Een lezersbrief van 10 april 2002

"In dit land, zoals in elke andere democratie, is elke burger vrij te denken en te zeggen wat hij wil. Zeker op politiek gebied. Daarom heb ik zin te zeggen en zeg ik nu "Gora Euskadi Ta Askatasuna" (Leve Baskenland en de Vrijheid). Dit schrijft in een lezersbrief Amadeo Martínez Inglés (zie foto), schrijver en ... kolonel in het Spaanse Leger! Op 23 februari 2002, 21 jaar na de mislukte staatsgreep schreef diezelfde kolonel in "Gara" een artikel over de koning die achter deze staatsgreep zou gestaan hebben. Hij noemt koning Juan Carlos: "Un Rey golpista".

Un Rey golpista

Zovele jaren na de dood van dictator Franco wordt koning Juan Carlos door de Spaanse gemeenschap nog altijd beschouwd als de garantie voor de instituten en de verdediger van de democratie. Hij is bijna onaantastbaar geworden. Zijn prestige als monarch is aanzienlijk gegroeid sinds 23 februari 1981, toen luitenant-kolonel Antonio Tejero van de Guardia Civil en de generaals Milans del Bosch en Alfonso Armada een staatsgreep pleegden. De mislukking wordt toegeschreven aan Juan Carlos die manifest zijn afwijzing voor de onbezonnen poging liet blijken.

Twintig jaar na de mislukte staatsgreep rezen twijfels over wie werkelijk achter de staatsgreep zat. Kolonel Amadeo Martínez Inglés (*), auteur van het boek: “23-F. El golpe que nunca existió” (Editorial Foca), houdt ons de volgende thesis voor: “Het gaat hier om een politiek-militaire operatie van de Borbons, geleid door koning Juan Carlos, die op de hoogte was over het feit dat een groep ultrarechtse militairen een beweging aan het voorbereiden waren om hem (de koning) af te zetten.”

(*) Kolonel Martínez Inglés was profesor Militaire Geschiedenis en Strategie aan de Militaire School van de Generale Staf, en directe getuige van de duistere kanten van het leger tijdens de periode van de “La Transición”. Hij was toen chef Mobilisatie van de Generale Staf en chef van de Infanteriebrigade in Zaragoza.

Tijdens een interview (2003) verklaart hij dat er de laatste 20 jaar geen staatsgrepen waren in Spanje. Militaire staatsgrepen richten zich altijd in de eerste plaatst op de hoogste machtskoepel, in dit geval de koning. Maar op 23-F werd er niet aan de koning geraakt. De Guardia Civiles die, onder leiding van Tejero, binnendrongen in het parlement ageerden niet tegen de koning. Integendeel, zoals op TV te zien was, riepen zij slagzinnen ten gunste van de monarch. De staatsgreep, tussen haakjes, richtte zich ook niet tegen het politieke systeem, want generaal Armada had in zijn binnenzak een document met de namen van een nieuwe regering, onder zijn voorzitterschap. Namen met “democraten” uit de voornaamste politieke partijen. Het was opgezet spel, een politiek, militair en institutioneel manoeuvre, geleid vanuit de Kroon om de echte staatsgreep, voorzien voor 2 mei 1981, te dwarsbomen. Die staatsgreep (pseudo-staatsgreep) was gepland door de meest radicale krachten van het extreemrechtse Spanje en uitgedokterd in kringen van extreemrechtse militairen, om de koning af te zetten en de terugkeer naar een totalitair regime à la Franco voor te bereiden.

12 april 2002

Commotie in het Baskisch parlement in Vitoria-Gasteiz, tijdens de zitting van 12 april 2002, als de jonge volksvertegenwoordiger van Batasuna, Jon Salaberria, erg nerveus lijkt te zijn en bijzonder veel naar zijn papier kijkt als hij vanaf het spreekgestoelte zegt: "De gewapende strijd van ETA beantwoordt aan de verdediging van de gerechtvaardigde rechten van het Baskische Volk. ETA zal zijn activiteiten stopzetten, zoals het IRA dat deed, op het ogenblik dat de Britse Regering het zelfbeschikkingsrecht van het Ierse Volk erkende." Batasuna had voordien opgeroepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid en tot demilitarisering van Baskenland.

Jon Salaberria veroordeeld

5 september 2003

Het “Tribunal Superior de Justicia del País Vasco” beschouwt de verklaringen afgelegd door Jon Salaberria, lid van de politieke groep Sozialista Abertzaleak (Batasuna), tijdens de parlementaire debatten van 12 april 2002 als “delict”, meer gespecificeerd: verheerlijking van terroristische acties. De strafmaat wordt vastgelegd op 1 jaar gevangenisstraf en 7 jaar ontzetting uit zijn rechten. Dit is een precedent dat kan beschouwd worden als een agressie tegen de vrije meningsuiting van een lid van het parlement, dat precies borg moet staan voor de vrije meningsuiting. Artikel 71 van de Grondwet erkent “de onschendbaarheid van een Député en een Senator bij het uiten van opinies uitgesproken in die functie” (inviolabilidad por las opiniones manifestadas en el ejercicio de sus funciones). Dit principe werd ook door artikel 26 van het “Estatuto de Autonomía para el País Vasco” erkent. Dit recht werd trouwens verder ontwikkeld in de “Ley autonómica 2/1981”, waarbij onderstreept wordt dat de leden van het parlement niet mogen beschuldigd, noch gerechterlijk vervolgd worden, zonder voorafgaande autorisatie van het Baskische Parlement.

