Unai Parot

Unai Parot, uit Baiona, is geen doetje. Op 2 april 1990 werd hij in Spanje bij een wegcontrole aangehouden met heel veel dynamiet in zijn bestelwagen. Hij was daarmee op weg naar Sevilla. Parot kreeg duizenden jaren gevangenisstraf maar dat wordt in Spanje teruggebracht tot de maximumstraf van 30 jaar. Parot krijgt in de gevangenis regelmatig te maken met pesterijen van sadistische bewakers die hem op tijd en stond afranselen.

Parot klaagde enkele jaren geleden zijn behandeling al aan en verklaarde toen dat zijn vader een betere behandeling had gekregen toen hij als Frans soldaat in een Duits concentratiekamp zat.

29 mei 2001

In de gevangenis van Alcolea, Córdoba, werd de vorige maandag de gevangene, Unai Parot, door een groep van 7 functionarissen bewusteloos geslagen. De gevolgen van de slagen zijn over het hele lichaam te zien. Vooraf was hij geboeid geworden, omdat hij naar een andere galerij diende te verhuizen. Toen hij in zijn nieuwe cel om een geneesheer vroeg, werd gezegd dat die hem reeds onderzocht had toen hij bewusteloos was. Behalve geslagen werd Parot ook bedreigd: "Hoerenzoon, we gaan je ophangen", "Je zal de gevangenis niet levend verlaten." Unai Parot werd op 2 april 1990 in de buurt van Sevilla gearresteerd en zat sedertdien in Carabanchel, Herrera, Alcalá, Puerto I, Almería, Murcia, Valdemoro en nu in Alcolea. Het weinige dat hij heeft, werd hem dus nog regelmatig afgenomen, zijn "thuis". Bovendien wordt hem verboden enige activiteit uit te voeren, noch zijn 3 medegevangenen uit Baskenland te zien. Het is niet de eerste keer dat Parot geslagen werd.

Wat is het verschil?

"Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog, in 1939, liep voor mijn vader de militaire dienst van 2 jaar af. Hij was Frans Staatsburger van Baskische nationaliteit, afkomstig uit Altzürükü in de provincie Zuberoa. Omdat Frankrijk de Maginotlijn niet tijdig had klaargekregen, dienden o.a. Franse burgers de Nazi's tegen te houden. Hiervoor werden "geliefde medeburgers" uit Baskenland, Bretagne en Corsica en andere "kornuiten" gebruikt. Enige tijd hielden ze stand, maar de grote meerderheid sneuvelde. Van het peloton van mijn vader bleven er vier in leven. Nazieofficieren gaven hun soldaten het goede voorbeeld hoe oorlogsgevangenen behandeld dienden te worden. Mijn vader kon gedurende korte tijd ontsnappen uit het derde kamp waarin hij werd ondergebracht. De officier van dienst feliciteerde hem bij terugkeer met de ontsnapping 'maar de regels verplichtten hem te straffen': Twee weken op water en brood. Maar bij de nazi's kregen militaire tegenstanders geen slagen en werden ze niet aan foltering onderworpen.

Ikzelf zit nu bijna 12 jaar in Spanje gevangen, een "democratisch" land. Bij mijn arrestatie werd ik gedurende vijf dagen en nachten zonder ophouden gefolterd, zonder eten, weinig te drinken en geen seconde de gelegenheid om te slapen. Ze kwamen in stilte naar me kijken, zonder zich te identificeren, 12 à 15 Franse politiemannen in burger, "medeburgers" die mij in handen van buitenlandse folteraars lieten. Mijn Staat kwam kijken en zweeg. Het waren "democraten". Maar zij hadden zeker weinig Nazi's tegengehouden…

Dan kwam er een "democratische" magistraat van een uitzonderingsrechtbank, het Hooggerechtshof, kind uit de beruchte Franco-dictatuur. Ze zeiden me met het hoofd te knikken bij een affirmatief en van links naar rechts bij een negatief antwoord. Vanaf die dag tot op heden krijg ik slagen te verduren van "democratische" Guardia Civiles, word ik afgeranseld door "democratische" gevangenisbewakers, krijg ik doodsbedreigingen, beledigingen, sancties en worden er "spelletjes" gespeeld met mijn familieleden. Van de 12 jaar gevangenis zat ik er 10,5 in afzondering, met fysieke, psychische en sociale ravage tot gevolg. Alles uit puur "democratisch" sadisme. Op 28 mei 2001, in de gevangenis van Córdoba, waar ik sedert oktober 2000 verblijf, werd ik op een ogenblik dat ik gefouilleerd werd, met het gezicht naar de muur en met armen en benen gespreid, langs achter aangevallen door 8 bewakers die me begonnen te slaan uit puur "democratisch" sadisme. Ze lieten me bewusteloos achter op een "bed". Ik diende klacht in bij een rechter in Córdoba, maar mijn klacht werd verworpen en nu spant diezelfde "democratische" magistraat een proces tegen me aan voor deze "aanslag".

