Лептирова поука

Једног дана, појавио се малени отвор на чаури. Човек је седео и гледао како се лептир неколико сати мучи да би извукао своје слабашно тело кроз тај малени отвор. Онда је лептир стао. Зато је човек одлучио да помогне лептиру: узео је маказе и разрезао чауру. Лептир је са лакоћом изашао.

Човек је наставио да посматра лептира, очекујући да ће се сваког тренутка крила отворити, повећати и раширити, како би подржала лептирово тело и осјачала га. Међутим, ништа се није догодило.

Лептир је цео свој живот провео пузећи около са слабашним телом и неразвијеним крилима. Никада није полетео. Човек упркос својој љубазности и добрим намерама, није разумео да су потешкоће кроз које је лептир морао проћи, излазећи из чауре, потребне, како би крв из тела лептира потекла у крила и када се ослободи чауре да буде спреман да полети.

Понекад су потешкоће управо оно што нам треба у животу. Када би нас Бог ослободио свих препрека, осакатио би нас. Никад не би постали снажни колико можемо бити. Никад не бисмо могли да полетимо.