Wijze teksten 04

(*)

Oma's soep

Een jongeman had een slechte gewoonte: hij was vaak erg ongeduldig met een opvliegend karakter. Zijn oude wijze oma, die ook bekend stond om haar kookkunsten, besloot de jongeman eens een lesje te leren voordat zijn gedrag misschien gevaarlijk zou worden. Zij nodigde de jongeman uit voor een etentje. De jongeman verheugde zich al lang van tevoren, want hij had gehoord over haar geweldige kookkunsten. De jongeman kon dan ook bijna niet wachten tot het zover was en stond precies op de afgesproken tijd bij de oude vrouw aan huis. De oude vrouw zei tegen hem: ‘Maak het jezelf comfortabel terwijl ik mij bezighoud met de voorbereiding van het eten.’ Een lange tijd verstreek. De jongeman wachtte en werd ongeduldig.

Na een tijdje riep hij: ‘Oma, bent u mij vergeten?’ De oude vrouw kwam uit de keuken. ‘Het spijt me zeer,’ zei zij, ‘het eten bereiden duurt wat langer dan ik had gedacht.’ En ze ging terug naar de keuken. Een lange tijd verstreek. De honger van de jongeman groeide met de minuut. Uiteindelijk riep hij, een beetje zachter dit keer: ‘Beste oma, wanneer wordt het diner geserveerd?’

De oude vrouw kwam heel rustig uit de keuken en zei: ‘Het spijt me, er is nog een kleine vertraging geweest. Het zal niet lang meer duren.’ En zij ging terug naar de keuken. Wederom verstreek er een lange tijd en ten slotte kon de jongeman het niet nog langer volhouden. Helemaal in de war stond hij op met een geweldige honger. Juist op dat moment kwam de oude vrouw de kamer binnen met een dienblad waarop het eten stond. De eerste gang was groentesoep. De oude vrouw zette een grote kom hete soep voor de jongeman neer en zei: ‘Je moet het nu 5 minuten laten afkoelen voor de beste smaak.’ De jongeman moest zich uit beleefdheid wel beheersen, maar met de geurende soep onder zijn neus en de geweldige honger was het bijna niet uit te houden. Toen zei de oude vrouw uiteindelijk: ‘Eet smakelijk.’

Dankbaar dronk de jongeman de soep op en het was betoverend van smaak. ‘O, beste oma,’ riep hij uit, ‘dit is de beste soep die ik ooit heb geproefd! Uw kookkunsten zijn geweldig!’ ‘Het is niets,’ antwoordde de oude vrouw bescheiden, ‘het is gewoon vermicellisoep uit een pakje.’ De jongeman zette zijn lege kom neer. ‘Echt een magische soep! Welke geheime ingrediënten heeft u gebruikt om zo'n heerlijke smaak te krijgen?’ ‘Niets bijzonders’, antwoordde de oude vrouw. ‘Nee, nee – ik herhaal: de soep is buitengewoon heerlijk.’ ‘Nou, er is één ding ... een geheim ingrediënt.’ ‘Ik wist het!’ riep de jongeman, gretig voorovergebogen. ‘Er moest iets zijn waarom het zo goed smaakt. Vertel mij het geheim – wat is het?’ De oude vrouw sprak heel zachtjes: ‘Het geheime ingrediënt is tijd’, zei zij.

Alles in het leven kost tijd en we moeten leren geduldig te zijn. Als we meer tijd nemen om iets beter te laten rijpen, zal het ons ook beter smaken. Elk zaadje moeten we laten groeien en rijpen voordat we er de vruchten van kunnen plukken. Zo is het ook met mensen. Zo is het ook in jouw leven. Laat het rijpen, blijf rustig en geduldig om je doelen te bereiken en het zal je beter smaken.

(**)

Zelfbeheersing

Er was eens een jongen met zeer weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder. Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan... Uiteindelijk, kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor.

Hij vertelde dit aan zijn vader en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde.

De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen.

De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting.

Hij zei: “Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven.”

(***)

De twee wolven

Een oude man vertelde zijn kleinzoon: 'Mijn zoon, er is een gevecht tussen twee wolven in ons allemaal.
Eén daarvan is het Kwaad. Het is woede, jaloezie, hebzucht, wrok, minderwaardigheid, bedrog en ego.
De andere is het Goede. Het is vreugde, vrede, liefde, hoop, nederigheid, vriendelijkheid, empathie en waarheid.'

De jongen dacht erover na, en vroeg: 'Opa, welke wolf wint?'

De oude man antwoordde rustig: 'Degene die jij voedt.'