Zoals zovele andere Baskische krijgsgevangenen zou ik een boek kunnen vullen met allerlei sadistische voorvallen die véél erger zijn dan hetgeen mijn vader onder het naziregime te verduren kreeg in de kampen in Duitsland en Polen. Mijn vader leefde in deze kampen (die géén uitroeiingkampen waren) onder de regels van de Conventie van Genève. Ik daarentegen leef, zoals vele andere Baskische politieke gevangenen in Spaanse "democratische" gevangenissen. Beiden wilden en willen ze onderdrukken, vernederen, onder de voet lopen. Geen van beiden lukte erin ons het hoofd te doen buigen. Gisteren waren het nazi's, vandaag zijn het "democraten". Wat is het verschil?

Henri Unai Parot v. Spain, Communication No. 6/1990, U.N. Doc. A/50/44 at 62 (1995)

Vervroegde invrijheidstelling

In 2011 zou Parot vrijkomen maar dat is zonder de waard, Spanje, gerekend. Hun oorlogsstrategie bestaat erin de gevangene opnieuw te beschuldigen. Zodoende kunnen ze hem nog eens veroordelen tot een nieuwe maximumstraf. Eerder dit jaar 2005 probeerden de Spaanse “democraten” dat al met Iñaki de Juana Chaos, die opnieuw beschuldigd werd van lidmaatschap van ETA naar aanleiding van 2 krantenartikels in GARA waarin hij, vanuit de gevangenis, het penitentiair beleid aanpakte. Een aantal mensen voelden zich “bedreigd” en dat was voldoende! Nu loopt Unai Parot het risico na 2011 aan een nieuwe periode van 30 jaar te moeten beginnen! In september 2002 werden in Bordeaux Ainhoa Mujika en Juan Antonio Olarra, beiden uit Donostia, opgepakt. Zij worden o.a. beschuldigd van de aanslagen op Aznar en op die van de ex-president van de Rechtbank van Grondwettelijk Recht, Tomás y Valiente. In één van hun vluchthuizen zou een brief gevonden zijn van Unai Parot “waaruit bleek dat hij lid van ETA is”…

In april 2005 had de Audiencia Nacional (de uitzonderingsrechtbank) beslist dat er geen samenvoeging van straf mogelijk was. Unai Parot werd veroordeeld voor bloeddelicten gepleegd op twee verschillende tijdstippen met een tussenpauze van twee jaar. Er liepen 26 strafzaken tegen hem die een totale veroordeling opleverden van 4799 jaar. Volgens het Spaanse strafrecht is de maximumstraf 30 jaar. Volgens de logica van de Audiencia Nacional moesten de 2 verschillende tijdstippen 2 maal 30 jaar opleveren (alhoewel men maar éénmaal voor dezelfde feiten kan bestraft worden).

In een buitengewone vergadering met 30 magistraten van het Hooggerechtshof en onder leiding van de hoogstgeplaatste Officier van Justitie, Cándido Conde-Pumpido, werd vandaag 06.02.2006 beslist de strafmaat toch samen te voegen en er een eenmalige straf van 30 jaar van te maken. Unai Parot kan nu mogelijks vrijkomen in 2009 (strafvermindering in acht genomen). Kan het dus toch dat de wet strikt gevolgd wordt?

Het is evenwel aangeraden niet te vroeg victorie te kraaien. De Audiencia Nacional heeft vandaag 07.02.2006 bij monde van magistraat Grande-Marlaska laten weten dat er een nieuw onderzoek geopend wordt. Er is een brief gevonden die Parot in 2002 verstuurde aan de directie van ETA. Op basis hiervan is het nieuwe onderzoek geopend. Als Parot hiervoor veroordeeld wordt (op basis van de dooddoener "verheerlijking of medewerking van en met ETA", zal hem een straf worden opgelegd die opnieuw 30 of 40 jaar opsluiting bedraagt (de maximumstraf is verlengd van 30 naar 40 jaar).