Wijze teksten 02

(*)

Twintig witte en één grijs muisje

Er zaten twintig muisjes in de klas van meester Muis. Alles ging goed in de klas en het was een fijne klas. Iedereen ging respectvol met elkaar om. Ze respecteerden elkaar omdat ze zich allemaal gelijkwaardig voelden. Ze waren immers allemaal wit en dus gelijk aan elkaar. Toen kwam er een nieuw muisje in de klas. Hij was niet wit, maar grijs. Dit grijze muisje deed alle dingen anders. Het ging nu allemaal mis in de klas en het was niet meer fijn in de klas. De witte muisjes vonden het grijze muisje respectloos en accepteerden niet dat hij alles anders deed. Zij waren gewoon en respectvol naar elkaar en hij moest zich maar aanpassen. Dit deed het grijze muisje niet. De witte muisjes werden boos en verlangden van meester Muis dat hij de grijze muis uit de klas zou zetten. Hij was respectloos, wilde zich niet aanpassen en had geen respect voor de witte muisjes.

'Nee', zei meester Muis, 'ik heb juist het grijze muisje in jullie klas gehaald om jullie meer over respect te leren. Respect is het begrijpen en accepteren van elkaars onderlinge verschillen. Toen er alleen witte muisjes in de klas zaten was het gemakkelijk om respectvol naar elkaar te zijn. Toen ik het grijze muisje in de klas haalde, hadden juist jullie moeite om deze verschillen te accepteren. Als ik het grijze muisje nu uit de klas haal, zullen jullie nooit leren wat werkelijk respect is. Hij is het belangrijkste muisje in de klas om te leren wat respect is! Discriminatie wordt gevoed door de angst om te veranderen, angst voor het onbekende, angst voor een andere mening. Wees niet bang voor het verschil in muizen, jullie kunnen gewoon wit blijven, maar je kunt van hem geen witte muis maken! De buitenkant kan verschillen, wit, grijs, bruin, gevlekt, maar we blijven muizen. We hebben allemaal andere gevoelens, we denken allemaal anders en zo vormen we allemaal een andere mening. Dat maakt elk muisje uniek en speciaal. Luister naar de mening van een ander. Je hoeft je eigen mening niet bij te stellen of te veranderen, maar het mag wel. Als jullie leren hem te respecteren, dan zullen jullie zien dat jullie ook respect van hem terug zullen krijgen. Respect moet je geven om het te kunnen ontvangen.'

(**)

Het verhaal van de drie zeven. 

Socrates, de Griekse wijsgeer, liep eens door de straten van Athene. Plotseling komt een man opgewonden naar hem toe. “Socrates! Ik moet je iets vertellen over je vriend die…”
  

“Ho, wacht eens even”, onderbreekt Socrates hem.
“Voordat je verder gaat. Heb je het verhaal dat je mij wilt vertellen gezeefd door de drie zeven?”
“De drie zeven? Welke drie zeven?”, vraagt de man verbaasd. 

“Laten we het proberen”, stelt Socrates voor.
  

“De eerste zeef is de zeef van de waarheid. Heb je onderzocht of het waar is wat je mij vertellen wilt?” “Nee, ik hoorde het vertellen en…” 

“Ah juist! Dan is het toch zeker wel door de tweede zeef gegaan? De zeef van het goede? Is het iets goeds wat je over mijn vriend wilt vertellen?” Aarzelend antwoordt de man: “Oei nee, dat niet. Integendeel…” 

“Hm”, zegt de wijsgeer. “Laten we dan de derde zeef gebruiken. Is het noodzakelijk om mij te vertellen wat jou zo opwindt?” “Nee, niet direct noodzakelijk”, antwoordde de man. 

“Welnu”, zegt Socrates glimlachend. “Als het verhaal dat je vertellen wilt, niet waar is, niet goed is en niet noodzakelijk is, vergeet het dan en belast mij er niet mee.” 

(***)

Het verhaal van de steenhouwer.

Er was eens een man die stenen hakte uit een rots. Hij vond zijn werk veel te zwaar en droomde dat hij rijk was, en plotseling was hij rijk. Op een dag stond hij langs de weg toen er een koning voorbij kwam in een prachtige koets.

Was ik maar koning dacht hij ontevreden, dat zou nog mooier zijn, en plotseling was hij koning. Met veel ruiters en paarden reed hij in een gouden koets door zijn rijk.

Maar de koning begon te klagen over de hete zon, die in zijn gezicht schroeide. Ontevreden als hij was zuchtte hij en dacht, was ik maar de zon. En zie onmiddellijk was hij de zon en strooide hij zijn gouden stralen over de aarde.

Totdat er een wolk kwam die zijn stralen tegenhield. Ik wou dat ik zo machtig was als die wolk, dacht hij ontevreden. En zo werd hij een wolk en kon hij de stralen van de zon tegenhouden.

De wolk viel in grote druppels naar de aarde en het water stroomde woest over het land, alleen een rots bleek machtiger dan het water. Toen werd hij kwaad omdat de rots nog sterker was en wilde hij liever een rots zijn, en ook dit gebeurde.

Toen kwam er een man met een scherpe beitel en grote hamer en hakte in de rots om er stenen van te maken. Toen dacht de rots, was ik maar weer die steenhouwer. Het gebeurde en vanaf dat moment deed de man elke dag zijn zware werk en was tevreden.