat steeds moet blijven groeien”. De N-VA-leden zeggen in het interview dat ze de houding van de vertegenwoordigers van de PSOE en PP die het document bekritiseren, niet begrijpen.

Piet de Zaeger herinnert eraan dat onder de auteurs “Nobelprijswinnaars voor Vrede zijn, mensen die erin slaagden de conflicten in Zuid-Afrika en Noord Ierland op te lossen, experts in het nemen van besluiten”. Ik begrijp niet hoe het kan dat er mensen zijn die tegen de verklaring kunnen zijn.” “Ik weet dat er PSE-leiders zijn die verklaarden dat wij erg voluntaristisch zijn en dat is een tactvol woord voor ‘naïef’ ”.

In de Verklaring van Brussel is de positie te herkennen waarin de radicale nationalisten zich tot ETA richten om hen “een permanent, volledig aantoonbaar staakt-het-vuren te vragen” en van de Spaanse Regering vragen ze een positief antwoord. De Zaeger roept José Luis Rodríguez Zapatero rechtstreeks te antwoorden of hij de “rol van Tony Blair” wil spelen of dat hij “een Lehendakari wil zijn die een rol wil spelen zoals die van Ian Paisly in Noord-Ierland? “Het gaat er ons niet om méér namen onder de Verklaring te krijgen, maar om te zien of de PSOE een beslissende, historische rol te wil spelen die tot een einde van het conflict leidt. In de tachtiger jaren waren de Spaanse Socialisten betrokken in een vuile oorlog tegen ETA en er werden Socialisten veroordeeld in deze Zaak”.

De N-VA-dirigent voegt eraan toe dat de Spaanse Regering hulp heeft gevraagd aan de Europese Unie in zijn strijd tegen ETA. “Wel, nu kunnen ze niet beweren dat de EU niet kan meewerken aan een oplossing van het conflict”.

Verslag samenvattend vertaald uit Gara

06 april 2010

Minister Alfredo Pérez Rubalcaba verliet op 6 april 2010 het pad van zijn onhebbelijke gewoonte van ‘geen commentaar’ te leveren op ETA-communiqués, en hij maakte publiek bekend dat hij het laatste communiqué (*) van de terroristische organisatie, vertaald in verschillende talen, naar het Europees Parlement zal sturen. Het doel is aan alle parlementsleden, maar vooral aan de groepen die deel uitmaken van het zogenaamde Basque Friendship, wil laten weten “met wie ze aan het gokken zijn”. Rubalcaba refereert concreet naar deze groep en naar de Verklaring ondertekend door een twintigtal internationale personaliteiten ten voordele van een proces dat het Baskisch conflict moet oplossen en waarin ze aan ETA een gecontroleerd staakt-het-vuren vragen. “Ik wil hen laten zien wat ETA antwoordde op hun voorstel en dat is NEEN" (Ik heb in het communiqué nergens een NEEN aangetroffen).

(*) Laatste communiqué van ETA ter gelegenheid van de Aberri Eguna 2010

Het communiqué begint met een verwijzing naar het opduiken van het lichaam van Jon Anza in Toulouse. “Anza was een model van engagement en coherentie” en de Organisatie condoleert de familieleden en vrienden.

Dan verwijst ETA naar het vuurgevecht dat half maart in een bos ten Zuiden van Parijs plaatsvond. Daarbij waren op een bepaald ogenblik vier militanten “gegijzeld”. Toen schoot de politie twee keer op één van hen terwijl die reeds ongewapend op de grond lag. Hoewel er vermoedelijk niet gericht werd geschoten was dit toch van invloed op de daaropvolgende gebeurtenissen. “Op dat ogenblik kwamen drie andere militanten, die gealarmeerd waren door de schoten, dichterbij met de bedoeling elke confrontatie te vermijden. Ze waarschuwden de politie dan dat ze hun wapens moesten neergooien en vertrekken.” Volgens de versie van ETA wilden twee politiemannen zich terugtrekken terwijl anderen aanstalten maakten om tot een confrontatie te komen. “Ze richtten dan op de soldaten van ETA. De militanten schoten in totaal 19 kogels af. De Franse politiemannen heel wat meer. Ten gevolge daarvan werd één Baskische burger gearresteerd terwijl een politieman, Jean-Serge Nérin, dood bleef.” ETA verklaart dat het vuurgevecht buiten haar wil plaatsvond en geeft de politie de schuld. “Zij wilden soldaten van ETA arresteren en zij waren de eersten die begonnen te schieten.” “Het Franse volk en de regering van Parijs moeten, volgens ETA, eens nadenken tot waar de repressieve roes van de Spaanse regering hen wil brengen”.

ETA wijdt dan uit over de zogenaamde “solidariteit” tussen beide landen en het ongecontroleerde optreden van de Guardia Civil in Frankrijk onder de hoede van de Franse Regering. Daarbij wordt verwezen naar wat er met Jon Anza gebeurde. De Organisatie roept dan beide Staten op tot een dialoog te komen die naar een democratische oplossing moet leiden zoals het Baskische Volk dat wil.

Het communiqué verwijst tot slot naar de viering van de Aberri Eguna op 4 april 2010. “Er staan niet méér dan twee mogelijke projecten ter keuze: het actuele “model van weigering” dat ons veroordeelt om geboeid door Frankrijk en Spanje verder te gaan. Het andere model, van de onafhankelijkheid, kan de deur openen naar sociale, politieke, culturele en economische ontwikkeling van Euskal Herria. “Enkel het tweede project kan er komen binnen een scenario zonder geweld en zonder inmenging.

Zonder het letterlijk over de “Verklaring van Brussel” te hebben, zegt ETA dat de sleutel voor de oplossing van het conflict in Euskal Herria ligt, maar de Organisatie aanvaardt de internationale betrokkenheid. ETA zal binnenkort op de inbreng en de opinies van de internationale agenten terugkomen…

Het communiqué richt tot slot een groet aan tot alle personen die zullen deelnemen aan de activiteiten die de betrokkenheid en de liefde voor Euskal Herria tot uiting brengen op deze feestdag.

20 april 2010

Een veertigtal personaliteiten uit cultuurmiddens (auteurs, filosofen, schrijvers en juristen) in binnen- en buitenland vestigen de aandacht op de “Verklaring van Brussel” onder impuls van Brian Curtin: Andrés Sorel, Carlos Tena, Javier Sádaba, Sara Rosenberg, Oriol Marti, Ángeles Maestro, Carmen Lamarca, Carlo Frabetti, Alfonso Sastre, Iñaki Errazkin, Vicente Cuesta, Gloria Berrocal, Antonio Álvarez Solís, Santiago Alba Rico, Naomi Abad en James Petras.

24 april 2010

In Pamplona kwam “Izquierda Abertzaleak” (letterlijk: “Linkse Patriotten”) op 24 april 2010 voor de pers met een nieuwe verklaring waarin ze kiezen voor “een cumulatie van politieke en sociale krachten als enige garantie voor een democratisch proces dat zich enkel via politieke en democratische wegen kan ontwikkelen”.

Dit is een vervolg op het “Document van Altsasua” onder de naam “Zutik Euskal Herria” (Sta op Baskisch Volk) dat ze beschouwen als een eerste stap in dat proces. Het daaropvolgende debat mondde uit in de verklaring van 24 april 2010: “Na de conclusies, de weg en de stappen. Radicaal Nationalisme op pad”.