Uitwassen van de doctrine Parrot

Fernando Etxegarai Gastearena

Wie, net als ik, dacht al het mogelijke en vooral het onmogelijke in Spanje te hebben beleefd, is er voor de zoveelste maal aan voor de moeite. Waar die zelfbenoemde democraten het blijven uithalen, is voor mij een raadsel.

De ex-gevangene Fernando Etxegarai Gastearena, afkomstig uit Plentzia, waartegen een opsporingsbevel was uitgevaardigd, verscheen op donderdag, 3 april 2008, voor de Audiencia Nacional, de uitzonderingsrechtbank.

Wat had die vermaledijde Baskische nationalist nu weer op zijn kerfstok?

Niets! Fernando Etxegarai werd op 4 januari 2008 in vrijheid gesteld, na zijn straf volledig te hebben uitgezeten (met aftrek van de in de wet voorziene strafvermindering). Hij had er meer dan 20 jaar opzitten, bijna 21 jaar. Hij was veroordeeld tot 25 jaar.

De 1^ste Sectie van de Strafkamer van de Audiencia Nacional had begin januari een vonnis laten publiceren, waarin letterlijk stond: “Acordar la puesta en libertad de Etxegarai por cumplimiento de la condena impuesta” (Beslissen van de in vrijheidstelling van Etxegarai omwille van het vervullen van de opgelegde straf). De beslissing werd goedgekeurd door de magistraten Alfonso Guevara, Nicolás Poveda en Julio de Diego López.

Twee maanden later, op 20 maart 2008, vaardigde de 2de sectie van Strafkamer een opsporingsbevel uit tegen Fernando Etxegaria: "Detención e ingreso en prisión", aanhouding en opsluiting ion de gevangenis. Met als verduideliiking de maximumstraf van 25 jaar uitziiten. Het verdict 197/2006 od de Doctrine Parrot van 28 februari 2006 werd dus toegepast.

Noem het gerust een unieke zaak en zonder voorgaande. De Audiencia Nacional die een verhoging van een straf decreteert aan een persoon die in vrijheid gesteld werd en zijn straf had uitgezeten. Hij moet nu dus nog 4 jaar en 9 maanden effectief “gaan zitten”. De rechtvaardiging waarmee de magistraten, Javier Gómez Bermúdez (die in 2004 een onderscheiding kreeg van een mantelorganisatie van de PP, Collectief van de Slachtoffers van het Terrorisme), Manuela Fernández Prado en Ramón Sáenz Valcárcel, schermen is bespottelijk: “De vrijheid werd verleend door een plaatsvervangend hof, terwijl zij in vakantie waren”. Alsof de magistraten van dat plaatsvervangende hof niet dezelfde bevoegdheid of bekwaamheid zouden hebben. Zielig!

Situatieschets van Etxegarai

Fernando Etxegarai Gastearena werd op 23 april 1987, samen met zijn echtgenote Jone Aldamiz Echeverría, door de Guardia Civil gearresteerd te Barakaldo, onder de beschuldiging lid te zijn van het ETA-commando “Aizgorri”. Het echtpaar was werkzaam in de gemeente van Barakaldo, hij als Jefe de Negociado del Patrimonio, afdelingschef Patrimonium, zij als vertaalster Euskara.

Het proces voor de Audiencia Nacional werd op 4 mei 1990 gehouden, en de Openbare Aanklager eiste 92 jaar voor 4 vermoedelijke delicten van vernieling en 5 delicten van terrorisme. De delicten van vernieling, die als bewezen beschouwd werden, waren: het gooien op 10 juni 1984 van een brandbom naar een concessionaris van Citroen te Portugalete en twee weken later het gooien van molotovcocktail naar een concessionaris van Peugot-Talbot te Las Arenas en naar een pub te Basauri in oktober en november van dat zelfde jaar. De delicten van terrorisme waren: plaatsen van springstof bij Hormigones Vascos del Regato te Barakaldo in 1985 en bij een concessionaris van Renault te Laredo en Las Arenas, en bij twee wagens met Franse nummerplaat.

Het feit dat vooral Franse ondernemingen en wagens geviseerd werden, heeft te maken met het feit dat de Franse regering gezwicht was onder de chantage van de doodseskaders van GAL, en begonnen was met de uitlevering aan Spaanse folteraars van Baskische vluchtelingen. Het heeft een hele tijd geduurd dat Franse vrachtwagens belaagd werden door de Baskische nationalisten, als protest. Welke democratische regering stuurt nu vluchtelingen regelrecht in de armen van folteraars?

Een dertigtal gegijzelden

Sinds het Tribunal Supremo op 28 februari 2006 het verdict 197/2006 voor de eerste maal toepaste met als doel de strafmaat systematisch te verlengen, en zo de eigen wetten te verkrachten, zijn al meer dan 30 Baskische politieke gevangen slachtoffer van deze selectieve politieke strategie, of anders gezegd, van deze selectieve gepolitiseerde juridische strategie. De laatste 2 jaar worden dus meer dan 30 politieke gevangenen gegijzeld en verspreid over heel Spanje. Het is duidelijk dat er een speciale op maat gesneden, wrede en criminele uitzonderingstoestand bestaat, alleen voor Baskische politieke gevangenen.

De zaak Etxegarai wordt nog erger gemaakt door het feit dat in december 2007 het Openbaar Ministerie aan de penitentiaire instelling van A Lama (een gemeente in de Spaanse provincie Pontevedra in de regio Galicië) en aan de Audiencia Nacional gevraagd had de “Doctrine Parrot” toe te passen. Noch de gevangenis, noch de Audiencia Nacional hebben hierop geantwoord, zodat de vrijlating van Etxegarai op de meest wettelijke wijze verlopen is.

Gearresteerd

De Spaanse politie heeft op 6 mei 2008 Fernando Etxegarai in zijn huis te Plentzia gearresteerd. In januari 2008 was hij vrijgelaten na 21 jaar cel (straf volledig uitgezeten). Etxegarai verklaarde dat hij schrik had nogmaals door een hel te moeten en er niet zeker van was dat hij dit zou overleven. Na beroep door zijn verdediging werd Fernando Etxegarai op 19 mei 2008 eindelijk vrijgelaten. Hij omschreef zijn toestand tijdens een personferentie op 22 mei als surrealistisch en onderstreepte dat zijn aanhouding een inhumane act geweest was en dat dit, binnen het kader van de spaabse wetgeving, een totaal illegale actie geweest was.