12 april 2002

Op 12 april 2002 had Salaberria in volle parlementaire zitting een uitspraak gedaan over de gewapende activiteiten van ETA: “…door de natuur van het conflict te verdraaien, zie ik geen mogelijkheid om oplossingen te vinden en u weet allen perfect dat de gewapende strijd van ETA niet draait om de stelling ‘ideeën op te leggen’. De gewapende strijd beantwoordt alleen aan de rechtvaardige eisen van het Baskische volk ter verdediging van de wettelijke rechten…”

De Openbare Aanklager van de TSJPV (Tribunal Superior de Justicia del País Vasco) baseert de aanklacht “verheerlijking van het terrorisme” en de vervolging ervan op het feit dat de woorden die uitgesproken werden, buiten de onschendbaarheid vallen. “Ze houden een identificatie in die de acties en het doel ondersteunen. De acties van ETA zijn intrinsiek anti-juridisch en bijgevolg zijn ze niet bespreekbaar en mogen ze niet in de openbaarheid behandeld worden (los actos de ETA son intrínsecamente antijurídicos y en consecuencia inopinables). Dus is een voorafgaande autorisatie van het Baskische Parlement overbodig”. Commentaar overbodig!

Herderlijk schrijven doet de potjes overkoken

31 mei 2002

De Baskische bisschoppen (Bilbao, Donostia en Gasteiz) tonen hun ongerustheid over de gevolgen van de Ley de Partidos die de bedoeling heeft de partij van de linkse nationalisten, “Batasuna” te verbieden. Dit staat in hun “herderlijk schrijven” van 31 mei 2002, onder de titel “Preparar la Paz”.

En wat zegt de PP-Regering? “De bisschoppen vertegenwoordigen niets!” Volgens Pio Cabanillas verdedigen de bisschoppen “de straffeloosheid van Batasuna, de vrede van de lafaards.”

Kort nadien werd er een verklaring verspreid die door 358 Baskische priesters werd ondertekend. Hierin worden “alle rechten van het Baskische volk verdedigd en bevorderd als weg om alle conflicten te boven te komen op de weg naar de vrede”. Minister Piqué roept daarop zelfs de Pauselijk nuntius in Spanje op het matje. Tijdens de onzalige Francodictatuur was dit voldoende om de “gelederen, onder de kromstaf” weer gesloten te krijgen. Maar toen verscheen de dictator ook op kerkelijke feesten in de kerk onder het baldakijn terwijl via het orgel de nationale hymne weerklonk.

Iturgaiz noemt het herderlijk schrijven ‘een écht schandaal’ omdat de bisschoppen de beulen verdedigen en niet de slachtoffers. “Nooit schreven ze een herderlijke brief bij de moord op Miguel Angel Blanco.”

Xabier Arzalluz begrijpt niet wat er toch gaande is. “De brief veroordeelt ETA toch krachtdadig.” Maar het ergst vindt de PNV-president nog de volgzaamheid van de socialistische oppositieleider, Rodríguez Zapatero, die de Spaanse Bisschoppenconferentie ging oproepen de Baskische bisschoppen tot de orde te roepen!

Volgens de Bisschop van Pamplona echter, Monseñor Sebastián, kan het recht op zelfbeschikking van dit volk niet verdedigd worden! Sebastián trekt zelfs in twijfel dat er een écht verschillend Baskisch Volk is. Hij is niet van mening dat Het Baskische Volk of Baskenland bezet is door anderen. Maar van de 358 priesters die zich uitspraken voor zelfbestuur horen er wel 76 tot het diocees van Sebastián! Maar de namen van deze personen werden bij een notaris ondergebracht, omdat de ondertekenaars persoonlijke of “pastorale” represailles vrezen. De 358 ondertekenaars sturen hun tekst nu naar de Europese bisdommen.

De Spaanse Regeringspresident, Aznar noemt het herderlijk schrijven “een zware morele en intellectuele perversiteit”.

Het Vaticaan maakte inmiddels bekend niet op te treden tegen de bisschoppen die zich uitspreken tegen het buiten de wet stellen van Batasuna.

Joseba Azkarraga (EA), Baskisch minister van justitie, zegt dat het niet onwaarschijnlijk zou zijn als de Baskische priesters zouden vervangen worden door militaire “exemplaren”. In 1974 klaagde de bisschop van Bilbao, Monseñor Añoveros, de situatie in Baskenland aan. Franco was woedend en stuurde een militair vliegtuig naar de vlieghaven van Sondika met de bedoeling Añoveros het land uit te zetten indien dit nodig was. Maar Añoveros haalde de Europese pers en de zaak bracht Franco veel “schade” toe.

Uiteindelijk zal zelfs de Spaanse Bisschoppenconferentie, méér Spaans dan Bisschop, zich uitspreken tegen de kritiek van de PP-regering op het herderlijk schrijven hetgeen Jaime Ignacio del Burgo (PP-Navarra) doet verklaren het “niet verwonderlijk is dat de kerken leeglopen.”

“La Razón” weet later te melden dat één van de ondertekenende priesters “in Gara schreef”, terwijl een andere “een school voor Baskisch onderwijs oprichtte”, alsof het om een geval van zware misdaad gaat…

05 juni 2002

Op 5 juni 2002 keuren 303 van de 320 leden in het Congres te Madrid de "LOPP-Ley Orgánica de Partidos Políticos" (de Partijenwet) goed, die Batasuna moet verbieden en die op 27 juni 2002 kracht van wet krijgt. Op hetzelfde ogenblik dat de magistraat Baltasar Garzón decreteert de activiteiten van Batasuna voor drie jaar op te schorten, wordt de "Ley Partidista" in werking gesteld. De opschorting geldt niet voor de verkozen leden van Batasuna in de diverse gemeenteraden of in het Baskisch parlement noch in de Deputaties. De opschorting geldt eveneens indien Batasuna van naam zou veranderen.

18 september 2002

Op 18 september 2002 staat op Teletekst TVE het volgende te lezen: “Lehendakari Ibarretxe zegt paal en perk te willen stellen aan de 'politieke excessen en de juridische initiatieven die aanzetten tot sociale botsingen onder het volk.' Ibarretxe sprak zelfs van een 'Satanisering' van ideeën. Hij legde deze verklaringen af bij de inauguratie van het academisch jaar aan de Universiteit van Mondragón, waarbij ook de Baskische parlementsvoorzitter, Juan María Atutxa aanwezig was.

Ik begrijp niet hoe vanuit de Spaanse regering, met een PSOE zonder een eigen persoonlijkheid, de ergste politieke brutaliteiten van de laatste jaren blijvend gestimuleerd worden. Zoals gisteren de Baskische Regering aankondigde, zal ook het Baskisch Parlement een klacht indienen tegen Baltasar Garzón wegens 'wederrechtelijke toe-eigening van bevoegdheden' in zijn dossier van de schorsing van Batasuna." Gisteren wees de kamer in haar zitting de opschorting af van de 'Grupo Socialistas Abertzalea' (nieuwe benaming van Batasuna) en verklaarde ze het dossier van de magistraat, die de nieuwe coalitie opschortte, nietig.”

Partijdige wet?

08 augustus 2002

In een artikel in "Gara" vindt Professor Luis Alegre het vreemd dat de Strafwet niet volstaat om Batasuna buiten de wet te stellen. Hij noemt alle punten dienaangaande uit de strafwet op en inderdaad: het lukt niet ! Batasuna is geen paramilitaire of terroristische organisatie, de partij gebruikt geen gewelddadige middelen, discrimineert niet, wekt geen haat op en heeft niet tot doel delicten te plegen. Maar hier zit het hem juist, zegt Luis Alegre: "De Partijenwet (LOPP-Ley Orgánica de Partidos Políticos) is net bedoeld om organisaties te illegaliseren die geen delict pleegden!" Ware het dan niet beter geweest de Strafwet te veranderen? Bijvoorbeeld door er aan toe te voegen dat 'zwijgen na een aanslag' of 'het politiek probleem begrijpen' deel van het gewapend conflict is. Maar wat nog het meest opvalt, is de passiviteit van linkse organisaties, die misschien binnen afzienbare tijd zelf buiten de wet gesteld gaan worden, niet omdat ze tot ETA behoren, maar misschien tot de omgeving, of uit de nabijheid van de omgeving of omdat ze daar voorbijkwamen… In ieder geval wordt het niveau van geweld dat je tot gewelddadige maakt steeds kleiner en de repressie die je tot democraat bekeert steeds groter. Zo hadden we geweldige schrik dat we tot 'gewelddadige' veroordeeld zouden worden, omdat we één der fundamentele vrijheden uit de Grondwet verdedigden.

Xabier Arzalluz kondigde aan "alle middelen te gebruiken die de wet toestaat om zich te verdedigen tegen de aanvallen op de fundamentele vrijheden." "Er kondigen zich harde tijden aan met aanvallen, verdedigingen en tegenaanvallen."

Atutxa, voorzitter van het Baskische Parlement, verklaarde niet tegen de Justitie te zijn, maar hij weigerde een wettelijk instituut als Batasuna te onderwerpen. Voor de toepassing van 'het dossier Garzón" is een wijziging van het reglement van het Baskisch Parlement nodig.

>>>>>>>>

15 juni 2002

Op 15 juni zal Cardenal zich neerleggen bij de beslissing van het Hooggerechtshof: "Terrorisme kan enkel gebeuren door gewelddadige acties tegen personen of hun bezittingen en kan het roepen van de slogan 'Gora Euskadi ta Askatasuna' in het buitenland niet vervolgd worden door het Spaanse gerecht". De Hoge Raad klasseert de klacht tegen Arnaldo Otegi voor vermeende "verheerlijking van het terrorisme".